Ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ ἑξήντα καὶ μετὰ ξεκίνησαν τὰ συνθήματα:
τὰ πάντα ἀμέσως, θάνατος στὴν πλήξι, ζωὴ χωρὶς νεκρὸ χρόνο καὶ ἀπόλαυσις χωρὶς ὅρια.

Αὐτὸ ἦταν τὸ ξεκίνημα τοῦ καταναλωτισμού.

Ἡ πρόθεσις ἦταν ἀναρχικὴ ἀλλὰ τὸ ἀποτέλεσμα ἤταν διαφημιστικὸ καὶ ἔτσι ἀπηλευθερώθη ἡ λίμπιντός μας γιὰ ἀγορὲς δίχως ὅρια, ἁρπάζοντας ἀσυγκρτάτητοι ὅλα τὰ ἀγαθά.
Ὡραῖες εἰκόνες σὰν κι αὐτή ποὺ ὁ ἐπαναστάτης ἔγινε τὸ χαϊδεμένο παιδὶ τῆς πολυτελείας καὶ τοῦ καταναλωτισμοῦ στην ὑπηρεσία τοῦ κεφαλαίου καὶ ὁ χίπης, ποὺ ἀφοῦ ἀνεκάλυψε τὶς πιὸ ἀπομεμακρυσμένες περιοχές,  μὲ μόνο κίνητρο τὴν φυγὴ καὶ τὴν ἀπομόνωσι, στὴν συνέχεια μετετράπη σὲ τουριστικὸ πράκτορα.

Ὁ καταναλωτισμὸς ἀφοῦ μᾶς ἐπέρασε μέσα ἀπὸ πολλοὺς παραδείσους, δὲν μᾶς ἔδωσε ὅ,τι μᾶς ὑπεσχέθη καὶ στὸ τέλος μᾶς ἀηδίασε καὶ καταλάβαμε ὅτι εἶναι πολλὰ τὰ λύτρα ποὺ χρειάζεται νὰ πληρώσουμε γιὰ μιὰ ψεύτικη εὐτυχία.

Καμμιὰ ἡδονὴ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσῃ μὲ ἀναθεματισμοὺς ἀλλὰ χρειάζεται νὰ ἀντικατασταθῃ μὲ μιὰ μεγαλύτερη.
Ἴσως χρειάζεται νὰ ἐπινοήσουμε ἄλλες χαρές, νὰ δημιουργήσουμε ἄλλους πειρασμοὺς καὶ νὰ ἀνακαλύψουμε τοὺς θησαυροὺς μιᾶς πιὸ οὐσιαστικῆς ζωῆς, μιᾶς ζωῆς μὲ περισσότερο ἐλεύθερο χρόνο, περισσοτέρη ποιήσι, περισσότερο ἔρωτα, περισσότερα ἀπὸ τὰ ἀληθινὰ σημαντικὰ γιὰ τὸν κάθε ἕνα πράγματα.

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία