Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2014 κατέγραψα κάποιες σκέψεις μου, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ «ξανθὸ γένος» τῶν διαφόρων (ἀληθῶν ἢ ψευδῶν) προφητειῶν, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ (σὲ γενικὲς γραμμὲς) ἱστορικὸ ὑπόβαθρον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου «πατοῦσα» γιὰ νὰ φθάσω στὰ συμπεράσματά μου.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: αὐτοκρατορικοὶ ἀπόγονοι
Συστηματικὸς (καὶ συνειδητὸς) καννιβαλισμὸς τοῦ κράτους εἰς βάρος μας…
Γίνεται γνωστὸ τὸ τάδε ἢ τὸ δείνα ἔγκλημα ἀπὸ τὴν Χὶ ἢ τὴν Ψὶ ὁμάδα (δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν εἶναι ἰθαγενεῖς ἢ ἀνιθαγενεῖς οἱ ἐγκληματίες) ἀλλὰ σπανιότατα, ἔως οὐδέποτε, μᾶς παρουσιάζουν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκληματιῶν. Ἰδίως δὲ σὲ περιπτώσεις ποὺ ἔχουμε ὁμολογία ἐγκλήματος, ἐνᾦ τὸ κράτος ὄφειλε νὰ «σηκώσῃ στὰ μανταλάκια» τὶς φάτσες τῶν ἐγκληματιῶν, ἔν τούτοις, κάπου κάπου μόνον «σπάει» τὴν σιωπή του καὶ τὸ πράττει. Ἀνεξαρτήτως δὲ τοῦ ἐὰν οἱ ἑκάστοτε ἐγκληματίες καταδικασθοῦν ἤ ὄχι, σὲ κάποιαν αἴθουσα δικαστηρίου, ἐμεῖς οἱ χαχόλοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γνωρίζουμε τὰ …«μυστικὰ τοῦ κράτους» πρὸ κειμένου νὰ προστατευθοῦμε στοιχειωδῶς. Συνέχεια
Δὲν εἶναι τὰ φωτάκια τὸ πρόβλημα…
Πολλοὶ συμπατριῶτες μας κατεπιάσθησαν μὲ τὸν περίεργο στολισμὸ τῆς Βασιλίσσης Σοφίας, ὡς προσφορὰ τοῦ «ἱδρύματος Ὠνάση», ἐπὶ ἡμερῶν δημαρχεύοντος τοῦ μητσοτακικοῦ/βενιζελικοῦ ἀπογόνου κου μπακογιάννη…
Συνέχεια
Δὲν μᾶς ἀπειλεῖ κάποιος ἐμφύλιος!!!
Κατ’ ἀρχάς, γιὰ λόγους ἐννοιολογικοὺς καὶ μόνον, καλὸ εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς οὐδέποτε στὸν τόπο μας ὑπῆρξε ἐμφύλιος., κατὰ τὴν σύχρονο ἱστορία. Ἐμφύλιος σημαίνει κυριολεκτικῶς ὁ πόλεμος μεταξὺ μελῶν τῆς αὐτῆς φυλῆς. Ἐμεῖς ὅμως δὲν πάσχουμε ἀπὸ κάτι τέτοιο, ἐφ΄ ὅσον, ἀπὸ πλευρᾶς φυλετικῆς, εἴμαστε τὰ πάντα, ποὺ συγκροτοῦν τὸ (κατ’ ἐπίφασιν) Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἀκριβῶς διότι παραμένουμε ἀπόγονοι πολλῶν ἐλληνικῶν φύλων, ὁποιαδήποτε πολεμικὴ σύγκρουσις δὲν συνιστᾶ ἐμφύλιο, παρὰ μόνον πόλεμο.
Ἀλλὰ καὶ ἐπ΄ αὐτοῦ πάλι, καλὸ εἶναι νὰ ξανά-βάλουμε τὰ πράγματα στὴν σωστή τους διάστασιν.
Ἐὰν κι ἐφ΄ ὄσον τελικῶς καταλήξουμε σὲ πολεμικές, μεταξύ μας, συγκρούσεις, αὐτὲς δὲν θὰ εἶναι ἐμφυλιοπολεμικές, ἀλλὰ σκέτο πολεμικές.
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ …«DNA τοῦ μΠατΣοΚ»!!!
Εἶναι λίγες ἡμέρες τώρα, ποὺ ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ τελευταῖον ἔργο τοῦ ἐγκρίτου Ἱστορικοῦ μας Δημητρίου Μιχαλοπούλου, μὲ τὸν (κάπως …περίεργο) τίτλο: «τὸ DNA τοῦ ΠΑΣΟΚ». (Ἀθῆναι 2019, ἐκδόσεις «ΛΟΓΧΗ».)
Συνέχεια
Διαφορετικές προπαγανδιστικές τακτικές;
Κάποτε λοιπόν, ὅταν ἀκόμη μᾶς χρειάζονταν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους, ὡς «ἐθνίκια», τὰ πάντα, Τύπος καὶ κινηματογράφος, βιβλία καὶ περιοδικά, σχολεῖα (κυβερνήσεις) καὶ ἐκκλησία, μεριμνοῦσαν μόνον γιὰ τὸ πῶς θὰ τονώσουν τὸ «ἐθνικό μας αἴσθημα». Κι ἔτσι, πολιτικοί, δάσκαλοι, παπάδες, ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, νομικοὶ ὑπηρετοῦσαν μόνον αὐτὸν τὸν σκοπό. 
Συνέχεια