Καὶ πάλι ἐκλογές…

Καὶ πάλι ἐκλογὲς λοιπόν…!!!
Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω αὐτὴν τὴν ἐπιμονὴ μὲ τὶς ἐκλογές.

Κατ᾽ἀρχὰς ἂς ἀπαντήσουμε σὲ μία ἁπλῆ ἐρώτηση: ἡ κοινωνία, ὁ πολίτης, ἔχει κὁποιανδήποτε συμμετοχὴ στήν λήψη τῶν ἀποφάσεων τῆς ὁποιασδήποτε κυβερνήσεως πού σᾶς ἔχουν προκαθορίση;
Ἀπαντῆστε στὴν ἐρώτηση ἐσεῖς γιὰ νὰ μὴν τὸ γράφω ἐγὼ καὶ προσβληθεῖτε.

Τὴν ἐκλογικὴ διαδικασία τὴν χρειάζονται οἱ πολιτικοὶ πού ἀντιπαθεῖτε. Ναὶ ἢ ὄχι; Παρομοίως ἀπαντῆστε ἐσεῖς.

Ὁ ὑποψήφιος τῆς νέας δημοκρατίας εἶναι προκαθορισμένος ὡς ὁ ἑπόμενος πρωθυπουργός ἐδῶ καὶ τρία χρόνια; Ἐὰν ναί, πού τὸ γνωρίζουμε ὅλοι, τί ῥόλο παίζει ἡ ἐκλογικὴ διαδικασία; Μήπως τὴν νομιμοποίησή του ἀπό ἐσᾶς;

Ἡ ὑποστήριξις στὰ πολλὰ κόμματα, πατριωτικὰ καὶ μή, πού εἶναι πέραν τῆς φιλοδοξίας χάσιμο χρόνου, διότι γνωρίζουν ἐκ τῶν προτέρων πὼς δὲν θὰ μποῦν στὴν Βουλή, εἶναι κατ᾽ οὐσίαν ὑποστήριξις στὸ κόμμα τοῦ ἰδίου ὑποψηφίου, βάσει τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου τῶν 50 ἑδρῶν· ναὶ ἢ ὄχι;

Συνεπῶς ἐπὶ συνόλου, τὰ περίπου 27 πατριωτικὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ~ 110 κόμματα ἀθροίζονται σὲ περίπου 150, εὑρίσκονται ἐκεῖ γιὰ νὰ τροφοδοτήσουν τὴν προσπάθεια τοῦ ἰδίου ὑποψηφίου. Ναὶ ἢ ὄχι;

Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ διεξάγεται ἀνεξέλεγκτα εἰσαγωγὴ καὶ ἑλληνοποίησις ἀλλοδαπῶν σὲ μία πτωχευμένη χώρα, γίνεται καὶ γιὰ τὶς ἐκλογὲς ἐπειδὴ πρέπει νὰ ἐμφανίσουν κάποιον ἀριθμό ψηφοφόρων. Ναὶ ἢ ὄχι;

Ἐσᾶς σᾶς χρειάζονται νὰ συμμετέχετε γιὰ νὰ μὴν φαίνεται ἡ διαφορὰ καὶ χρειάζονται τὸ ἄλλοθί σας γιὰ νὰ βγάλουν τὰ πλασματικὰ ποσοστά, τὰ ὁποῖα τὴν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν θὰ τὰ χρησιμοποιήσουν σὰν ἀληθινὰ γιὰ τὸ σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ σὲ μία προσπάθεια νὰ κρύψουν τὴν ἀποχή. Ἔτσι θὰ λὲν ὅτι τὸ 35 % τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διάλεξε αὐτὸν γιὰ πρωθυπουργό ἀλλὰ αὐτὸ παρ’ ὅτι εἶναι ψεύτικος ἀριθμός, μὲ τὴν συνεχῆ ἐπανάληψη θὰ παγιωθῇ στὰ μυαλὰ τοῦ κόσμου σὰν μία πραγματικότης.

Οἱ ψηφοφόροι θὰ ἀποστομωθοῦν ἀκόμη μία φορὰ λέγοντας θλιμμένοι: ὅτι σὰν καλοὶ πολῖτες κάναμε τὸ χρέος μας καὶ ἀγωνισθήκαμε, ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέραμε. Ὅμως, αὐτὸ πού ξεχνοῦν οἱ «καλοὶ πολῖτες» εἶναι ὅτι ἡ Δημοκρατία δὲν ἐξυπηρετεῖται μὲ τέτοια ποσοστὰ ἀποχῆς.

Οἱ ψηφοφόροι ὥς μὴ κατάλληλα ἐνημερωμένοι, μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζουν τὸν ἐκλογικὸ νόμο, ἀλλὰ ἔχουν πέσει θύματα τῆς προπαγάνδας ἡ ὁποία κυκλοφορεῖ, ὅτι πρέπει νὰ συμμετέχουμε καὶ ὅταν ἐπιλέγουμε τὸν καλλίτερο ἀπὸ τοὺς χειροτέρους τότε θὰ ὑπάρξῃ κάποια πρόοδος· κολλοῦν δίπλα καὶ τὸ «μὴ χεῖρον βέλτιστον» καὶ νομίζουν ὅτι εἶναι διαβασμένοι καὶ προοδευτικοί.
Θὰ πρέπῃ νὰ θυμήσουμε στοὺς συμπαθεῖς κατὰ τὰ ἄλλα πλανημένους ὅτι ἡ προπαγάνδα δουλεύει ὥς ἐξῆς:
«Τὸ γοργὸν καὶ χάρις ἔχει», «ὅποιος βιάζεται σκοντάφτει».
Διαλέγουν τὴν μία ἀπὸ αὐτὲς ἀναλύουν τὰ καλά της στοιχεῖα, τὴν διοχετεύουν μανιωδῶς, ἐν ὅσῳ προβάλλουν μόνο τὰ ἀρνητικὰ τῆς ἄλλης. Χρησιμοποιοῦν τὴν τηλεόραση, τὸ ῥαδιόφωνο καὶ τοὺς «χαμαιλέοντες» οἱ ὁποῖοι ἀντιγράφουν ὁ,τιδήποτε προβληθῇ στὴν τηλεόραση καὶ σιγὰ-σιγὰ γίνεται δευτέρα φύσις, ὁπότε τὸ ἐπαναλαμβάνει ὅλος ὁ πληθυσμός πού στερεῖται κριτικῆς σκέψεως.

Ὅταν λοιπὸν πραγματοποιηθῇ τὸ ἀναμενόμενο, δηλαδὴ νὰ ἔχουμε μία κυβέρνηση τὴν ὁποία θὰ εἴχαμε οὕτως ἢ ἄλλως, (βάσει τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου), ἀρχίζουν καὶ κατηγοροῦν αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι δὲν συμμετεῖχαν στὶς ἐκλογές, ὅτι αὐτοὶ εὐθύνονται γιὰ τὰ ἀποτελέσματα ἐξ αἰτίας τῆς ἀποχῆς τους.
Ἂς θυμήσουμε ἐπὶ τέλους στοὺς ψηφοφόρους ὅτι τὰ ἀποτελέσματα διαμορφώθηκαν ἐπειδὴ συμμετεῖχαν ἐκεῖνοι καὶ ὄχι ἐξ αἰτίας τῆς ἀποχῆς.

Ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τῆς ἐκλογὲς στὴν Εὐρώπη ἐπίσης συμβαίνει γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ὁ κόσμος αὐτὸς πού ἀπέχει ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι δὲν ἔχει συμμετοχὴ στὸν πολιτικὸ λόγο. Συνεπῶς δὲν συμμετέχει. Εἶναι τὸ ἴδιο σὰν νὰ κόπτεσθε νὰ συμμετέχετε σὲ μία σημαντικὴ συζήτηση ὅταν ὁ ὅρος πού σᾶς ἔχει τεθη εἶναι νὰ μὴν λάβετε μέρος διότι θὰ μιλοῦν μόνο κάποιοι ἄλλοι.
Ἂς ῥωτήσετε τὸν ἑαυτό σας: «θά ἤθελα νά πάω κάπου ὅπου θά εἶμαι λιγώτερο χρήσιμος ἀπό μίαν γλάστρα;»

Σὲ μία προσπάθεια νὰ μορφώσουμε τρόπον τινὰ κάποιους ἀπὸ τοὺς ψηφοφόρους πού ἀκόμη διατηροῦν τὴν ἱκανότητα τῆς σκέψεως μποροῦμε νὰ αἰτιολογήσουμε τὴν πολιτικὴ πράξη τῆς ἀποχῆς μὲ τὰ ἀκόλουθα:
Οἱ ἀπέχοντες, διὰ τῆς πολιτικῆς πράξεως τῆς ἀποχῆς καταδεικνύουν ἀφ᾽ ἑνὸς τὴν ἀπαξίωση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος τὸ ὁποῖο φέρνει αὐτὰ τὰ δεινὰ στὴν κοινωνία ἀφοῦ ἀποτελεῖ κοινὴ γνώση ὅτι δὲν ἐργάζεται γιὰ τὸ συμφέρον τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ κάποιων ὁμάδων καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου μὲ τὴν πράξη αὐτὴ ζητᾶ τὴν συμμετοχὴ τῆς κοινωνίας στὴν πολιτική, κάτι τὸ ὁποῖο τῆς ἔχει ἀφαιρεθῆ, τῶν πολιτῶν δηλαδὴ οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἔχουν τὸν πρῶτο καὶ τελευταῖο λόγο στὴν λήψη τῶν ἀποφάσεων καὶ πρέπει νὰ ἐγκαλοῦν καὶ νὰ καταργοῦν τοὺς πολιτικοὺς ὅταν αὐτοὶ δὲν συντάσσονται μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς κοινωνίας.

Ἃς σκεφθοῦμε λοιπὸν λίγο ὥριμα καὶ ἂς ἀντιληφθοῦμε στὴν πρὸ κειμένη περίπτωση καὶ ὅπως ἔχει διαμορφωθῆ τὸ πολιτικὸ σκηνικό, ποιό εἶναι τὸ συμφέρον τῆς κοινωνίας καὶ ποιός εἶναι ὁ «χρηστὸς πολίτης;».
Αὐτός πού ψηφίζει ἢ αὐτός πού ἀπέχει;

Πατεράκης Ἀναστάσιος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply