Δὲν εἶναι πολλὲς ἡμέρες ποὺ γνωρίσθηκα μὲ μίαν κυρία  καὶ γιὰ μέρικὰ λεπτὰ τῆς ὥρας συζητήσαμε γενικῶς κι ἀορίστως. Μία κυρία ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ὁμοιάζουν στὶς μαμάδες μας καὶ ποὺ ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἔχουμε στὸ στενό μας περιβάλλον.

Ἡ ἐν  λόγῳ κυρία λοιπὸν μιλοῦσε πολύ, διαφημίζοντας τὸν …ἑαυτόν της, γιὰ τὸ πόσο δραστήρια καὶ ἀποτελεσματικὴ ἦταν στις δράσεις της. Τὴν ἄφησα νὰ μιλᾷ, γιὰ μερικὰ λεπτὰ τῆς ὥρας, ὅταν ξαφνικὰ τῆς ἔθεσα ἕνα ἐρώτημα: «ποιός εἶναι ὁ ἐχθρός μας σήμερα στήν χώρα;».
Ἡ κυρία γιὰ μίαν στιγμὴ ἔπαυσε καὶ μετά, ὡς …χείμαῤῥος, ἄρχισε νὰ μοῦ ἀπαριθμῆ τὰ κακὰ ποὺ συμπαρασύρει ὁ …διάβολος γιόγκα!!!

Δὲν ἤμουν βεβαία γιὰ τὸ ἐὰν σοβαρολογοῦσε ἢ ὄχι καὶ ἀπεφάσισα, ἀρχικῶς νὰ μὴν ἀντιδράσω. Ὅταν ὅμως κατάλαβα τὸ εἶδος της, τὴν διέκοψα καὶ ξεκίνησα ἐγὼ τὶς ἐρωτήσεις, μὰ ἡ κυρία διαρκῶς «ξέφευγε» γιὰ νὰ ἐπανέλθῃ ὁρμητικότερα στὸν …διάβολό της.
Ἠ ἀναφορά μου στὸν ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἐκκλησίας δέ, ἦταν νέα ἀφορμὴ γιὰ τὶς κορῶνες της καὶ τὶς ἐξαγγελίες της, περὶ τοῦ μεγαλυτέρου ἐχθροῦ τῆς ἐκκλησίας.

Λίγα λεπτὰ μετὰ τὴν ἄφησα μόνη της, μὲ τὶς κορῶνες της καὶ τὸ ὑψωμένο της δάκτυλο. Κατάλαβα πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ ἔπρεπε καὶ θλιμμένη, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, ἐπέστρεψα στὶς ἐργασίες μου.
Ναί, δυστυχῶς, ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα. Δὲν εἶναι τὸ πρόβλημά μας στοὺς συμπολῖτες μας ἀλλὰ στὸ πολιτικό-κοινωνικό μας σύστημα, ποὺ ἐξ ἀρχῆς προωθεῖ, ἐπικροτεῖ καὶ ἀναδεικνύει τὴν παπαρολογία, τὴν παραπληροφόρησιν, τὴν ἀνοησία, τὴν μετριότητα, τὸν σκοταδισμό, τὴν ἄγνοια, πρὸ κειμένου νὰ κρατᾷ διαρκῶς ἐν ὑπνώσει τοὺς χαχόλους.

Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, στὴν διάρκεια τῆς ζωῆς μας πέσαμε θύματα αὐτῆς τῆς προπαγάνδας, ποὺ διαχωρίζει τοὺς συνανθρώπους μας σὲ καλοὺς ἢ κακούς, ἀναλόγως τοῦ χρώματός τους, τῆς θρησκείας τους, τῶν (εἰλικρινῶν) πεποιθήσεών τους, τῆς (ἐκ παραπληροφορήσεως) κομματικῆς  τους  ταὐτότητος, τῆς (ἀληθοῦς) ἰδεολογικῆς τους τοποθετήσεως ἤ, ἀκόμη, καὶ τῆς ὁποίας λοβοτομῆς τους.
Κι ἔτσι τὴν σήμερον ἔχουμε πολλῶν εἰδῶν συμπολῖτες νὰ συναναστραφοῦμε.
Ἔχουμε τοὺς ἐντελῶς λοβοτομημένους, ποὺ ἁπλῶς στέκονται ὡς μαριονέτες, ἀναμένοντας ἐντολές, πρὸ κειμένου νὰ μεταμορφωθοῦν, ἐὰν χρειασθῇ, σὲ …ταλιμπάν!!!
Ἔχουμε τοὺς ὁλίγον (μὲ διάφορες διαβαθμίσεις) λοβοτομημένους, μὲ πιὸ …«καλλιτεχνικές» μεθόδους προπαγάνδας, ποὺ κατὰ περίπτωσιν ἐπιδροῦν ἐπὶ κάποιας μερίδος συμπολιτῶν τους καὶ λειτουργοῦν σὰν «ἐπιστάτες», ἐν ἀγνοίᾳ τους, ὑπηρετώντας πιστότατα τὶς βασικὲς γραμμές τῶν κρατούντων.
Ἔχουμε ὅμως κι ἐλαχίστους ποὺ ἔχουν ἐπιτύχει νὰ διαφύγουν τῆς λοβοτομῆς (ἢ ποὺ τὸ ἐπιδιώκουν συνειδητῶς) καὶ δροῦν διερευνητικὰ πλέον γιὰ νὰ ἐντοπίσουν τὰ λάθη καὶ νὰ δομήσουν σὲ ὑγιεῖς βάσεις κάτι καλλίτερο γιὰ τὶς κοινωνίες μας, ἀλλὰ ποὺ ἀλληλεπιδρουν μὲ ἐλαχίστους ἢ διόλου, γιὰ νὰ μὴν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὸ σύστημα.
Σὲ κάθε περίπτωσιν ὅμως, δυστυχῶς μας, οἱ πολλοὶ εἶναι οἱ  πρῶτοι καὶ ἐλέγχονται ἀπὸ τοὺς πραγματικοὺς ἐπιστάτες (βλέπε πολιτικούς, δημοσιοκάφρους, ἱερεῖς), ποὺ ἀκολουθῶνται ἀπὸ τοὺς μὴ συνειδητοποιημένους (ἐν δυνάμει) ἐπιστάτες γιὰ νὰ κρατοῦν τὶς μάζες ἀκινητοποιημένες καὶ κάθε φορὰ στοχοποιοῦν κάτι, ἄσχετον, ἀδυνατώντας νὰ δοῦν τὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικός τους ἐχθρός.

Ἔχουμε τελικῶς ἐλπίδες νά διαφύγουμε;
Ἐὰν ἐξακολουθήσουμε ἔτσι, ὄχι.
Μόνον τὰ βίαια γεγονότα θὰ καταστρέψουν τοὺς ἐγκεφαλικοὺς «ἐμβολιασμούς» ποὺ ἔχουμε δεχθεῖ καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν, σταδιακῶς, στὴν ἔξοδο ἐκ τοῦ τέλματος. Ὅσο ὅλα ἔχουν καλῶς, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν φθίνουσα πορεία ποὺ ἔχουμε λάβει, ὅλοι μας θὰ λειτουργοῦμε ὡς παπαγάλοι κάποιας προπαγάνδας καὶ θὰ γυρνᾶμε, σὰν τοὺς σκύλους, γύρω ἀπὸ τὴν …οὐρά μας.

Γιὰ τὴν ὥρα πάντως ἀδυνατοῦμε νὰ τὰ βάλουμε μὲ ὄλους αὐτοὺς ποὺ στὴν ζωή τους  ἔχουν …διαβόλους, τύπου γιόγκας.

Φιλονόη

εἰκόνα