Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κάλλος

Τέχνη καὶ Βαρβαρότητα.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

«ἄγαλμα πᾶν ἐφ’ ᾧ τις ἀγάλλεται»
ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΔΑ

Στὶς ἀρχὲς τοῦ περασμένου αἰῶνα, ἕνας Αὐστριακὸς συλλέκτης ἔργων τέχνης, ἀγόρασε σὲ δημοπρασία τὸν πίνακα «Ἡλιοβασίλεμα πάνω ἀπ’ τὴν Ἀδριατική» (1910). Ὁ πίνακας συνοδευόταν ἀπὸ πιστοποιητικὸ ἐμπειρογνωμόνων ὅτι τὸ ἔργο ἀνήκει στὸ χαρισματικὸ πινέλο τοῦ Ραφαὲλ Ἰωακείμ Μπορονάλι, ἑνὸς ἐκ τῶν φωτεινοτέρων ἐκπροσώπων τῆς ἐξπρεσσιονιστικῆς σχολῆς. Στὴν πραγματικότητα ὁ καμβὰς ζωγραφίστηκε ἀπὸ ἕνα πινέλο, τὸ ὁποῖο ἔδεσε στὴν οὐρὰ ἑνὸς γαϊδάρου μία ὁμάδα καλλιτεχνῶν, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Roland Dorzhele. Μάλιστα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐμπνευσμένης δημιουργίας δὲν παρέλειψαν νὰ φωτογραφίσουν τὴ στιγμή. Τὸ δὲ ὄνομα Boronali ἀποτελεῖ ἀναγραμματισμὸ τῆς λέξεως Συνέχεια →

Τὰ χαμένα ἀριστουργήματα τοῦ Φειδία

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ο Φειδίας (περ. 490 π.Χ. – 430 π.Χ.) ήταν Έλληνας γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας, ο οποίος έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της Κλασικής εποχής. Το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός στην Ολυμπία, το οποίο φιλοτέχνησε ο Φειδίας, ήταν ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ο Φειδίας σχεδίασε επίσης τα αγάλματα της θεάς Αθηνάς που βρίσκονταν στην Ακρόπολη των Αθηνών, δηλαδή την Αθηνά Παρθένο, που βρισκόταν μέσα στον Παρθενώνα, και την Αθηνά Προμάχο, ένα κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα που βρισκόταν ανάμεσα στο Ερεχθείο και τα Προπύλαια. Συνέχεια →

Ὁ «Εὐαγγελισμὸς» τοῦ Παρθενῶνος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 Δὲν γνώριζα τὴν ὕπαρξι αὐτῆς τῆς μετόπης καὶ καταχάρηκα ὅταν διάβασα γιὰ αὐτήν.
Βέβαια, ἐγὼ δὲν συνδέω τὰ χριστιανικὰ πιστεύω μὲ τὴν παρουσία αὐτῆς τῆς σκηνῆς, διότι ἔχουμε μίαν τεράστια κιβωτὸ πληροφορίας στὴν μυθολογία μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ λάβουμε τὰ ἀπαραίτητα ἐρεθίσματα, νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ μελετήσουμε τὴν προέλευσι τῆς σκηνῆς.

Συνέχεια →

Δικαστήριο στὶς Βρυξέλλες καὶ δικαστήριο στὸ Ἑλλαδοκαφριστάν!

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Γιὰ καλή μου τύχη (;;-:::) οὐδέποτε ἔχω φθάσει σὲ δικαστήρια ὡς ἐμπλεκομένη. Ὅμως ἔχω περάσει γιὰ ἀρκετὲς (μὴ δικαστικὲς) ὑποθέσεις ἀπὸ αὐτά. Τὸ θέαμα δὲν μοῦ ἄρεσε. Ἄν καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε πὼς σὰν κτίρια, ἐξωτερικῶς τοὐλάχιστον, εἶναι εὐπρεπή, κατ’ οὐσίαν ὅμως προδιαθέτουν αὐτὸν ποὺ τὰ ἐπισκέπτεται πὼς θὰ συναντήσῃ κάτι ἀπολύτως συνηθισμένο. Τίποτα ἰδιαίτερον. Στὰ ὅρια τῆς ἀδιαφορίας. 
Συνέχεια →

Τὰ γυμνὰ τῆς Νέλλης.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Σέ μία ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ἀπό συντηρητισμό, στήν Ἀθήνα τοῦ 1929, ἡ φωτογράφος Ἒλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη ἀπό τό Ἀϊδίνι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, προκαλεῖ σκάνδαλο μέ τίς φωτογραφίες της. Ἡ φωτογράφος, γνωστότερη μέ τήν ἀγγλική ὑπογραφή τῶν ἒργων της, Nelly’s, άποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα στον καλλιτεχνικό χώρο καί ἰδιαίτερα σέ αὐτόν τῆς φωτογραφίας. Ἡ θεματογραφία της ὑπῆρξε ἰδιαίτερα ἑλληνοκεντρική καί τά ἒργα της ἀποτύπωσαν ἀρχαῖα ἑλληνικά μνημεῖα καί ἀγάλματα, τήν Ἀθήνα τοῦ Μεσοπολέμου καί τήν ἑλληνική οἱκογένεια.
Συνέχεια →