Παρὰ μόνον πτωχοποίησις, ἐξαθλίωσις, κατάῤῥευσις!!!
Κρίσις, ἐὰν ἦταν, θὰ εἶχε «εἴσοδο» καὶ «ἔξοδο». Ἐν τούτοις αὐτὸ ποὺ βιώνουμε ἐμεῖς εἶναι μία κατρακρήμνισις τῶν πάντων καί, τελικῶς, μία ἀπόλυτος ἰσοπέδωσις, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα…

Γιατί παπαγαλίζουν νυχθημερόν τά παπαγαλάκια τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως λοιπόν τήν κρίσιν; Γιατί δέν μᾶς λέν τήν ἀλήθεια; Γιατί δέν μᾶς ἀποκαλύπτουν, ἐφ΄ ὅσον ξέρουν (διότι ξέρουν) πώς πρόκειται γιά τήν μεγαλυτέρα, παγκοσμίως, μορφή πτωχοποιήσεως;
Μά, γιὰ νὰ μὴν χάνουμε τὴν …ἐλπίδα ἀγαπητοί μου!!! Ὅσο ἐλπίζουμε πὼς κάπου, κάπως, κάποτε, σὲ κάποιαν ἄγνωστο στιγμή, σὲ κάποιο (ἄγνωστο καὶ ἀσαφές, ἀλλὰ δὲν πειράζει) μέλλον θὰ ἔχουμε πιθανότητες ἀνακάμψεως, ἀφ΄ ἑνὸς τὸ βουλώνουμε καὶ ὑπομένουμε, ἀφ΄ ἑτέρου δὲν ἀγανακτοῦμε κατὰ τῆς λεηλασίας μας. Κι ἔτσι καὶ τὰ τρωκτικὰ τοῦ κόσμου μας κάνουν ἀνενόχλητα τὶς ἁρπακτές τους καὶ οἱ βιτρίνες-κυβερνήσεις ἐναλλάσσονται μεταξύ τους, παραδίδοντας ἡ μία στὴν ἄλλην τὴν σκυτάλη τῆς κηδεμονίας μας καὶ ἐμεῖς δουλοποιώμεθα καθημερινῶς ὅλο καὶ περισσότερο μὰ καὶ τὸ ἔγκλημα ἐξακολουθεῖ ἀτιμώρητον. 

Δὲν εἶναι κρίσις αὐτὸ ποὺ βιώνουμε φίλοι μου. Εἶναι μία πλήρης καὶ ἀπόλυτος κατάῤῥευσις. Δὲν χρειάζεται νὰ παρηγορούμεθα μὲ ἐλπίδες, δίδοντας πιστώσεις χρόνου στὰ κουδουνισμένα καὶ στὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας.
Διότι, ὡς γνωστόν, ὅσο ταχύτερα συνειδητοποιήσουμε τὸ τί μᾶς συμβαίνει, τόσο ταχύτερα θὰ ἀποφασίσουμε τὸ ἐὰν θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ διαβιοῦμε αὐτοκτονικῶς ἢ νὰ ἀντιδράσουμε οὐσιαστικῶς.

Πῶς θά ἀντιδράσουμε οὐσιαστικῶς; Ἔ, ἂς συνειδητοποιήσουμε πρῶτα τὸ ἐὰν ἔχουμε ἐλπίδες μὲ τόσο …σκύψιμο καὶ τόσην ὑπομονὴ καὶ μετὰ βλέπουμε.
Τώρα πλέον δὲν συζητᾶμε γιὰ τὸ πῶς θὰ ἐπιβιώσουμε ἐσὺ κι ἐγώ, ἀλλὰ γιὰ τὸ πῶς θὰ ἐπιβιώση ἡ Ἀνθρωπότης. Κι αὐτό, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ τὴν μεγίστη Ἀνάγκη, ξεπερνᾶ κάθε ὐβριστικὸ σχεδιασμό, κάθε σαπροφύτου καὶ κάθε ἐλεεινοῦ ὑποτακτικοῦ του.

Δὲν εἶναι κρίσις φίλοι μου… Ἀφορμὴ γιὰ ἀποφάσεις εἶναι καὶ γιὰ ἀλλαγὴ …πλεύσεως. Τὸ πόσοι θὰ τὸ ἀποφασίσουν καὶ τὸ πότε εἶναι καθαρὰ ἀτομικὴ ὑπόθεσις, ποὺ οὐδόλως θὰ ἀλλάξη κάτι ἀπὸ ὅσα χρειάζεται νὰ συμβοῦν. Στὸ μόνον ποὺ θὰ συμβάλη μία τέτοια ἀπόφασις εἶναι στὸ πόσο γρήγορα ὁ καθεὶς θὰ ἀναλάβη πλήρως τοὺς βαθμοὺς Ἐλευθερίας του.

Φιλονόη

εἰκόνα