26 Μαΐου 1834. Ἡμέρα Ντροπῆς γιὰ τὸν Ἑλληνισμό.
Καταδίκη εἰς θάνατον τοῦ Κολοκοτρώνη, μὲ δάκτυλο τῶν Γερμανῶν!
Ὁ Κολοκοτρώνης, ὅταν ἄκουσε κάποιον νὰ τοῦ λέῃ: «ἄδικα σὲ σκοτώνουν, στρατηγέ», ἀπήντησε: «Γι’ αὐτό λυπᾶσαι; Καλλίτερα ποὺ μὲ σκοτώνουν ἄδικα, παρὰ δίκαια!».
Βρεταννία. Ὁ χειρότερος μαζικὸς φονεὺς τῶν λαῶν…
Κεφάλαιον Αὐστραλία…
«Ἔθαβαν τὰ παιδιὰ ὄρθια, μέχρι τὸν λαιμό
καὶ μετὰ κλωτσοῦσαν τὰ κεφάλια τους.
Νικητὴς αὐτὸς ποὺ ἀποσποῦσε τὸ κεφάλι ἀπὸ τὸ σῶμα…» Συνέχεια
Mε συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις, γενικές απεργίες και παθητική αντίσταση, ο άμαχος κυπριακός πληθυσμός έδινε παράλληλα με την EOKA τον δικό του αγώνα, ζητώντας μαχητικά αναγνώριση της εθνικής ταυτότητας και σεβασμό από τη διεθνή κοινότητα στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης.
Ἔναρξις τοῦ ἀγῶνος τῶν ἀδελφῶν μας Κυπρίων κατὰ τοῦ ἀγγλικοῦ ζυγοῦ!
Ἔναρξις τοῦ αἱματοκυλίσματος!
Ἔναρξις τῆς συγγραφῆς μίας ἀκόμη ἐνδόξου σελίδας ἀπὸ τὴν ἰστορία μας! Συνέχεια
Διάβασα τήν παρακάτω συνέντευξι καί δάκρυσα…
Ὃλοι γνωρίζουμε τήν Ἑλένη Φωκᾶ! Ὃλοι θαυμάσαμε καί ζηλέψαμε τό θάρρος της καί τήν δύναμί της!
Ὃμως, ἒνοιωσα μίαν μεγάλη πίκρα… Δέν εἶναι ἡ Ἑλένη καί ἡ προσωπική της ἱστορία πού μέ πίκρανε τόσο… Εἶναι πού στό πρόσωπό της, στίς ἐμπειρίες της, στίς τραγωδίες της εἶδα τήν Πατρίδα μου! Εἶδα ὃλη τήν ἱστορία τῆς Ἑλλάδος μας! Ὃλες τίς προδοσίες! Ὃλους τούς βιασμούς! Ὃλον τόν θάνατο ἀλλά καί κάθε Ἀνάστασι!!
Αὐτή ἡ γυναίκα, ὃσο κι ἐὰν ἐκτυπήθη, ἐστάθη ὂρθια! Πολέμησε, μέ τά μικρά της χέρια, μέ τά ἀνύπαρκτα ὃπλα της, μέ τούς φευγάτους συμμάχους της… Καὶ ἐστάθη ὂρθια! Ὂρθια!!
