Ἡ μεγάλη ληστεία τῆς Ἑλλάδος ξεκίνησε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ὑπάρξεως τοῦ κράτους Ἑλλάς.
Ἀπὸ τότε, κι ἔως σήμερα, ἀλλάζοντας μόνον τὰ όνόματα, οἱ Κωλέττηδες καὶ οἱ Μαυροκορδάτοι, παρέμειναν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κρατοῦν τὰ ἡνία τῆς ἐξουσίας.
Μία μικρὴ λοιπὸν καταγραφὴ αὐτῶν ποὺ συνέβησαν, μόνον γιὰ νὰ ἔχουμε μίαν γενικὴ εἰκόνα αὐτῶν ποὺ μᾶς φόρτωσαν τὰ τελευταία μόλις χρόνια. Αὐτὰ λοιπὸν τὰ πρόσωπα, ἀπόγονοι τῶν Μαυροκορδάτων καὶ τῶν Κωλέττηδων, ποὺ τώρα ὀνομάζονται Παπανδρέοι, Σημίτιδες, Ἄκηδες, Θοδῶρες, Ἀλέξηδες, Ἀντώνηδες… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παπανδρέου Ἀνδρέας
Ὅταν ΣΥΣΣΩΜΟΣ ἡ κεντρικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΚΚΕ ἀπεφάσιζε νὰ ἀνατινάξῃ τὸν Παρθενώνα.
Σπουδαία ἱστορικὰ γεγονότα σᾶς ἔχω σήμερα…
Ἀντιγραφὴ ἀπὸ τὰ βιβλία τοῦ ΓΕΣ, μὲ στοιχεῖα ποὺ ἀπεκαλύφθησαν ἀπὸ τὶς κατασχέσεις ἐγγράφων τοῦ ΚΚΕ.
Τὸ καλλίτερο βέβαια εἶναι πὼς ἀπεφεύχθῃ ἡ καταστροφή, λόγῳ τοῦ ὅ,τι ἕνας «Φάνης» εἶχε περισσότερο φιλότιμο ἀπὸ ὅλην τὴν ἡγεσία τοῦ ΚΚΕ μαζύ.
Βέβαια, ἄς μὴ ζητᾶμε νὰ σεβασθοῦν γλῶσσα, ἱστορία πολιτισμὸ αὐτοὶ οἱ κάφροι, ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα θεωροῦν ἐπίτευγμά τους αὐτὴν τὴν εἰκόνα:
Τὰ λάθη ποὺ δὲν ἦταν λάθη καὶ τὸ ΤΧΣ ποὺ ζητᾶ ἄσυλο κι ἄλλοθι.
Διαβιοῦμε σὲ μίαν περίεργο περίοδο τῆς ἀνθρωπίνου ἱστορίας, ὅπου ὅλοι αὐτοὶ ποὺ πλιατσικολογοῦν εἰς βάρος τῶν λαῶν τῆς γῆς, ἀθωώνονται καὶ πληρώνουν αὐτοὶ ποὺ ληστεύονται. Μάλιστα, ἄν καὶ τὰ διαβλέπαμε, ἐδῶ καὶ χρόνια, κάποιοι πιστοὶ στὸ ὑπάρχον σύστημα, μᾶς θεωροῦσαν συνωμοσιολόγους καὶ παρανοϊκούς.
Δυστυχῶς λάθη δὲν ὑπῆρξαν καὶ οὔτε θὰ ὑπάρξουν, σὲ ἐπίπεδον οἰκονομίας. Συνέχεια
Γιατί μίκρυνε ἡ Ἑλληνική ΑΟΖ;
Θὰ πρέπη νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς δὲν εἶναι ἡ θέσις τῆς χώρας ποὺ τὴν κάνει νὰ ἐνοχλῇ ἀλλὰ τὰ νησιὰ τῆς χώρας.
Δὲν εἶναι δυνατὸν μία πορδὴ στὸν χάρτη νὰ κατέχῃ τόσο μεγάλη ΑΟΖ.
Οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ κλείνονται τόσο ἄσχημα οἱ Τοῦρκοι ἐπεὶ δὴ κάτι παλιονησάκια τοὺς φράζουν τὴν ἐλευθέρα διακίνησι.
Τὸ ὅ,τι φυσικὰ ὁ μόνος λαὸς τῆς περιοχῆς, ποὺ δύναται νὰ ἔχῃ τὸ ἀπόλυτον δικαίωμα στὴν θάλασσα, εἴμαστε ἐμεῖς, δὲν φαίνεται νὰ παίζῃ καὶ τόσο σημαντικὸ ῥόλο. Καταπατητές, κατακτητές, βάρβαροι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν ἱκανότητά μας, νὰ μποροῦμε νὰ ἐνσωματωνόμαστε στὸν περιβάλλοντα χῶρο καὶ νὰ τὸν «βιώνουμε», δὲν μᾶς τὸ συγχωροῦν. Ἐπὶ πλέον ὅμως πάντα ἐπιθυμοῦσαν αὐτὴν τὴν σχέσι, ὁπότε εἶναι πολὺ λογικόν, γιὰ αὐτοὺς πάντα, τὸ νὰ θέλουν νὰ ἐκτοπίσουν ἐμᾶς γιὰ νὰ στρωθοῦν ἐλεύθερα αὐτοὶ καὶ νὰ ἁλωνίζουν… Συνέχεια
Ναὶ καλὲ σοῦ λέω… Ὁ Παπανδρέου φταίει γιὰ ὅλα…
Ἔγινα …λαθρακουστής, κατὰ λάθος. Δὲν τὸ ἐπεδίωξα ἀλλὰ μοῦ προέκυψε.
Βλέπετε εἶχα κυριολεκτικῶς καὶ φιλοτίμως ἀράξει στὴν βεράντα μου μὲ ἕνα βιβλίο, μήπως καὶ καταφέρω νὰ τὸ μελετήσω ἐπὶ τέλους, ἀλλὰ οἱ γείτονες εἶχαν ἐπισκέψεις. Καὶ τὶ ἐπισκέψεις!!! Φωνακλάδηκες!!!
Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ ἐπάκχιζα νὰ συγκεντρωθῶ μεταξὺ Σουλίου καὶ Πάργας νὰ ὁ παπποῦς ἀπὸ δίπλα νὰ φωνάζῃ, σχεδὸν νὰ οὐρλιάζῃ, πρὸ κειμένου νὰ ἀκουσθῇ, διότι τὸ GAPατο τοῦ προέκυψε κύριος ὑπεύθυνος ὅλων τῶν κακῶν τῆς Μοίρας του. Καὶ νὰ τὰ καντήλια καὶ νὰ οἱ κατάρες καὶ νὰ οἱ ἀπειλές…
Μαζύ του κάποιοι συγγενεῖς του, ἀνεψούδια του, ποὺ ὅλο καὶ ἤθελαν νὰ μιλήσουν ἀλλὰ ὁ παπποῦς εἶχε πάρει φόρα, φόρα κατηφόρα…
«Γιατί βρέ θεῖο; Δέν ἔκανε λάθη ὁ Ἀνδρέας;», ἐτολμησε νὰ πῇ μία ἀνεψιά του.
Ποιός εἶδε τὸν θεὸ καὶ δὲν τὸν ἐφοβήθη.
«Μά τί λές ἀνεψιά; Ὁ Ἀνδρέας ἔδωσε ψωμάκι στὸν κόσμο. Φάγαμε ψωμί… Χορτάσαμε… Τί λές; Ποιός σοῦ ἐφούσκωσε τά μυαλά σου καί λές τέτοια πράγματα; Παπαριές… Ναί, παπαριὲς λές…»
Ποῦ νά τολμήσῃ νά ξαναμιλήσῃ ἡ ἀνεψιά του; Συμφωνοῦσε ὑποχρεωτικῶς…
Ἑλλὰς Ὥρα Μηδέν
Τὰ ὅσα περιγράφονται εἰς τὸ κείμενον τὸ ὁποῖον ἀκολουθεῖ εἶναι, ἄνευ διαθέσεως συνωμοσιολογίας ἤ ὑπερβολῶν, ἀποκυήματα ἐγκεφάλου καταχθονίου, σκοτεινοῦ καὶ ἐρεβώδους, μὲ ἀποκλειστικὸν στόχον τὴν κατεδάφησιν τοῦ ἑλληνικοῦ παραγωγικοῦ ἱστοῦ καὶ τὴν πλήρη διάλυσιν τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ἡ Ἑλλὰς τοῦ μηδενικοῦ σχεδὸν ἐξωτερικοῦ χρέους τὸ 1974 καὶ τῆς ἰσχυρᾶς παραγωγικότητος, κατήντησεν εἰς τὴν Ἑλλάδα τοῦ σήμερον, ἥτις ἐλάχιστα παράγει, εἰσάγει δὲ τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἔπρεπε νὰ ἐξάγῃ, ζῶσα ἀποκλειστικῶς διὰ τοῦ δανεισμοῦ. Μόνον σατανικὸς ἐγκέφαλος ἐκτὸς τῆς χώρας αὐτῆς ἀσφαλῶς, ἦτο δυνατὸν νὰ συλλάβῃ τὸ σχέδιον τοῦτο τῆς οἰκονομικῆς διαλύσεως, τὸ γνωστὸν ὡς ‘πανωτόκια’, ἔννοια ἡ ὁποῖα παραμένει εἰσέτι ἀσαφὴς εἰς τοὺς πολλοὺς διότι εἶναι ἀδιανόητον πῶς (ν)τροπολογία ὀλίγων λέξεων ἐντὸς ἀσχέτου νόμου καὶ μία ἀπόφασις τῆς νομισματικῆς ἐπιτροπῆς ἦσαν δυνατὸν νὰ ἐπιφέρουν μίαν Συνέχεια