«Ακόμη πιο σαφής ήταν ο Μεταξάς όταν εξηγούσε τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην Αγγλία – και σ’ ό,τι αφορούσε την περιβόητη ουδετερότητα – μιλώντας στις αρχές Μάη του ’40 με το Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον και ενώ ήδη η Γερμανία είχε εξαπολύσει τον πόλεμο: «Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης»(«Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις
«Πάπυρος», σελ. 76).» Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μικρὰ Ἀσία
Παντοῦ Ἑλλὰς ἀλλά…
Παντοῦ Ἑλλὰς ἀλλὰ μᾶς τὸ κρύβουν .
Οἱ Πελασγοὶ οἱ ἀρχαῖοι πρωτο-Ἕλληνες ἦσαν γηγενεῖς κάτοικοι τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἵμου, τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου, τοῦ Ἰονίου, τοῦ Εὐξείνου Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσιὰς καὶ τῆς Κύπρου. Οἱ Πελασγοὶ ἄρχισαν νὰ ἐποικοῦν σταδιακά τις ἔρημες ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους περιοχές: Συνέχεια
Παντοῦ Ἑλλάς, ἀλλὰ μᾶς τὸ κρύβουν.
Παντοῦ Ἑλλάδα ἄλλα μας τὸ κρύβουν .
Οἱ Πελασγοὶ οἱ ἀρχαῖοι πρωτο-Ἕλληνες ἤσαν γηγενεῖς κάτοικοι τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἵμου, τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου, τοῦ Ἰονίου, τοῦ Εὐξείνου Πόντου, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Κύπρου. Οἱ Πελασγοὶ ἄρχισαν νὰ ἐποικοῦν σταδιακά τις ἔρημες ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους περιοχές: Συνέχεια
Πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς…
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ
Κατὰ τοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912-13 καὶ χάριν στὸν ὑπερδιπλασιαστὴ τῆς Ἑλλάδος Βασιλέα Κωνσταντίνο τὸν Στρατηλάτη(*) καὶ στὸ Ἐπιτελεῖον του, τὸ νεοσύστατο ἑλληνικὸ κρατίδιο ἐπεκτάθη πέραν τῆς γραμμῆς Ἀμβρακικοῦ-Παγασητικοῦ.
Ἀπελευθερώσαμε, προσαρτήσαμε(ναί, προσαρτήσαμε!) καὶ σταδιακὰ ἐποικίσαμε(**) τὴ Βόρειο Ἑλλάδα, ὄχι πλήρως ἀλλὰ μέχρις σημείου που μᾶς ἐπέτρεπε ἡ ἰσχὺς μας, ἡ διπλωματία, ἡ τύχη ἤ-ἄν θέλετε-ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος. Συνέχεια
Νεώτερα γιὰ τὸ ἄγαλμα τοῦ Κέρβερου ποὺ βρέθηκε στὴν Ἱεράπολη…
στην αρχαία Ιεράπολη.
Λίγες αμφιβολίες εξακολουθούν να υπάρχουν ότι η σπηλιά που ανακαλύφθηκε από ομάδα Ιταλών αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή Francesco D’ Adria στην αρχαία πόλη της Ιεράπολης στην κλασική Φρυγία είναι πράγματι η «Πύλη του Άδη» της ελληνικής αρχαιότητας.
Οἱ πρῶτοι νεκροί.
Βασίλειος Τσιαβαλιάρης: Ο πρώτος νεκρός Έλληνας στρατιώτης
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;».
