Οἱ Τσοχατζόπουλος καὶ Παπαγεωργόπουλος ἦσαν κάτι σὰν αὐτοφωράκηδες γιὰ τὸ σύνολον τοῦ πολιτικοῦ συστήματος τῆς μεταπολιτεύσεως. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν αὐτὴν πολὺ ἐκάθησαν στὴν φυλακὴ κι ἔπρεπε, γιὰ λόγους στοιχειώδους δικαιοσύνης κι εὐταξίας, νὰ ἐξέλθουν. Δὲν μπορεῖ οἱ συνάδελφοί των στὴν ἁμαρτία νὰ κυκλοφοροῦν μὲ μαῦρες λιμουζίνες καὶ νὰ ῥάβουν ὑπουργικὰ κοστούμια, ἐνᾦ οἱ ἴδιοι σαπίζουν στὴν φυλακή. Συνέχεια
Όταν ο πατριδοκάπηλος δεξιός ή αριστερός διεθνιστής σου μιλά για Οικουμενικό Ελληνισμό, στον νού του έχει μίαν Ελλάδα σαν την «Δημοκρατία» των Φιλιππίνων, όπου οι μισθοί πείνας κι η εξαθλίωση προσήλκυσαν ξένους επενδυτές κι η Κρατική «δημοκρατία» απέκτησε σταθερότητα με… τις Φιλιππινέζες να «κατακτούν» την οικουμένη.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι εάν αργεί η Αχτσιολόγηση της Φούλας της διδάκτορος Εργατικού Δικαίου… το θέμα δεν είναι τι σου λέν οι άλλοι… αλλά εσύ πώς τα’χεις στο κεφάλι σου.
«Τρομοκρατίας» τὸ ἀνάγνωσμα καὶ προπαγάνδα.Τὸ 1982 κατηργήθη ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἡ ποδιά, (καὶ εἶπαν νὰ μᾶς τὸ θυμήσουν τὰ δημοσιοκαφρόπαιδα… Τιμῆς ἔνεκεν…!!!)
Μία ποδιά, ποὺ γιὰ πολλὰ πολλὰ χρόνια, ἔδειχνε τὸν μαθητὴ γιὰ μαθητή. Ἀνδρέας ὅμως ἦταν αὐτός. Ἀπαιτεῖτο ἡ …σοσιαλιστικοποίησίς μας.
Κι ἐπέτυχε τὸ πείραμα… Ἀπολύτως…
Μεγαλώσαμε μὲ μίαν εἰκόνα γιὰ κάποιον ἐπαναστάτη, παγκόσμιο ἐπαναστάτη λέει, ποὺ ἤθελε νὰ σώσῃ τὸν κόσμο ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν τὰ συμφέροντα. Λέει.
