Εἶναι πέτρα, κρύα, ψυχρὴ ἀφή. Στὴ θέα ὅμως ζεσταίνει τὴν καρδιά, δίνει δύναμη καὶ ὁρμή, κουράγιο καὶ ἀντοχή. Καὶ κάνει τὴ σκέψη νὰ ὀνειρεύεται ὅπλα, καὶ ἀγῶνες, καὶ ἐλευθερία.
Βουλγαρικὴ κατοχὴ στὴ Δράμα. Τὸ μνημεῖο τοῦ Παύλου Μελᾶ, κάρφος στὸ βουλγαρικὸ μάτι. Αὐτὸς ποὺ τόσο συνέβαλε στὴν ἦττα τῶν βουλγάρων κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, δὲν εἶχε θέση σὲ τόπο ποὺ αὐτοί ἐξουσίαζαν.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1942
Κώστας Μπαλάφας, ὁ Ἠπειρώτης φωτογράφος
Κυριακὴ 9 Ὀκτώβρη 2011, ἒφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ μεγάλος δάσκαλος τῆς Ἑλληνικῆς φωτογραφίας, ὁ Κώστας Μπαλάφας. Ὁ φωτογράφος τοῦ κοινωνικοῦ προβληματισμοῦ, ὁ ἂνθρωπος ποὺ ἀγάπησε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπηρέτησε μὲ καλλιτεχνικὴ συνέπεια χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ σκοπιμότητες. Συνέχεια
Ἐλπὶς Καλογεροπούλου, ἡ Speranza Calo τῶν Παρισίων…
Ἡ Ἐλπὶς Καλογεροπούλου γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, στὶς 17 Μαΐου 1885 ὅπου καὶ πέρασε τὴν παιδική της ἡλικία. Ὡς κόρη ζωγράφου, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε στὶς προσωπογραφίες καὶ στὶς ἁγιογραφίες, ἡ Ἐλπὶς εἶχε μεγάλη καλλιτεχνικὴ εὐαισθησία ποὺ τὴν ἄφησε νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ τὴν ὑπέροχη φωνή της ποὺ ἐκτεινόταν μεταξὺ κοντράλτο καὶ ὑψιφώνου (μεσόφωνος ἢ mezzo-soprano). Ὑπῆρξε μαθήτρια καθηγητῶν τῆς Μεγάλης Σχολῆς τοῦ Γένους καὶ ἡ φωνή της τράβηξε τὴν προσοχὴ τοῦ μουσικοδιδασκάλου Παχτίκου. Συνέχεια
Ἀγῶνες θανάτου.
Τὸ ἴδιο συμβὰν ἔγινε στὴν Ἑλλάδα ἐπὶ κατοχῆς στὸ Στάδιο Τεγέας στὴν Τρίπολι, σὲ ἀφήγησι τοῦ πενθεροῦ μου ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στὸν ἀγῶνα ποὺ ἔγινε μεταξὺ τῶν ἐντοπίων Ἑλλήνων καὶ τῶν Ναζί.
Σὲ ἕναν ἀγῶνα μέσα στὴν σκόνη τοῦ ξηροῦ γηπέδου ὅπου ἔπεφταν κορμιὰ ὡς νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἀγῶνα ζωῆς ἡ θανάτου.
Εὐτυχῶς οἱ δικοί μας εἰδοποιήθησαν ἐγκαίρως ἐνῶ ἐκέρδιζαν, καὶ ἄφησαν τοὺς Ναζὶ νὰ τοὺς κερδίσουν στὸ δεύτερο ἡμίχρονο.
Ἔτσι δὲν ἐπανελήφθη ἡ τραγῳδία τοῦ Κιέβου καὶ τῆς Πολωνίας ἀπὸ τὰ ναζιστικὰ καθάρματα ..
Συνέχεια
Μία ἱστορία ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Γλαύκου…
27/7/1942
Ἡ 115 RAF Squadron, 408 Vickers Wellington, κατευθύνεται πρὸς τὸ Ἀμβοῦργο.
Σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀεροσκάφη εὑρίσκετο ὁ Γλαυκὸς Κληρίδης, ὡς ῥαδιοναυτίλος.
Τὸ ἀεροσκάφος του ἐβλήθη ἀπὸ ἀντιαεροπορικὴ πυροβολαρχία flak, κατὰ τὴν προσέγγισί Συνέχεια
Κάπου στὴν Βόρειο Ἤπειρο…
Εἶναι κάποιες στιγμὲς ποὺ ἐξοργίζομαι, ὅταν διαβάζω κυρίως τὰ ἐπὶ μέρους ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ ἐλάχιστα ἔχουν διασωθῇ ἐξ αὐτῶν, ἀπὸ τὴν ἐπίσημο ἱστορία. Εἶναι λοιπὸν αὐτὲς οἱ στιγμὲς ἄγριες, διότι εἶναι σὰν νὰ «μπαίνω» μέσα στὴν ἱστορία… Εἶναι σὰν νὰ ζῶ μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀγαθοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μόνον τους κρίμα ἦταν ἡ ἀγαθότητα… Εἶναι σὰν νὰ διαβιῶ ὑπὸ τὶς δικές τους συνθῆκες, μὲ τὰ δικά τους πάθη, μὲ τοὺς δικούς τους πόνους καὶ τὰ δικά τους αἵματα…
Καὶ ναί, ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς μὲ πνίγει ἡ ὀργή…
Κάθε ἱστορία καὶ ἕνα καρφί… Συνέχεια