Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Καζαντζάκης Νίκος

Ἡ μάννα τοῦ κόσμου

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ Μάννα τοῦ Κόσμου εἶχε δυὸ γιούς: τὸ Θεὸ τῆς Σοφίας καὶ τὸ Θεὸ τοῦ Πολέμου. Κι ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος ἤθελαν νὰ τοὺς ἔχει πάνω στὰ γόνατά της.
 — Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς βάλω καὶ τοὺς δυό, εἶπε ἡ μάννα. Πηγαίνετε νὰ κάμετε τὸ γύρο τοῦ κόσμου· καὶ κεῖνος ποὺ θὰ γυρίσει πρῶτος θὰ κάτσει στὰ γόνατά μου.
 Ὁ Θεὸς τοῦ Πολέμου καβάλησε τὸ μαῦρο του κι ἔγινε καπνός. Ὁ Θεὸς τῆς Σοφίας, καθισμένος μπρὸς στὰ πόδια τῆς μάννας του, ἄκουσε τὸν ἀδερφό του ν’ ἀλαργεύει· σηκώθηκε, προσκύνησε τὴ μάννα του, ἔκαμε τρεῖς φορὲς τὸ γύρο της καὶ κάθισε στὰ γόνατά της.

 Ὅταν, ὕστερα ἀπὸ χρόνους, ὁ Θεὸς τοῦ Πολέμου γύρισε Συνέχεια →

Μὴν εἶσαι παλαβὸς Μπραϊμάκι μου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

‎«Μὴν εἶσαι παλαβός, Μπραϊμάκι μου, ἄσε τοὺς Ῥωμιοὺς νὰ σκοτώνουνται ἀναμεταξύ τους. Δὲν ἔχει ξοφλημό, ἀνάθεμά την γιὰ ῥάτσα!
Πόσα χρόνια, πάππου πρόσπαππου, δὲν πολεμοῦμε νὰ τὴν ξεκάνουμε;
Συνέχεια →

Τὸ Μῖσος: Γιατὶ Οἱ Ἕλληνες Δὲν Εἶναι Φτιαγμένοι Γιὰ Νὰ Ζοῦν Μαζύ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

6

  • “Όταν ο Αλλάχ έφτιαξε τον κόσμο έφτιαξε από κάθε εθνικότητα έναν άνθρωπο και τους έβαλε σε ένα ταψί. Τον Τούρκο τον έφτιαξε από τα καλύτερα υλικά βούτυρο, μέλι και γάλα ενώ τον Έλληνα τον έφτιαξε από τα χειρότερα σκατά, ακαθαρσίες, βρωμιές κλπ.
  • Αφού αναπαυόταν μετά το φτιάξιμο του κόσμου και των ανθρώπων, πήρε δυσάρεστο μήνυμα από τους αγγέλους του. Αλλάχ συμφορά.Ο Έλληνας στο ταψί τους ξεπάστρεψε όλους, πάει κι ο Τούρκος, πάει κι ο Εγγλέζος, πάει κι ο Εβραίος.
  • Έπεσε ο μεγάλος πάνσοφος Αλλάχ σε σκέψη μεγάλη και ιδέες δεν του κατέβαιναν. Καλεί συμβούλιο σοφών και αγίων και τότε ύστερα από πολλή σκέψη, αποφάσισε να ξαναφτιάξει τους ανθρώπους έναν από κάθε φύλο και εθνικότητα, αλλά δύο Έλληνες.
  • Πράγματι η ιδέα πέτυχε. Από τότε οι Έλληνες τρώγουνται μεταξύ τους και έχουν αφήσει τους άλλους σε ειρήνη και ηρεμία”.   Ν.Καζαντζάκης…

Συνέχεια →

Ἡ ῥάτσα…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ατελείωτε Νίκο Καζαντζάκη…ατελείωτε Ἒλληνα,άξιε απόγονε εκείνων των Ἒλληνων που δόξασαν την χώρα μας,στα πέρατα του κόσμου!
Ὀλα τα έχεις πει…όλα!!

Ἡ ῥάτσα... Συνέχεια →

Ὁ Βενιζέλος τῆς ἧττης.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μία ἄλλη ἄποψις γιὰ τὸν «ἐθνάρχη» στὴν ὁποίαν χωροῦν πολλὲς παρεμβάσεις.
Ὄχι, δὲν ἀμφισβητῶ τὸν Βλάσση Ἀγτζίδη. Πῶς θά μποροῦσα;
Ἁπλῶς πρέπει νὰ προσθέσουμε πολλὰ ἀκόμη στοιχεῖα, στοιχεῖς ποὺ διαρκῶς βγαίνουν στὸ φῶς, καὶ ποὺ θὰ ἀποσαφηνίσουν μὲ τὸν καλλίτερον τρόπο τὸ εἶδος τοῦ Βενιζέλου!
Τὸ πραγματικόν του εἶδος. Συνέχεια →

Λευτεριά….

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

«Ὅταν συλλογιέμαι, ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια, τὴν μέρα ἐκείνη ποὺ πάτησε ὁ πρίγκηπας Γεώργιος τῆς Ἑλλάδας, πάει νὰ πῇ ἡ Λευτεριά, τὸ χῶμα τῆς Κρήτης, τὰ μάτια μου βουρκώνουν ἀκόμα καὶ τρέχουν. Τί μυστήριο λοιπὸν ἀκατάλυπτο εἶναι ὁ ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου!

Συνέχεια →