Δεσμεύσεις κατ’ ἐπιλογήν. Δεσμεύσεις γιὰ τὰ αὐτονόητα καὶ τὰ καθημερινά.
Δεσμεύσεις μικρές.
Δεσμεύσεις τέτοιες ποὺ θὰ μᾶς ξεβολεύουν λίγο-λίγο κάθε φορά, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς «προγυμνάσουν» καταλλήλως καὶ νὰ μπορέσουμε νὰ κτίσουμε τὶς κατάλληλες συνθῆκες αὐτοεκτιμήσεως καὶ νὰ περάσουμε σὲ μεγαλύτερες. Διότι οἱ δεσμεύσεις μας, ὅταν ὑπάρχουν, ἀποδεικνύουν πὼς ἔχουμε σκοπούς. Οἱ σκοποὶ ὅμως ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἔξοδο ἀπὸ τὰ τέλματα καὶ στὴν ἀνάληψιν τῆς εὐθύνης τῆς δικῆς του ζωῆς.
Τί κι ἐάν ἡ διαδρομή εἶναι μοναχική; Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ Ἐλευθερία εἶναι μοναχική…
Διότι ἡ ἐπίτευξις τῶν σκοπῶν, σταδιακῶς, προσδίδει στὸν ἄνθρωπο διαρκῶς νέους βαθμοὺς Ἐλευθερίας.

Εἴπαμε… Δὲν χαρίζεται κάτι σὲ κάποιον ἐὰν αὐτὸς ὁ κάποιος ἀρνεῖται νὰ πληρώσῃ τὰ ἀναγκαία τιμήματα. Γιὰ νὰ μπορέσουμε ὅμως νὰ προσδοκοῦμε «κέρδη», ἀπαιτεῖται καὶ νὰ πληρώνουμε τὰ ἀναγκαία τιμήματα, μὰ κυρίως νὰ εἴμαστε ἀποφασισμένοι τόσο, ὅσο χρειάζεται, γιὰ τὸν σκοπό μας. Γιὰ νὰ εἴμαστε ἀποφασισμένοι πρέπει νὰ ἔχουμε ἐκτιμήση τὴν ἀναγκαιότητα τοῦ σκοποῦ μας ὡς μὴ διαπραγματεύσιμο καί, κατ’ ἐπέκτασιν, νὰ λάβουμε τὶς ἀποφάσεις μας.

Κάθε φορὰ ποὺ ἐπιτυγχάνουμε ἕναν σκοπό μας, οὔτως ἢ ἄλλως, γνωρίζουμε πὼς ἔχουμε διανύση ἕνα μεγάλο βῆμα, ξεκολλῶντας ἀπὸ τὴν μαλθακότητα καὶ τὴν ἀδράνεια.
Κάθε μας ἔξοδος ἀπὸ τὴν ἀδράνεια καὶ μερικὲς ἀκόμη συμμετοχές μας στὸ θαῦμα τῆς Ζωῆς.
Κάθε στιγμὴ ὅμως ποὺ ἐμεῖς ζοῦμε συνειδητοποιοῦμε πὼς ἡ Ἐλευθερία γιὰ νὰ κατακτηθῇ ἀπαιτεῖ δικές μας νίκες. Καὶ οἱ νίκες συμβαίνουν μόνον σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀποφασισμένοι προετοιμάζονται γιὰ νὰ τὶς κατακτήσουν.

Φιλονόη

εἰκόνα