Ὁ «ἀγαπημένος» σου …μαλ@κας!

«Ἀγαπημένε μου Ἕλληνα, εἶσαι πολὺ μαλ@κας….»

Αὐτά, καθὼς κι ἄλλα, ἀνάλογα, διαβάζω ἐδῶ καὶ χρόνια δεξιὰ κι ἀριστερά.
Ὁ μαλ@κας Ἕλλην, ποὺ δὲν σηκώνεται ἀπὸ τὸν καναπέ του…
Ὁ πρόβατος Ἕλλην, ποὺ δὲν ἀποφασίζει νὰ ἐπαναστατήσῃ…
Ὁ λαγὸς Ἕλλην, ποὺ μόλις εἶδε τὰ ΜΑΤ τσακίστηκε νὰ ἐξαφανισθῇ…

Ἔ, ὅλα κι ὅλα…
Ἔως ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!!!
Φθάνει πιά.
Ἀρκεῖ!!!
Τέλος…
Μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ γράφῃ καὶ νὰ λέῃ ὅ,τι τοῦ κατεβάσῃ ἡ κούτρα, ἀλλὰ ἄς μαζέψῃ τὰ κουλά του ἀπὸ τὸν Ἕλληνα.
Διότι ὄχι μόνον δὲν ἀντιλαμβάνται τὸ τὶ σημαίνει Ἕλλην, ἀλλὰ ἔχουν πέσῃ ΟΛΟΙ στὴν ἴδιαν παγίδα. Κατηγοροῦν τὸν συνάνθρωπό τους, ἀδυνατῶντας νὰ καταλάβουν πὼς εἶναι ἁπλῶς ὁ …καθρέπτης τους!

Νὰ ἐξηγηθῶ… Ἤ καλλίτερα, νὰ ἐξηγηθῶ μέσα ἀπὸ ἕνα παράδειγμα, γιὰ ἀρχή.
Βγαίνει ὁ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἡσυχία του καὶ πάει σὲ μίαν διαδήλωσιν.
Ἄς ποῦμε, ἄνευ κόμματος καὶ χρώματος. (Πρᾶγμα σπάνιον!!!)
Γιατί πάει; Μὰ διότι ἔχει νοιώσῃ στὸ πετσί του τὴν βία ποὺ τοῦ ἀσκοῦν. Εἶτε πρόκειται, σπανιότερα, γιὰ βία σωματική, εἶτε γιὰ βία κοινωνική. Ἤ ἀκόμη καὶ συναισθηματική. Πάει ὅμως γιὰ τὸν ἑαυτόν του. Καὶ πηγαίνοντας κουβαλᾶ μαζύ του καὶ κάποιαν ἐλπίδα.
Ὁποιανδήποτε ἐλπίδα…  Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἐὰν δὲν κουβαλᾶ ἐλπίδα δὲν βγαίνει ἀπὸ τὴν ἥσυχη ζωούλα του!!!
Ἐλπίδα γιὰ καλλίτερη ζωή… Ἐλπίδα γιὰ διάσωσιν τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος ἐπιπέδου τῆς ζωῆς του… Ἐλπίδα γιὰ ἀλλαγὴ κοινωνικῶν ἤ πολιτικῶν δεδομένων…  Ἐλπίδα γιὰ ἀνεύρεσιν ἐργασίας… Ἐλπίδα γιὰ ἐπιβίωσιν… Ἐλπίδα γιὰ δημοκρατία… Γιὰ δικαιοσύνη… Γιὰ ἰσότητα… Γιὰ ἰσονομία… Γιὰ ὅλα αὐτὰ μαζύ… Γιὰ νά…
Μίαν ἐλπίδα τέλος πάντων.
Δὲν βγαίνεις ἀπὸ τὴν ἡσυχία σου, τὴν βολή σου, τὴν ἡρεμία σου ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ κάποιο κίνητρο ποὺ θὰ σὲ τραβήξῃ ἔξω ἀπὸ τὰ τοῦ οἴκου σου. Κάτι θέλεις… Κάτι ζητᾶς… Κάπου στοχεύεις… Τὸ ποῦ στοχεύεις ὅμως εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεσις τοῦ κάθε ἑνός.
(Κι ἀφήνω συνειδητῶς ἔξω ἀπὸ τὶς ὑποθέσεις μου τοὺς ἐντεταλμένους, τὰ κομματόσκυλα καὶ τοὺς ἐπιτηρητές!!!)

Καί ποῦ πάει;
Πάει ἐκεῖ ποὺ μαζεύονται κι ἄλλοι. Πάει γιὰ νὰ γίνουν πολλοί.
Πάει γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ βρῇ συμμάχους στὸ νὰ πραγματοποιήσῃ τοὺς στόχους του. Νὰ βρῇ τρόπο νὰ κάνῃ τὶς ἐλπίδες του πραγματικότητα. Νὰ διατηρήσῃ τελικῶς τὶς ἐλπίδες του ζωντανές… Νὰ βρῇ τὸ κουράγιο νὰ παλέψῃ γιὰ τὰ ὄνειρά του, ἐλπίζοντας πὼς θὰ τὰ καταφέρῃ. Καὶ φωνάζει καὶ κτυπιέται καὶ τρώει κάποιες φορὲς ξύλο…. Εἰσπνέει χημικά, καταπίνει δηλητήρια, πλημμυρίζει ἀπὸ τὸ αἷμα του…
Κι ὅμως, εἶναι ἐκεῖ καὶ πάει καὶ ξαναπάει, γνωρίζοντας πὼς τοῦ τὴν ἔχουν στημένη… Ἀλλὰ γιὰ ὅσο διάστημα διατηρεῖ τὶς ἐλπίδες του θὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ συμμετέχῃ σὲ ὅσες περισσότερες δράσεις κι ἀντιδράσεις μπορεῖ. Διότι ἡ ἐλπὶς εἶναι ἡ κινητήριος δύναμίς του. Ξεπερνᾶ τοὺς ὅποιους εὐσεβεῖς πόθους του καὶ κρατᾶ ζωντανὴ τὴν σφοδρὴ ἐπιθυμία του.
Θὰ σταματήσῃ ὅμως νὰ συμμετέχῃ ὅταν θὰ διαπιστώσῃ πὼς τελείωσαν οἱ ἐλπίδες… Ὅταν θὰ βεβαιωθῇ πὼς δὲν ἔχει νόημα… Ἤ ὅταν θὰ παραιτηθῇ… Ἤ, κάτι ποὺ λίγοι ἀντιλαμβάνονται γιὰ τὴν ὥρα, ὅταν θὰ διαπιστώσῃ πὼς δὲν ἔφθασε ἀκόμη ἡ ὥρα γιὰ τὴν ἀλλαγὴ καὶ τὴν ἀνατροπὴ ποὺ ἐπιθυμοῦσε, διότι ἡ ἀνατροπὴ ἔχει ἄλλες ἀφετηρίες…
Κάτι σὰν καὶ τώρα δῆλα δή…
Ἤ τοὐλάχιστον κάτι σὰν κι αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε πὼς συμβαίνει τώρα…

Ἄς κάνω ὅμως λίγες …ἀναδρομές. Προσωπικές…
Ἕναν μήνα πρὸ τῶν ἐκλογῶν τοῦ Μαΐου 2012, περνοῦσα ἔξω ἀπὸ ἕνα Πνευματικὸ Κέντρο.
Κόσμος καὶ λαὸς ἐκεῖ. Κυρίως μεσήλικες ἔως …«ξέχασαν νὰ πεθάνουν» (Ὅπως λέει καὶ ἡ Ἀθηνᾶ!!!).
Μὰ αὐτὸ ποὺ τράβηξε τὴν προσοχή μου ἦταν οἱ …«μυστικοί». 
Ἄν καὶ γενικῶς δὲν εἶμαι πολὺ παρατηρητική, οὔτε καὶ γνωρίζω κάτι ἀπὸ …«μυστικούς», αὐτοὺς δὲν γινόταν. Τοὺς ἀντελήφθῃν ἀμέσως… Λὲς καὶ φώναζε τὸ σῶμα τους γιὰ τὸ εἶδος τους…

Γιατί εἶχε μαζευθεῖ τόσος λαός;
Μὰ περίμεναν ἕνα …σημαίνον πρόσωπο τῆς βο(υ)λῆς, ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ μΠατΣοΚ, νὰ ἔλθῃ νὰ τοὺς μιλήσῃ. (Δὲν τὸ ἐγνώριζα στὴν ἀρχή!)
Κι ὅπως ἡ λιακάδα ἦταν εὐχάριστη, τοὺς ἔβλεπες ἀραγμένους-ἁπλωμένους στὰ παγκάκια νὰ περιμένουν τὸν …«ἥρωά» τους!!!
Τὸ …κνώδαλο!!!

Τέλος πάντων, ὅπως στάθηκα νὰ παρατηρήσω τὸ …«φαινόμενον», βλέπω ἀπὸ τὴν ἀπέναντι πλευρὰ τοῦ δρόμου νὰ πλησιάζουν τρία ἄτομα, μὲ σημαῖες τοῦ τΣΥΡΙΖΑ στὰ χέρια καὶ μὲ γεμάτα τὰ ῥοῦχα τους ἀπὸ αὐτοκόλλητα ἐπίσης τοῦ τΣΥΡΙΖΑ, φωνάζοντας: «ζῶα… ζῶα… πρόβατα…»… Βλέπετε ἀκόμη δὲν εἶχα ἀντιληφθεῖ πὼς ἐπρόκειτο γιὰ χειροκροτητὲς κάποιου μΠατΣοΚοῦ… Διότι οἱ μΠατΣοΚοι δὲν ἔφεραν διακρικτιά…
Οἱ τΣΥΡΙΖΑῖοι ὅμως ἔφεραν ἐπιδεικτικῶς…
Λίγα λεπτὰ ὅμως ἀργότερα, ποὺ ἔφθασε ὁ …«Μεσσίας» τους, προσγειώθηκα στὴν πραγματικότητα. Τὰ πάντα μπῆκαν στὴν θέσιν τους καὶ οἱ ἀπορίες ἔπαυσαν.
Τὸ μόνον ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε ἦταν οἱ φωνὲς τῶν τριῶν ἀτόμων, μὲ τὶς σημαῖες, τὰ αὐτοκόλλητα καὶ τὶς φανατισμένες φωνές τους:  «ζῶα… ζῶα… πρόβατα…»… 
Καὶ ἡ γνωστὴ ἀπορία μου..
Γιατί αὐτοί πού περίμεναν νά ἀκούσουν τόν …«Μεσσία» τους ἦσαν πρόβατα καί ζῶα καί οἱ ἄλλοι πού τούς ἐξύβριζαν δέν ἦσαν;
Μήπως τελικῶς «πρόβατο» καί «ζῶον» εἶναι αὐτός πού ἁπλῶς …διαφωνεῖ μέ τήν δική μας ὀπτική ἤ πού ἁπλῶς διατηρεῖ …διαφορετικές ἐλπίδες ἀπό τίς δικές μας;

Τὸ δεύτερο περιστατικὸν ἀφορᾷ στὸ Σύνταγμα.
Κάποιες φορὲς ποὺ εὑρέθην ἐκεῖ, παρετήρησα μερικὰ πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα.
Ἄλλες στιγμὲς ὁ κόσμος ἦταν πολὺς κι ἄλλες λίγος.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἔκανε νὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ κάποια ζητήματα δὲν ἦταν ὁ ἀριθμὸς τῶν προσώπων ποὺ συγκεντρωνόταν ἀλλὰ δύο ἄλλες λεπτομέρειες. Τὸ ἕνα σημεῖον λοιπὸν ἦταν ἡ ἀγωνία ἀρκετῶν νὰ ἐλέγξουν τὶς κινητοποιήσεις  τῶν συγκεντρωθέντων, πρὸς ἴδιον ὄφελος φυσικά!!!
Τὸ ἄλλο σημεῖον, στὸν ἀντίποδα,  ἐκφραζόταν ἁπλῶς …ἀντιδρῶντας!!!
Ἡ ἄρνησις τοῦ κόσμου νὰ ἐλεγχθῇ, ἀπὸ τοὺς ἐπιδόξους χειραγωγούς του, ἦταν τὸ γενικὸ συμπέρασμα ὅλων τῶν παρισταμένων.. Ἔβλεπες γενικῶς τόση ἔντασιν καὶ πρὸς τὴν μία καὶ πρὸς τὴν ἄλλην κατεύθυνσιν, ποὺ τελικῶς σὲ ἔπιαναν τὰ γέλια.
Ἀρκετὲς φορὲς περπάτησα μέσα στὸ πλῆθος, στὴν «ἄνω» καὶ στὴν «κάτω» πλατεία, παρατηρῶντας τὶς ἐκφράσεις τῶν συνανθρώπων μου. Ἄκουγα τὰ πάντα ἀλλὰ οὐδὲ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶχε διαθέσεις συνεργασίας μὲ τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην φωνή. Αὐτὸ ποὺ ΟΛΟΙ ἤθελαν (πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων) ἦταν νὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ κάθε τὶ ποὺ θὰ προσπαθοῦσε νὰ τοὺς χειραγωγήσῃ!!!

Τέλος, τὸ τρίτον περιστατικόν, ἀφορᾷ στὴν μανία ποὺ (ὅλοι μας) ἔχουμε καὶ μᾶς ὑπαγορεύει πὼς ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!! Ἔχουμε τὸ …παπικὸν ἀλάθητον, τὴν καλλιτέρα ἰδεολογία, τὸ τελειότερο κόμμα…
Καὶ οὐδέποτε σταθήκαμε νὰ ἀναρωτηθοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν ἀκόμη καὶ ἡ δική μας ὀπτική, αὐτὴ τοῦ ἀφυπνισμένου (;;;) εἶναι ἱκανὴ κι ἀξία νὰ μᾶς ἀνοίξῃ δρόμους ἤ ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνουμε συμπεριφορὲς ποὺ ἄλλοι, πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουν προγραμματίσει, ἀποκλειστικῶς γιὰ ἐμᾶς.

Χά…
Καί πῶς συνδέονται οἱ ἐλπίδες τοῦ «ἀφυπνισμένου» μέ τίς συμπεριφορές μίας ὁλοκλήρου κοινωνίας;
Ἐδῶ μᾶς θέλω…
Γιατί αὐτή ἡ κοινωνία τήν μία γεμίζει τίς πλατεῖες καί τήν ἄλλην κρύβεται στά στεγανά της; Ἔ; Ἔχασε τήν ἐλπίδα της; Ἔχασε τά κίνητρά της; Ἔχασε τούς λόγους ὑπάρξεώς της; Εἶναι αὐτοκτονική; Εἶναι αὐτοκαταστροφική; Ἤ μήπως γνωρίζει κάτι πού ἡ κοινή μας λογική ἀρνεῖται νά ἀποδεχθῇ;

Πρὶν νὰ καταθέσω τὶς σκέψεις μου, θὰ κάνω μίαν ἀκόμη ἀναφορὰ στοὺς νόμους τῆς Φύσεως. Αὐτούς, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως, ἰσχύουν, κι ἄς ἀρνούμαστε νὰ τοὺς συνειδητοποιήσουμε.
Στὴν Φύσιν λοιπὸν δὲν ὑπάρχει κάτι λιγότερο ἀπὸ τὴν ….Ἀξιοκρατία ἤ Ἀριστοκρατία.
Στὴν ἀγέλη τῶν λεόντων δὲν διαβουλεύονται οἱ λέοντες ὧρες καὶ ἡμέρες πρὸ κειμένου νὰ ἀποφασίσουν γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὸ ἤ τὸ ἄλλο ἤ τὸ παράλλο πρέπει νὰ πράξῃ ἡ ἀγέλη. Στὴν ἀγέλη τῶν λεόντων πάει ἐμπρὸς ὁ Ἕνας λέων, ποὺ ἔχει κερδίσει τὸ δικαίωμα νὰ ἡγεῖται. Κι αὐτὸ τὸ δικαίωμα τὸ ἐκέρδισε λόγῳ τῆς …Ἀνάγκης. Εἶναι ἀποδεδειγμένα ὁ ἱκανότερος νὰ ἡγηθῇ. Ἔχει περάσει καὶ μέσα ἀπὸ τὸν θάνατον, κάποιες φορές, πρὸ κειμένου νὰ διατηρήσῃ τὴν ἡγεσίαν.
Στὴν οἰκογένειά μας δὲν ἡγοῦνται ὅλα τὰ μέλη. Δὲν ἰσχύουν δημοκρατικὰ συστήματα. Κάποιος, αὐτὸς ποὺ πληρώνει συνήθως, ἀλλὰ ὄχι ἀπαραιτήτως, ἔχει τὸ γενικὸν πρόσταγμα. Ἐὰν ἐπικρατήσῃ πολυφωνία, κάτι ποὺ σήμερα συχνὰ παρατηροῦμε, ἡ οἰκογένεια καταλήγει …πτερὸν εἰς τὸν ἄνεμον!!! (Ποὺ ἰσχύει!!!)
Σὲ μίαν ἐπιχείρησιν δὲν ἀποφασίζουν οἱ ὑπάλληλοι ἤ οἱ ἐργάτες. Ἀποφασίζει ὁ γενικὸς διευθυντὴς ἤ ὁ ἰδιοκτήτης. Ἐὰν ὑπῆρχε πολυφωνία τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε ἐπιχείρησις.

Ἀκριβῶς αὐτοὺς τοὺς νόμους, τοὺς Φυσικοὺς Νόμους, ΟΛΟΙ μας τοὺς ἀντιλαμβανόμεθα βαθύτατα.
Ἄν καὶ τοὺς ἀντιλαμβανόμεθε ὅμως, ἐδῶ ἔρχεται ἡ … λογική μας(;;;) , γιὰ νὰ τοὺς καταστρατηγήσῃ.
Ναί, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς στὴν Φύσιν εἶναι ἔτσι. Ἀλλὰ στὴν ἀνθρώπινον κοινωνία εἶναι ἀλλοιῶς. Δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν διαβιοῦμε παρὰ φύσιν ἀλλὰ τὸ ἐὰν θὰ ἐπιβεβαιώσουμε τὰ ὅποια πιστεύω μας…
Ἡ …λογική μας (;;;) λοιπὸν μᾶς ὑπαγορεύει πὼς πρέπει νὰ ἰσχύσῃ ἡ δημοκρατία, ἡ ἰσότης*, ἡ πολυφωνία. Ἀλλὰ ἄν καὶ λεκτικῶς συνηγοροῦμε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν, οὐσιαστικῶς τὴν …ὑποσκάπτουμε, μὲ τὶς πράξεις μας, διότι ἀντιλαμβανόμεθα, περισσότερο μὲ τὴν διαίσθησιν παρὰ μὲ τὴν λογική μας, πὼς κάτι τέτοιο εἶναι καταστροφικό. (Ὅπου λαλοῦν πολλὰ κοκκόρια…!!!)
Ἡ πραγματικὴ ἀνάγκη τῆς κοινωνίας μας εἶναι ἕνας ἱκανὸς ἡγέτης, μὲ ὑψηλὴ πατριωτικὴ συνείδησιν καὶ μὲ τὴν θέλησιν νὰ ἀναλάβῃ τὴν εὐθύνη νὰ ξελασπώσῃ τὴν βαλτωμένη μας κοινωνία.
Κι ἐδῶ τελειώνουν τὰ πάντα…. Μὰ τὰ πάντα….
Διότι ἐὰν δὲν γνωρίζουμε τὸ …τέλος, εἶναι ἀδύνατον νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν …ἀρχή!

Διότι, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ βροχή, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ κατασκευῆς ὀμπρέλας.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ κρύο, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ κατασκευῆς συστήματος θερμάνσεως.
Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ δίψα, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ἀναζητήσεως ὑδάτων γιὰ νὰ ξεδιψάσομεν. Αὐτὰ τὰ γνωρίζουμε…
Ἀλλά…

…Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἰδίαν λογική, ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ ἀδιέξοδον, δὲν ὑπάρχει ΑΝΑΓΚΗ ἀνευρέσεως (ἢ καὶ δημιουργίας) ἐξόδου.
Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ὁ πάτος, δὲν ὑπάρχει ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς ἀνόδου.
Ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ἡ καταστροφή, δὲν ὑπάρχῃ ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς δημιουργίας.

Κι ἐδῶ τὸ σταματῶ…
Νομίζω εἶναι σαφές…
Τὰ προβλήματα τὰ γνωρίζουμε. Δὲν ἔχουν νόημα οἱ διαπιστώσεις. Τὸ μόνον ποὺ χρειαζόμεθα εἶναι ἡ συνειδητοποίησις πὼς δὲν θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα ἐὰν δὲν ὑπάρξῃ ΚΟΙΝΗ διαπίστωσις τοῦ τέλματος. Ἡ διαπίστωσις ὁδηγεῖ στὴν ἀναζήτησιν λύσεων…
…Καὶ μόνον αὐτό!

Ἀλλὰ ἐδῶ ἀρχίζουν τὰ …«περίεργα»!!! Αὐτὰ δῆλα δὴ ποὺ θὰ κρατήσουν κάποιον μέσα ἤ ἔξω ἀπὸ τὰ τοῦ οἴκου του.
Αὐτὸς ποὺ ἀποφασίζει νὰ κατεβῇ σὲ κάποιαν διαδήλωσιν ἀντιλαμβάνεται τὸ ἔλλειμμα δικαιοσύνης καὶ θέλει νὰ παλέψῃ, ἐλπίζοντας φυσικὰ πὼς θὰ τὸ ἀλλάξῃ. Ἐὰν κατεβαίνῃ κάποιος σὲ διαδηλώσεις συμμετέχει μόνον  ὅταν  ἐλπίζῃ σὲ κάποιο ἀποτέλεσμα.
Ἐὰν θεωρῇ πὼς τὸ παιχνίδι εἶναι χαμένο, δὲν βγαίνει ἀπὸ τὴν βολή του.
Σὲ αὐτὸ νομίζω πὼς συμφωνοῦμε ὅλοι μας.
Ὅμως γιατί ἔπαυσε ὁ συνάνθρωπός μας νά ἀγωνίζεται καί σιγά σιγά κάθε ἐκδήλωσις, διαμαρτυρία, ἀντίστασις φθίνει;

Θυμᾶστε αὐτήν τήν σκηνή:

Εἶναι μία ἀπὸ τὶς πολλές, τὶς πάρα πολλὲς ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ποὺ ἔχουμε ζήσῃ τὰ τελευταῖα χρόνια.
Εἶναι οἱ παλληκαράδες τοῦ ΠΑΜΕ (κι ΕΛΑ γιὰ καφὲ καὶ περιφρούρησιν τῆς βο(υ)λῆς) ποὺ ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Σὰν κι αὐτοὺς ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ οἱ παλληκαράδες τῆς ΑΔΕΔΥ, τῆς ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, τῆς ΟΛΜΕ τῆς ΕΛΜΕ, τῆς ΓΣΕΕ… Ὅλοι ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Ἐπρόδωσαν τὰ μΠατΣοΚια. Ἐπρόδωσαν τὰ τΣΥΡΙΖΑιόπαιδα. Ἐπρόδωσαν τὰ ΝουΔουΛαρόπαιδα. Ἐπρόδωσαν τὰ ΔΗΜΑΡόπουλα. Ἐπρόδωσαν τὰ ΛΑΟΣόπουλα. Ἐπρόδωσαν τὰ Χρυσαυγητόπουλα… Ὅλοι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ!!!
Ἄλλος ἐπρόδωσε τὴν πορεία πρὸς τὴν βο(υ)λή, εἶτε καλῶντας κι ἐνισχύοντας τοὺς «γνωστοὺς-ἀγνώστους» (;;;) εἶτε κοπανῶντας την πρὶν ἐμφανισθοῦν (ὤωωω ῥὲ …«μαντικὲς» ἱκανότητες!!!), εἶτε ἀκόμη κι ἐμποδίζοντας τοὺς διαδηλωτὲς νὰ εἰσέλθουν στὴν βο(υ)λή. (Ὅπως οἱ εἰκονιζόμενοι παραπάνω!)
Ἄλλος ἐπρόδωσε διότι τὴν ψῆφο  ποὺ ἔλαβε στὶς ἐκλογὲς τὴν ἠγνόησε καὶ συνηργάσθη μὲ τὸν κατακτητή.
Ἄλλος ἐπρόδωσε διὰ τῆς σιωπῆς του ἤ τῆς μὴ παραιτήσεώς του.
Ὅλοι, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, ἐπρόδωσαν. Καὶ ἐμεῖς τὸ γνωρίζουμε…

Ἀκόμη κι αὐτοὶ ποὺ ἀκόμη ἐμφανίζονται σὲ κάποιες διαδηλώσεις, φαίνονται τοὐλάχιστον ….γραφικοὶ στὰ μάτια μας, τώρα πιά, διότι οὔτε τοὺς σκοπούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὑποτίθεται διαδηλώνουν, δὲν ἐξυπηρετοῦν…
Κι ἔτσι βλέπουμε τὴν ΓΣΕΕ νὰ διοργανώνῃ συγκέντρωσιν στὴν Θεσσαλονίκη καὶ νὰ μὴ ἐμφανίζονται οὔτε οἱ …διοργανωτές.
Ἤ βλέπουμε τὸν τΣΥΡΙΖΑ νὰ ὀργανώνῃ συγκέντρωσιν ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λὴ καὶ νὰ μὴ ἐμφανίζονται οὔτε τὰ …κομματόσκυλά του.
Ἤ βλέπουμε νὰ ψηφίζονται στὴν βο(υ)λὴ μέτρα, κι ἄλλα μέτρα, κι ἄλλα τόσα μέτρα, καὶ πολλὰ ἄλλα μέτρα, ποὺ οὐσιαστικῶς προεξοφλοῦν τὴν θανατική μας καταδίκη, ἀλλὰ ἐμεῖς ἀρνούμεθα ἀκόμη καὶ νὰ …ἀσχοληθοῦμε μὲ τέτοια ζητήματα!!!
Πολλῶ δὲ μᾶλλον νὰ ἐξέλθουμε γιὰ νὰ ἀντιδράσουμε…
Ἔτσι δέν εἶναι;

Ὄχι, δὲν εἶναι ἔτσι!!!
Εἶναι τελείως διαφορετικά!!!
Εἶναι τόσο διαφορετικά, ποὺ ἐὰν συνειδητοποιήσουμε τὴν παγίδα ποὺ πέφτουμε, θὰ ἀλλάξουμε ΟΛΟΙ τὴν …θεώρησίν μας γιὰ τὰ πάντα!
Διότι τελικῶς δὲν μᾶς φταίει ποὺ ὁ ἄλλος, ὁ ὁποιοσδήποτε ἄλλος, εἶναι στὸ καναπέ του, ἀλλὰ τὸ ὅ,τι ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΗΓΕΤΗ!!!
ΑΚΟΜΗ!!!
Φωνάζοντας καὶ ὑψώνοντας τὸ δάκτυλο, δεικνύοντας τὸν ὁποιονδήποτε ἀπέναντί μας, δὲν συνειδητοποιοῦμε πὼς τὰ τέσσερα δάκτυλα ποὺ ἀπομένουν νὰ δεικνύουν ἐμᾶς!!!

Δὲν θέλουμε νὰ ἀποφασίσουμε πὼς τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι ἡ ἀπουσία τῶν συνανθρώπων μας ἀπὸ τὶς συγκεντρώσεις ἀλλὰ τὸ ὅ,τι οἱ φερόμενοι ὡς ἡγέτες, στοὺς ὁποίους κρεμάσαμε τὶς ὁποίες ἐλπίδες μας μᾶς ἐπρόδωσαν, πρὶν κἄν νὰ ξεκινήσουμε τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐλευθερία. Ἦσαν προγραμματισμένοι νὰ μᾶς προδώσουν, πρὸ κειμένου νὰ αἰσθανθοῦμε ἀνίκανοι, μόνοι μας, ἀπελπισμένοι… Ἦταν ἕνας προαναγγελθεὶς θάνατος, ὄχι δικός μας, ἀλλὰ τοῦ πολιτικοῦ κατεστημένου, πρὸ κειμένου νὰ ἀποδομήσουμε μέσα μας ἀρχικῶς, αὐτὲς τὶς εἰκόνες ποὺ ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες μᾶς ἔχουν ἐμφυτεύσῃ σὰν δικές μας, καταδικές μας πεποιθήσεις.
Ἀγνοοῦμε, διότι κάποιοι μερίμνησαν ἐπισταμένως, πὼς οἱ πρῶτοι ποὺ μίλησαν γιὰ δημοκρατία σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἐν μέσῳ ἐπαναστάσεως, μαχῶν, σφαγῶν ἦσαν τὰ ὄργανα τῶν Ἄγγλων καὶ τῶν Γάλλων Μαυροκορδάτος καὶ Κωλλέττης, ποὺ «ὅλως τυχαίως» κατάφεραν νὰ ἐλέγχουν, ἔως σήμερα, τὰ πολιτικὰ δρώμενα τῆς χώρας. (Κι ὄχι μόνον φυσικά!!!)
Ἀδυνατοῦμε νὰ συνδέσουμε τὶς ΜΚΟ τοῦ Σόρος στὴν χώρα μας, ποὺ πασχίζουν μὲ ὅλα τα …ἀθέμιτα μέσα, νὰ ἐκδημοκρατίσουν τὴν χερσόνησον τοῦ Αἵμου. Διὰ τῆς ψυχολογικῆς βίας, τῆς παραπληροφορήσεως καὶ τῆς προπαγάνδας.
Καὶ τελικῶς, ἐὰν κάτσουμε νὰ δοῦμε μὲ ἐντιμότητα τὸν ἑαυτόν μας στὰ μάτια, θὰ παραδεχθοῦμε πὼς δὲν φταίει ἡ στάσις τῶν ἄλλων ἀλλὰ τὸ ὅτι ΕΜΕΙΣ πάυσαμε νὰ πιστεύουμε σὲ λύσεις ποὺ μᾶς προσφέρονται ἕτοιμες, πακεταρισμένες, πανομοιότυπες μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔως τώρα μᾶς κατέστρεψαν.

Ἡ μεγαλυτέρα μας ἀπογοήτευσις τελικῶς δὲν προεκλήθῃ ἀπὸ τὴν μὴ συμμετοχὴ τῶν γύρω μας στὶς διάφορες προγραμματισμένες, προκαθορισμένες (καὶ τελικῶς ἐλεγχόμενες) συγκεντρώσεις ἀλλὰ στὸ ὅ,τι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο καλούμεθα νὰ παλέψουμε δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε στὴν πραγματικότητα.

Ποιό εἶναι;
Ἔχει σημασία; Θὰ τὸ βροῦμε… Διότι πρῶτα ξεκινᾶ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀναγνωρίσῃ τὸ ΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ καὶ μετὰ περνᾶ στὸ νὰ καθορίσῃ τὸ τὶ τοῦ ἀρέσει!!!
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ σημαντικότερον ὅλων δὲν εἶναι νὰ βροῦμε τὸ ποιὸς ἤ ποιοὶ θὰ λύσουν τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ τὸ νὰ συνεδητοποιήσουμε ΟΛΟΙ πὼς αὐτό, ἤ ἐκεῖνο, ἤ τὸ ἄλλο εἶναι τὸ πρόβλημα. Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, δικό μου πρόβλημα νὰ εἶναι ἡ ἄδεια τσέπη μου, δικό σου πρόβλημα ἡ προπαγάνδα τῶν Βαρδαρσκανῶν καὶ τοῦ ἄλλου πρόβλημα τὸ ὅ,τι δὲν τοῦ …ἔκατσε ἡ πιτσιρίκα. Οὔτε γίνεται νὰ τραβῶ ἐγὼ ἀπὸ ἐδῶ τὴν «ἐπανάστασιν», ἐσὺ ἀπὸ ἐκεῖ κι ὁ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἄλλην. Γιὰ νὰ γίνῃ ἐπανάστασις ἀληθινή, κι ὄχι καραγκιοζιλίκια, σὰν αὐτὰ ποὺ διαρκῶς βλέπουμε νὰ ἐπαναλαμβάνονται,  ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ νὰ ἔχουμε κοινὸ πρόβλημα, κοινὴ στόχευσιν καὶ τελικῶς ἀνάγκη γιὰ κοινὴ λύσιν. Δῆλα δὴ πρέπει ἡ ΑΝΑΓΚΗ νὰ εἶναι κοινὴ γιὰ ὅλους.
Δῆλα δὴ πρέπει νὰ ἔχουμε ΟΛΟΙ μας ἀποῤῤίψει τὰ ἴδια κακὰ καὶ νὰ ἔχουμε ἀναγνωρίσει ὡς ἀναγκαῖα ἐπίσης τὰ ἴδια βήματα.

Δῆλα δὴ πρέπει ὅλοι μας, ἀπὸ τὴν ἀρχή, νὰ ξανά-ἀνακαλύψουμε τὸν …τροχό!!! Τὸν ἴδιο τροχό. Γιὰ τὸ ἴδιο ὄχημα. Ὄχι τὸν τροχὸ γιὰ τὴν ἅμαξα ἐγώ, γιὰ τὸ τραῖνο ἐσὺ καὶ γιὰ τὸ ἀεροπλάνο ὁ ἄλλος.
Παράλογον;
Ναί, καλά… Σιγὰ μὴν σᾶς πιστέψω….
Ἐγὼ βλέπω ἄλλα… Καὶ ζῶ μὲ ἄλλα…

Ἔτσι θὰ γίνῃ καὶ πάλι Πατρίδα μας ἡ Ἑλλάς!

Ἔγραφα παραπάνω λοιπὸν πὼς ἡ ΑΝΑΓΚΗ τῆς καλύψεώς μας ἀπὸ τὴν βροχὴ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν κατασκευὴ τῆς ὀμπρέλας.
Ἔ λοιπόν, ἡ ΑΝΑΓΚΗ ἀντιμετωπίσεως τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ ὅποιου ΚΟΙΝΟΥ ἐχθροῦ, θὰ ἀναδείξῃ καὶ τὸν ἡγέτη ἀλλὰ καὶ τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων.

Δέν τό βλέπετε νά συμβαίνῃ;
Δὲν πειράζει…
Γιὰ τὴν ὥρα αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, καὶ κάποιους ἀπογοητεύει, εἶναι ἡ ἀποδόμησις. Δὲν ἔχουμε ἀκόμη πιάσῃ τὸν πάτο μας..
Κοντεύουμε ὅμως…
Ἔ, τότε, ὅταν θὰ πιάσουμε τὸν πᾶτο, τότε ἀκριβῶς θὰ δοῦμε καὶ τὸ ποιός, ποῦ, πῶς, πότε, γιατί, μὲ ποιὸν τρόπο νὰ κληθῇ γιὰ νὰ λύσῃ τὰ προβλήματα.

Ἔως τότε οἱ Ἕλληνες δὲν κοιμοῦνται… Ἁπλῶς ξεκουράζονται, συνειδητοποιοῦν τὰ νέα τους δεδομένα καὶ προετοιμάζονται…
Εἶναι λοιπὸν ντροπὴ νὰ θεωροῦμε τὴν μάχη χαμένη, ὅταν ἡ μάχη ἀκόμη δὲν ἔχει δοθῆ καὶ δὲν ἔχει καθορισθεῖ τὸ  ἀποτέλεσμά της.
Διότι γιὰ τὴν ὤρα ὁποία κίνησις «ἐπαναστατική» συμβαίνει εἶναι καπελωμένη, προγραμματισμένη καὶ καλοσχεδιασμένη… Καὶ φυσικὰ θὰ καταλήξῃ στὸ ἴδιο, ἴσως καὶ σὲ χειρότερον ἐπίπεδον ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε σήμερα, ἐὰν τῆς δόσουμε εὐκαιρίες νὰ ἐξελιχθῇ…
Γιὰ νὰ ἀλλάξῃς κάτι, τὸ ὁ,τιδήποτε, πρέπει νὰ ἔχῃς ἐκ τῶν προτέρων ἀποφασίσῃ μὲ τὶ θὰ τὸ ἀντικαταστήσῃς. Δὲν ξεκινᾶς ἔτσι κι ὅπου σὲ πάει ὁ …Χάρος.
Δὲν ξεκινᾶς νὰ πετάξῃς τὰ παλαιά σου παπούτσια, ὅσο κατεστραμένα κι ἐὰν εἶναι, ἐὰν δὲν ἔχῃς εὕρει κάτι γιὰ νὰ τὰ ἀλλάξῃς. Ἀκόμη καὶ …τσόκαρα!!!

Φιλονόη

Σημείωσις ἕνα

Ἔχω δεῖ ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ παρατοῦσαν τὴν τηλεόρασίν τους γιὰ καμμίαν δύναμιν καὶ κανέναν θεό, νὰ στέκουν στὸ Σύνταγμα καὶ νὰ σφυρίζουν, μὲ ὅλην την δύναμίν τους, πανέτοιμοι νὰ ὁρμήξουν κατὰ οἱουδήποτε θὰ στεκόταν ἐμπόδιον στὸν δρόμο τους..
Ἔχω δεῖ ἄλλους, ποὺ δὲν θὰ πίστευε κάποιος πὼς ἔχουν ζωὴ μέσα τους, νὰ ὀρθώνουν ἀνάστημα ἐμπρὸς στὰ ΜΑΤ καὶ νὰ περιφρονοῦν τὴν ἐξουσία τους.
Ἔχω δεῖ παιδιά, παιδιὰ ἀπαίδευτα, νὰ ἀντιλαμβάνονται τὸ ποιὸς εἶναι ὁ δρόμος τους.
Δὲν γίνεται λοιπὸν μὲ τέτοιον θησαυρὸ νὰ μὴν ἐπιτύχουμε.
Γιὰ νὰ πᾶς ὅμως στὴν μάχη πρέπει νὰ εἶσαι καλὰ προετοιμασμένος.
Πρέπει καὶ στρατηγὸ νὰ ἔχῃς καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ στράτευμα καλὰ ἐκπαιδευμένο καὶ ὑπάκουον.
Ἐὰν κάποιο σημεῖον τῆς κλίμακος δὲν λειτουργῇ σωστά, τότε ἡ μάχη εἶναι χαμένη πρὶν τὴν ἔναρξίν της.

Σημείωσις δύο.

 Ξέρετε πόσους ἔχω δεῖ πού «παλεύουν» γιά ἕνα καλλίτερο αὔριο, πού πιστεύουν σέ αὐτόν τόν λαό, πού περιμένουν ἀπό αὐτόν τόν λαό τά καλλίτερα ἀλλά ἐξακολουθοῦν νά τόν θεωροῦν «ὄχλο», «πλῆθος», «μᾶζα»;  Ἄς μὴν τὸ ἀναλύσουμε περισσότερο σήμερα…

Σημείωσις τρία.

Ἔ, ψίτ, «μεγάλε»… Ἐσὺ καλέ, ποὺ ξεκινᾶς μὲ τὸ μειλίχιο ὑφάκι, γιὰ νὰ καταλήξῃς σὲ ἀπόλυτον ἀπαξίωσιν. Ὁ μόνος μαλ@κας ἐδῶ γύρω εἶσαι ἐσύ… Ναί, ἐσύ… Ξέρεις γιατί; Διότι ἐὰν πράγματι πίστευες στὴν ἀνατροπὴ θὰ εἶχες ἀνατρέψει τὰ πάντα. Ἀλλὰ μιμεῖσαι καὶ ἐπαναλαμβάνεις αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔμαθαν, καὶ τὰ ὁποῖα καθημερινῶς καυτηριάζεις ὡς ἐγκληματικὰ λάθη.
Ξεκίνα… Ξεκίνα ντέ… Ξεκίνα ὅμως καθαρός, σὰν Ἕλλην στρατιώτης, πολίτης, ὁπλίτης, Ἄνθρωπος, Ἐπιστήμων, Θεός, δίχως ψέμματα, κουκοῦλες, περιτυλίγματα καὶ λοιπὲς ἀερολογίες. Ἡ σωτηρία τῆς Πατρίδος εἶναι πρῶτα ἀπὸ ὅλα δική σου ὑπόθεσις. Μὴ περιμένεις ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Μὴ πασχίζεις νὰ πείσῃς ἄλλους. Μὴ προσπαθῇς νὰ τραβήξῃς κι ἄλλους κοντά σου. Δικός σου εἶναι ὁ δρόμος.
Εἶσαι ΜΟΝΟΣ σου!!! Ξεκίνα καὶ γίνε ἡγέτης μου… Ἐὰν δὲν μπορῇς, ἀπλῶς βγᾶλε τὸν σκασμό!!! Θορυβεῖς ἀσκόπως! Κι ἐνοχλεῖς… Πολὺ ἐνοχλεῖς…

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἐφ΄ὅσον προέρχεσαι ἀπὸ τὰ μπάζα, θὰ καταφέρῃς …ΤΙΠΟΤΑ καὶ φυσικὰ στὰ μπάζα θὰ καταλήξῃς!!
Διότι δὲν φταίει ὁ μαλ@κας ἀλλὰ ὁ ἡγέτης ποὺ ἀκόμη δὲν ἦλθε, διότι δὲν τὸν ὑπεχρέωσε ἡ Ἀνάγκη!

 

*Ἄλλο ἰσότης κι ἄλλο ἰσονομία. Αὐτὴν τὴν διαφορὰ δύσκολα τὴν ἀντιλαμβάνονται τὰ παπαγαλάκια τοῦ Σόρος ποὺ σκίζονται γιὰ τὶς δημοκρατίες τῶν λαῶν.

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply