1. Υπέθεσα Τέλειο Κανόνα Αρμονίας που διέπει το γήινο ανάγλυφο. Επειδή ισοσκελή τρίγωνα σχηματίζουν,
α) οι πηγές και οι εκβολές διαφορετικών ποταμών: Γεωδαιτικὸς κανὼν ἁρμονίας (πηγές, ῥοὲς κι ἐκβολὲς ποταμῶν),
β) τα άκρα διαφορετικών νησιών Γεωδαιτικὸς κανὼν ἁρμονίας γηΐνου ἀναγλύφου  και,
γ) τα άκρα διαφορετικών λιμνώνΓεωδαιτικὸς κανὼν ἁρμονίας γηΐνου ἀναγλύφου.

Το πλέον εντυπωσιακό εύρημα είναι το περίγραμμα των νησιών, με κορωνίδα το ιερό νησί της Δήλου, γενέτειρα των θεών Απόλλων και Άρτεμις. Η Δήλος έχει το εξής μοναδικό γεωλογικό χαρακτηριστικό: Το νότιο άκρο της, παραμένει πάντοτε άκρο, ανεξάρτητα από την φορά και τις μοίρες περιστροφής του νησιού! Ταυτόχρονα , ανάλογα με τις μοίρες και την φορά περιστροφής του νησιού,  έτερο άκρο γίνεται, είτε το βόρειο, είτε το δεύτερο άκρο στα βόρεια του νησιού! Τα τρία αυτά άκρα της Δήλου δ ε ί χ ν ε ι ο Ναός του Απόλλωνος στην Δήλο!! (Ανάλυση εδώ: Ἡ μοναδικὴ Ἱερότης τῆς Δήλου)

2. Τον Τέλειο Κανόνα Αρμονίας της Γης γνωρίζει το ανθρώπινο ασυνείδητο. Απόδειξη, ο ναός του Απόλλωνος στην αρχαία Κόρινθο ο οποίος «δένει» γεωδαιτικά την λίμνη Βουλιαγμένης, ο ναός του Θερμίου Απόλλωνος στο Θέρμο Τριχωνίδος, ο οποίος «δένει» γεωδαιτικά την λίμνη Τριχωνίδα, και το Ιερό ακι Μαντείο Απόλλωνος Πτώου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας, που «δένει» γεωδαιτικά τις δυο λίμνες Υλίκη και Παραλίμνη!

Μία (από τις πολλές) υποθέσεις, είναι η Φύση να δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει. Πιθανόν η Μητέρα Γη δρα εξουσιαστικά επάνω στον άνθρωπο. Ότι με κάποιον αδιανόητο τρόπο είμαστε συνδεμένοι με την Γαία που μας φιλοξενεί. Ότι είμαστε κομμάτι από τα σπλάχνα της. Φτιαγμένοι από τον ίδιο ιστό.

3. Η τέλεια γεωδαισία των ναών των διδύμων αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση, όπως σωστά πιθανολόγησε η κβαντική φυσική και μερίδα ψυχολόγων όπως ο Daniel Wegner, ο πολυβραβευμένος Αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Αυτό αποδεικνύουν οι τέλειες γεωδαισιακές δομές των Απόλλων και Άρτεμις καθώς και οι γεωδαισιακές δομές που οι ναοί των διδύμων δημιουργούν με σύγχρονες δομές του πολιτισμού μας όπως τα, Γαλλικό, Γερμανικό, Αμερικανικό και Αυστριακό Αρχαιολογικά Ινστιτούτα στην Αθήνα Ζάρια δὲν παίζουν οἱ (δίδυμοι) θεοί….

4. Βιωματικές γεωδαισιακές δομές έδειξαν με ακρίβεια εκατοστού του μέτρου ότι το μέλλον είναι καθορισμένο. Ότι η κατάσταση που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά την διάρκεια της υπάρξεώς μας, καθορίζεται (ένα παράδειγμα, εδώ Ζάρια δὲν παίζουν οἱ (δίδυμοι) θεοί). Ότι τα σημεία επάνω στον χάρτη που μέλλεται να συνδεθούν βιωματικά με την πορεία της ζωής κάποιου ανθρώπου, μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ένας υπολογιστής με μεγάλη επεξεργαστική ισχύ.

Για το πώς ακριβώς λειτουργεί ο εν λόγω μηχανισμός του ανθρωπίνου ασυνειδήτου, υπέθεσα κάποιου είδους «φυσικομαθηματικό κανόνα πραγματώσεως ενός καθορισμένου μελλοντικού ή/και παρελθόντος σκοπού, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και της ελαστικότητος του χρόνου». Ότι η εκπληκτική αυτή διεργασία συντελείται «ταυτόχρονα» στον χώρο και στον χρόνο, στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και της ελαστικότητος του χρόνου, σε μια ακραία έκταση ή συρρίκνωση του χρόνου. Ότι η ροή του χρόνου αποτελεί νοητική ψευδαίσθηση. Ότι πιθανόν ισχύει η θεωρία του «παγωμένου» κόσμου, τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν «μονολιθικό κόσμο», ήτοι η θεωρία που υποστηρίζει ότι κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εδώ. Ότι πιθανόν το ανθρώπινο ασυνείδητο να αντιλαμβάνεται το τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές, καθορίζοντας πλήρως αυτό που η ανθρώπινη νόηση εκλαμβάνει (εσφαλμένα) ως ελεύθερη βούληση.

5. Γεωδαισιακές δομές απολύτου ακριβείαας με σημεία αναφοράς τους ναούς των διδύμων, έδειξαν ότι το γεγονός που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως «βιολογικός θάνατος» καθορίζεται γεωδαιτικά με ακρίβεια εκατοστού του μέτρου. Τούτου δοθέντος, πιθανολόγησα ότι η υπόστασή μας δεν είναι συνειδητή αλλά ασυνείδητη. Ότι είμαστε οντότητες περισσότερο άυλες και λιγότερο υλικές. Ότι οι καταστάσεις που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της υπάρξεώς μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά την διάρκεια της υπάρξεώς μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος της διαδρομής του ανθρωπίνου βίου στον «χρόνο», δεν είναι παρά μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητος, πιθανόν μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, όπως ψευδαίσθηση αποδεικνύεται η ελεύθερη βούληση. Ότι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ελάχιστα πράγματα, απλές σκιές αυτών που πραγματικά υπάρχουν γύρω του, όπως σωστά πρώτος ο Πλάτων είπε.

6. Ωστόσο καμμία από τις παραπάνω θεωρίες δεν συνέχεται με τις άλλες. Ο Τέλειος Κανόνας Αρμονίας της Γης, το ενδεχόμενο η Φύση να δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει, η απόδειξη ότι η ελεύθερη βούληση είναι αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, ο καθορισμός της ανθρώπινης μοίρας, το καθορισμένο των καταστάσεων που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της υπάρξεώς μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά την διάρκεια της υπάρξεώς μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος της διαδρομής του ανθρωπίνου βίου στον «χρόνο», είναι φιλοσοφικοί στοχασμοί βασισμένοι σε μαθηματικές μετρήσεις απολύτου ακρίβειας μεν, που, όμως, είναι ασύνδετοι μεταξύ τους.

Βάσει της ανθρωπίνου νοήσεως και λογικής, και σύμφωνα με τους παραδεκτούς της ανθρωπίνου  επιστήμης κανόνες (στο επίπεδο που η επιστήμη σήμερα ευρίσκεται), μία μόνο θεωρία συνδέει τις παραπάνω καταστάσεις που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικές. Η θεωρία της εικονικής πραγματικότητος.

7. Α) Στην από 7 Σεπτεμβρίου 2016 έκθεση της Bank of America Merrill Lynch, έκπληκτοι οι επενδυτές είδαν την γνωστή εταιρεία διαχειρίσεως πλούτου να παρουσιάζει την άποψη, ότι το περιβόητο «Μάτριξ» της γνωστής διάσημης κινηματογραφικής τριλογίας έχει πολλές πιθανότητες να συμβαίνει στα αλήθεια και ότι όλοι μας έχουμε 20-50% να ζούμε μέσα σε μια ψηφιακή προσομοίωση!

[independent.co.uk/…/bank-of-america-the-matrix-5

businessinsider.com/bank-of-america-wonders-abou… ]

Η έκθεση της Τράπεζας , η οποία εκδόθηκε για τους πελάτες της, τονίζει ότι αν ο κόσμος μας είναι μια ψευδαίσθηση, εμείς ποτέ δεν θα το γνωρίζαμε, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον Γοργία, ο οποίος είπε ότι το όν δεν υπάρχει, δηλαδή τίποτα από ό,τι σκεπτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει. Αλλά ακόμη και αν υπήρχε δεν θα μπορούσαμε να το γνωρίσουμε. Αλλά ακόμη και να μπορούσαμε να το γνωρίσουμε δεν θα μπορούσαμε να κοινωνήσουμε την γνώση μας με τους άλλους. Η θέση του Γοργία, την οποία η Bank of America Merrill Lynch επαναλαμβάνει διανθισμένη με ψηφιακές επιρροές της εποχής μας, είναι καθαρή: το όν δεν υπάρχει και, ακόμη και να είναι δυνατή η γνώση, δεν κοινωνείται μεταξύ των ανθρώπων, οπότε το ζήτημα της αντικειμενικότητος ή της υποκειμενικότητός της δεν τίθεται καν.

Β) Ο Elon Musk , CEO των εταιρειών τεχνολογίας αιχμής Tesla και SpaceX πιστεύει ότι οι άνθρωποι μπορεί να υπάρχουμε ως προσομοίωση σε video game κάποιου προηγμένου πολιτισμού. Η επιχειρηματολογία του, αφοπλιστική. Στις 02/06/2016 έκανε τον εξής συλλογισμό: «Το πιο δυνατό επιχείρημα, ότι δηλαδή βρισκόμαστε σε μια προσομοίωση είναι το εξής: Πριν 40 χρόνια είχαμε το παιχνίδι ping – pong με δυο ορθογώνια και μια τελεία. Έτσι ήταν τα παιχνίδια τότε. Τώρα, 40 χρόνια μετά, έχουμε ρεαλιστικές 3D προσομοιώσεις με εκατομύρια ανθρώπους να παίζουν στον ίδιο χρόνο και επιπλέον, τα παιχνίδια γίνονται όλο και καλλίτερα χρόνο με τον χρόνο. Σύντομα θα έχουμε εικονική πραγματικότητα, δηλαδή συνεχώς επαυξημένη αίσθηση της πραγματικότητος. Αν υποθέσουμε ότι θα υπάρχει στον κόσμο έστω και η μικρή εξέλιξη, τα παιχνίδια στο μέλλον δεν θα ξεχωρίζουν από την πραγματικότητα και αυτό θα συμβεί ακόμη κι αν ο δείκτης εξελίξεως πέσει χίλιες μονάδες από το σημείο που ευρίσκεται τώρα. Επομένως, φαντασθείτε τι θα συμβεί σε 10000 χρόνια από τώρα, που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα συγκριτικά με την κλίμακα εξελίξεως. Επομένως, είμαστε ξεκάθαρα σε μια τροχιά όπου θα έχουμε παιχνίδια τα οποία θα είναι δυσδιάκριτα από την πραγματικότητα. Τα παιχνίδια αυτά θα μπορούν να παιχθούν σε οποιανδήποτε παιχνιδομηχανή ή ηλεκτρονικό υπολογιστή και προφανώς θα υπάρχουν δυσεκατομύρια τέτοιοι Η/Υ και παιχνιδομηχανές, πράγμα που σημαίνει ότι η πιθανότητα να είμαστε σε βάση πραγματική είναι μία στο δυσεκατομύριο! Η πιθανότητα ότι δεν ζούμε σε μια προσομοίωση υπολογιστών είναι μία στο δισεκατομμύριο! Πείτε μου… τι μπορεί να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα;». [techinsider.io/]

Γ) Τον Απρίλιο του 2016 οι ερευνητές συγκεντρώθηκαν στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για να συζητήσουν την ιδέα της προσομοιώσεως του ανθρωπίνου είδους. Το επιχείρημα είναι ότι ήδη πλησιάζουμε σε φωτορεαλιστικές προσομοιώσεις 3D όπου εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί ταυτόχρονα να συμμετέχουν.

Δ) Τα παραπάνω περίπου υποστηρίζει και ο Mark J. Solomon (American non-fiction writer, philosopher and published neuropsychologist), σε δύο βιβλία που έχει εκδώσει. Το πρώτο εκδόθηκε το 2013 με τίτλο “On Computer Simulated Universes” και το δεύτερο το 2014 με τίτλο “The Evolution of Simulated Universes”.

Στο πρώτο έργο ο συγγραφέας διατυπώνει την άποψη, ότι όλοι μας υπάρχουμε μέσα σε ένα σύμπαν προσομοιωμένο σε υπολογιστή. Στο δεύτερο έργο του, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας, σε αντίθεση με το δικό μας ανθρώπινο είδος, είναι το άμεσο προϊόν της φυσικής επιλογής και εξελικτικών δυνάμεων. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, αν το σύμπαν μας είναι προσομοίωση, τότε η επιλογή και η εξέλιξη της προσομοιώσεως των συμπάντων είναι αναπόφευκτες.
Βασικό επιχείρημα του Mark J. Solomon είναι ότι, πιο εύκολα μπορεί να κατασκευασθεί μια προσομοίωση από ένα «πραγματικό» κόσμο, και πολλοί προηγμένοι πολιτισμοί διαθέτουν την τεχνολογία να μπορούν να κτίσουν προσομοιωμένα σύμπαντα. Ως εκ τούτου, υπάρχει περισσότερη συνείδηση σε προσομοίωση από ότι στην πραγματικότητα. Άρα, είναι πιο πιθανό να ζούμε σε μια προσομοίωση. Στην συνέχεια ο Solomon γίνεται πιο συγκεκριμένος, εξετάζοντας τις τρέχουσες τάσεις στους κβαντικούς υπολογιστές. Ο ίδιος στην πρώτη παράγραφο λέει τα εξής:

Ο Seth Lloyd, διευθυντής του Κέντρου Extreme Κβαντικής Θεωρίας Πληροφορικής του MIT, πρόσφατα έγραψε ότι ένας κβαντικός υπολογιστής με επεξεργαστή 300-qubit θα μπορούσε ακαριαία να εκτελέσει περισσοτέρους υπολογισμούς από τον αριθμό των ατόμων που περιέχονται στο σύμπαν μας. Ενώ θα μπορούσε να υπάρχει μια τάση να πιστεύουμε ότι η λειτουργία προσομοιώσεως ενός σύμπαντος σε υπολογιστή είναι καθαρή φαντασία, κατά τον χρόνο της δημοσιεύσεως, η D-Wave, η σημερινή δημιουργός της πιο προηγμένης κβαντικής τεχνολογίας πληροφορικής, ανακοίνωσε ότι η ομάδα τους είχε σχεδιάσει έναν υπολογιστή με 512-qubit επεξεργαστή. Η DWave ανακοίνωσε επίσης ως στόχο τον διπλασιασμό του μεγέθους της ικανότητας επεξεργασίας qubit τους μία φορά κάθε 12 μήνες!
Ο συγγραφέας ερμηνεύει αυτό υπό την έννοια ότι δεν είμαστε μακριά από το να είμαστε σε θέση να κατασκευάσουμε υπολογιστές που μπορούν να προσομοιώσουν ένα ολόκληρο σύμπαν. Τούτων δοθέντων, το υπόλοιπο του δοκιμίου δεν είναι καθόλου παρατραβηγμένο. Οι προσομοιώσεις θα μπορούσαν να τρέξουν πολύ γρηγορότερα από ό,τι σε πραγματικό χρόνο, και τα προσομοιωμένα σύμπαντα θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί από πολιτισμούς που ήταν σε θέση να δημιουργήσουν προσομοιωμένα σύμπαντα. [τα δύο βιβλία του Mark J. Solomon, εδώ author/show/7224999.Mark_J_Solomon ]

Δ) Σύμφωνα με τη Θεωρία της Εικονικής Πραγματικότητος, ο Κόσμος μας δεν είναι πραγματικός αλλά εικονικός (όπως αυτός που παρίσταται στις οθόνες των υπολογιστών). Ο φιλόσοφος του Πανεπιστημίου Yale, Nick Bostrum, έχει υποστηρίξει ότι ζούμε πιθανώς μέσα σε μια προσομοίωση υπολογιστών. Υποθέτοντας είναι είναι δυνατό να προσομοιωθεί η συνείδηση, τότε πιθανώς οι μελλοντικοί Πολιτισμοί θα την δοκίμαζαν, πιθανώς πολλές φορές. Ο Karl Pribram, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Stanford, πρότεινε την θεωρία ότι, ο εγκέφαλος είναι ένα είδος «ολογράμματος», ένας αναλυτής μοντέλων και συχνοτήτων, που δημιουργεί την «σκληρή» πραγματικότητα, ερμηνεύοντας συχνότητες από μια διάσταση πέρα απ’ τον χώρο και τον χρόνο. Με άλλα λόγια, ο φυσικός κόσμος που ξέρουμε είναι «ισομορφικός» – δηλαδή όμοιος – με τις διαδικασίες του εγκεφάλου.

Οι παραπάνω συλλογιστικές, απλές στηβ σύλληψή τους: Είμαστε ήδη σε θέση να προσομοιώσουμε ένα ολόκληρο σύμπαν σε κβαντικούς υπολογιστές. Και σε 50-100 χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι πραγματικότητα. Σε λιγότερο από 100 χρόνια (άντε σε 10000 χρόνια), ο άνθρωπος θα μπορεί να προσομοιώσει νοήμονα ψηφιακά ανθρωποειδή σε εικονικά σύμπαντα. Η φωτορεαλιστικές απεικονίσεις των ανθρωποειδών θα είναι απόλυτα ρεαλιστικές. Θα είναι η στιγμή που η ανθρώπινη επιστήμη θα έχει πραγματώσει αυτό που σήμερα η Bank of America παρουσιάζει ως σενάριο με πιθανότητες 20-50% για τον πολιτισμό μας: να είμαστε και οι ίδιοι μια ψηφιακή προσομοίωση ενός ανωτέρου πολιτισμού.

8. Βάσει της ανθρώπινης λογικής που απορρέει από τους παραδεκτούς κανόνες της ανθρώπινης επιστήμης σήμερα, ο Τέλειος Κανόνας Αρμονίας της Γης θα είχε λογική μόνο αν, αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως γήινο περιβάλλον είναι κάποιου είδους προσομοίωση, ένα περιβάλλον εικονικό, γραμμένο σε Γλώσσα Μηχανής. Το εντυπωσιακό γεωλογικό χαρακτηριστικό της Δήλου, στην οποία το νότιο άκρο της, παραμένει πάντοτε άκρο, ανεξάρτητα από την φορά και τις μοίρες περιστροφής του νησιού, ενώ ταυτόχρονα , ανάλογα με τις μοίρες και την φορά περιστροφής του νησιού, έτερο άκρο γίνεται, είτε το βόρειο, είτε το δεύτερο άκρο στα βόρεια του νησιού, είχε απειροελάχιστες πιθανότητες να δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα τυχαίων γεωλογικών μεταβολών. Το ίδιο ισχύει και για τα Ισοσκελή τρίγωνα που δημιουργούν οι πηγές και οι εκβολές διαφορετικών ποταμών, τα νησιά και οι λίμνες.

Στο σενάριο της Bank of America, δεν είναι η Φύση που δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει, αλλά οι άνθρωποι είμαστε εικονικοί χαρακτήρες, ενταγμένοι σε ένα εικονικό περιβάλλον που αντιλαμβανόμαστε ως… γήινο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που με τις φτωχές αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε, όπως ο Πλάτων (πρώτος) σωστά υπέθεσε. Στο σενάριο της Bank of America, η Δήλος δεν υπάρχει πραγματικά. Υπάρχει μόνο ως προϊόν της αντιλήψεώς μας. Επίσης, η απόδειξη ότι η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, καθώς και ο καθορισμός της ανθρώπινης μοίρας, το προκαθορισμένο δηλαδή των καταστάσεων που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της υπάρξεώς μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά την διάρκεια της υπάρξεώς μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος της διαδρομής του ανθρωπίνου βίου στον «χρόνο», αποκτά νόημα μόνο αν η υπόστασή μας είναι προγραμματισμένη σε Γλώσσα Μηχανής. Αποκτά νόημα μόνο αν υπάρχουμε μέσα σε μια ψηφιακή προσομοίωση. Μόνο αν ο κόσμος μας είναι μια ψευδαίσθηση. Σε αυτή την περίπτωση, που οι Αμερικανοί -προφανώς όχι τυχαία – θεωρούν ως εξαιρετικά πιθανή, ισχύουν οι ιδέες που ο Γοργίας υποστήριξε: το όν δεν υπάρχει και, ακόμη και να είναι δυνατή η γνώση, δεν κοινωνείται μεταξύ των ανθρώπων, οπότε το ζήτημα της αντικειμενικότητος ή της υποκειμενικότητός της δεν τίθεται καν. Κι αν το ον δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε η γέννηση ούτε ο θάνατος. Ωστόσο:

Αν η ανθρώπινη ύπαρξη είναι προσομοίωση όπως οι αναλυτές της Bank of America αλλά και κορυφαίοι επιστήμονες και φιλόσοφοι βάσιμα υποθέτουν, δηλαδή ψηφιακή πληροφορία, τότε η ψευδαίσθηση που, ως εικονικοί χαρακτήρες, αντιλαμβανόμαστε ως «βιολογικός θάνατος», δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Διότι η πληροφορία , η ψηφιοποιημένη δηλαδή υπόσταση του προσομοιωμένου χαρακτήρα που στην προσομοίωση «πεθαίνει», εξακολουθεί και παραμένει στο σύστημα ως πληροφορία. Συνάγεται εξ αυτού ότι ο προσομοιωμένος θάνατος, ο οποίος γίνεται αντιληπτός από τους άλλους προσομοιωμένους χαρακτήρες ως «βιολογικός θάνατος», δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Με απλά λόγια, ένας χαρακτήρας σε ένα video game πεθαίνει μόνο για τους (άλλους) ενεργούς χαρακτήρες του video game. Όχι για την παιχνιδομηχανή! Ούτε για τον εξωτερικό παρατηρητή. Στην πραγματικότητα, ο «νεκρός» χαρακτήρας εξακολουθεί και παραμένει στην μνήμη του συστήματος, στην μνήμη της παιχνιδομηχανής. Ολοζώντανος! Ως πληροφορία, που μπορεί να ανακτηθεί οποτεδήποτε! Είναι προφανές ότι στις ψηφιακές προσομοιώσεις, η «ανάσταση νεκρών» είναι ζήτημα λογισμικού. Και Προγραμματιστή.

Στον εικονικό κόσμο μιας προσομοιώσεως, θεός που αποφασίζει για την «γέννηση», την «ζωή» και τον «θάνατο» των εικονικών χαρακτήρων της προσομοιώσεως, είναι αυτός που γράφει τον Κώδικα• ο Προγραμματιστής. Επίσης ο Προγραμματιστής αποφασίζει το σενάριο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η προσομοίωση (καταστροφές που πλήττουν τον εικονικό κόσμο, χαρισματικοί ήρωες, καταστροφικοί πόλεμοι, μεσάζοντες μεταξύ θεού και προσομοιωμένων χαρακτήρων, δοξασίες και προφητείες για το πώς τελειώνει η προσομοίωση στο video game, μυθικά τέρατα, ανάσταση νεκρών, ταξίδι στον «χρόνο» του προσομοιωμένου κόσμου, εξαφανίσεις αεροπλάνων, πλοίων, πόλεων, ακόμη και ολόκληρων ηπείρων του προσομοιωμένου κόσμου κλπ). Τέλος, ο Προγραμματιστής είναι εκείνος που αποφασίζει τα αισθητήρια όρια των εικονικών χαρακτήρων, δηλαδή την αντιληπτική ικανότητα των χαρακτήρων για το εύρος και την έκταση της προσομοιώσεως. Την ευφυΐα και την νόηση σε μια προσομοίωση καθορίζει ο Πηγαίος Κώδικας του Συστήματος.

[Η προσομοίωση του ανθρωπίνου είδους θα μπορούσε να εξηγεί γιατί τα πειράματα της κβαντικής μηχανικής παραβιάζουν κανονικά την ανισότητα του Bell, παράγοντας επίπεδα του τρόπου συσχετίσεως επάνω από αυτά που είναι δυνατόν, εάν υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος έχει, α) ελεύθερη βούληση και, β) ο κόσμος που ζούμε είναι πραγματικός. Η παραβίαση της ανισότητος του Bell μας επαναφέρει το αρχέγονο φιλοσοφικό δίλημμα: α) Μήπως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση, που σημαίνει ότι κατά κάποιον τρόπο προκαθορίζεται τι μετρήσεις παίρνουμε; β) Μήπως δεν είναι οι ιδιότητες των κβαντικών σωματιδίων πραγματικές – πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό στην πράξη, αλλά απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντιλήψεώς μας; Αυτή είναι η πιο δημοφιλής θέση στην κοινότητα της κβαντικής φυσικής, αλλά μας αφήνει ελάχιστα περιθώρια να γίνουμε σοφότεροι. Ωστόσο το σενάριο της προσομοιώσεως του ανθρωπίνου είδους πιθανόν εξηγεί γιατί τα πειράματα της κβαντικής μηχανικής παραβιάζουν κανονικά την ανισότητα του Bell. Η απάντηση πιθανόν είναι, ότι στις προσομοιώσεις δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Επίσης, στις προσομοιώσεις τίποτα δεν είναι πραγματικό στην πράξη, αλλά απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντιλήψεως του προσομοιωμένου χαρακτήρα που διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη. Τέλος, η προσομοίωση του ανθρωπίνου είδους θα μπορούσε να εξηγεί γιατί στην κβαντική φυσική ο χώρος εμφανίζεται σαν ένα κατασκεύασμα που δίνει την ψευδαίσθηση πως υπάρχουν χωριστά αντικείμενα. Η προσομοίωση του είδους μας θα μπορούσε να εξηγεί γιατί η κβαντική διεμπλοκή κάνει να καταρρέει η εμπειρία μας για τον χώρο • επειδή στην εικονική πραγματικότητα δεν υπάρχει χώρος!

Αν ο πολιτισμός μας είναι παρομοίωση σε ένα iPhone ενός πολύ προηγμένου πολιτισμού, τότε ούτε ελεύθερη βούληση έχουμε (όπως οι ναοί των διδύμων αποδεικνύουν), και τίποτα δεν είναι πραγματικό στην πράξη, αλλά απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντιλήψεώς μας (όπως η κβαντική φυσική υποθέτει). Τέλος, στην εικονική πραγματικότητα ενός iPhone δεν υπάρχει χώρος, ακόμη κι αν στην οθόνη του ξεδιπλώνονται ολόκληροι κόσμοι. Αν ο κόσμος μας ξεδιπλώνεται μέσα σε μια προσομοίωση, τότε σωστά η κβαντική διεμπλοκή κάνει να καταρρέει η εμπειρία μας για τον χώρο.]

Αν το σενάριο της προσομοιώσεως ισχύει, όπως η Bank of America πιθανολογεί σε ποσοστό 20-50%, τότε ο κανόνας της ευθείας και του ισοσκελούς τριγώνου που διέπει, α) το γήινο ανάγλυφο, β) τον καθορισμό της ανθρωπίνου βουλήσεως και, γ) το καθορισμένο των γεγονότων που αντιλαμβανόμαστε ως γέννηση , ζωή και θάνατος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από Κώδικας Μηχανής. Είναι η Μήτρα μέσα στην οποία έχουμε προγραμματισθεί • εμείς και το σύμπαν μέσα στο οποίο υπάρχουμε εικονικά. Ταυτότητα του Συστήματος, οι δίδυμοι θεοί Απόλλων και Άρτεμις. Στο σενάριο αυτό της Bank of America, οι Απόλλων και Άρτεμις είναι ο Πηγαίος Κώδικας της εικονικής υπάρξεώς μας. Αν η προσομοίωση του ανθρωπίνου είδους αποδειχθεί επιστημονικά και ιστορικά αληθής, η εκδοθείσα από την Bank of America έκθεση με ημερομηνία 7 Σεπτεμβρίου 2016 θα μείνει στην ανθρώπινη Ιστορία ως ψηφιακό Πιστοποιητικό Γεννήσεως του Ανθρώπου.

«Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση». «Σύμπτωση είναι ο τρόπος της ανωνυμίας του θεού». «Ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν». Έτσι είπε ο Αϊνστάιν. Πράγματι. Στις προσομοιώσεις τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.

Ἀλαμπάσης Θανάσης

εἰκὼν