Ὑπάρχουν καί ἑλληνικά στίς πλάκες τῆς Γεωργίας;

Μὲ τὶς λίθινες πλάκες τῆς Γεωργίας ἔχουμε ἀρκετὲς φορὲς καταπιασθῆ, καθὼς ἐπίσης καί, σὲ γενικὲς γραμμές, μὲ τὸ περιεχόμενον τῶν κειμένων τους. Ἕνα περιεχόμενον ποὺ ἀπευθύνει ἕνα μήνυμα στὴν ἀνθρωπότητα, ἀναφορικῶς μὲ τὸ πῶς σχεδιάζεται (;;;) νὰ εἶναι ἢ πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἤ, τέλος πάντων, πὼς θὰ ἤθελαν νὰ εἶναι, μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα, τὸ μέλλον αὐτῆς τῆς ἀνθρωπότητος. Λέγονται φυσικὰ πολλὰ γιὰ κάτι χρονοκάψουλες καὶ ἄλλα περίεργα, ἀλλὰ δὲν εἶναι στὶς προθέσεις μας νὰ καταπιασθοῦμε μὲ ἐτοῦτα. 

Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχουμε κάνη, ἔως σήμερα, ὅμως εἶναι νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ τμῆμα τους ἐκεῖνο ποὺ «μιλᾶ» ἑλληνικά. Καί, νομίζω, πὼς τελικῶς αὐτὸ τὸ μικρὸ ἑλληνικὸ τμῆμα τους, ἔχει νὰ μᾶς πῇ πολλὰ περισσότερα, ἀπὸ ὄσα φανταζόμεθα. Εἶναι γεγονὸς πὼς στὸ ἐπάνω μέρος τῶν τεσσάρων καθέτων λίθων ἔχει τοποθετηθῆ μία ὁριζόντιος λίθινος πλάκα, ποὺ κάτι ἀναγράφει, σὲ κάθε της πλευρά, σέ, κατὰ πῶς μᾶς λέν, ἀρχαῖες γλῶσσες. Μία ἐξ αὐτῶν ἡ ἑλληνική.

Τί διαβάζουμε λοιπόν στό παραπάνω; «Ἐτοῦτοι οἱ λίθοι (κατά)-δεικνύουν τὸν δρόμο τῆς αἰωνίου σωφροσύνης». Μά ποία θά μποροῦσε νά εἶναι ἡ αἰώνιος σωφροσύνη» ἤ ἄλλως ἡ (διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀποκτειθήσα) σοφία πού ἀπεκομίσθη;

  • Διατηρήσατε τὴν ἀνθρωπότητα κάτω ἀπὸ 500.000.000, σὲ συνεχῆ ἰσοῤῥοπία μὲ τὴν φύση.
  • Κατευθύνατε σοφὰ τὴν ἀναπαραγωγή, βελτιώνοντας τὴν φυσικὴ κατάσταση καὶ τὴν πολυμορφία.
  • Ἑνώσατε τὴν ἀνθρωπότητα μέσῳ μίας ζωντανῆς νέας γλώσσης.
  • Τιθασεύσατε τὸ πάθος, τὴν πίστη, τὴν παράδοση καὶ ὅλα τὰ πράγματα μὲ ψύχραιμο λογική.
  • Προστατεύσατε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ ἔθνη μὲ δικαίους νόμους καὶ δίκαια δικαστήρια.
  • Ἀφήσατε ὅλα τὰ ἔθνη νὰ κυβερνῶνται ἐσωτερικῶς, ἐπιλύοντας τὶς ἐξωτερικὲς διαφορὲς σ’ ἕνα παγκόσμιο δικαστήριο.
  • Ἀποφύγατε ἀσημάντους νόμους καὶ ἀχρήστους ἀξιωματούχους.
  • Ἐξισοῤῥοπήσατε τὰ προσωπικὰ δικαιώματα μὲ τὰ κοινωνικὰ καθήκοντα.
  • Ἐκτιμήσατε τὴν ἀλήθεια, τὴν ὀμορφιά, τὴν ἀγάπη, ἀναζητῶντας τὴν ἁρμονία μὲ τὸ ἄπειρο.
  • Νὰ μὴν εἶσθε καρκίνος γιὰ τὸν πλανήτη – Ἀφήσατε χῶρο γιὰ τὴν φύση – Ἀφήσατε χῶρο γιὰ τὴν φύση (!!!)

Αὐτὰ λοιπόν, σὲ ὀκτὼ σύγχρονες γλῶσσες, ἀναγράφονται (ὡς …συμπεράσματα ἢ ἀνακοινώσεις ἢ …προφητείες!!!) στὶς καθέτους λίθινες αὐτὲς πλάκες κι ἄνωθεν αὐτῶν ἐτέθη ὁ μεγάλος ὁριζόντιος λίθος μὲ τὴν ἀναφορά του στὴν «αἰώνιο σοφία». (Φάντάζομαι πὼς καὶ στὶς ὑπόλοιπές του πλευρὲς τὰ ἴδια ἀναφέρει.)

Ἡ συντήρησις δῆλα δὴ τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ κάτω ἀπὸ τὰ 500 ἑκατομμύρια, συνδυαστικῶς μὲ τὸν ἔλεγχο τῆς ἀναπαραγωγῆς καὶ τὸ πέρας τῶν πολέμων, μὲ συστήματα διακυβερνήσεως δίκαια, αὐτόνομα καὶ ἐσωτερικὰ τῶν λαῶν, εἶναι, σὲ γενικὲς γραμμές, αὐτὰ ποὺ μᾶς δηλώνουν πὼς ἀπεκόμισαν, οἱ ἐμπνευστὲς τῶν λίθων, ὡς «αἰώνιο σοφία».  Κι ἔπρεπε δῆλα δὴ νὰ φθάσουμε ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, νὰ καταστραφῆ ὁ πλανήτης, νὰ πνίγεται κάθε γωνιά του ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινον αἷμα, ποὺ μὲ κάθε πρόσχημα («ἐπιχειρηματικό», συνήθως) θυσιάζεται γιὰ νὰ κατανοήσουν οἱ ἰθύνοντες πὼς αὐτὸς ἦταν ὁ …λάθος δρόμος.
Τί νά πῶ;

Σοφία αἰώνων λοιπόν… Σοφία πολλῶν, πάρα πάρα πάρα πολλῶν αἰώνων, κατέληξε σὲ δέκα ἐπιγράμματα-συμπεράσματα – ἀφορισμούς – ἀποφάσεις – ἀνακοινώσεις – διαπιστώσεις. Κι ἄνωθεν αὐτῶν ἡ …ἐπισφράγισίς τους. Φαντάζομαι πὼς οἱ ἐμπνευστὲς ὅλης αὐτῆς τῆς ἀποτυπώσεως θὰ εἶναι κατὰ βάθος ἀπολύτως ἱκανοποιημένοι γιὰ ὅσα σήμερα συμβαίνουν στὸν πλανήτη, τὰ ὁποία, μακροπροθέσμως, ἔρχονται νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὶς -ἀπὸ τὸ 1980- διακοινώσεις τους (ἢ …«προφητείες» τους ἢ ἀκόμη κι …ἀπειλές τους!!!).

Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ οὐδέποτε κάποιος ἀπὸ τοὺς χαχόλους θὰ τολμοῦσε νὰ στήσῃ ἕνα τέτοιο «μνημεῖον», ἀναγκαστικῶς συμπεραίνουμε πὼς οἱ ἐμπνευστές του δὲν εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες αὐτῆς τῆς κατάντιας. Ἤ, ἄλλως, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔως σήμερα ἐλέγχουν τὸν πλανήτη, «κληρονομικῷ δικαιώματι» μὲ τὸν τρόπο ποὺ τὸν ἐλέγχουν καὶ πάντα εἰς βάρος τῶν χαχόλων. Ἤ, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κατέστρεψαν τὸν πλανήτη, ἀλλὰ σήμερα ἀντιλαμβάνονται πὼς εἶναι κατεστραμμένος, ἐνᾦ μετακυλοῦν τὸ τίμημα τῆς ἀποκαταστάσεώς του σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ οὐδέποτε ἐνεπλάκησαν μὲ τὴν καταστροφή. Εἴδατε σοφία;

Πέραν τῶν διαφόρων λοιπὸν πιθανῶν σηνωμοσιῶν ποὺ ἴσως νὰ κρύβονται πίσω ἀπὸ αὐτὲς τὶς πλάκες, ἂς σταθοῦμε μίαν στιγμὴ νὰ ἀναλογισθοῦμε τὴν βαρύτητα, μὰ καὶ τὴν ἀλήθεια, τῶν ὅσων ἐκεῖ ἀναγράφονται. Πρόκειται, σὲ γενικὲς γραμμές, γιὰ συμπεράσματα ποὺ θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ καταλήξῃ σὲ αὐτὰ εὐλόγως, ἐὰν διέθετε τὴν κοινὴ λογική, κάτι ὅμως ποὺ σήμερα δὲν ὑφίσταται.
Πάντως ἴδιες, σὲ γενικὲς γραμμές, θέσεις, ἀνιχνεύουμε στὶς ἀπόψεις τῶν προγόνων μας γιὰ τὸ μέγεθος τῶν πόλεών τους ἢ γιὰ τὸ ἀνώτατον ὅριον τῶν κατὰ τόπους πληθυσμῶν τους, ἀλλὰ καὶ στὶς ἀπόψεις τῶν κάθε λογῆς ἰθαγενῶν, παγκοσμίως, ἰδίως δὲ τῶν Ἰνδιάνων. Δῆλα δὴ ἐν ὀλίγοις ἔρχονται αὐτοὶ οἱ λίθοι γιὰ νὰ ἐπαναλάβουν, μὲ θρασύτατο ὕφος, κάτι ποὺ ἡ ἰδία ἡ …«φύσις» τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ τῆς ἐπέτρεψε νὰ ἐπιβιώσῃ γιὰ τόσους αἰῶνες, ἐγνώριζε, ἐφήρμοζε καὶ ὑπερασπίζετο.

Ὅμως, ὡς γνωστόν, τὰ ἐκ φύσεως καὶ ἐξ ἐμπειρίας συμπεράσματα αὐτῆς τῆς ἀνθρωπότητος ἐκρίθησαν ὡς …περιττά, τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας, πρὸ κειμένου νὰ διατηρήσουν τὴν ἐξουσία στὰ χέρια τους παντὶ τρόπῳ, «ξεῤῥίζωσαν» σταδιακῶς ὅλες αὐτὲς τὶς σοφίες, μὲ τὴν βοήθεια τῆς προπαγάνδας, τῶν ἐξαγορῶν καὶ τῆς «διὰ βίου παιδείας» (τοῦ δικτύου τῶν Ῥοκφέλλερ πλέον) καί, τελικῶς, φθάνοντας στὸ αὐτονόητον ἀδιέξοδον, ἐπανέρχονται σήμερα γιὰ νὰ μᾶς δηλώσουν πὼς …«δὲν ἤξεραν».
Οὐδεὶς ὑπεύθυνος, οὐδὲ μία τιμωρία, οὐδὲ μία αὐτοκριτική. Τὸ «μάρμαρο» θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ τὸ πληρώσουν οἱ λαοὶ ἐνᾦ οἱ πραγματικοὶ ἐγκληματίες ἐλπίζουν νὰ ἀποφύγουν κάθε δικαιοσύνης, τυπικῆς ἢ οὐσιαστικῆς. 

Καταληκτικῶς…
Ἡ Ὕβρις ποὺ ἐπεκράτησε καὶ ἀκόμη ἐπικρατεῖ, ὁμολογεῖται καὶ ἐπὶ πλέον μᾶς ἀνακοινώνουν πὼς θὰ παύση. Τὸ πῶς τὸ ὑποψιαζόμεθα ἤδη, παρ’ ὄ,τι ἀγνοοῦμε τὸ πότε ἀκριβῶς θὰ ὁλοκληρωθῆ αὐτὴ ἡ διαδικασία «ἐπαναφορᾶς». Ἀπὸ τὰ 7,5 δισεκατομμύρια ποὺ σήμερα εἴμαστε θὰ …«ἀποχωρήσουν» τὰ ἑπτὰ ἤ, ἄλλως τὸ (περίπου) 70% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ. Καί, φυσικά, ὅλοι αὐτοὶ δὲν θὰ …αὐτοκτονήσουν αὐτοβούλως, ἀλλὰ θὰ τοὺς ἐπιβληθῆ ἡ …«αὐτοκτονία» τους. Ἐν ὀλίγοις ἐπιχειροῦν (ἤδη) νὰ διορθώσουν μίαν δική τους Ὕβριν μὲ μίαν νέα. Ἤ, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἐπιχειροῦν νὰ διορθώσουν ἕνα λάθος τους μὲ νέο λάθος (ἢ μὲ ἀμέτρητα νέα λάθη!!!)
Καί, φυσικά, ἐμεῖς οἱ χαχόλοι, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀδικούμεθα, ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε ἐνημερωθῆ ἢδη γιὰ τοὺς σκοπούς τους, ἀντιδροῦμε, μὲ ὄσα μέσα διαθέτουμε, μὰ κυρίως (γιὰ τὴν ὥρα) μὲ τὸ νὰ ἀρνούμεθα, ὅλο καὶ περισσότεροι διαρκῶς, τὴν ἐξουσία τους ἐπάνω μας. Καί, ἐννοεῖται πώς, πράξεις σὰν κι αὐτές:

Ὄχι καλό μου… Ἡ NESARA δὲν εἶναι γιὰ ἐμᾶς!!!

…ἴσως νὰ φαίνονται ὡς ἀστειότητες, ἀλλὰ σίγουρα δὲν εἶναι, ἐφ΄ ὅσον δροῦν (μέσα ἀκόμη) ὡς «συνθηματικὸς σταθμὸς» ὅλων τῶν ὅσων θὰ ἀκολουθήσουν. 

Ἐὰν σταθοῦμε λοιπὸν μόνον στὸ μυστήριον ποὺ ἀποκρύπτει καὶ τὰ πρόσωπα καὶ τὰ (ἀληθῆ) αἴτια αὐτοῦ τοῦ λιθίνου συμπλέγματος, θὰ κατανοήσουμε πὼς κάτι θέλουν νὰ μᾶς ποῦν. Κι αὐτὸ τὸ κάτι, κατ’ ἐμέ, σχετίζεται μὲ τὶς προαιώνιες τακτικὲς τῶν σαπροφύτων τοῦ κόσμου μας, νὰ μᾶς ἐνημερώνουν (ναί, ψιθυριστά, στὸ ἄσχετον καὶ στὸ ἀσύνδετον) γιὰ ὅσα σχεδιάζουν νὰ πράξουν σὲ βάθος χρόνου κατὰ τῶν πολλῶν. Ἐὰν λοιπὸν ἔχω δίκαιον, τότε συζητᾶμε γιὰ μίαν ὁμολογία ἐγκλημάτων κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος.
, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἡ παραδοχή, ἀπὸ μόνη της, γιὰ τὰ περὶ «αἰωνίου σοφίας» δηλώνει -ἐμμέσως μὰ σαφῶς- πὼς πρῶτα τὰ σαπρόφυτα τοῦ κόσμου μας περιέπεσαν στὰ χείριστα ἀδιέξοδα καί, κατόπιν αὐτῆς τῆς συνειδητοποιήσεως, μᾶς ἀνακοινώνουν πὼς …«ἐλάθευσαν» καὶ πὼς θὰ …«ἐπανορθώσουν». Μὰ ταὐτοχρόνως, ὁμολογῶντας τὸ λάθος τους δημοσίως (πιὸ δημοσίως δὲν γίνεται!!!) δηλώνουν, πέραν τῆς ἀπελπισίας τους, τὴν ἀνάγκη ἐξευρέσεως λύσεως. Κι αὐτὲς τὶς λύσεις ὑποχρεοῦνται νὰ τὶς ἁλιεύσουν ἀπὸ τὸ παρελθὸν κι ὄχι ἀπὸ τὸ …μέλλον (ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν πὼς θὰ μᾶς καταπιῆ καὶ τὰ γελοία σενάρια περὶ παγκοσμιοποιήσεως).

Ἐὰν ἐπὶ πλέον συνυπολογίσουμε πὼς ὅλα αὐτά, τὰ περὶ ἀποπληθυσμοῦ, συμβαίνουν ἤδη, σὲ μεγάλες περιοχὲς τοῦ πλανήτου, τότε ὁπωσδήποτε μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα τὸ μήνυμα, ἀκόμη κι ἐάν, γιὰ τὴν ὥρα, στὴν χώρα μας κάποιοι αἰσθάνονται (ἀκόμη!!!) ἀσφαλεῖς.

Ἐὰν τέλος ἀπαιτεῖται νὰ ἀντιδράσουμε, μὲ ὄλα τὰ μέσα καὶ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, σὲ σχεδιασμοὺς ποὺ μᾶς ἀφοροῦν, ἂς ἔχουμε κατὰ νοῦ πὼς ἀφ΄ ἑνὸς ἤδη τὸ πράττουμε (συνειδητῶς ἢ μὴ) μά, ἀφ΄ ἐτέρου πὼς ὅσα ἔως τώρα ἔχουν συμβῆ εἶναι ἀπλῶς …ψίθυροι τῶν ὅσων ἔπονται.
Κατ’ ἐμὲ λοιπὸν καλὸ εἶναι νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ πὼς ὄχι μόνον τώρα ξεκινοῦν ὅλα, μὰ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν θὰ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ σενάρια καὶ ὑποθέσεις, παρὰ μόνον μὲ ἀδιέξοδα. Ἀδιέξοδα ποὺ θὰ πολλαπλασιάονται καὶ θὰ μεγιστοποιῶνται, ἰδίως (ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως) λόγῳ τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου ποὺ ἔχουμε δεχθῆ, ἀλλὰ ποὺ γιὰ νὰ τὰ ξεπεράσουμε θὰ πρέπη μέσα μας νὰ ἀναγεννήσουμε ταὐτοχρόνως καὶ τὸν «Ὀδυσσέα» ποὺ κρύβουμε μὰ καὶ τὸν Ἀχιλλέα.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ νὰ λέμε καὶ νὰ ἀποφεύγουμε τὸ πράττειν. Ὁ μὴ πράττων ὅμως εἶναι δεδομένον πὼς ἔχει πεθάνη μὰ ἐλησμόνησαν νὰ τὸ τὸ ποῦν!!!  

Φιλονόη

Υ.Γ. Ὡραία «σύμπτωσις» ἡ ἑλληνικὴ γραφὴ στὸ …ταβάνι. Ἀκόμη πιὸ ὡραία …«σύμπτωσις» ἡ ἀναφορὰ τῶν κειμένων στὴν «μία ἐνιαία γλῶσσα». Ἀκόμη πιὸ ὡραία …«σύμπτωσις» εἶναι ὁ ἀφελληνισμὸς τῆς ἐγχωρίου παιδείας, μὲ τέτοιον τρόπο ποὺ νὰ καθιστάμεθα ἅπαντες τοὐλάχιστον ἀνόητοι. Ὅμως καλὸ εἶναι νὰ κρατήσουμε στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας αὐτὲς τὶς συμπτώσεις καὶ τὶς «συμπτώσεις» διότι ἀφ΄ ἑνὸς ἀγνοοῦμε πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἐστάθησαν ὡς αἴτιον δημιουργίας τοῦ παραπάνω μηνύματος ἀλλὰ καὶ ἀφ΄ ἑτέρου, εἴπαμε… Ὅποιος σκάβει τὸν λάκκο τοῦ ἄλλου κάτι παθαίνει συνήθως…

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply