Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2014 κατέγραψα κάποιες σκέψεις μου, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ «ξανθὸ γένος» τῶν διαφόρων (ἀληθῶν ἢ ψευδῶν) προφητειῶν, καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ (σὲ γενικὲς γραμμὲς) ἱστορικὸ ὑπόβαθρον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου «πατοῦσα» γιὰ νὰ φθάσω στὰ συμπεράσματά μου.

Γιατί ΔΕΝ θά μᾶς σώση τό …ξανθό γένος;

Ἔγραφα λοιπὸν τότε, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, τὰ ἐξῆς:

«…Τί συνέβη λίγο πρό τῆς ἐνάρξεως τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

Ἡ μεθόδευσις καὶ πρόκλησις τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἀπὸ τὴν Γερμανία.

Κάποιοι ἔβαλαν μπροστὰ μία Γερμανία νὰ φαίνεται, γέμισαν τὰ μυαλὰ κάποιων ἠλιθίων μὲ τὸν …πανγερμανισμό τους, γέμισαν ἐπίσης τὰ μυαλὰ κάποιων ἄλλων ἠλιθίων μὲ τὸν …σοβιετισμό τους, κάποιων ἄλλων μὲ τὸν …παντουρκισμό τους καὶ τὸ …γλυκὸ ἔδεσε!
Ἐκατομμύρια νεκροί, ἀθῶοι κατὰ κύριον λόγο, θύματα τῶν …ἐπενδυτῶν καὶ τῶν τραπεζιτῶν!!!

Ἀλλὰ ἄς ἐπιστρέψω καλλίτερα στὸ …θέατρον τῶν γεγονότων.
(Τὰ πραγματικὰ μυστικά, ἀλλὰ καὶ τὶς συμφωνίες, στὸ σύνολόν τους, δὲν ξέρω ἐὰν θὰ θὰ μάθουμε ποτέ!!!)

Πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν Ἀρμενίων, ἀλλὰ κι ὅλων τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν, συνέβησαν κάποια πολὺ σημαντικὰ γεγονότα, ποὺ ἄλλαξαν τὶς ἰσοῤῥοπίες, πρὸς ὄφελος, τοῦ ἀνυπάρκτου ἔως τότε, Κεμᾶλ, καθὼς καὶ τῶν νεοτούρκων.
(Εἴπαμε… Στὸ μεγαλύτερό τους μέρος ἦσαν …«περιούσιοι» κι αὐτοί! Ἄρα καὶ …τμῆμα τοῦ παιχνιδιοῦ!)

Νεότουρκοι, ντονμέδες καὶ …Ἑβραῖοι!!!

Πολιτικῶς, σὲ μίαν Εὐρώπη ποὺ ἐταλανίζετο ἀπὸ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, μὲ μίαν Γερμανία ποὺ ἤθελε νὰ ἐξαπλωθῇ ἔως τὸν Καύκασο, ἡ τότε Τουρκία ἔγινε τὸ καλλίτερο παιχνιδάκι στὰ χέρια τῶν Γερμανῶν.
Ἐξοπλισμοί, ἐκπαίδευσις, ἀκόμη καὶ ἐξωτερικὴ πολιτική, πέρασαν στὰ χέρια τῶν Γερμανῶν, μὲ τοὺς νεοτούρκους νὰ αἰσθάνονται …«χαλίφηδες στὴν θέσιν τοῦ χαλίφη».
Ὁ δὲ σουλτάνος, ποὺ ἀπὸ τὸ 1909 ἄρχισε νὰ περνᾷ στὴν σφαίρα τοῦ …διακοσμητικοῦ στοιχείου, ἀκολουθοῦσε τὶς ἐντολὲς τῶν νεοτούρκων καὶ ἐφήρμοζε κι αὐτὸς (ἀνεπισήμως) τὸν παντουρκισμό, ἄν καὶ ὑποτίθεται τὸ κόμμα «Ἕνωσις καὶ Πρόοδος» τῶν νεοτούρκων, ἀπευθύνετο σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, μὲ στόχο νὰ τοὺς ἑνώσῃ.

Ὅμως….
Τὰ πράγματα δὲν ἦσαν ἀκριβῶς ὅπως φαίνονταν.

Πρέσβυς τῶν ΗΠΑ στὴν Κωνσταντινούπολιν ἦταν ὁ Μοργκεντάου.
Πρέσβυς τῆς Γερμανίας στὴν Κωνσταντινούπολιν ἦταν τότε ὁ Βάγγενχάιμ. Ἕνας δαιμόνιος τύπος, ἀπολύτως πιστὸς στὸν Κάιζερ καὶ ἀπολύτως πεπεισμένος γιὰ τὴν …ἀνωτερότητα τῆς Γερμανικῆς φυλῆς. (Ναί, ὁ Κάιζερ ἐπίσης προωθοῦσε τὸν …πανγερμανισμό!!!)

Ὁ Morgenthau γράφει στὸ βιβλίο του «τὰ μυστικὰ τοῦ Βοσπόρου», γιὰ τοὺς Γερμανούς:

«…Οἱ κεντρικὲς δυνάμεις εἶχαν κατορθώση νὰ ἀποσυνθέσουν τὴν Ῥωσσία, νὰ μεταβάλουν τὴν Βαλτικὴ καὶ τὸν Εὔξεινο Πόντο σὲ γερμανικὲς λίμνες καὶ νὰ διανοίξουν τὴν ὁδὸ πρὸς τὴν Ἀνατολὴ μέσῳ Καυκάσου.
Ἡ Γερμανία εἶχε ἐπιβάλη τὴν κυριαρχία της στὴν Βουλγαρία, τὴν Ῥουμανία καὶ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἔβλεπε νὰ πραγματοποιοῦνται οἱ πόθοι της γιὰ ἐπέκτασιν τῆς Γερμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὴν Βόρειο Θάλασσα ἔως τὸν Περσικὸ Κόλπο.
Ὁ κόσμος γνωρίζει σήμερα – ἄν δὲν τὸ εἶχε καταλάβη ἀπὸ τὸ 1914 – ὅτι ἡ Γερμανία ἐξαπέλυσε τὸν πόλεμο μὲ σκοπὸ νὰ συντρίψῃ τὴν Σερβία, νὰ ἀποκτήσῃ τὸν ἔλεγχο τῶν Βαλκανίων, νὰ μεταβάλῃ τὴν Τουρκία σὲ δορυφόρο της καὶ νὰ ἱδρύσῃ ἔτσι ἕνα μεγάλο ἀνατολικὸ κράτος ὡς βάσιν γιὰ τὴν παγκόσμια κυριαρχία της….».
(Τὰ μυστικὰ τοῦ Βοσπόρου, σελὶς 37, Ἀθῆναι 1998, ἐκδόσεις Τροχαλία.)… 

Ἐννοεῖται πὼς ὅλα τὰ παραπάνω γνωστὰ γεγονότα συνδέονται καὶ μὲ ἄγνωστες συμφωνίες τοκογλύφων, γιὰ «μεταβιβάσεις» (ἐκχωρήσεις) ἐθνικῶν περιουσιακῶν στοιχείων στὶς πολυεθνικές τους, μὰ καὶ μὲ τὰ προσωπικὰ πάθη καὶ μίση τῶν μετεχόντων (φερομένων καὶ ὡς «πρωταγωνιστῶν»!!!), καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὶς διάφορες τακτικὲς ἀτομικῶν συμφερόντων ἢ καὶ «ἐθνικῶν» σχεδιασμῶν. 

Ὁπωσδήποτε λοιπὸν μποροῦμε νὰ διακρίνουμε, ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως, τὶς βιτρίνες-«ἐθνικὰ συμφέροντα» (βλέπε παντουρκισμό, πανγερμανισμό, τότε πανσοβιετισμὸ τῆς Ῥωσσίας καὶ τώρα πανσοβιετισμὸ τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης ἤ, ἄλλως, πάλι πανγερμανισμό), τὶς βιτρίνες ἀτομικὰ καὶ πολιτικο-κομματικὰ συμφέροντα (βλέπε διαπλοκή, λεηλασίες, ἀλληλο-ἐξαρτήσεις κομματικῶν καὶ ἐπιχειρηματικῶν παραγόντων) καθὼς ἐπίσης καὶ τὶς διάφορες βιτρίνες-οἰκονομικὲς συμφωνίες (βλέπε τότε ἐκμεταλλεύσεις κοιτασμάτων καί, ἀντιστοίχως, τώρα τὶς ἀνάλογες). Ὅλα αὐτὰ πράγματι καὶ συνέβησαν καὶ συμβαίνουν καὶ θὰ συμβαίνουν, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα «ὄλα παίζονται», ἐὰν ἀντιληφθοῦμε τὸ τί πράγματι στοχεύεται μέσῳ ὄλων αὐτῶν. Καί, καταληκτικῶς, ἐὰν «ἀπογυμνώσουμε» τὰ ἱστορικὰ γεγονότα ἀπὸ τὰ πρόσωπα, ἀπὸ τὰ κατὰ τόπους συμφέροντα τῶν πολυεθνικῶν καὶ ἀπὸ τὶς διάφορες συμφωνίες, τότε θὰ καταλήξουμε σὲ ἕνα καὶ μόνον συμπέρασμα: στὸ ποιὸς πράγματι θὰ κρατᾶ τὴν ἐξουσία!!!

Τί ἐννοῶ; Ἐννοῶ πὼς ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι μόνον προσχήματα γιὰ νὰ παραμένῃ ἡ ἐξουσία στὰ ἴδια καὶ στὰ ἴδια χέρια ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Πρὸς τοῦτον ἐμεῖς, ἐδῶ, στὴν Ψωροκώσταινα, διαπιστώνουμε …ἔκπληκτοι πὼς οἱ ἴδιες οἰκογένειες τῶν βενιζελικῶν ἀπογόνων, προῆλθαν ἀπὸ τὶς οἰκογένειες τῶν αὐτοκρατορικῶν ἀπογόνων (ἤ, ἀκόμη καὶ  ἐπὶ ὀθωμανοκρατίας, ἀπὸ τὶς οἰκογένειες τῶν κοτζαμπάσηδων) ποὺ ἄλλαξαν τὰ προσωπεία τους (ἢ καὶ τὰ ὀνόματά τους) γιὰ νὰ φαίνονται πιὸ …δημοκρατικοί, τὴν ὥρα ὅμως ποὺ ἀπλῶς λειτουργοῦν ὡς …ἀντιπρόσωποι τῶν ἰδίων τοκογλύφων ἐδῶ καὶ  αἰῶνες ἤ, ἄλλως, ὡς δεσμοφύλακες μας!!!.

Μία τακτικὴ παναρχαία, πού, ἀνεξαρτήτως βιτρίνος-«πολιτεύματος», ἐξακολουθεῖ νὰ ἐφαρμόζεται μὲ συνέχεια καὶ συνέπεια, πρὸ κειμένου ἡ ἐξουσία νὰ παραμένῃ στὰ ἴδια καὶ στὰ ἴδια καὶ στὰ ἴδια χέρια. Κι ἔτσι ἐνᾦ ἐμεῖς, γιὰ παράδειγμα, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς τὸ (λεγόμενον) πολιτειακὸ ἐπέρασε ἀπὸ τὶς Πόλεις-Κράτη στὶς Αὑτοκρατορίες, γιὰ νὰ διαπιστωθῇ ἐμπράκτως πὼς ἦταν ἡ ….λάθος τακτική, ὥστὲ νὰ …«πιεσθοῦν ἐκ τῶν λαῶν» οἱ (φερόμενοι ὡς) κυβερνῶντες νὰ «ἐκχωρήσουν» τὸ δικαίωμα τῆς ἐπιστροφῆς τῶν λαῶν ἀρχικῶς στὶς δημοκρατίες, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ στὸν τρόπο διοικήσεως τῆς Πόλεως-Κράτους (βλέπε ἀμεσοδημοκρατίες, ἁπλὲς ἀναλογικές, δημοκρατίες κλπ κλπ κλπ…), μὲ κομμουνιστικὸ σύστημα, ἐν τούτοις αὐτὸ ποὺ πράγματι συμβαίνει (ἀλλὰ δυσκολευόμεθα, γιὰ τὴν ὥρα, νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε) εἶναι πὼς μᾶς …«ἔπεισαν» νὰ πιστεύουμε ὅτι μόνοι μας ἀποφασίζουμε γιὰ κάτι τέτοιο. Ἡ γραμμὴ εἶναι παγκόσμιος, λέγεται δημιουργία μικροκρατιδίων, ἐφαρμόζεται ἤδη σὲ κάποιες περιοχὲς τοῦ πλανήτου καί, ὁσονούπῳ, φθάνει κι ἐδῶ, περιλαμβάνει (πάντα βάσει τῶν ὑπαρχόντων σχεδιασμῶν) «ἀμεσοδημοκρατικὰ συστήματα διοικήσεως» (ἢ ἄλλως καπιταλιστικὸ κομμουνισμό).

Τὸ ἐπόμενον στάδιον λέγεται Μικροκρατίδια!!!

Καί, γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ πόσο πραγματικότης μας εἶναι ἤδη ὁ ἰσχυρισμός μου, ἂς προσέξουμε τὸ τί συνέβη στὴν Σερβία, στὴν Οὐκρανία, στὴν Λιβύη, στὴν Συρία, ἢ τὸ τί ἑτοιμάζουν γιὰ τὰ Σκόπια καὶ τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θρᾴκη, καθὼς καὶ τὸ τί στήνουν στὸ Αἰγαῖον καὶ στὴν Κρήτη…
Σενάρια, κάποτε, φαντασίας, συνωμοσιολογίας καὶ ὑπερβολῆς, ποὺ ὅμως βλέπουμε ἤδη νὰ συμβαίνουν, ἀκόμη κι ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε.
Τὸ νὰ ἐλπίζουμε λοιπόν,  ὄ,τι ἐλπίζουμε, δὲν σημαίνει πὼς τὰ ἐπὶ χάρτου σχέδια κάποιων εἶναι εὔκολο νὰ ἀνατραποῦν, εἰδικῶς γιὰ ἐμᾶς, ποὺ διαθέτουμε τὰ πλέον εὐτελισμένα κουδουνισμένα παγκοσμίως, γιὰ νὰ «κάνουν τὶς βρώμικες δουλειές»…

Ἂς περάσουμε ὅμως καὶ στὸν τίτλο τοῦ σημερινοῦ σημειώματος. Ἰσχυριζόμουν (τὸ 2014) πὼς ὄχι μόνον τὸ «ξανθὸ γένος» δὲν θὰ μᾶς σώση, μά, κυρίως, πὼς ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ πολεμήσουμε μόνοι μας, στηριζόμενοι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὶς δικές μας δυνάμεις, τὸ μόνον ποὺ θὰ ἐπιτύχουμε νὰ κερδίσουμε θὰ εἶναι, πληρώνοντας μὲ πολὺ αἷμα, μόνον τὸ νὰ ἀλλάξουμε …ἀφεντικά. Λαὸς ποὺ ἐπιζητᾶ σωτῆρες καταλήγει μὲ …ἐργοδότες. Κι αὐτό, τοὐλάχιστον ἔως τώρα, τὸ ἔχουμε, στὴν πλειοψηφία μας, ἀντιληφθῆ. Τὸ ζήτημα λοιπὸν δὲν εἶναι νὰ ἀλλάξουμε ἀφεντικὰ ἀλλὰ τὸ νὰ σωθοῦμε μά, κυρίως, τὰ ὄποια τιμήματα θὰ κληθοῦμε νὰ πληρώσουμε, νὰ ἔχουν μόνον πρὸς ὄφελός μας ἀντίκρυσμα. 

Ἐπὶ πλέον σήμερα θὰ ἢθελα νὰ προσθέσω στὰ παραπάνω τὸ ἐξῆς: ἡ Ῥωσσία, γιὰ τὴν ὤρα, παίζει τὸν ῥόλο τοῦ ἀντιπάλου δέους. Τοῦτον, ἐμπράκτως, σημαίνει πὼς ἔχει ἐμπρός της ἀρκετὰ χρόνια ἐμπολέμων καταστάσεων, γιὰ νὰ ἀποσαφηνισθῆ τὸ ποιὸς τελικῶς θὰ εἶναι ὁ ῥόλος της στὸν πλανήτη.

Ἀνεξαρτήτως λοιπὸν τοῦ ἐὰν ὡς λαοὶ εἴμαστε ὁμόθρησκοι…
Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν ἡ ‘Ρωσσία, ἐπὶ τέλους, πλησιάζει στὸ νὰ πραγματοποιήσῃ τὸ παλαιό της ὄνειρο γιὰ ἔξοδόν της στὴν Μεσόγειον…
Ἀνεξαρτήτως τοῦ τί θὰ συμβῆ (ἢ ὄχι) μὲ τὴν Τουρκία…
…ἕνα μόνον ἀντιλαμβάνομαι ἐγώ: ἡ ‘Ρωσσία, γιὰ τὴν ὤρα (ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀρκετὰ ἀκόμη χρόνια) δὲν θὰ μπορῆ νὰ σώσῃ κάποιον λαό, διότι θὰ προέχη τὸ νὰ σωθῇ ὁ ῥωσσικὸς λαὸς καὶ μόνον. 

Ὅμως… Ἐδῶ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μίαν προφητεία πού, κατὰ κάποιους, οὔτως ἢ ἄλλως θὰ συμβῆ συντόμως (ἀναλογικῶς πάντα καὶ πολὺ γενικῶς κι ἀορίστως…!!!).
Ἐὰν λοιπὸν δεχθοῦμε πὼς πράγματι θὰ μποροῦσε νὰ συμβῇ κάτι τέτοιο καί, πάντα ὑποθετικῶς, θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπιτύχουμε, ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, νὰ διασωθοῦμε (ὄχι μόνον ἀπὸ αὐτὰ ποὺ σήμερα μᾶς ταλανίζουν, ἀλλὰ ἀπὸ πολλὰ περισσότερα, ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν γίνη ἀντιληπτά), πῶς γίνεται κάτι τέτοιο νά τό ἀναμένουμε ἀπό μίαν χώρα πού ἀκόμη, ἐπισήμως, δέν ἔχει ἐμπλακῆ στά ὅσα ἀντιλαμβανόμεθα πώς θά ἐμπλακῆ;

Τελικῶς ἐπαναστατοῦμε ἤ …μᾶς «ἐπαναστατοῦν»;

Γιατί ἄρα γέ νά ἐξοπλίζεται τόσο ἐντατικῶς; Μόνον γιά νά πουλᾷ ὅπλα ἤ μήπως γιά νά εἶναι προετοιμασμένη γιά ἕναν μεγάλο πόλεμο;
Καί ἐάν προετοιμάζεται γιά ἔναν μεγάλο πόλεμο, τότε πῶς θά μπορῆ μία χώρα πού ἀναμένει ἕναν τέτοιον πόλεμο νά προσφέρῃ τίς ὁποιεσδήποτε ὑπηρεσίες ὑποστηρίξεως σέ ἄλλες, ἀπό τίς ὁποῖες δέν γίνεται νά ἀναμένῃ ἐπί τῆς οὐσίας βοήθεια; Ἤ, πῶς γίνεται ἐμεῖς πού σάν χώρα ἔως σήμερα μάθαμε μόνον νά τήν πολεμοῦμε, νά τά ἀντιστρέψουμε ὅλα τούτα καί νά λειτουργήσουμε μεταγενεστέρως ὡς σύμμαχός της;; (Διότι, ὡς χώρα, ἐμεῖς τὴν πολεμούσαμε καὶ τὴν πολεμοῦμε τὴν Ῥωσσία, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐξέλθῃ στὰ «θερμὰ ὔδατα»…!!!)
Δέν θά ἔπρεπε πρῶτα κι ἐπάνω ἀπό ὅλα νά «καθαρθῇ» πλήρως τό «τοπίον»γιά νά μπορῇ νά στηριχθῇ δίχως ἀπειλές μόνη της ἡ (κάθε) Ῥωσσία καί, κατόπιν τούτου, νά «προσδεθοῦν» μαζύ της κι ἄλλοι;

Γενικολογίες κι ἀοριστολογίες τά παραπάνω; Ἴσως… Ὅμως ἐπὶ τοῦ παρόντος στὴν δική μας χώρα βασιλεύουν τὰ κουδουνισμένα καὶ διῳρισμένα ἐκ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τοῦ ΟΗΕ καὶ τῆς Μπίλτερμπεργκ, ποὺ ἔχουν ἐντολὲς νὰ παραμένουμε προσδεδεμένοι στὸ «ᾆρμα τῆς Δύσεως». Κοινῶς, γιὰ τὴν ὥρα, ὄχι μόνον δὲν ἀποφασίζουμε μόνοι μας ἀλλὰ μᾶς ἔχουν καὶ προγεγραμμένους. Γιὰ νὰ ἀλλάξῃ τὸ ὅ,τι δήποτε ἀπαιτεῖται πρωτίστως νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀπὸ προσώπου γῆς κάθε εἴδους ἐλεγχομένης κουδουνίστρας καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς χώρας μας νὰ περάσῃ στὰ χέρια ἐντίμων καὶ ἠθικῶν προσώπων, ποὺ θὰ μποροῦν νὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὰ τέλματα. Πόσο συντόμως ὅμως θά μποροῦσε νά συμβῇ κάτι τέτοιο;

Ἐὰν λοιπὸν πράγματι κάποιο «ξανθὸ γένος» θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς βοηθήσῃ γιὰ νὰ σωθοῦμε (κι ὄχι νὰ μᾶς σώσῃ, τὸ τονίζω αὐτό!!!), τότε σίγουρα αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν τὸ ῥωσσικό. Μάλιστα ἐπ’ ἀφορμῆς αὐτῶν τῶν σκέψεών μου, ὅταν ἔγραψα τὸ παραπάνω κείμενον, συζητῶντας μὲ φίλους καὶ ἐξηγῶντας τους τὸ ποιὸ (κι ἐὰν) θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι κάποιο αὐτὸ τὸ «ξανθὸ γένος» (ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ θὰ ὑπάρξη), ὀπωσδήποτε, κατ’ ἐμέ, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τὸ ῥωσσικό. Φοβόμουν δέ, ἀλλὰ καὶ ὑποψιαζόμουν πὼς θὰ ἦταν τὸ …ἀγγλικό!!!

Τί ἐννοῶ; Ἐννοῶ, πολὺ ἁπλᾶ, πὼς ὄσο κι ἐὰν δὲν μοῦ ἀρέσῃ κάτι τέτοιο (διότι γνωρίζω πολὺ καλὰ τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ Ἄγγλοι καὶ τὸ πόσο ὑπάκουοι εἶναι στὶς ἐντολὲς τῶν τοκογλύφων), ὅμως, εἰδικῶς τώρα, σὲ μίαν μετά-brexit ἐποχή, ὄπου σύσσωμος ἡ Εὐρώπη μαστίζεται ἀπὸ τὸν πανγερμανισμὸ καὶ τὸν ἰσλαμισμό, ἡ μόνη πραγματικὴ ἐλπὶς διασώσεώς της, μὲ τὸν τρόπο ποὺ σήμερα ἐξελλίσσονται οἱ καταστάσεις, εἶναι (δυστυχῶς γιὰ ὅλους μας!!!) ἡ Μεγάλη Βρεταννία!!!

Ναί, ὑπεδείκνυα στοὺς φίλους μου τὴν Ἀγγλία, ὡς πιθανὴ σύμμαχό μας, ἀλλὰ οὐδέποτε ὡς σωτήρα μας. Ἄλλο, κατ’ ἐμέ, τὸ νὰ …«κρέμεσαι» ἀπὸ τὰ @ρχίδι@ τοῦ (κάθε) συμμάχου καὶ ἄλλο τὸ νὰ ὁρίζῃς μόνος σου τοὺς ὅρους συμμαχίας καὶ συνεργασίας. Κι ὅλα τοῦτα σὲ μίαν πρό-brexit ἐποχή. Τώρα ὅμως, στὴν μετά-brexit ἐποχή, ἐπανέρχομαι γιὰ νὰ δηλώσω ἐπισήμως πὼς ἐὰν ὡς χώρα δὲν ἐπιτύχουμε νὰ προσδεθοῦμε οἰκονομικῶς μὲ τὴν Μεγάλη Βρεταννία, θὰ ἀφανισθοῦμε, διότι, εἶναι πλέον πασιφανὲς πὼς ὄχι μόνον θὰ μᾶς καταπιῆ πλήρως ὁ πανγερμανισμὸς ἀλλὰ θὰ φτύση καὶ τὰ …κουκούτσια μας στὴν ἀνυπαρξία. 

Μά, γιὰ νὰ συμβῇ ἡ ὁποιαδήποτε ὑπέρ μας ἐξέλιξις πρῶτο μας μέλημα, ὡς λαοῦ, δὲν εἶναι τὸ νὰ ἀναμένουμε, μὲ σταυρωμένα χέρια, τὸν ὑποτιθέμενό μας σωτῆρα, μὰ μόνον τὸ νὰ κάνουμε ὅσα ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας μόνοι μας καί, ἐν συνεχείᾳ, ἐὰν τοῦτο κριθῇ χρήσιμον κι ἀναγκαῖον, ναί, νὰ συμμαχήσουμε μὲ ὅσους χρειάζεται. Ὄχι δῆλα δὴ νὰ κρεμασθοῦμε σὲ σωτῆρες, παρὰ νὰ γίνουμε σωτῆρες τοῦ ἐαυτοῦ μας.

Συμπερασματικῶς.
Κατ’ ἐμέ, ἀνεξαρτήτως προφητειῶν, δὲν γίνεται νὰ ἀναμένουμε σωτῆρες, διότι τὸ μόνον ποὺ θὰ ἐπιτύχουμε εἶναι νὰ παραταθῇ ἡ δουλεία μας, γιὰ μερικοὺς ἀκόμη αἰῶνες.
Ἀποκλείοντας ὅμως τοὺς σωτῆρες, τότε ὑποχρεούμεθα νὰ σωθοῦμε μόνοι μας.
Πρῶτο μας μέλημα, πρὸ κειμένου νὰ σωθοῦμε, εἶναι νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ προσωπολατρῖες, ἀπὸ ἡμι-πρότυπα καὶ ἀπὸ ὅ,τι δήποτε μᾶς διαιρεῖ.
Ἐπόμενόν μας μέλημα τὸ νὰ ξεφορτωθοῦμε ὁριστικῶς τὰ κάθε λογῆς χρώματος, «ἰδεολογίας» καὶ κόμματος σαπρόφυτα, στρεφόμενοι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον σὲ ἴδιες δυνάμεις, μὴ ἐλεγχόμενες ἀπὸ τοκογλύφους καὶ ἐκπροσώπους τους.
Γιὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν τοῦτα ὅμως ἀπαιτεῖται ἡ ἀτομικὴ κι ἐθνικὴ αὐτογνωσία μας. Δὲν εἴμαστε ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, ἐὰν ἀδυνατοῦμε νὰ εἴμαστε ἄξιοι κληρονόμοι τους. Γιὰ νὰ γίνουμε ἄξιοι κληρονόμοι τους πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε, ἐν τῷ συνόλῳ μας, νὰ στραφοῦμε σὲ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἐγκαταλείψαμε γιὰ νὰ βολευθοῦμε στὰ σημερινὰ δουλικά μας κελλιά.
Ἐὰν κριθῇ ἀναγκαῖον, τότε ναί, νὰ προβοῦμε σὲ συμμαχίες, ποὺ ὅμως τὸ κριτήριον ἐπιλογῆς τους θὰ εἶναι τέτοιο, ποὺ θὰ μᾶς ἐξυψώνη καὶ δὲν θὰ μᾶς καταστέλλη.

Κατ’ ἐμὲ λοιπόν, γιὰ τὴν ὥρα καὶ μόνον, ἐφ΄ ὅσον εὑρισκόμεθα ὑπὸ πλήρη οἰκονομικὸ ἔλεγχο, ἀπαιτεῖται νὰ «προσδεθοῦμε» οἰκονομικῶς μὲ χῶρες τέτοιες ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἐξέλθουμε τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κατέργου.
Τὸ ἐὰν θὰ εἶναι (ἤ ὄχι) μία τέτοια χώρα ἡ Μεγάλη Βρεταννία, θὰ ἀποφασισθῆ μετὰ τὸ πέρας τῆς σημερινῆς παραστάσεως, πού, ὁσονούπω, φθάνει στὸ τέλος της.
Ἐὰν ἐπιτύχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε δὲ ἐπιτυχῶς τὰ ὅσα ἔχουν εἰς βάρος μας προγραμματισθῆ, τότε καὶ μόνον τότε, θὰ ἔχουμε ἀποκαταστήση τμῆμα τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως, ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ μᾶς ὁδηγήση στὸ νὰ ἐλευθερωθοῦμε μόνοι μας.

Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι γιὰ νὰ λέμε καὶ νὰ ἀποφεύγουμε τὸ πράττειν. Ὁ μὴ πράττων ὅμως εἶναι δεδομένον πὼς ἔχει πεθάνη μὰ ἐλησμόνησαν νὰ τὸ τὸ ποῦν!!! 

Φιλονόη 

Υ.Γ. Δόγμα Μακάιντερ ποὺ μᾶς λέει πὼς ὅστις κατέχῃ θέσεις σὲ θερμὰ ὕδατα [βλέπε Μεσόγειον ἀλλὰ ἐπὶ τῆς οὐσίας Ἀρχιπέλαγος (Αἰγαῖον) καὶ Ἰόνιον], αὐτομάτως θέτει ὑποψιότητα γιὰ …πλανητάρχης. Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀνακύπτει εἶναι τὸ ἐὰν τελικῶς θὰ συντηρήσουμε τὸν (ἐπίπλαστον, καταχρηστικῶς ἀποκτειθέντα καὶ ἰδαιτέρως ὑβριστικὸ) ὁποιονδήποτε πλανηταρχισμὸ ἤ ὄχι. Κι ἐὰν ὄχι, τότε μήπως ἐπί τέλους ὀφείλουμε νά προασπίσουμε τίς θέσεις μας καί τόν χῶρο μας μά, κυρίως, νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τόν ῥόλο μας;