Ἑρμῆς στὴν Μικρᾶ Ἀσία εὑρέθῃ…
Σχεδόν όλα τα σημερινά κρασιά παράγονται από το ευρωπαϊκό αμπέλι Vitis vinifera
Θὰ μᾶς τρελλάνουν οἱ «ἐπιστήμονες»…. Δὲν μποροῦν οὔτε τὰ γεωλογικὰ μηνύματα νὰ διαβάσουν, ἀλλὰ ἐκφέρουν ἄποψι ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ!
Τώρα τὰ ἀμπέλια μᾶς προέκυψαν ἐκ τῆς Ἀνατολίας. Δῆλα δὴ ἐκ τῆς Τουρκίας. Δῆλα δὴ σὲ λίγο οἱ Τοῦρκοι θὰ μᾶς ζητοῦν πνευματικὰ δικαιώματα γιὰ τὴν …πατέντα!!!
Μποδοσάκης λοιπὸν σήμερα. 
Ναί, γιατί ὄχι;
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ πρόβλημά τους δὲν ἦταν ἡ ὑπαρξις τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου στὴν Μικρὰ Ἀσία ἀλλὰ ἡ ἀνακοπὴ τῆς ὅποιας πορείας του.
Συνέχεια
Ἐγὼ οὔτε ἐβίωσα, οὔτε ἐγεύθην, οὔτε ἐπόνεσα μὲ ὅσα συνέβησαν πρὸ 90 ἐτῶν στὴν ἀπέναντι ἀκτή.
Οὔτε εἶχα παπποῦδες μέσα στὸ σπίτι γιὰ νὰ μοῦ μεταβιβάσουν τὶς μνῆμες τους καὶ τὰ βιώματά τους.
Μία θεία τοῦ πατέρα μου εἴχαμε, κι αὐτὴν ἐλάχιστα χρόνια πρὸ τοῦ θανάτου της.
Ὅμως, αὐτὰ τὰ λιγοστά, αὐτὰ τὰ σκόρπια, αὐτὲς οἱ κομματιασμένες μνῆμες, ἦσαν ἀρκετὲς γιὰ νὰ μὲ «ἐμβολιάσουν» καὶ νὰ «φυτεύσουν» μέσα μου ψήγματα γνώσεως καὶ ἄσβεστον πόθο ἀναζητήσεως τῶν ῥιζῶν μου.
Ἦταν ἀρκετὰ γιὰ νὰ μπορῶ νὰ νοιώσω ὅλον τὸν πόνο καὶ τὴν ἀπελπισία ποὺ ἐκεῖνοι ἔνοιωσαν… Νὰ ξαναζήσω κάθε τους στιγμή, κάθε τους κραυγή, κάθε σταγόνα αἵματος…
Γράφει ο Νίκος Τοπούζης.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
