Μέσα σὲ μόλις μίαν δεκαετία καταφέραμε, στὴν πλειοψηφία μας, νὰ κατανοήσουμε τὸ πόσο ψεύτικος καὶ πλαστὸς ἦταν ὅλος ὁ κόσμος τῆς μεταπολιτεύσεως.
Μέσα σὲ μόλις μία δεκαετία συνειδητοποιήσαμε, στὴν πλειοψηφία μας, πὼς ὅλη ἡ Ἱστοριά ποὺ γνωρίζαμε ἦταν ψευδὴς καὶ πρόστυχα ἔτσι διεσκευασμένη, ποὺ τελικῶς νὰ πιστεύουμε γιὰ …σωτῆρες μας τοὺς δημίους μας.
Μέσα σὲ μία μόλις δεκαετία ἐπιτύχαμε, ὡς λαός, νὰ ἀπαξιώσουμε πλήρως ὅλο τὸ μύθευμα τῆς δημοκρατίας, τῶν ἐκλογῶν καὶ τῶν «ἐθνοσωτήρων» κάθε τύπου καὶ ἐκδοχῆς, ὁδεύοντας ἐπὶ τῆς οὐσίας σὲ μίαν πρωτόγνωρο αἴσθησιν Ἐλευθερίας…
Ὄχι, δὲν ἐφθάσαμε, ἀλλὰ ξεκινήσαμε… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «ἐδῶ Πολυτεχνεῖο»
Θά μιλήσουμε σοβαρά γιά τούς νεκρούς τοῦ Πολυτεχνείου;
Ἄκουσα καὶ διάβασα πάλι σήμερα λόγω τῆς ἡμέρας, διάφορες μ@λακίες στὸ ῥαδιόφωνο καὶ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα, σχετικὰ μὲ τὸ πόσο μ@λάκες εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ὑπῆρξαν νεκροὶ στὸ Πολυτεχνεῖο.
Συνέχεια
Ζῆ, ὄντως, τὸ Πολυτεχνεῖο…
Παραμονὲς 17ης Νοεμβρίου 2019…
Ἀπὸ τὴν μία ἡ κεφάλα τοῦ Σβορώνου…
Συνέχεια
Ἱστορίες ποὺ δὲν εἰπώθησαν ἀπὸ τὰ …παρασκήνια τοῦ «Πολυτεχνείου»
Τὴν νύκτα στὶς 14 Νοεμβρίου 1973, ὁ Ἰσραηλινὸς στρατηγὸς Μωσὲ Νταγιᾶν ἔφθασε στὴν Ἀθήνα.
Ἐγκατεστάθη στὸ σπίτι τοῦ γαμβροῦ τοῦ Δημητρίου Ἰωαννίδου, τοῦ ἰατροῦ Ἀλαζράκη.
Ἀπὸ ἐκεῖ ἔστειλε μήνυμα στὸν Ἰωαννίδη νὰ εἶναι ἕτοιμος: «ἡ ὥρα ἔφθασε. Ὅλα εἶναι ἕτοιμα».
Τὴν ἑπομένη 15 Νοεμβρίου, τὸ γιῶτ «Ἀπόλλων», ἰδιοκτησίας τῆς ἐταιρείας ΟΤC, ἡ ὁποία τότε ἦταν ἰδιοκτησίας τῆς CIA, ἔφθασε στὸν Πειραιά.
Τὸ γιῶτ πρὶν τὴν μετατροπή του, ἦταν μονάδα τοῦ βρεταννικοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ .
Ἦταν ἐξοπλισμένο μὲ πανίσχυρο ἀσύρματο, τέλεια ἐργαστήρια καὶ ἀναριθμήτους φακέλλους.
Εἴκοσι κομάντος συνεπλήρωναν τὸ εἰδικὸ πλήρωμα τοῦ σκάφους. Συνέχεια
Ἰσραήλ ἤ ΝΑΤΟ ἀνέτρεψαν τόν Παπαδόπουλο;
Ἀρκετὲς φορὲς ἔχουμε καταθέση διάφορα στοιχεία, ἀναφορικῶς μὲ τὸ «Πολυτεχνεῖο» καὶ τὶς τότε συνθῆκες ποὺ διεμορφώθησαν, ἀπὸ διάφορες δυνάμεις, ἐγχώριες κι ἀλλοδαπές, πρὸ κειμένου νὰ ἀνατραποῦν οἱ «Ἀπριλιανοί. Σκοτεινὲς συνθῆκες γιὰ τὶς ὁποῖες ὄχι μόνον δὲν μάθαμε κάτι, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, ὅλα παραμένουν ἀσαφῆ, διφορούμενα καί, ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἀνεπιβεβαίωτα. Τὰ μόνα ποὺ γνωρίζουμε εἶναι κάτι ἀρθρίδια τοῦ Διακογιάννη, ποὺ ἐνέπλεκαν τὴν δαμανάκη μὲ τὴν MOSSAD, τὸν στρατηγὸ Μωσσὲ Νταγιᾶν τοῦ Ἰσραὴλ κι ἔως ἐκεῖ… Συνέχεια
Ἱστορικῶς (ἀνομολόγητο μὰ) ἀληθὲς νόημα τοῦ «Πολυτεχνείου»
Γιὰ τὸν κόσμο τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος, δεξιοῦ ἤ ἀκόμη καὶ κεντρώου, στὴν ἐποχὴ τοῦ ψυχροῦ πολέμου καὶ μόλις 18 χρόνια μετὰ τὴν κομμουνιστικὴ περιπέτεια, τὰ διλήμματα μεταξὺ δικτατορίας ἤ δημοκρατίας ἦταν ἀπὸ ἀδιάφορα ἕως γελοία.
Ὁ Παπαδόπουλος τὸ ἐγνώριζε καὶ γιὰ αὐτὸ οὐδέποτε ἠθέλησε νὰ κάνῃ καθεστὼς φασιστικό.
