…Ὁ ἴδιος Χιώτης καπετάνιος…

Ἔλα ‘σύ, πώ΄φαες τ’ αὐγό…

…σὲ ἄλλο πλοῖο, κάθε τέλος τοῦ μηνὸς ἐφώναζε τὸ πλήρωμά του γιὰ νὰ πληρώσῃ τὸ μηνιάτικο…
Πρώτα ἐξεκίναγε μὲ τοὺς ἀξιωματικούς, μετὰ μὲ τοὺς ὑπαξιωματικούς, μετὰ ναῦτες καὶ τελευταία πλήρωνε τὰ πρωτόμπαρκα παιδιά… Τζόβενα, δοκίμους καμαρωτάκια κτλ…

Ὅταν λοιπὸν ἐρχόταν ἡ σειρὰ τῶν νεαρῶν φώναζε τὸν πιτσιρικὰ μέσα στὸ γραφεῖο, ἔκλεινε τὴν πόρτα καὶ τοῦ ἔλεγε: «Κᾶτσε βρέ. Πῶς τά πᾶς; Ὅλα καλά; Ἡ οἰκογένεια; Καλά;  Τρῶς καλά βρέ ἐδῶ πού ἦλθες…;;;»
…ἐν ὅσῳ στὸ γραφεῖο του στοίβαζε στάκες μὲ σελίνια κέρματα… Καὶ λίγες λίρες (Ἀγγλίας) σὲ κέρματα πάλι!…
Ὅταν τελείωνε μὲ τὰ τυπικά…
…Ἔλεγε στὸν πιστιρικά:  «Καὶ γιὰ πέ μου βρέ… Μέ τί θές νά σέ πλερώσω; Μέ τίς σελινάρες (σελίνια, ὑποδιαίρεσις τῆς λίρας) ἤ μέ τά λιρώνια;»
Καὶ ὅταν τὸ πρωτόμπαρκο ἦταν ἀγράμματο κι ἀνενημέρωτο ἀπαντοῦσε: «μὰ μὲ τὶς σελινάρες καπετάνιο! Μὲ τὶς σελινάρες ποὺ ‘ναι καὶ πολλές…!!!»

Δρούκας Μάκης

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι

εἰκόνα