Γιὰ ὅσους νοιώθουν ἠλίθιοι,
ποῦ τοὺς ἔπιασε μπαγλαμάδες ὁ Κούλης τοῦ Μητσοτάκη
καὶ τοὺς παρέπεισε γιὰ δῆθεν ἀλλαγὴ πορείας,
στὸ μακεδονικό, στὸ προσφυγικό, στὸ ἀσφαλιστικό, στὸ Αἰγαῖο,
γιὰ ἀνελέητα «ὄχι» σὲ Ἀγγέλα καὶ Ντόναλντ καὶ μπλὸκ-ντιλὶτ σὲ Ἔρντο,
ἐνῶ ἐπὶ μῆνες ἐσχολούμεθα μὲ ἀντικαπνιστικό, Joker καὶ νέο ΠτΔ,
Ὅταν ἡ ἀνεργία στοὺς νέους 25 – 34 ἐτῶν,
ἡλικία ποὺ ξεκινᾶ κάποιος τὴν οἰκογένεια,
ἔφθανε τὸν Αὔγουστο τὸ 22,4%,
Ὅταν ἡ συνακόλουθος ὑπογεννητικότης,
φέρνει τὴν Ἑλλάδα στὴν τρίτη θέση τοῦ χαμηλοτέρου δείκτου γεννήσεων,
μὲ μέσον ὄρο ὁλικῆς γονιμότητος στὸ 1,26%
ὅταν γιὰ νὰ διατηρηθῇ ἀμετάβλητος ὁ πληθυσμὸς χρειάζεται 2,1%.
Ὅταν ὁ ἐν δυνάμει οἰκονομικὰ ἐνεργὸς πληθυσμὸς στὴν χώρα (20 – 69)
θὰ μειωθῆ, ἀπὸ 7 ἑκατομμύρια (2015), σὲ 4,8-5,5 ἑκατομμύρια (2050),
ἐνῶ ὁ πραγματικὰ ἐνεργὸς πληθυσμὸς δὲν θὰ ξεπερνᾶ τὰ 3,7 ἑκατομμύρια.
Ὅταν τὸ 2050 ὑπολογίζεται ὅτι τὰ ἄτομα ἡλικίας ἄνω τῶν 65 ἐτῶν
θὰ ἀποτελοῦν τὸ ἕνα τρίτο του πληθυσμοῦ (20,7% εἶναι σήμερα),
ἐνῶ, τὰ ἄτομα ἡλικίας ἕως 14 ἐτῶν
θὰ εἶναι τὸ 10-12% τοῦ πληθυσμοῦ, ἀπὸ περίπου 14% σήμερα.
Ὅταν, σύμφωνα μὲ τὸν Βίτσα,
οἱ ἐπίσημα καταγεγραμμένοι πρόσφυγες γιὰ τὸ 2019,
ἔφθασαν τὶς 630.000,
ὅποτε ἐπειδὴ ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα μισή, νὰ βάλετε ἄλλους τόσους.
Ὅταν τὸ 2020 ἕνα στὰ ἑπτὰ παιδιὰ ποὺ θὰ γεννηθοῦν στὴν Ἑλλάδα
θὰ ἔχουν ἕναν τοὐλάχιστον ἀλλοδαπὸ γονέα. (ΕΛΣΤΑΤ)
Ὅταν 5.000.000 Ἕλληνες ἔῤῥιξαν πίσω τους μαύρη πέτρα
καὶ ἀπεφάσισαν νὰ (ξανὰ)φτιάξουν τὴν ζωή τους,
ὁπουδήποτε ἐκτὸς Ἑλλάδος. (ΕΛΣΤΑΤ)
Ὅταν αὐτὴ ἡ τεχνητὴ ἀποδυνάμωσις σὲ ἔμψυχο καὶ ἄψυχο ὑλικό,
δίδει τὴν χώρα στὸ πιάτο, στὶς ὀρέξεις Τούρκου, Γερμανοῦ, Ἀμερικανοῦ.
Ἀλλὰ καί….
Γιὰ ὅσους δὲν νοιώθουν ἀκόμη ἠλίθιοι,
ποῦ ἐπιμένουν νὰ περιμένουν τὴν λύτρωση:
ἀπὸ τὸν by far μέγιστο ἀρχιπαπατζὴ τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, ever,
ἀπὸ τὸν by far βασιλέα τῆς μίζας καὶ υἱὸ τοῦ μπαμπὰ ἀρχιλαδοπόντικος,
ἀπὸ τὴν κόρη τοῦ μπαμπά της (ἡ ὄμορφη μὲ τὴν τσαρίτσα στὰ χείλη),
ἀπὸ τὸν ἡμίτρελλο ποδηλάτη καὶ ἀρχιερέα τοῦ Σόρος,
ποῦ ἐπιμένει ὅτι ἔσωσε τὴν χώρα βγάζοντάς την ἀπ’ τὰ μνημόνια,
ἀπὸ τὸν καβαλημένο νάρκισσο, ποὺ εἶδε τὴν πολιτικὴ σὰν μπιρίμπα,
ἀπὸ τὸν τσαρλατάνο ποὺ πωλοῦσε γνήσιες ἐπιστολὲς τοῦ Χριστοῦ,
ἀπὸ τὸν παρενδυτικὸ ποὺ ἀδυνάτισε γιὰ νὰ τοῦ χωροῦν ὅλες οἱ φόρμες
καὶ ποὺ ἔχει προσλάβη ὡς ghost writer τὸν Γεωργαλᾶ/Γκέμπελς
ἀπὸ τὸν νοσταλγὸ τοῦ Χίτλερ ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ ἐπανέλθῃ καθαρός,
ἀπὸ τὸν horse keeper ποὺ τρέμει μὴ τοῦ ἀφηνιάσουν τ’ ἀλόγατα,
καὶ ξεχυθοῦν εἰς τὰς πλατείας, πρὶν ὡριμάσουν οἱ συνθῆκες,
ἀπὸ τὴν φάρα τοῦ ἀρχιλαδοπόντικος, ποὺ αὐξάνεται καὶ πληθύνεται,
σὲ ῥυθμοὺς ἀντιστρόφως ἀνάλόγους του μέσου ὅρου ὁλικῆς γονιμότητος Ἑλλάδος.
Ἄς σκεφθοῦν,
ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι,
ποῦ πραγματικὰ πιστεύουν,
πὼς ἕνα ζεῦγος πιγκουΐνων,
περπάτησε ἀπὸ τὴν Ἀνταρκτική,
μέχρι τὴν Μέση Ἀνατολή,
πρὸ κειμένου νὰ εἰσέλθῃ σὲ μίαν κιβωτό,
γιὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὸν κατακλυσμό,
(καὶ μετὰ ξανά-έκανε τὸ δρομολόγιο Ἀραρὰτ – Ἀνταρκτικὴ)
ἢ ὅτι,
μία παρθένος τῆς ἐποχῆς, ἔμεινε ἔγκυος μυρίζοντας κρίνο,
καθ’ ὅ,τι ὁ «ἀχώρητος παντί, χωρεῖται ἐν γαστρί»,
(ὅλοι τὸ ξέρουν αὐτό),
κάτι ποὺ ὁ οἰκτίρμων promesso sposo της, Σήφης ὁ Μνήστωρ,
μόλις ποὺ ἐτόλμησε νὰ ψελλίσῃ:
«Μαριάμ, τί τὸ δράμα τοῦτο, ὃ ἐν σοῖ τεθέαμαι;»
ἐνεφανίσθη ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ καὶ τὸν καθησύχασε
καὶ ἐκεῖνος τὸ κατάπιε ἀμασητὶ καὶ δικαίωμα,
παρ=’ ὅ,τι ἡ ἐνδοτικότης του μὲ τὴν παρένθετη,
ἐδημιούργησε ἔκτοτε στὴν ἀνθρωπότητα, πλεῖστα ὅσα θεματάκια,
καὶ παρότι τὰ εὐαγγέλια ἀγνωμόνως κάμνουσι γαργάραν,
τὸν ῥόλον του, ὡς πατρὸς τοῦ «ἀπάτορος»
καὶ ἐπισήμως πρώτου μνήστορος τῆς ἱστορίας,
ὑπὸ ἀγγέλου μεταπεισθέντος, ὅτι δὲν εἶναι κιαρατᾶς….
Καὶ ἐκεῖ ἤθελα νὰ καταλήξω ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
περαστικὰ καὶ καλὴν ἀνάνηψη,
πάντα ἀντισύλληψη μὲ τὸν Ἑρμῆ ἀνάδρομο, (εἴδατε τί ἔπαθε ὁ Ἀνδρέας)
προσοχὴ μὲ τὴν πολυαστρία στὸν Αἰγόκερω
καὶ μὲ τὶς ἐκλείψεις τοῦ Ἰουνίου καὶ Δεκεμβρίου,
Καλὴν χρονιὰ τοῦ πόντικος (καὶ τοῦ λαδοπόντικος) σὲ ὅλους
καὶ ταχείαν, ἅμα τὲ καὶ μακαρίαν ἐπάνοδον εἰς τὰς ἀγορᾶς……