Σχόλιο τῆς Φυλλίτσας γιὰ τὴν παραπάνω φωτογραφία ὁ τίτλος.
Ἐμέναν ὅμως κάτι μοῦ «ψιθύρισε» τὸ σχόλιον…
Ζωή; Τί σημαίνει ζωή; Ζοῦμε ἐμεῖς; Ἤ, γιὰ νὰ τὸ θέσω καλλίτερα, ζήσαμε κάποτε ἐμεῖς; Ἔχουμε πιθανότητες νά ζήσουμε; Πῶς; Πότε; Ὑπό ποῖα πρίσματα;
Ζωὴ οὐδέποτε ζήσαμε, ὅσο παραμένουμε μέσα σὲ ἐτοῦτα τὰ σώματα.
Βίο ναί. Ζωὴ ὄχι. Κάποιες στιγμές, τόσες δά, ἀλλὰ στιγμές… Ἀνίκανες νὰ χαρακτηρίσουν τὸ σύνολον.
Βαρειὰ τὰ φορτία. Κόπος.. Πόνος… Καὶ κάπου κάπου μία στάλα ἡδονῆς… Σταλίτσα…
Καὶ τὶ σπίτι!!!
Σπίτι …τσέπης! Ὅσο ἕνα μικρὸ ΚΟΝΤΕΙΝΕΡ!!!!
Ἀπὸ τὶς καλλίτερες ἰδέες ποὺ ἔχω δῇ τὰ τελευταῖα χρόνια!
Ἀναλογικῶς πάντα, φθηνή, εὐκολομεταφερομένη καὶ κυρίως, αὐτόνομος.
Ἔχω δεῖ τέτοιο μικρὸ σπιτάκι, σπιτάκι ὅμως, σὲ χῶρο φίλων στὴν Κρήτη. Πράγματι ἐκπληκτικό!
Ἀπὸ τὴν ἄλλην, τὸ κόστος του εἶναι κάπως …τσιμπημένο, γιὰ ἐξοχικὴ κατοικία, ἰδίως ἐὰν προσθέσουμε τὰ ἔξοδα μεταφορᾶς του. (Ἐκτὸς ἐὰν ὑπάρχῃ ἰδιόκτητος χῶρος.)
Σὲ κάθε περίπτωσιν τὸ θεωρῶ χρήσιμο σὰν ἰδέα.
Συνέχεια
