Δὲν ὑπάρχει περίπτωσις νὰ μᾶς σώσουν ἄλλοι… Ὁποία σωτηρία θὰ μᾶς συμβῆ, θὰ μᾶς συμβῆ μόνον ἐὰν κι ὅποτε ἀποφασίσουμε νὰ …ξυσθοῦμε μὲ τὰ δικά μας νυχάκια. Θὰ θυσιάζουμε λοιπὸν καὶ θὰ θυσιαζόμεθα διαρκῶς, ἔως νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐὰν θὰ ἐλευθερωθοῦμε κάποτε, αὐτὸ δὲν θὰ συμβῆ διότι κάποιοι θὰ μᾶς …λυπηθοῦν, ἀλλὰ διότι θὰ τὸ ἔχουμε μόνοι μας κατακτήση καὶ θὰ μποροῦμε, ὡς συνεπακόλουθο αὐτοῦ, νὰ τὸ ὑπερασπισθοῦμε, προστατεύοντας διαρκῶς τὴν Ἐλευθερία μας.

Κάθε φορὰ ποὺ ἐλπίσαμε σὲ σωτηρία, φάγαμε γενοκτονία.
Κάθε φορὰ ποὺ οἱ «σύμμαχοί» μας ἐπενέβησαν γιὰ νὰ μᾶς σώσουν, τὸ …δωράκι μας ἦταν μία ἀκόμη γενοκτονία.
Κάθε φορὰ ποὺ πλανηθήκαμε ἀπὸ τὰ λόγια τὰ παχειὰ καὶ τὰ μεγάλα, καταλήξαμε μὲ μίαν ἀκόμη γενοκτονία μας.

Καὶ τότε, πού…
…ἡ Ἐπανάστασις πλέον κατεστάλη ὁριστικῶς…
…στρατὸς δὲν ὑπῆρχε…
…ἀπηλευθερωμένα ἐδάφη δὲν ὑπῆρχαν…
…ὁπλαρχηγοὶ ὑπῆρχαν κατ’ ὄνομα καὶ μόνον…
…χρῆμα δὲν ὑπῆρχε…
…ἀπόφασις σθεναρᾶς ἀντιστάσεως δὲν ὑπῆρχε…
…συνέβη κάτι, ποὺ ἀνέτρεψε ὅλα τὰ δεδομένα. Κι αὐτὸ τὸ κάτι γεννᾶ πολλοὺς προβληματισμοὺς ἀναφορικῶς μὲ τὸ εἶδος τῆς …«ἀπελευθερώσεώς μας».

Ἡ Ναυμαχία τῆς …«ἀπελευθερώσεώς μας»

Στὶς 7 Ἰουλίου (19 Ἰουλίου) τοῦ 1828 δεκατέσσερις χιλιάδες Γᾶλλοι στρατιῶτες ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Τουλώνη γιὰ νὰ ἔλθουν στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ μᾶς συνετίσουν.

Ἡ γαλλικὴ κατοχή.

Τὴν 1η Δεκεμβρίου τοῦ 1916, στὸ Φάληρο καὶ στὸν Πειραιᾶ ἀπεβιβάσθησαν 3.000 ἄντρες, Ἀγγλογάλλοικυρίως, κατέλαβαν καίρια σημεῖα καὶ ἐβομβάρδισαν ἀρκετοὺς στρατιωτικοὺς, ἐπισήμως, στόχους, ἀλλὰ ὄχι μόνον, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθοῦν 82 Ἕλληνες ὑπερασπιστὲς τῆς πόλεως. Ἄγνωστος εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν θυμάτων ἀπὸ τοὺς ἀμάχους.
Στὰ μέσα τοῦ Δεκεμβρίου οἱ σύμμαχοι ἀποδίδουν τελεσίγραφον στὸν Κωνσταντῖνο, ζητῶντας του νὰ παραιτηθῇ καὶ νὰ ἀποσύρῃ τὶς δυνάμεις του ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο. Ἕνα ἀπὸ τὰ τελεσίγραφα ἠξίωνε τὸν Ἰσθμὸ καὶ τὸ λιμάνι τῶν Πατρῶν νὰ περάσουν ὑπὸ γαλλικὸ ἔλεγχο. Στὶς 11 Ἰουνίου οἱ Γάλλοι, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Jonnart, καταλαμβάνουν τὸν Ἰσθμό.

Στὸ μεταξὺ οἱ Ἰταλοὶ ἐπεκτείνουν τὰ ἐδάφη τους καταλαμβάνοντας τὴν Ἤπειρο καὶ εἰσήρχοντο στὰἸωάννινα στὶς 26 Μαΐου (8 Ἰουνίου) τοῦ 1917.

Κατάληψις τῶν Ἰωαννίνων ὑπὸ τῶν Ἰταλῶν καὶ ἡ «γέννησις» τῆς Ἀλβανίας.

Στὴν διάσκεψι τῆς Ἰταλίας, στὶς 6 Ἀπριλίου τοῦ 1917 (19 Ἀπριλίου) οἱ συμμαχικὲς δυνάμεις ἔλαβαν τὴν ἀπόφασιν τῆς ἐκθρονίσεως τοῦ Κωνσταντίνου. Σὲ ἐκείνην τὴν διάσκεψι ἀπεφασίσθησαν τὰ ὅρια τῶν περιοχῶν τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ποὺ περνοῦσαν στὴν σφαίρα ἐπιῤῥοῆς τῶν Ἰταλῶν, Ἄγγλων, Γάλλων. Ἐπίσης ἀπεφασίσθῃ πὼς ὁ ἔλεγχος τῆς Ἑλλάδος θὰ περνοῦσε στὰ χέρια τοῦ Βενιζέλου, ἐὰν σημειώνονταν σημαντικὲς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸν λαὸ ὑπέρ του ἤ σὲ περίπτωσιν σφαγῆς τῶν βενιζελικῶν στὴν Ἀθήνα. Στὸ μεταξὺ οἱ Ἰταλοὶ ἐπεκτείνουν τὰ ἐδάφη τους καταλαμβάνοντας τὴν Ἤπειρο καὶ εἰσέρχονται στὰ Ἰωάννινα στὶς 26 Μαΐου (8 Ἰουνίου) τοῦ 1917. Ἡ Ἰταλία μὲ αὐτὴν τὴν πράξι της ἀναγνωρίζει ἀλβανικὸ κράτος μονομερῶς, θέτοντας τετελεσμένα.

Ὁ Κωνσταντῖνος παραιτεῖται ἐκβιαζόμενος ἀπὸ τὴν Entente.

Τὸ πόσο μεγάλη ἦταν ἡ προδοσία, ἀπὸ πλευρᾶς «ἑλληνικῆς κυβερνήσεως», γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου, μαζὺ μὲ τὸν ἐμπαιγμό, γίνεται εὐκόλως ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὰ ἐξῆς στοιχεῖα.

1. Ὁ Γεώργιος Ζωγράφος ἦταν …φυτευτὸς ἐκ τοῦ Βενιζέλου, γιὰ νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἐξουσία στὴν Βόρειο Ἤπειρο, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσίν της. Ὅμως ὁ Λάμπρος Κορομηλᾶς, ἔμπιστος τοῦ Βενιζέλου, ἐξυπηρετώντας συμφέροντα …γενικῶς, ἀνεγνώρισε, ὡς ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν, τὸ …«λογικὸν τῆς Ἀλβανίας». Ὁ ἴδιος, ἄν καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τὴν ἐπίσημο ἱστορία, ὡς κεντρικὸς ἐγκέφαλος τῆς διεκδικήσεως καὶ δικαιώσεως ἑλληνικῶν θέσεων, στὴν πραγματικότητα, μὲ αὐτὴν τὴν ἀναγνώρισιν, ἔθαψε διὰ παντὸς τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου.
2. Στὶς 22 Ἰανουαρίου τοῦ 1907 ὑπεγράφη μεταξὺ Λάμπρου Κορομηλᾶ, Γεωργίου Θεοτόκη καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ Ἰσμαὴλ Κεμάλ, ἡ Δήλωσις Συνεννοήσεως, ποὺ ἀνεφέρετο στὴν δημιουργία ἀλβανικοῦ κράτους, στὴν Βόρειο Ἀλβανία ὅμως.
3. Δὲν προασπίσθησαν οἱ περιοχὲς ποὺ διεκδικοῦσαν οἱ Ἰταλοί, ἄν καὶ κάτι τέτοιο θὰ λειτουργοῦσε ὡς «καλὸ διαπραγματευτικὸ χαρτί». Οἱ Ἰταλοὶ ἦσαν …σύμμαχοί μας τότε. (Οἱ περιοχὲς τῆς Κορυτσᾶς παρεδόθησαν …ἔτσι!!!)
4. Ἡ δημιουργία τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους συνδέεται μὲ τὴν ἀκύρωσιν τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας καὶ τὴν συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ποὺ ὅμως ἔθαπτε διὰ παντὸς τὸ ζήτημα τῆς ὑπάρξεως ἑλληνικῶν πληθυσμῶν σὲ Θράκη καὶ Μακεδονία, κάτι ποὺ δὲν ἄρεσε στὶς μεγάλες δυνάμεις τῆς ἐποχῆς. Πρὸς τοῦτο ἀπεφασίσθη νὰ δοθοῦν ἡ Θράκη καὶ ἡ Μακεδονία στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ὄχι ἡ Βόρειος Ἥπειρος, ποὺ ἐξυπηρετοῦσε ἄλλα συμφέροντα.
5. Ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ζωγράφου, Καραπᾶνος Ἀλέξανδρος, ἦταν ὑπουργὸς τῆς κυβερνήσεως τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου καὶ …τραπεζίτης τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης.
6. Τὸ μεταγενέστερον σύμφωνον Βενιζέλου- Τιττόνι, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθῇ γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Βορείου Ἠπείρου, κατέπεσε ἀπὸ τὸν …Βενιζέλο, ἐφ΄ ὅσον τὸ γνωστοποίησε, ἄν καὶ μυστικό, σὲ διεθνεῖς συνομιλίες.
7. Ὁ Παρμενίδης Ἰωάννης, ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν οἰκονομικῶν στὴν Αὐτόνομη Βόρειο Ἤπειρο, ἦταν καὶ …πράκτωρ. Ἐμφανίζεται δὲ ὡς …«Ἄγγλος ὑπήκοος», σὲ τηλεγράφημα τοῦ Κορομηλᾶ.
8. Ἡ δολοφονία τοῦ βασιλέως Γεωργίου, ποὺ διέκοψε τὴν πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, ἐφ΄ ὅσον ὑπεχρέωσε τὸν διάδοχο Κωνσταντῖνο νὰ σπεύσῃ στὴν Θεσσαλονίκη, ἦταν καθοριστική. Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς ὁ δολοφόνος τοῦ Γεωργίου …ηὐτοκτόνησε περιέργως, στενεύουν ἀκόμη περισσότερο τὰ περιθώρια τῶν …καλῶν προθέσεων.
9. Ἡ τροφοδότησις τοῦ «ἐθνικοῦ διχασμοῦ», καθὼς καὶ ἡ διὰ τῆς βίας προσχώρησίς μας, στὴν Ἀντάντ, γιὰ τὴν συμμετοχή μας στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διὰ τῶν μεθοδεύσεων Βενιζέλου, μαζὺ μὲ τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία ποὺ ἠκολούθησε, παγίωσε τὸ ἀλβανικὸ καθεστὼς στὴν Βόρειο Ἤπειρο, τὴν ἐκεῖ ἰταλικὴ καὶ αὐστριακὴ ζώνη, καθὼς καὶ τὴν μετέπειτα Μικρασιατικὴ Καταστροφή.

Ἡ …«κατὰ φαντασίαν» Ἐλευθέρα Βόρειος Ἤπειρος.

Τὸ ἐν λόγῳ ἀποτρόπαιον ἔγκλημα τῶν …«συμμάχων μας» σαφῶς καὶ δὲν ἐστόχευσε τοὺς Γερμανούς.

Ὁ παρανοϊκὸς βομβαρδισμὸς τοῦ Πειραιῶς ἀπὸ τοὺς …«συμμάχους» μας!!!

Ὅλα τὰ παραπάνω ἀφοροῦν φυσικὰ μόνον στὸ νέον ἑλλαδικὸ κρατίδιον, ποὺ ἀπὸ ἀρχῆς ἱδρύσεώς του ἦταν (καί, ἐννοεῖται πὼς παραμένει) προτεκτοράτο τοκογλύφων, τῶν ὁποίων τὰ συμφέροντα διασφαλίζουν συστηματικῶς οἱ πολύ-«ἀγαπημένοι μας σύμμαχοι» μὲ ὅλα τὰ μέσα καὶ τοὺς τρόπους.
Κι ἔτσι, γιὰ παράδειγμα, τρία «γεγονότα κλειδιά», διεσφάλιζαν κατ’ ἐπανάληψιν τὴν ἀπόλυτο ὑποταγή μας.
Πρόκειται γιὰ τὰ ἐξῆς:

1. Ὅλη ἡ Ἐπανάστασις ἦταν μία καθαρὴ γενοκτονία ἀμάχων. Ὅμως ἀκόμη περισσότερο οἱ δύο «ἐμφύλιοι», μαζὺ μὲ τὶς ἀτελείωτες διώξεις καὶ δολοφονίες τῶν ὁπλαρχηγῶν, ποὺ μᾶς προέκυψαν ἅμᾳ τῇ δημιουργίᾳ -στὰ χαρτιὰ καὶ μόνον- τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους, προσέβλεπαν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ ποῖος θὰ κατεῖχε τὸ δικαίωμα τῆς διαχειρίσεως τοῦ προτεκτοράτου, πρὸς ὄφελος τῶν τοκογλύφων. Ὅλα τὰ αἱματηρὰ ἱστορικὰ γεγονότα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, οἱ ἐκκαθαρίσεις πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς συμμάχους «μας», ποὺ ἀπεμείωσαν σημαντικῶς τοὺς ἑλληνικοὺς πληθυσμούς, οἱ ὁποῖοι πάντα «νομοτύπως» μᾶς γενοκτονοῦσαν, οὐδέποτε διδάσκονται καὶ ὁμολογοῦνται δημοσίως. Παραλλήλως τρομοκρατῶντας ἀπολύτως τοὺς ἐπιβιώσαντες, ἐπετεύχθη νὰ προσκυνήσουν ὀριστικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ μποροῦσαν, θεωρητικῶς νὰ ἀντιδράσουν, γιὰ νὰ μὴν περάσῃ, ἀκόμη καὶ κάποιο ἴχνος διαχειρίσεως, σὲ χέρια πατριωτῶν, πρὸ κειμένου νὰ στηθῇ ἔνα μόρφωμα κράτος, τοῦ ὁποίου κύριον χαρακτηριστικὸν θὰ ἦταν ἡ ἀσυλία αὐτῶν ποὺ ἐπετύγχαναν καλλίτερα νὰ διατηρήσουν τοὺς Ἕλληνες ὑποτελεῖς ὑπὸ τὴν κλίκα τῶν τοκογλύφων. Οἱ δὲ διαφόρων τύπων πολεμικὲς παρεμβάσεις τῶν «συμμάχων μας» (εἰς βάρος μας πάντα καὶ μὲ ὅλα τὰ μέσα) ἀπέβλεπαν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ νὰ ἀποδυναμωθοῦμε ὠς λαὸς καὶ στρατιωτικῶς καὶ οἰκονομικῶς μά, κυρίως, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ἠθικῶς καὶ ἀξιακῶς.
2. Ὅλη ἡ πλεκτάνη γιὰ νὰ εἰσέλθουμε, διὰ τῆς βίας στὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (καὶ ὄχι μόνον), μὲ τοὺς ἐκβιασμούς, τοὺς βομβαρδισμούς, τὶς καταλήψεις ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν, τὴν δημιουργία ἀλβανικοῦ κράτους, τὸ ξεπάτωμα τῆς ὁπλικῆς μας ἱκανότητος, τὸ «ξήλωμα» τῆς στρατιωτικῆς μας ἡγεσίας, τὶς διώξεις διαφωνούντων, τὶς δολοφονίες ἀθώων πολιτῶν προσέβλεπε σαφῶς καὶ στοχευμένως στὸ νὰ διαλυθῇ ὅλος ὁ κρατικὸς μηχανισμός μας καὶ νὰ τεθῇ ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἔλεγχο τῶν «συμμάχων μας», πού, βεβαίως-βεβαίως, ἐξυπηρετοῦσαν σαφῶς καὶ ἀπολύτως τὰ συμφέροντα τῶν κοινῶν μας …ἀφεντάδων. Ὅλα αὐτὰ ἐν συνεχείᾳ ὁδήγησαν στὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία καὶ τὴν Καταστροφή, ποὺ πέραν τοῦ διαμελισμοῦ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὸν ἐπίσημο ἔλεγχο μεγάλων περιοχῶν ἀπὸ τοὺς «συμμάχους μας»-βιτρίνες, ἐπὶ πλέον, μὲ ἀποδείξεις πλέον, προσέβλεπε ὄχι μόνον στὸν ἐκτοπισμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου ἀπὸ τὴν Μικρᾶ Ἀσία καὶ τὸν περιορισμό του στὰ σημερινὰ ἐδάφη τῆς χώρας, μὰ κυρίως σὲ μίαν «νομότυπο» γενοκτονία. Συνήργησαν δὲ σὲ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γενοκτονίας ἅπαντες σχεδὸν οἱ τότε (φερόμενοι ὡς) πολιτικοὶ ἀρχηγοί μας, ἄλλοτε συνειδητῶς κι ἄλλοτε λόγῳ …βλακείας τους, ἐνῷ ὁ Μεταξᾶς φαίνεται νὰ ἐγνώριζε πλήρως τὸ ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν ἐπιχειρήσεων καὶ πρὸς τοῦτον ἠρνεῖτο πεισματικῶς νὰ ἀναλάβῃ ὁ ἴδιος ῥόλο ἐπιτελικοῦ σχεδιαστοῦ.
3. Ἡ, γιὰ τρίτη φορά, ἀπελευθέρωσις τῆς Βορείου Ἠπείρου, συνδυαστικὰ μὲ πολλὰ ἄλλα γεγονότα, ὅπως αὐτὸ τῆς καθολικῆς ἀντιστάσεως τῶν Ἑλλήνων στὴν τετραπλὴ Κατοχή, ἀλλὰ καὶ μέσῳ τῆς χρηματοδοτήσεως τοῦ ΕΑΜ ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους (μὲ τὸν ἑλληνικὸ χρυσὸ ποὺ ὑπέκλεψαν), μέσῳ διαλύσεως τοῦ ἐναπομείναντος τμήματος τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στὴν Αἴγυπτο καὶ μέσῳ οἰκονομικῶν ἐκβιασμῶν (συμφωνία Bretton Woods, δημιουργία ΔΝΤ καὶ παγκοσμίου τραπέζης) προσέβλεπε ὄχι μόνον στὸ νὰ ἀπαγορευθῇ, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, ἡ Αὐτοδυναμία, ἤ καὶ προσάρτησις, τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀλλὰ κυρίως, γιὰ τοὐλάχιστον ἕναν ἀκόμη αἰῶνα, νὰ παραμένουμε ἀπολύτως ὑποτελεῖς καὶ ἐλεγχόμενοι στοὺς «ἀγαπημένους μας τοκογλύφους», τῶν ὁποίων ἐκπρόσωποι ἐπίσημοι ἦσαν οἱ πολιτικοί «μας». Ἡ ἐν λόγῳ τρίτη κατὰ σειρὰν γενοκτονία μας, μέσα στὸν ἴδιον αἰῶνα, ποὺ δὲν ἀναλύεται ἐπαρκῶς ἀπὸ τοὺς ἱστορικούς, ὁδήγησε τὴν χώρα σὲ πλήρη ὑποταγή, τῆς ὁποίας τὰ ἀποτελέσματα σήμερα βιώνουμε.
   

Τώρα λοιπόν, μέσῳ τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου (ἀκόμη) διαπιστώνουμε σαφῶς πὼς τὰ γεγονότα ὄχι μόνον ἐπαναλαμβάνονται, μὰ ἐπίσης στήνεται ἕνα νέο πολεμικὸ σκηνικό, πρὸ κειμένου «νομοτύπως» νὰ διαπράττεται σήμερα μία «νομότυπος» εἰς βάρος μας γενοκτονία.
Καὶ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ οἱ πολλοὶ ἀκόμη κυττοῦν μόνον τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα καὶ τὰ ἀποτελέσματα αὐτῶν, βοηθούμενοι σαφῶς ἀπὸ τὰ διάφορα ἔμμισθα παπαγαλάκια, σὲ ἕναν βαθμό, ἀκόμη ἀδυνατοῦμε νὰ διακρίνουμε πὼς ἔρχονται τὰ χειρότερα. Διότι τὰ γεγονότα ὄχι μόνον πανομοιοτύπως ἐπαναλαμβάνονται, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον ἤδη τὰ «πιόνια» ἔχουν στηθῆ καταλλήλως, πρὸ κειμένου νὰ ἑστιάζουμε μόνον στὰ ὄσα φαίνονται καὶ οὐδέποτε στὰ ὄσα πράγματι εἶναι.

Εἶναι γεγονὸς ὅμως πὼς πάντα, σὲ ἕναν βαθμό, μεγάλο ῥόλο ἔπαιξαν στὶς γενοκτονίες τὰ ἴδια τὰ …θύματα, ποὺ ἐθελουσίως ἐπέλεγαν νὰ μὴν διακρίνουν τοὺς ἐπερχομένους κινδύνους. Κι ἔτσι βλέπουμε γιὰ παράδειγμα στὴν Χίο τὸ 1822 τὰ σφάγια νὰ αὐτοκαθησυχάζονται, στὴν Μικρᾶ Ἀσία τὸ 1922 τὰ σφάγια ἐπίσης, ἐλπίζοντας σὲ βενιζελικὲς (κυρίως) «ἀσπίδες προστασίας», νὰ αὐτοκαθησυχάζονται καί, σήμερα, τὰ τωρινὰ καὶ μελλοντικὰ σφάγια (δῆλα δὴ ἐμεῖς ὄλοι), νὰ ἐλπίζουμε σὲ «ἔξοδον ἀπὸ τὰ μνημόνια», σὲ «μπατριωτισμὸ τοῦ (κάθε) πάκη», σὲ κομματικὲς διασώσεις, σὲ εὐρωπαϊκὲς διασώσεις, σὲ πσωῤῤέικες διασώσεις ἢ ἀκόμη καὶ σὲ διασώσεις ἀπὸ …Ἑλλανίους ποὺ θὰ μᾶς …ἀποτελειώσουν, ἐνῷ, τελικῶς ἁπλῶς αὐτοκαθησυχαζόμεθα προσμένοτνας τὸ …μοιραῖον!!!

Τὸ …μοιραῖον ὅμως ἤδη τὸ βιώνουμε. Ἡ νέα γενοκτονία μας ξεκίνησε ἀλλὰ ἐμεῖς ἀρνούμεθα νὰ τὴν συνειδητοποιήσουμε γιὰ νὰ τὴν ἀνακόψουμε ἤ, ἔστῳ, νὰ τὴν περιορίσουμε…
Ὄχι μόνον ἡ πληθυσμιακὴ φυσικὰ γενοκτονία, ποὺ μέρος της εἶναι καὶ οἱ χιλιάδες αὐτοκτονίες, καθὼς καὶ ὁ ξενιτεμὸς μισοῦ (τοὐλάχιστον) ἑκατομμυρίου συμπατριωτῶν μας…
Ἡ πληθυσμιακή μας γενοκτονία ἤδη συμβαίνει, μὲ τὸ …μαλακὸ ἀκόμη, ἀλλὰ ὁσονούπω περνᾶμε καὶ στὸ …σκληρό. Πρὸς τοῦτον καὶ οἰ οἰκονομικὲς ἀφαιμάξεις μας, μαζὺ μὲ τὶς ἐθνικὲς καὶ τὶς ἐδαφικές, ποὺ μᾶς συμβαίνουν ἤδη, πρὸ κειμένου νὰ θεωρεῖται ὡς …φυσικὸν ἀποτέλεσμα ἡ ἀπομείωσις τοῦ πληθυσμοῦ μας, ὄσο κι ἐὰν μᾶς θυμώνουν ὡς γεγονότα, τελικῶς καταλήγουμε νὰ τὰ ἀποδεχόμεθα ὡς …παράπλευρες ἀπώλειες τοῦ οἰκονομικοῦ πολέμου ποὺ ἤδη βιώνουμε.
Ἡ πραγματικὴ ὄμως γενοκτονία, ἡ γενοκτονία τῆς μνήμης, ποὺ τελικῶς ἐπέρχεται, κατόπιν μίας πληθυσμιακῆς γενοκτονίας, εἶναι ἡ φυσικὴ μὰ ἀποσιωποιημένη ἐξέλιξις αὐτῆς, ποὺ τὸ ἀδικοχαμένο αἷμα χαράζει στὴν Ἱστορία. Καί, τελικῶς, αὐτὴ ἀκριβῶς ἠ λεπτομέρεια, ποὺ δὲν πολύ-συζητᾶται, εἶναι καὶ τὸ πρόβλημα τῆς φυλῆς μας. Διότι ὅταν οἱ γενοκτονίες ἀκολουθοῦν ἡ μία τὴν ἄλλην, τότε εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον καὶ ἡ κατάντια μας…

Ἤδη λοιπὸν βιώνουμε τὶς ἀπαρχὲς μίας νέας γενοκτονίας, ποὺ ξεκίνησε, πάντα «νομοτύπως», ἐλέῳ μνημονίων. Κι αὐτὴ ἠ γενοκτονία, ποὺ γιὰ τὴν ὤρα δὲν ἀνακόπτεται εὔκολα, περιλαμβάνει, πέραν τῆς πληθυσμιακῆς ἀπομειώσεως, ἀξιακὴ καὶ ἠθική μας γενοκτονία, οἱ ὁποῖες, σταδιακῶς, θὰ ἐπιφέρουν γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, τὴν συνειδησιακή, τὴν ἀντιληπτικὴ καί, φυσικά, τὴν πνευματική μας γενοκτονία. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Πίσω ἀπὸ ἕνα τόσο αἰσχρὸ κτύπημα αἱματοκυλίσματος, κρύβεται κάτι πολὺ μεγαλύτερον: κρύβεται ἡ ὕπνωσις τῶν γενοκτονηθέντων γιὰ τοὐλάχιστον τριάντα χρόνια…  Κι ὅταν οἱ γενοκτονίες ἐπαναλαμβάνονται σὲ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα, ὅπως στὴν δική μας περίπτωσιν, τότε φυσικὸν ἐπόμενον εἶναι τὸ νὰ ὑποχρεωνόμεθα σὲ διαρκῆ λήθαργο γιὰ αἰῶνες…

Κι ἐπεὶ δή, κατὰ πῶς φαίνεται, τὰ μαθήματά μας δὲν τὰ πήραμε, ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς φορτώσουν μὲ μίαν ἀκόμη, χειροτέρα τῶν προηγουμένων, γενοκτονία, ἐφ΄ ὅσον τώρα πιά, πλέον τῶν ὀποίων ἄλλων ὄπλων ποὺ (φαίνονται νὰ) διαχειρίζονται οἱ δικτατορίσκοι τοῦ κόσμου μας, ἐπὶ πλέον μᾶς ἔχουν …πείσῃ γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν ἀγαθῶν τοῦ «μπολιτισμοῦ» μας. Χάριν λοιπῶν αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε νὰ διαβιοῦμε ἐφησυχασμένοι καὶ νὰ μὴν πολύ-ἀσχολούμεθα μὲ τὰ βαθύτερα προβλήματα ποὺ ἤδη διαφαίνονται….

Τὸ ἔχω γράψη ἀμέτρητες φορές… Ἡ χειρίστη γενοκτονία οὐδέποτε ἦταν ἡ πληθυσμιακή… Ἡ χειρίστη ὄλων ἦταν καὶ παραμένει ἡ γενοκτονία τῆς μνήμης.
Κι αὐτὴν μόνον ἐμεῖς μποροῦμε νὰ τὴν ἀποτρέψουμε!!!

Φιλονόη