Ὀμίχλη καί καταχνιά;

Σήμερα ξημέρωσε μία ἡμέρα θολή. Πολὺ θολή.
Γύρω στὶς 8:30, φίλος, κατέβαινε κεντρικὸ δρόμο τῆς πόλεῶς μας καὶ εἶδε αὐτὴν τὴν εἰκόνα:

Δὲν ἦταν σούρουπο… Πρωΐ πρωΐ λέει…
Κατὰ τοὺς ἐπιστήμονες ὀφείλεται, ὡς φαινόμενον, στὶς ἐξατμίσεις λόγῳ ὑψηλῶν θερμοκρασιῶν, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς χαμηλὲς θερμοκρασίες τῶν θαλασσίων ὑδάτων.

Ἐμέναν πάλι μοῦ φαίνεται πὼς ἀπεικονίζει τὴν δική μας αἰισθηματικὴ καὶ νοητικὴ κατάστασιν…
Ἕνα ἀνακάτεμα «ὑλικῶν», ὀνείρων, φόβων, σκέψεων, ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν τὰ μυαλά μας καὶ τὸ σῶμα μας…
Πῶς νά μήν …«ἐκτοξεύσουμε» στὸ ἐξωτερικό περιβάλλον ὅλα αὐτά;

Ἐν τάξει…
Δὲν ἐπηρεάζουμε ἐμεῖς τὸ ἐξωτερικὸ περιβάλλον… Αὐτὸ μᾶς ἐπηρεάζει…
Μὰ ἡ τόση καταχνιὰ δὲν γίνεται νὰ μᾶς παρασύρῃ… Δὲν ἐπιτρέπεται…
Πάντα πρέπει νὰ θυμόμαστε πὼς πίσω ἀπὸ τὶς ὀμίχλες, τὶς καταχνιές, τὰ νέφη, ἕνας ὁλόλαμπρος Ἥλιος περιμένει γιὰ νὰ τὸν ἀπολαύσουμε… Ὅσο κι ἐὰν καθυστερήσῃ, θὰ εἶναι ἐκεῖ καὶ θὰ μᾶς φωτίζῃ, ἀκόμη κι ὅταν …κρύβεται πολὺ προσεκτικά.

Ἡ ζωὴ δὲν σταματᾶ ἀπὸ τὰ προβλήματα, μικρὰ ἤ μεγάλα…
Οὔτε ἐμεῖς παύουμε νὰ ἀνασαίνουμε…
Ἁπλῶς ἐμεῖς ἀποφασίζουμε γιὰ τὸ ἐὰν θὰ παραμείνουμε ἐγκλωβισμένοι τῆς ὀμίχλης ἤ θὰ «πετάξουμε» ἐλεύθερα, πίσω κι ἐπάνω ἀπὸ τὰ νέφη.

Καλημέρα μας.

Φιλονόη

φωτογραφία
(Ἡ ἄλλη φωτογραφία …δωράκι ἀπὸ τὸν φίλο μας!)

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply