Μια ιδιαίτερα τραγική κατηγορία κατοίκων, που διαβιούν ακόμη σήμερα στον Πόντο, είναι οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι των περιοχών Tόνυας, Όφεως, Σουρμένων και Mατσούκας, οι οποίοι αλλαξοπίστησαν βίαια το 17ο και 18ο αιώνα, αλλά στην πλειοψηφία τους δεν ξέχασαν την καταγωγή τους.
Του Κωνσταντίνου Φωτιάδη, Καθηγητή Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Προέδρου του Κέντρου Ποντιακών Μελετών Συνέχεια
Το τραγικό τέλος του στις απάνθρωπες αυστριακές φυλακές
Τα οστά του λέγεται ότι εστάλησαν από την Ρουμανία στην Αθήνα, κι έμειναν για δύο χρόνια στα αζήτητα στο τελωνείο του Αεροδρομίου Ελληνικού!
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
[email protected]
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, Ποντιακής καταγωγής πρίγκιπας, γιος και εγγονός ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας, στρατηγός του τσαρικού στρατού, αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας και πολιτικός αρχηγός της Επαναστάσεως του 1821, υπήρξε απο τις πιο τραγικές και συνάμα ιερές μορφές του αγώνα.
Εγκατέλειψε μια σπουδαία καριέρα και ζωή που θα ζήλευαν πολλοί, διέθεσε την προσωπική και οικογενειακή Συνέχεια
Είναι γελοίο το ότι κάποια Ελληνική βουλή σύρθηκε να αναγνωρίσει την γενοκτονία Ελλήνων μετά από εβδομήντα τόσα χρόνια για λόγους που τη βόλευαν την συγκεκριμένη στιγμή, καθιερώνοντας την 19ην Μαίου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Νεότουρκους. Είναι γελοίο το ότι ακόμη δεν έχει εκδώσει η βουλή τη «μαύρη βίβλο» που παρήγγειλε (η ίδια) από τότε στον καθηγητή κ. Φωτιάδη για να παλέψουν οι Πόντιοι το δίκιο τους διεθνώς ΜΟΝΟΙ τους. Ακόμη γελοιωδέστερες είναι οι παράτες που γίνονται κάθε χρόνο την ίδια ημέρα κατόπιν εγκυκλίων, σε πληθυσμούς της Ελλάδας που ψωνίζουν από «Ρωσσοπόντιους».
Συνέχεια
Πολὺς ἀγώνας γίνεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ἀπὸ φορεῖς τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐπισήμους, ἀνεπισήμους, ἰδιώτες, μὴ Πόντιους Ἕλληνες ἤ καὶ ἁπλῶς φιλέλληνες, γιὰ τὴν περίφημη ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοὺ Πόντου.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2013
Αγαπητοί φίλοι,
βοηθήστε την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας με την αγορά του ημερολογίου (10 ευρώ).
Οι εισπράξεις από την πώληση θα διατεθούν για την λειτουργία φροντιστηρίων εκμαθήσεως της Ελληνικής Γλώσσας Ελληνοπαίδων, στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, του Μοναστηρίου των Σκοπίων και του Βορείου Πόντου. Συνέχεια
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..
