…νὰ πάρῃς βαθειὲς ἀνάσες…
Νὰ θυμηθῇς τὰ γιατί καὶ τὰ διότι…
Νὰ ξαποστάσῃς…
Δὲν βγαίνει ὁ ἀνήφορος μὲ μίαν ἀνάσα…!!!
Γιὰ μίαν στιγμὴ στάσου…
Νὰ ἀναλογισθῇς τὸ πόσο μακρυὰ ἔφθασες…
Νὰ συνειδητοποιήσῃς τὸ πόσα πολλὰ δύσκολα ξεπέρασες…
Νὰ διακρίνῃς τὸ ἀπὸ ποὺ ξεκίνησες…
Δὲν γίνονται ὅλα μαζὺ καὶ μὲ τὴν μία…
Γιὰ μίαν τόση δὰ στιγμὴ ξεκουράσου…
Νὰ ἀνασαίνῃς βαθειά, νὰ κυττᾷς γύρω σου μὲ χαρά, θαυμασμὸ καὶ χαλαρότητα τὸ τοπίο, τὰ πρόσωπα καὶ ἐσέναν.
Νὰ διαπιστώσῃς τὸ πόσο ἄλλαξες ἀπὸ τότε ποὺ ἔκανες τὸ πρῶτο βῆμα…
Νὰ θαυμάσῃς τὰ κουράγια σου καὶ τὶς ἀντοχές σου…
Νὰ ἐκτιμήσῃς διαφορετικὰ τοὺς συντρόφους σου…
Δὲν ἦταν εὔκολο νὰ διανύσῃς ὅλον αὐτὸν τὸν ἀνήφορο ἔτσι, μόνος μά, κυρίως, δίχως συντρόφους καὶ μὲ μόνον ἀπόθεμα δυνάμεως τὴν ἐλπίδα γιὰ ἕναν καλλίτερο κόσμο.
Ξεκουράσου γιὰ μίαν στιγμή…
…καὶ συνεχίζεις!!!