Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως… (η)

…καὶ ἐπαναδομήσεως τοῦ κόσμου μας, θὰ ἔπρεπε νὰ συμπληρώσω.
Ἑνὸς κόσμου ποὺ ἄλλοι θέτουν τοὺς κανόνες καὶ ἐμεῖς τοὺς ἐφαρμόζουμε ἂνευ δυνατότητος (ἢ καὶ θελήσεως) ἀντιδράσεως.
Ἑνὸς κόσμου ποὺ κατήντησε ἀφιλόξενος γιὰ ὅσους σκέπτονται, ἐνᾦ θὰ ἔπρεπε νὰ συμβαίνῃ τὸ ἀντίθετον.
Ἑνὸς κόσμου ποὺ τὰ σκουπίδια διαφημίζονται ὡς πρότυπα, ἐνᾦ τὰ πρότυπα διώκονται κι ἐξαφανίζονται ὡς ἐπικίνδυνα καὶ ἀπειλητικά…

Συνέχεια

Δὲν γνωρίζουμε ἀκόμη τὸν ἀριθμὸ τῶν θυμάτων τοῦ Πολυτεχνείου

Μία μελαγχολικὴ ἡμέρα στὴν ἀκόμη μελαγχολικότερη πρωτεύουσα τῶν θυμάτων τοῦ Πολυτεχνείου
17 Νοεμβρίου 1973

Εἶναι λάθος νὰ θεωροῦμε πὼς δὲν ὑπῆρξαν θύματα στὸ Πολυτεχνεῖο τὸ 1973. Πτώματα δὲν ὑπῆρξαν! Συνέχεια

Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως… (ζ)

…καὶ ἐπαναδομήσεως… Ἐκ θεμελίων… τῶν πάντων…
…γιὰ νὰ μπορέσουμε, σιγὰ σιγά, νὰ ἐπανακτήσουμε τὴν χαμένη μας αὐτοεκτίμησιν, τὸν χαμένο μας ἑαυτὸν καὶ τὴν κλεμμένη μας ζωή.
Ἡ ἀντίστασις, ἐπὶ τῆς οὐσίας, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, πρέπει νὰ γίνεται μὲ ὅπλα κι ἐργαλεία στὰ ὁποία δὲν ἔχουν πρόσβασιν κι ἔλεγχο οἱ κρατοῦντες, διότι σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν θὰ τὰ διαφθείρουν καὶ θὰ τὰ καταστρέψουν.
Καί ποιό εἶναι τό μέγιστον ὅπλο τοῦ κόσμου μας; Μήπως ἡ σκέψις μας; Μήπως τό μυαλό μας;
Συνέχεια

Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως… (στ)

…καὶ ἐπαναδομήσεως καὶ ἐπανεκκινήσεως καί, ἐὰν ἀπαιτηθῇ (ποὺ ἀπαιτεῖται) μηδενισμοῦ καὶ ἰσοπεδώσεως ὅλων αὐτῶν ποὺ θεωρούσαμε, ἔως τώρα, δεδομένα.
Δεδομένα δὲν ὑπάρχουν στὸν πραγματικὸ κόσμο, πολλῷ δὲ μᾶλλον ὅταν, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, ἀπεδείχθη πὼς ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀφήσαμε νὰ μᾶς παρασύρουν, ἦσαν πλαστά, ἄχρηστα καὶ καταστροφικά.
Συνέχεια

Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως… (ε)

…καὶ ἐπαναδομήσεως… Ἐκ θεμελίων… τῶν πάντων…
…γιὰ νὰ δικαιούμεθα νὰ αἰσθανόμεθα πολῖτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου…
Πραγματικοὶ πολῖτες κι ὄχι κατὰ φαντασίαν…!!!

Συνέχεια

Ὥρα πραγματικῆς Ἀντιστάσεως… (δ)

…καὶ ἐπαναδομήσεως, λέμε, τοῦ κόσμου μας…
Κι ἀπό ποῦ ξεκινᾶμε γιά νά τόν φτιάξουμε αὐτόν τόν σάπιο μας κόσμο;
Μά, ἐννοεῖται, ἀπὸ ἐμᾶς. Πρῶτα καὶ πάντα ἀπὸ ἐμᾶς.
Ἐὰν δὲν φτιάξουμε τὸ κύτταρον (ἐμᾶς) εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐλπίζουμε, νὰ προσμένουμε καὶ νὰ θέλουμε νὰ ἀλλάξουν οἱ ἄλλοι.
Συνέχεια