Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1944

Ἀριστεροὶ μύθοι καὶ πικρὲς ἀλήθειες γιὰ τὰ Δεκεμβριανά.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου 1944 στην Αθήνα έχουν δώσει λαβή για την καλλιέργεια μιας ολόκληρης μυθολογίας από την πλευρά του ΚΚΕ και άλλων συνιστωσών της ελληνικής Αριστεράς. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι απόψεις τύπου μαύρο-άσπρο (π.χ. όλοι οι δεξιοί είναι καλοί και όλοι οι αριστεροί είναι κακοί), αλλά πιστεύω ότι η νέα γενιά Ελλήνων δεν είναι υποχρεωμένη να τρέφεται με την μυθολογία και την παραφιλολογία μιας συγκεκριμένης παρατάξεως. Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες παραμέτρους και ορισμένα ιστορικά στοιχεία, ώστε να βοηθήσω την απαγκίστρωση της νεοελληνικής ιστοριογραφίας από μύθους συστηματικά και περίτεχνα καλλιεργημένους επί δεκαετίες.
 Συνέχεια →

Δεκεμβριανὰ ’44: οἱ ἀποσιωπήσεις τοῦ Μπογιοπούλου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0



Το σημερινό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου αναφέρεται στα Δεκεμβριανά του 1944. Το κείμενο περιορίζεται στο αιματοκύλισμα της Αθήνας από το «νέο κατακτητή»: Τους Άγγλους.

Ο Μπογιόπουλος αλλοιώνει την Ιστορία μέσω των σκανδαλωδών παρασιωπήσεων: Εξαφανίζει την προδοσία της ηγεσίας του ΚΚΕ, εξαφανίζει τούτο: Είναι αυτή η ηγεσία που έστρωσε το δρόμο στην εισβολή των βρετανικών στρατευμάτων και στον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Συνέχεια →

Κάπου στὴν Βόρειο Ἤπειρο…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Εἶναι κάποιες στιγμὲς ποὺ ἐξοργίζομαι, ὅταν διαβάζω κυρίως τὰ ἐπὶ μέρους ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ ἐλάχιστα ἔχουν διασωθῇ ἐξ αὐτῶν, ἀπὸ τὴν ἐπίσημο ἱστορία. Εἶναι λοιπὸν αὐτὲς οἱ στιγμὲς ἄγριες, διότι εἶναι σὰν νὰ «μπαίνω» μέσα στὴν ἱστορία… Εἶναι σὰν νὰ ζῶ μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀγαθοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μόνον τους κρίμα ἦταν ἡ ἀγαθότητα… Εἶναι σὰν νὰ διαβιῶ ὑπὸ τὶς δικές τους συνθῆκες, μὲ τὰ δικά τους πάθη, μὲ τοὺς δικούς τους πόνους καὶ τὰ δικά τους αἵματα…
Καὶ ναί, ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς μὲ πνίγει ἡ ὀργή…
Κάθε ἱστορία καὶ ἕνα καρφί… Συνέχεια →

Ὅταν οἱ σοσιαλΗστὲς ἦσαν φασίστες.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Το αρχικό καταστατικό του κόμματος που ίδρυσε ο Γεώργιος Μερκούρης.

Δέν ἰσχυρίζονται ὅλοι πώς  ἡ δικτατορία εἶναι ἐχθρός τῆς δημοκρατίας;
Ἔ, θὰ ἀποδεκτῶ τὴν ἄποψί τους καὶ θὰ ἐπαναφέρω στὴν μνήμη μας, γεγονότα ποὺ ἔχουν ἤ ξεχαστῇ ἤ παραχαραχθῇ.
Ὁ Κόκκαλης, πατήρ, γιὰ παράδειγμα, ἦταν ἰατρὸς τοῦ ΔΣΕ. Ὁ διάδοχός του, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους καπιταλιστὲς τῆς χώρας μας.
Ὁ Παπακωνσταντίνου πατήρ, ἦταν γνωστὸς συνεργάτης τῶν Γερμανῶν. Ὁ διάδοχος γνωστὸς σοσιαλΗστής, ποὺ κατέστρεψε τὴν χώρα.
Ὁ Μερκούρης, θεῖος, ἦταν γνωστὸς φασίστας. Ἡ θυγατέρα του γνωστὴ σοσιαλΗστρια.
Ὁ Σημίτης πατὴρ ἦταν θαυμαστὴς τοῦ Μεταξᾶ, ἀλλὰ μετὰ «ἀπελευθερωτής». Ὁ διάδοχός του γνωστὸς σοσιαλΗστής, κι ἐπίσης καταστροφέας τῆς χώρας.
Ἀπό ποῦ νά τούς πιάσῃ κάποιος καί νά μήν λερωθῇ; Συνέχεια →

Οἱ δώδεκα χειρότερες γενοκτονίες.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ ἄρθρον ποὺ ἀκολουθεῖ παρουσιάζει πολλὲς πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὶς γενοκτονίες τοῦ πλανήτου μας, ἀλλὰ δυστυχῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναλύσῃ, λόγῳ περιορισμένου χώρου, περισσότερες λεπτομέρειες.
Ἐπεὶ δὴ ἡ κάθε περίπτωσις εἶναι διαφορετική, λόγῳ διαφορετικῶν συνθηκῶν, ἠθῶν, ἐθίμων, ἀντιλήψεων, θὰ περιοριστῶ μόνον στὸ νὰ προσθέσω μία σημαντικὴ λεπτομέρεια, γιὰ τὴν ὁποίαν οὐδὲ ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ἀσχολεῖται. Ἡ γενοκτονία στοιχειοθετεῖται ἀπὸ ἀπογόνους, κυρίως, αὐτῶν ποὺ δολοφονήθηκαν. Αὐτὸ σημαίνει πὼς μαρτυρίες ἀπὸ τμήματα τῶν πληθυσμῶν ποὺ κυριολεκτικῶς ἔσβησαν, δίχως ἐπιβίωσι μαρτύρων, ἀγνοοῦνται ἤ δὲν συνυπολογίζονται στὴν ἔκτασι ποὺ ἔλαβαν χώρα. Ἄρα, τὸ πιθανότερον εἶναι νὰ συζητᾶμε μόνον γιὰ τμήματα τῶν πληθυσμῶν, σὲ σχέσι μὲ τὰ πραγματικὰ σύνολα, διότι ἀγνοοῦμε πολλὲς παραμέτρους. Συνέχεια →

Πλατεία Γαργαρέττας. Τὸ σπίτι τῆς Ἡροῦς Κωνσταντοπούλου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Πλατεία Γαργαρέττας, Βεΐκου 57. Στὸ σπίτι αὐτό, ποὺ σώζεται ἀκόμη (πιθανῶς ὄχι γιὰ πολύ – φωτ. 11-5-2013), κατοικοῦσε ἡ νεαρὴ ἡρωίδα Ἡρὼ Κωνσταντοπούλου, ἡ μαθήτρια τοῦ Γ’ Γυμνασίου Θηλέων, ἡ ὁποία ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς στὶς 5-9-1944, σὲ ἡλικία 17 έτῶν. Ἐκεῖ παρὰ δίπλα μένω κι ἐγὼ μιὰ ζωή, ἀλλὰ μόλις προσφάτως τὸ ἔμαθα, ἀπὸ τὸ βιβλίον τῆς Μάρως Βουγιούκα καὶ τοῦ Βασίλη Μεγαρίδη, «Κουκάκι-Φιλοπάππου-Γαργαρέττα», ἐκδ. Φιλιππότη. Στὶς πόλεις μας Συνέχεια →