Οἱ μυστικὲς ἑταιρεῖες ποὺ προετοίμασαν τὸ 1821 β’ μέρος
Ἔργο ἄγνωστου ζωγράφου ποὺ ἀπεικονίζει τὸν Καποδίστρια ὡς Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος, πέρ. 1829-1831. Ἰδιωτικὴ συλλογή.
Ἡ Φιλογένεια
Τοῦ Σπύρου Χατζάρα
Ὅταν ἄρχισα νὰ γράφω τὸ 2000 ἀπὸ τὴν Μόσχα, γιὰ τοὺς Φίλους του Γένους καὶ τὴν Φιλογένεια, μὲ ἀποκαλοῦσαν «γραφικό».
Μετά, ἀκολουθῶντας τὸ δόγμα Μάρξ, ποὺ ἔλεγε τὴν ἀλήθεια τὴν ὥρα ποὺ ἔλεγε ψέμματα, οἱ ἐν Ἑλλάδι Μασσόνοι, ἐλάνσαραν τὴν «Beneficenza e Filogenia Riunite» (μὲ 66 μέλη).
Ἡ «Φιλογένεια» δὲν ἦταν Στοά, ἀλλὰ «Πατριωτικὴ ἀδελφότης». Μυστικὴ Ἑταιρεία. Καὶ μπορεῖ νὰ εἶχε ὡς μέλη κάποιους τέκτονες ἀλλὰ δὲν ἦταν Μασσονικὴ Στοά.
Οἱ ἴδιοι τώρα ὁμολογοῦν ὅτι δὲν ξέρουν πότε ἱδρύθηκε ἡ «Φιλογένεια» καὶ λένε ψευδῶς ὅτι ἡ Στοὰ «Filogenia », «ἀποτελοῦσε γύρω στὸ 1809 ἄλλο τοπικὸ πυρήνα τεκτόνων στὴν Κέρκυρα», ὁ διακριτικὸς τίτλος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ ἀδιαμφισβήτητο ἀναφορὰ στὸ Ἑλληνικὸ Γένος καί, ὅτι, «ἡ Στοὰ εἶχε μόλις συσταθῆ μᾶλλον ἀποσκισματικῶς ἀπὸ τὴν «Beneficenza» καὶ ὑπέβαλε ἀπ’ εὐθείας αἴτηση γιὰ παροχὴ Συνταγμάτων τοῦ Φιλοσοφικοῦ Σκωτικοῦ Δόγματος στὴν προϊσταμένη ἀρχή, στὸ Παρίσι».
Ἑπομένως ἡ Φιλογένεια, ὡς «Πατριωτικὴ ἀδελφότης» καὶ Μυστικὴ Ἑταιρεία ποὺ ἱδρύθη τὸ 1800, δὲν εἶχε κάποιαν σχέση μὲ τὴν πρωτοβουλία ὁρισμένων τεκτόνων μελῶν της, ποὺ ἀπεχώρησαν ἀπὸ τὴν «Beneficenza» καὶ ἐζήτησαν ἀπὸ τὴν γαλλικὴ Μεγάλη Ἀνατολὴ νὰ τοὺς ἀναγνωρίσῃ.
Τελικῶς οἱ Γάλλοι τοὺς ἐπανήνωσαν, ὑπὸ τὴν ὀνομασία «Beneficenza e Filogenia Riunite», σὲ ἐπίσημο τελετὴ ποὺ ἔγινε στὶς 25 Μαίου/6 Ἰουνίου 1810 ἀπὸ τὸν Αὐτοκρατορικὸ Ἐπίτροπο Ματθαῖο ντὲ Λεσσὲψ. Πρῶτος Σεβάσμιος τῆς «Beneficenza e Filogenia Riunite» ἦταν ὁ Διονύσιος Ῥῶμας, 39 ἐτῶν τότε, μέλος τῆς Ἰονίου Γερουσίας, τέκτων μὲ ἀνώτερο βαθμὸ καὶ πρώην Σεβάσμιος τῆς «Beneficenza», καθὼς καὶ μέλος τῆς γαλλικῆς «Saint Napoleon».
Οὐδὲ μίαν σχέση εἶχαν ὁ κόντε Ῥῶμας καὶ ὁ Ἄγγελος Χαλικιόπουλος μὲ τὴν Φιλογένεια.
Ὁ Δ. Ρώμας, ποὺ ἐφρόντισε νὰ ἀποσταλῇ στὴν Βιέννη τὸ ὑπόμνημα τοῦ «Ἰονίου Λαοῦ», ὑπὲρ τῆς Ἀγγλικῆς κατοχῆς, τὸ 1815 μετονόμασε τὴν «Beneficenza» σὲ «Γαληνοτάτη Μεγάλη Ἀνατολὴ τῆς Ἑλλάδος» καί, «χάριν προστασίας», ἐκρίθη σκόπιμον, νὰ τεθῇ «ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς ἀγγλικῆς βασιλικῆς οἰκογενείας», δηλαδή, ὑπὸ τὸν δούκα τοῦ Σάσεξ. Ἐπίτιμός της «Γαληνοτάτης» ἐξελέγη ὁ ἐπὶ κεφαλῆς τῆς πολιτικῆς διοικήσεως τοῦ Ἄγγλου κατακτητοῦ Οὐίλλιαμ Μέγιερ. Ταὐτοχρόνως ἔγιναν δεκτοὶ στὴν Στοὰ οἱ Βρεταννοὶ τέκτονες.
Διονύσιος ὁ δὲ Ρώμας (1771;-1857)
Οἱ ἐξελίξεις μὲ τὴν ἀγγλικὴ Κατοχὴ προεκάλεσαν τὴν σφοδρὴ ἀντίδραση τῶν «Ἐθνικιστῶν» τῆς Φιλογενείας, καὶ ἄνθρωπος τοῦ Λονδίνου, ὁ Διονύσιος Ῥῶμας, ὑπεχρεώθη νὰ πάῃ στὴν Ζάκυνθο, καὶ νὰ ἱδρύσῃ ἐκεῖ μία νέα Στοά, μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀναγεννηθεῖς Φοῖνιξ» ποὺ ἐλειτούργησε μὲ ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας στὶς 23 Μαΐου 1815.
Οἱ Βρεταννοὶ ἀξιωματικοὶ παραλλήλως, ἵδρυσαν στὴν Κέρκυρα τὴν Στοὰ «Πυθαγόρας», ἡ ὁποία λειτουργοῦσε στὰ ἀγγλικά.
Αὐτοὶ οἱ ἀγγλόφρονοι μασσόνοι «πατριῶτες», ἀλὰ Ῥῶμας -Χαλικιόπουλος & Co φωτογραφίζοντο στὸ Πατριωτικὸ Δοκίμιο, τοῦ 1817 ποὺ ἔγραφε: «Ὅλοι βεβαιούσιν, ὅτι εἰς τὰς ψυχάς των ἐμφωλεύει ὁ Πατριωτισμός, ἀλλ’ ἐν ὑπάρξει εἰς τὰ ὦτα τῶν περισσοτέρων τὸ ὄνομα Πατρίς, Πατριωτισμὸς εἶναι ἦχος ἀσήμαντος, καθ’ ὅ,τι ἡ εὐγενεστέρα αὔτη τῶν ἀρετῶν πολλὰ ὀλίγας κρίνει ἀξίας νὰ ἐκλέξῃ ὡς κατοικητήριόν της, εἶναι εὐγενής, καὶ διὰ τοῦτο ἀγενῶν ψυχᾶς ἀποστρέφεται, καὶ γενναία, καὶ διὰ τοῦτο τῶν φιλαργύρων οὔτε τὴν ὕπαρξη νὰ ἀκούῃ δὲν ὑποφέρει. Κοινωφελὴς τέλος, καὶ διὰ τοῦτο ἰδιοφελεῖς μισεῖ».
Τὸ «Δοκίμιον περὶ Πατριωτισμοῦ», ἦταν ἡ ἀπάντησις στὰ ἐπιχειρήματα τῶν ἀγγλοφρόνων τοῦ «Ἰονίου Λαοῦ», καὶ ἐτόνιζε (στοὺς Ἕλληνες τῆς Ἑπτανήσου ὅτι , «ἡ Πατρίς, τὸ Ἔθνος, ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρος τρέφει χρηστὰς ἐλπίδας εἰς τὰ ὑποκείμενά σας», «καὶ μὲ ἀνυπομονησίαν περιμένει τοὺς καρποὺς τοῦ εὐγενοῦς πατριωτισμοῦ καὶ τῶν ἐνδόξων ἀγώνων σας».
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Ἡ σύγκρουσις τῶν Φιλογενῶν, τῶν «Καποδιστριακῶν», μὲ τοὺς ἀγγλόφρονες Μασσόνους τῆς Στοᾶς τῆς Ζακύνθου τοῦ Ῥῶμα, ποὺ καθοδηγοῦσαν τὸν Μαυροκορδάτο καί, μέσῳ ἐκείνου, τοὺς Ὑδραίους, τοὺς Δεληγιανναίους & Co, ᾡδήγησε στὸν ἐθνικὸ διχασμὸ καὶ τὸν ἐμφύλιο τοῦ 1823.
Ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ποζάρει μὲ «τὸ κρυφὸ χέρι»
Ἡ ἔντασις ἀνάμεσα στὶς δύο παρατάξεις, ἐκλιμακώθη τὸ 1824, ὅταν οἱ «καποδιστριακοὶ» ἐπρότειναν τὸν Ἰωάννη γιὰ Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος, ἀντιμετωπίζοντας τὴν ἀντίδραση τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ζακύνθου ποὺ ἤδη προετοίμαζε τὸ τοπίο γιὰ τὴν ὑποβολὴ τῆς «πράξεως ὑποτελείας».
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο τὰ τέκνα τῆς Μητέρας τοῦ Κόσμου μασκαρεύοντο ἀπὸ προδότες σὲ Πατριῶτες καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Ἰόνιος λαός, οἱ πράκτορες τοῦ Λονδίνου, « συνομολογοῦσαν ὅτι ἐν συνειδήσει ἤσαν μέτοχοι τοῦ ἑλληνισμοῦ». Μεγαλυτέρα ἄπατη δὲν ἔχει ξαναγίνη.
Κλέβουν τὴν ταὐτότητα τοῦ ἄλλου, καὶ ἰσχυρίζονται οἱ πράκτορες τοῦ Λονδίνου, ὅτι «ἑδραίωσαν τὸν ἐλευθεροτεκτονισμὸ στὸν τόπο τους, προμαχώνα τῆς Ἑλλάδος». Τὸ ἀπόλυτο ψεῦδος. Ἡ Στοὰ τῆς Ἑπτανήσου καὶ οἱ τέκτονες μέλη τῆς ἦσαν …προμαχὼν τῆς Ἀγγλίας.
ΥΓ. Οἱ ὀλίγοι μὴ πράκτορες τέκτονες τῆς Ἑπτανήσου, ποὺ ἐξέκοψαν μὲ τοὺς Ῥῶμα καὶ Χαλικιόπουλο, ἐδημιούργησαν τὸ 1818, τὴν Στοὰ τοῦ «Ἁγίου Ἰωάννου (Καποδίστρια) τοῦ Φοίνικος», ποὺ ἐλειτούργησε «ἀτάκτως» ἔως τὸ 1843.
ΠΗΓΗ : 1821.Καποδίστριας
«Ἡ Φιλογένεια δὲν ἦταν Στοὰ καὶ οἱ Φιλογενεῖς δὲν ἦσαν μασσόνοι»
ἐπιμέλεια κειμένων Φιλονόη καὶ Φίλοι
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.