Δὲν θὰ καταφέρουμε κάτι!

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινὸ σημείωμα εἶναι ὁ …Πούτιν!
Ναί, αὐτός, ὁ κατὰ τὰ ἄλλα συμπαθὴς ἡγέτης τῶν Ῥώσσων.
Κι ὄχι μόνον φυσικά!
Κάθε Πούτιν, κάθε θεός, κάθε τέλος πάντων ἐξωγενὴς δύναμις, εἶναι ἀφορμὴ αὐτοῦ τοῦ σημειώματος.

Μᾶς συμπαθοῦν γιὰ παράδειγμα οἱ  Ἰρανοὶ καὶ μᾶς δίδουν πετρέλαιο.
Πόσο θά μᾶς συμπαθοῦν ὅταν θά γίνῃ ἡ Σούδα βάσις ἀνεφοδιασμοῦ καί ἐξορμήσεως γιά τίς ἐπιθέσεις ἐναντίον τους; 
Τόσο ὅσο γιά νά μᾶς ῥίξουν μερικά πυρηνικά; Ἢ κάτι περισσευούμενα πυραυλάκια; Ἢ μήπως κάποιους τυφλούς τρομοκρᾶτες, πού μέσα στήν τύφλα τους θά ἀνατινάζουν 150 νοματαίους γιά πλάκα; 

Μᾶς συμπαθεῖ κι ὁ Πούτιν καὶ μπαίνει ἐμπρὸς γιὰ νὰ κόψῃ τὴν φόρα τῆς Τουρκίας. Μοιράζει καὶ μερικὰ ἀεροπλανοφόρα γύρω ἀπὸ τὴν Κύπρο… Στήνει καὶ μερικὰ πυραυλάκια ἐπίσης γύρω γύρω… Γιατί τό κάνει; Μᾶς συμπαθεῖ; Μᾶς λυπᾶται; Ἢ ἁπλῶς χρειαζόταν μίαν πάρα πολλή καλή ἀφορμή γιά νά ἐξέλθῃ στήν Μεσόγειο; 
Μίαν Μεσόγειο ὅμως ποὺ αἰῶνες τώρα λαχταρᾶ ὁ (κάθε)  Ῥῶσσος καὶ ἡ κάθε Ῥωσσία…  Λέτε ὁ Πούτιν νά μήν εἶναι Ῥῶσσος; Ἢ ἔπαυσε τό Αἰγαῖον νά ὁμοιάζῃ μέ ξερολούκουμο ἐμπρός στίς ὀρέξεις τοῦ κάθε λιγούρη;
Κι ἐάν ἐμεῖς γιά κάποιον λόγο ἀντισταθοῦμε στίς ὀρέξεις του, τότε πόσο πολύ θά μᾶς συμπαθῇ; 

Βγαίνει καὶ τὸ Ἰσραὴλ  καὶ κόπτεται γιὰ τὴν ΑΟΖ μας καί τήν ΑΟΖ τῆς Τουρκίας. Μεγάλο κόψιμο ἔπαθαν καὶ οἱ Ἰσραηλινοί! Τόσο ποὺ ἄρχισα νὰ τρομάζω ἀπὸ τὶς τόσες τους …ἀγᾶπες! 
Μήπως ἁπλῶς «ἔτυχε» αὐτήν τήν στιγμή  νά τούς συμφέρῃ νά μᾶς «ὑπερασπισθοῦν»; Μήπως ἁπλῶς κάνουν τήν δουλειά τους καί …«τυχαίως» ἡ δουλειά τους ἐμπεριέχει κάποια ψίχουλα «συμπαθείας» πρός ἐμᾶς, ἔως ὅμως ἐκείνου τοῦ σημείου πού θά λάβουν αὐτά πού ἐπιθυμοῦν; Καί γιατί δέν μᾶς συμπαθοῦσαν τόσα χρόνια; Γιατί ἀκόμη παραποιοῦν ἱστορία, μνῆμες καί ἀρχές; Γιατί σέ μίαν περίπτωσιν πού θά τούς συμφέρῃ ἡ φιλία μέ τήν Τουρκία θά μᾶς …ναυαγήσουν!
Λέτε ἔξαφνα νά ἀγάπησαν τήν Ἑλλάδα; Σοβαρολογοῦμε;
Αὐτοὶ δὲν ἀγαποῦν οὔτε τὰ ἔντερά τους, ἐμᾶς θά ἀγαπήσουν;

Γενικότερα, ἔχουμε στηλώσει τὰ μάτια δεξιὰ κι ἀριστερά, ἀναμένοντες ἀπὸ τοὺς  ἄλλους, τοὺς ὁποίους ἄλλους, νὰ μᾶς στηρίξουν ἢ  νὰ μᾶς κτυπήσουν. Καὶ ξεχνᾶμε τὸ σημαντικότερον:

Λαὸς ποὺ ἀναζητᾶ σωτῆρες, καταλήγει μὲ ἀφεντικά!

Ἀφῆστε δὲ τὶς προφητεῖες. Αὐτὲς κι ἐὰν δίδουν καὶ παίρνουν.
Καὶ δὲν ἔχω καμμίαν ἀντίῤῥησιν νὰ ἀκούσω ἢ νὰ διαβάσω λόγους γερόντων, ἀκόμη καὶ νὰ τὸν διαιωνίσω, ἐὰν τὸ κρίνω ἀπαραίτητον… Ἀλλά βρέ παιδιά, γιατί ὁ δικός μου θεός, πού συμπτωματικῶς εἶναι ἴδιος μέ τοῦ Πούτιν καί τοῦ Βουλγάρου καί τοῦ Ἀμερικανοῦ, νά ἀποφασίσῃ νά στηρίξῃ ἐμέναν κι ὄχι ὅλους τούς ἄλλους; Ποιό θά εἶναι τό κριτήριον ὑποστηρίξεως; Ἡ προσφορά μου πρός αὐτόν; Ἡ λοταρία τοῦ θεοῦ; Ἢ μήπως κάτι ἄλλο, πού συνειδητῶς ξεχνᾶμε;
Μήπως τελικῶς τό τίμημα πού θά μοῦ ζητηθῆ εἶναι πολύ μεγαλύτερον ἀπό τήν …«προσφορά» του;

Ἡ τύχη βοηθᾶ τοὺς τολμηρούς, ἰσχυρίζεται ὁ λαός μας.

 Ἡ  τύχη, ὁ θεός, ὁ σύμμαχος θὰ σταθοῦν δίπλα στὸ πλευρὸ τοῦ τολμηροῦ καὶ τοῦ νικητοῦ μά, κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, τοῦ συνειδητοποιημένου καὶ τοῦ ἀποφασισμένου! Θέλουμε δὲν θέλουμε, αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότης τῆς ἀνθρωπότητος.  Ἡ δική μας! Ἔτσι συνέβησαν κι ἔτσι συμβαίνουν καὶ ἔτσι θὰ συμβοῦν τὰ πάντα στὸν πλανήτη.
Τολμηροὶ εἴμαστε. Ἀλλά…
Τί τολμηροί εἴμαστε; Μήπως ἀπό αὐτούς τούς τολμηρούς πού τολμοῦν μόνον ὅταν αἰσθάνονται πώς ἔχουν πλᾶτες ἄλλων ἀπό πίσω; Ἤ μήπως ἀπό αὐτούς τούς τολμηρούς πού ἀνοίγουν δρόμους καί οἱ ἄλλοι ὅλοι ἀκολουθοῦν; 

Προσωπικῶς οὔτε σωτῆρες ἀναζητῶ, οὔτε προστᾶτες καὶ πολὺ περισσότερο δὲν ἀναζητῶ νέα ἀφεντικά.
Βάσει τῆς κοινῆς λογικῆς, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει γύρω μας, εἶναι πρό-ἀποφασισμένον καὶ πρό-διαγεγραμμένον καί, καταληκτικῶς, θὰ φθάση ἔως ἑνὸς σημείου. (Τὸ ἐὰν θὰ ὁλοκληρωθῇ εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις…!!!)
Ἔχουν στήσει τόσο καλὰ τὰ πλοκάμια τους, ποὺ τελικῶς θὰ δημιουργήσουν συνθῆκες κολάσεως ἐπὶ τοῦ πλανήτου.
Μόνον ὅσοι ἀντιμετωπίσουν τὸ πρόβλημα μὲ διαφορετικὸ βλέμμα θὰ καταφέρουν νὰ περάσουν στὴν ἐπομένη ἡμέρα.
Αὐτὸ εἶναι καὶ καλὸ καὶ κακό.

Ἐὰν κρίνω ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, θὰ καταλήξω σὲ ἕνα καὶ μόνον συμπέρασμα:  ἀκριβῶς διότι ὑπερίσχυσε αὐτὴ ἡ λογικὴ τῆς ἀναζητήσεως «σωτήρων», φθάσαμε στὸ νὰ «φαγωθοῦν» (μὲ …«συνοπτικὲς διαδικασίες) οἱ πραγματικοὶ πολεμιστὲς κι ἀγωνιστὲς καί, τελικῶς, νὰ καπελωθοῦν ἀπὸ κάτι Κωλέττηδες καὶ κάτι Νέγρηδες καὶ κάτι Μαυροκορδάτου, μὲ ἀποτέλεσμα, ἀκόμη καὶ σήμερα, οἱ διάδοχοί των νὰ μᾶς ῥουφοῦν τὸ αἷμα.
Ἡ ἀδυναμία τῶν πολεμιστῶν-ἀγωνιστῶν νὰ συνειδητοποιήσουν τοὺς τρόπους ἐλέγχου καὶ χειραγωγήσεώς των, ἀπὸ τὰ γνωστὰ λαμόγια-ὑπαλλήλους τῶν τοκογλύφων (τῆς ἐποχῆς), τοὺς ἐμπόδισε νὰ ξεκαθαρίσουν τὴν σκέψιν των, νὰ διαχειρισθοῦν τὶς (συστηματικὲς εἰς βάρος των) ἐπιθέσεις καὶ νὰ τὶς ἀντιμετωπίσουν. Παρέμειναν δέ, ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν, κολλημένοι σὲ ὀνειροφαντασίες καὶ ἀπόψεις τοῦ παρελθόντος, καθιστάμενοι τελικῶς ὑποχείρια μὲ μέσον καὶ μοχλὸ τὸ χρῆμα.
Σέ τί μᾶς βοήθησε ὅλο αὐτό; Στό νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν ἕναν δυνάστη καί νά πέσουμε στά χέρια τοῦ ἄλλου;

Προσχήματα καὶ τότε πολλά, ὅπως καὶ τώρα, ποὺ ἐξυπηρετοῦσαν τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε», ἀπὸ ὕποπτα πρόσωπα, ἀπολύτως ὑποτεταγμένα καὶ ἐλεγχόμενα, ποὺ ἐξυπηρετοῦσαν μόνον τὰ ἀφεντικά των. Οἱ ἄνθρωποι τῶν τοκογλύφων ποὺ μᾶς κρατοῦσαν διαιρεμένους, γιὰ νὰ βασιλεύουν ἀνενόχλητοι μὲ τὰ λοιπὰ μέλη τῆς συμμορίας των.
Ἀπὸ ἐδῶ τὰ ῥωσσόφιλα κόμματα, ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ἀγγλόφιλα καὶ παρὰ πέρα τὰ γαλλόφιλα. Ὅλοι εἶχαν μίαν ἄποψιν καὶ τελικῶς ὅλοι ἐδούλευαν, ἐν ἀγνοίᾳ των (ἢ κι ἐν γνώσει των σὲ κάποιες περιπτώσεις), γιὰ  νὰ ἐξυπηρετηθῇ τὸ νέο ἀφήγημα τῆς «ἀπελευθερώσεως» ἀλλά, πάντα, ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἔλεγχο τῶν τοκογλύφων. Ὡραία ἐστήθη κι ἐστηρίχθη τὸ τότε ξεπούλημα στὸν βωμὸ τῆς (ὑπὸ ἔλεγχον) «ἀπελευθτερώσεως», ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τῆς δικτατορίας τῶν τοκογλύφων, ὅπου ἡ μόνη σταθερὰ ποὺ βασιλεύει εἶναι ἡ διαπλοκή, ἡ λεηλασία καί, φυσικά, πάντα, ἡ ἀτιμωρησία ἐφ΄ ὅσον τὰ πάντα, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς δικαιοσύνης, μόνον τὸ «τοκογλυφικὸν δίκαιον» ὑπηρετοῦν.
Καὶ ἰδοῦ!
Τὸ ὅποιο ἀποτέλεσμα τῆς ἐπαναστάσεως, ἀργὰ καὶ σταθερὰ (κι ἀπολύτως μεθοδικά), ἀπωλέσθη κι ἐμεῖς εἴμεθα σήμερα βαρύτερα ἁλυσοδεμένοι ἀπὸ τοὺς παπποῦδες μας!
Κι ἀκόμη δὲν καταφέραμε νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος, παρὰ τὴν βία ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλει.

Δὲν θαυμάζω λοιπὸν κάποιον!
Δὲν περιμένω  ἀπὸ ὁποιονδήποτε κάτι, πέραν -ἴσως- ἀπὸ πρόσκαιρες (λυκο)-φιλίες, ποὺ ὅμως οὐδέποτε θὰ εἶναι συμμαχίες καὶ φιλίες.
Δὲν ἀναγνωρίζω κάποιαν ἐξουσία σὲ ὁποιονδήποτε ἐξ αὐτῶν!
Οὐδὲ μία περίπτωσις ὑπάρχει νὰ μὲ στηρίξῃ κάποιος ποὺ μὲ θεωρεῖ …ὑποτελῆ του! Ἐντὸς (ἀλλὰ κι …ἐκτὸς) πλανήτου!
Οὐδὲ μία δύναμις ὑπάρχει, πλὴν τῆς δικῆς μας, γιὰ νὰ ἀλλάξῃ κάτι, ὅ,τι δήποτε ἤ, ἀκόμη καὶ τὰ πάντα
Δὲν ὑπάρχουν σωτῆρες, παρὰ μόνον ἐπίδοξα ἀφεντικά. Καὶ δὲν τὰ θέλω!

Ὅσο παράλογον κι ἐὰν φαντάζῃ στὶς σκέψεις κάποιων, ναί, ἤμασταν, εἴμεθα καὶ θὰ παραμείνουμε ΕΝ ΤΕΛΩΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ!!!! Τόσο μόνοι μας, ὅσο οὐδέποτε στὸ παρελθόν μας! 
Καὶ μόνοι μας, μόνον μόνοι μας, θὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα!
Μόνον τὰ χέρια μας, τὰ μυαλά μας, ἡ ἀντοχή μας θὰ ὁδηγήσουν τὴν Ἑλλάδα σὲ μίαν νεά πραγματικότητα, ἐν τελῶς πρωτόγνωρο κι ἐν τελῶς Ἐλευθέρα!!!

Φιλονόη.

Υ.Γ.1.

Ἀπὸ τὰ κόκκαλα βγαλμένη,
τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά,
καὶ σὰν πρῶτα ἀνδρειωμένη, 
χαῖρε, ὢς χαῖρε Ἐλευθεριά! 

Υ.Γ.2. Ὁποιασδήποτε μορφῆς «ἀπελευθέρωσις» ποὺ θὰ μᾶς …«χαρισθῆ» δὲν θὰ εἶναι ἀπελευθέρωσις, παρὰ μόνον …«εὐγνωμοσύνη» πρὸς τὸν …«ἀπελευθερωτή» μας καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἀλλαγὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ δυνάστου.

φωτογραφία