Κάθεσαι μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια μιὰ Μεγάλη Παρασκευὴ σπίτι σου νὰ χαλαρώσῃς καὶ ἀνάβεις τὴν τηλεόραση.
Τὶ Βαραββᾶς νὰ παίζῃ, τὶ Ἰοῦδες ποὺ φιλοῦσαν ὑπέροχα, τὶ ληστοσυμμορίτες ὅλων τῶν Φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ ἀφοῦ χόρτασαν ληστεῖες καὶ φόνους τὸ γύρισαν στὸ «ἱεραποστολικὸ ἔργο» καὶ ἔγιναν Μαθητές, μέχρι τὸν Μωυσὴ νὰ παίρνῃ τὶς 10 ἐντολὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ (του), εἴδα (τώρα τὶ σχέση ἔχει ἡ Προπαγάνδα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιὰ τὸν «περιούσιο λαό» τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μόνον οἱ καναλάρχες καὶ οἱ ἐντολὲς ποὺ παίρνουν ξέρουν νὰ μᾶς ἀπαντήσουν). Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἑλλάδος πρότυπα
Δικαστήριο στὶς Βρυξέλλες καὶ δικαστήριο στὸ Ἑλλαδοκαφριστάν!
Γιὰ καλή μου τύχη (;;-:::) οὐδέποτε ἔχω φθάσει σὲ δικαστήρια ὡς ἐμπλεκομένη. Ὅμως ἔχω περάσει γιὰ ἀρκετὲς (μὴ δικαστικὲς) ὑποθέσεις ἀπὸ αὐτά. Τὸ θέαμα δὲν μοῦ ἄρεσε. Ἄν καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς σὰν κτίρια, ἐξωτερικῶς τοὐλάχιστον, εἶναι εὐπρεπή, κατ’ οὐσίαν ὅμως προδιαθέτουν αὐτὸν ποὺ τὰ ἐπισκέπτεται πὼς θὰ συναντήσῃ κάτι ἀπολύτως συνηθισμένο. Τίποτα ἰδιαίτερον. Στὰ ὅρια τῆς ἀδιαφορίας.
Συνέχεια