Ἡ δασεῖα καί ἡ ψιλή εἶναι τά δύο πνεύματα τῆς γλώσσης μας καί μπαίνουν ἐπάνω ἀπό τά φωνήεντα, μέ τά ὁποῖα ξεκινοῦν οἱ λέξεις. Ὃσο γιά τά σύμφωνα, δασεῖα ἒπαιρνε μόνον τό ρ -> ῥ.
Ὃσες λέξεις ἀρχίζουν μέ Ὓψιλον δασύνονται.
Στό τέλος τῆς σελίδος παρατίθεται πίναξ ὃλων τῶν δασυνομένων λέξεων.

Ἑνας τρόπος νά καταλάβετε ἂν μία λέξις παίρνη δασεῖα, εἶναι νά ἐλέγξετε ἂν ἡ ἀντίστοιχη λέξις στά ἀγγλικά ἢ ὃποια ἂλλη λατινογενῆ γλῶσσα (δηλαδή ἑλληνογενῆ, ἀφοῦ τό λατινικόν ἀλφάβητον εἶναι τό χαλκιδικό) ἀρχίζει μέ H.
Π.χ. ἁρμονία -> harmony, Ἑλένη -> Helen, Ἑλλάς -> Hellas, ἱστορία -> History κλπ. Ἐπίσης ἡ λέξις ΄Ἃγιος΄ πού δασύνεται, ἒγινε ἀπό τούς ἀνατολίτες ΧΑΤΖΗΣ, τρέποντας τήν δασεῖα σέ «χ» καί τό «γ» σέ βαρβαρικόν «ΤΖ».
Συνέχεια →

Ἀγαπητοί μου φίλοι, κάποια ἀπό αὐτά πού θά ἀναρτήσω σέ ἐπερχόμενα μαθήματα ἐνδεχομένως νά σᾶς εἶναι γνωστά. Ἀλλά γιά νά εἶναι ἀποτελεσματική ἡ προσπάθειά μας, θά ξεκινήσουμε ἀπό τά θεμέλια.
Σήμερα θά ἀναφερθῶ στόν χαρακτηρισμό τῶν φωνηέντων καί τῶν ἀφώνων (συμφώνων).
Τά φωνήεντα χωρίζονται σέ βραχέα (ε,ο), σέ μακρά (η, ω) καί σέ δίχρονα (α, ι, υ).
Τά ἂφωνα (δέν βγάζουν φωνή, τά λέμε καί σύμφωνα) θά τά βάλουμε σέ ἓναν πίνακα: Συνέχεια →