Αὐτὸς ὁ κόσμος μας, ὁ μικρός, μὰ τόσο μέγας, ποὺ ἀπαξιώνουμε κάποιες φορές, εἶναι ὁ μοναδικὸς κόσμος ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἀντέχουμε καὶ μποροῦμε νὰ διαβιοῦμε.
Καλός ἤ κακός… αὐτὸς εἶναι.
Μᾶς τρέφει, μᾶς ἐκπαιδεύει, μᾶς κρατᾶ στὴν ζωή κι ἀξίζει ὅλου τοῦ ἀναγκαίου σεβασμοῦ, ποὺ ὅμως δὲν ἀπολαμβάνει.
Ἠ Φύσις, τὰ ἔμβια ὄντα ἀλλὰ καὶ κάθε τὶ ποὺ «ἀφέθη» ἐκεῖ, σὲ κάποιαν θέσιν, δὲν εἶναι τυχαῖες παραξενιὲς ἀλλὰ ἐκφράσεις μεγάλων μυστικῶν ποὺ ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ ἀντιληφθοῦμε. Συνέχεια