Ηλίθιο το ερώτημα περί παραμονής της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη

Γράφει ο Αρχισυντάκτης του GRnea.gr

Το ερώτημα που κυκλοφορεί στις παρέες και τα καφενεία είναι αν θα βγούμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πορείες γίνονται υπέρ της παραμονής στην «Ευρώπη», με φάτσες όπως του Αδώνιδος Γεωργιάδη και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να πρωτοστατούν στις φωτογραφίες και τις «selfies». Και μόνο που ο πρώην υπουργός Υγείας έχει αρχίσει να υιοθετεί συνήθειες που καταδίκαζε στο παρελθόν, ίσως για κάποιους να ήταν είδηση. Σε λίγο θα αρχίσει να μαγειρεύει «μολότοφ» στο σπίτι…

Στο Grnea δεν μας απασχολεί ούτε η γνώμη των ξένων ειδησεογραφικών σταθμών και των αναλυτών, ούτε η άποψη όσων είναι στα γόνατα και προσκυνούν τους ξένους. Προσωπικά θεωρώ δεδομένο ότι θα μείνουμε στην Ευρώπη. Όμως, το ερώτημα που τίθεται είναι λανθασμένο.

Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί ένας δανειστής να σε αφήσει να φύγεις από τις δαγκάνες του. Ποιος «τρελλός» λόγος θα έκανε κάποιον, που η οικονομία του σου πίνει το αίμα, με μπουρί της σόμπας να σε αφήσει ήσυχο και να σε σπρώξει στην χρεωκοπία, γνωρίζοντας ότι έτσι θα χάσει εντελώς και τα χρήματά του, αλλά και την πολιτική επιρροή πάνω σου.

Βλέπετε, τόσα χρόνια, όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις παρακαλούσαν για δάνεια, αυτά τα χρήματα μας τα έδιναν με «φακελάκι». Οι Έλληνες υπουργοί γύριζαν και μαζί έφερναν συμβόλαια προς την Siemens, ενώ σχεδόν πάντα υπήρχε και ένα πλάνο μακροχρόνιας εξαγοράς οπλικών συστημάτων, αξίας δισεκατομμυρίων. Ουσιαστικά, παίρναμε κάποιες ενέσεις ρευστότητας, αλλά υποθηκεύαμε το μέλλον της οικονομίας με πολλαπλάσια χρέη, εξυπηρετώντας τις ξένες βιομηχανίες.

Βέβαια, πάντα υπήρχαν και οι άλλες συμφωνίες, οι υπόγειες, που έκαναν κάποιους πολιτικούς και δημοσιογράφους βαθύπλουτους, κατοίκους Ελβετίας, φιλοξενούμενους της λίστας Λαγκάρντ και πρόσφατα του Κορυδαλλού. Μην ακούσω τίποτα σαχλαμάρες ότι έτρωγε μόνο ο Άκης με την τρελλαμένη για το χρήμα και τα «λούσα», νεαρή γυναίκα του. Έτρωγε ένα ολόκληρο σύστημα, που εγώ χαρακτηρίζω ως πράσινα, μπλε, κόκκινα, ροζ και άχρωμα «σκουλήκια». Όπως τα σκουλήκια τρώνε από μέσα ένα μήλο, έτσι και τα συγκεκριμένα στελέχη, με την χάρη της βδέλλας, έτρωγαν τα σωθικά της ελληνικής οικονομίας και συμφωνούσαν σε όλα με τους ξένους.

Είναι οι ίδιοι ξένοι, που σήμερα δανείζουν τα δικά μας χρήματα στις τράπεζές μας μέσω του ELA. Είναι οι ίδιοι που δέχονται, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο, τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών στις δικές τους τράπεζες. Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε. Το παιχνίδι της προκλήσεως πανικού το παίζουν αριστοτεχνικά.

Η ελληνική οικονομία δεν έχει ανάγκη από δανεικά και από «ενέσεις». Ο ασθενής είναι έτοιμος να πεθάνει, όχι επειδή είναι θανάσιμα άρρωστος, αλλά από τα πολλά «φάρμακα», που πλέον αποδεικνύονται δηλητηριώδη. Σε αυτό το σημείο, θα συμφωνήσω με τον Υπουργό Οικονομικών Γιάν(ν)η Βαρουφάκη. Δεν χρειαζόμαστε άλλα δάνεια, σωστή οικονομική ανάπτυξη χρειαζόμαστε.

Όμως, τα κεφάλαια και οι επιχειρήσεις στην ήπειρό μας δεν είναι ατελείωτα. Έχουν κάποιο όριο. Αυτή την στιγμή οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης ακμάζουν, ενώ πριν 15 χρόνια υπέφεραν. Ακόμη θυμάμαι την πολιτική της Γερμανίας για την ανεργία των μεταναστών, κατά την οποία πλήρωνε τους Πολωνούς για να γυρίσουν πίσω στην Πολωνία…

Μετά από δεκαετίες υφέσεως, οι χώρες αυτές βρήκαν το «κόλπο». Πίνουν το αίμα των υπολοίπων, προσφέροντας ασφαλείς τραπεζικές υπηρεσίες, κάνοντας τους μεσάζοντες, ενώ ταυτόχρονα προωθούν τα δικά τους προϊόντα στην υπόλοιπη «Ευρώπη», με κάθε τρόπο. Μάλιστα, έχουν διασφαλίσει ότι κανείς δεν μπορεί να επέμβει στην διακίνηση των «αγαθών» που παράγουν, αφού είμαστε στην Ενωμένη Ευρώπη στην οποία δεν υπάρχουν σύνορα για τους εργαζομένους και τα προϊόντα.

Ταυτόχρονα, εκμεταλλεύονται τους Έλληνες μετανάστες, με μισθούς αρκετά χαμηλότερους από αυτούς που αξίζουν, ενώ το ελληνικό δημόσιο έχει επενδύσει σε κάθε επιστήμονα που φεύγει από την χώρα, μέσω της δωρεάν τριτοβάθμιας παιδείας. Διπλή η απώλεια.

Η δική τους ορθολογική, οικονομική ανάπτυξη, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, είναι που τους δίνει την δυνατότητα να μας «ελέγχουν» στα οικονομικά μας. Παράγουν, εξάγουν, ελέγχουν, και μετατρέπουν την οικονομική τους δύναμη σε πολιτική.

Αν λοιπόν επέτρεπαν στην δική μας χώρα να κάνει κάτι αντίστοιχο, να αναπτύξει μια υγιή, ανταγωνιστική οικονομία, δεν είναι σαφές ότι θα αποκτούσαν ένα «αγκάθι» για τις δικές τους οικονομίες, σε καιρό παγκόσμιας υφέσεως; Δεν θα είχαν έναν νέο παίκτη και μάλιστα «πεινασμένο» για επενδύσεις;

Γιατί λοιπόν να μας βοηθήσουν; Ώστε να πεινάσουν αυτοί; Συνεπώς, θα βλέπουμε «λάθη» στις ακολουθούμενες πολιτικές, γιατί πολύ απλά αυτές δεν στοχεύουν στην δική μας ανάπτυξη, αλλά στην δική τους. Αν στόχευαν στην δική μας ανάπτυξη, ο Σόιμπλε θα κατέβαινε στην Α’  Αθηνών, μαζί με τον Άδωνι…

Η έξοδος από το ευρώ είναι «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Αφορά στους τρομολάγνους και όσους έχουν αξιώσεις για την καρέκλα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Αφορά στις ηγεσίες των κομμάτων που έχουν δημιουργηθεί για να «γλύφουν» τους ξένους, σε μια επίδειξη «ευρωγλυψίματος». Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι θα πρέπει να γίνει ένας διαγωνισμός σαν το The Voice για αυτούς τους πολιτικούς, με τίτλο The Tongue. Νικητής θα βγαίνει ο περισσότερο ευρωλιγούρης…

Είναι σαφές πως δεν πρόκειται να βγούμε από το ευρώ, όχι γιατί δεν συμφέρει εμάς, αλλά γιατί δεν συμφέρει τους δανειστές μας. Στόχος τους η παρατεταμένη κρίση, με την οποία ασκούν πολιτική στο εσωτερικό της χώρας και κερδοσκοπούν επάνω στο πτώμα της οικονομίας μας. Τα κοράκια έχουν μαζευτει και πετούν χαμηλά.

Αν είμαστε σοβαρή χώρα, εκτός από το «φαίνεσθαι», οφείλουμε να προχωρήσουμε σε κινήσεις που να θωρακίσουν την ελληνική οικονομία και να δείξουν στους ξένους ότι δεν είμαστε «ξέφραγο αμπέλι». Μια καλή αρχή θα ήταν η πλήρης δήμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων των ξένων εταιρειών που έχουν πιαστεί με το δάκτυλο στο μέλι. Ο Χριστοφοράκος ακόμη κάνει διακοπές στην Γερμανία. Η Siemens σιγά σιγά θα επανέλθει στα ελληνικά πράγματα, όπως κάνει τα τελευταία εκατό χρόνια, ακριβώς με τις ίδιες μεθόδους. Ποιός είναι ο λόγος που ακόμη δεν έχουμε διαλύσει και απορροφήσει μια εταιρεία που εμπλέκεται στην διακίνηση μαύρου χρήματος, με αποδεδειγμένα λαδώματα σε ολόκληρη την Ευρώπη;

Αν περιμένουμε από τους ξένους να μας σώσουν, κάτι μου λέει ότι θα περιμένουμε για πάρα πολλά χρόνια, υποθηκεύοντας και την αμέσως επόμενη «χαμένη» γενιά. Το ερώτημα λοιπόν στην τελική είναι ένα και μόνο: Ποιός Έλληνας πολιτικός θα έχει τα πολιτικά «cojones» να ανοικοδομήσει την ελληνική οικονομία, να απελευθερώσει την δικαιοσύνη και να αντιταχθεί στους ξένους απατεώνες;

grnea