Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συζητᾶμε γιὰ πιθανότητες ἀφανισμοῦ τῆς χώρας, ἐπεὶ δή, πολὺ ἁπλᾶ, ἔχει παγιδευθῆ στὰ δίκτυα τῆς τοκογλυφίας. Νὰ συζητήσουμε γιὰ ὅ,τι ἄλλο θέλετε, ἀλλὰ οὐδέποτε γιὰ ἀφανισμὸ τῆς χώρας καὶ τοῦ λαοῦ.
Οὐδέποτε ἔχουμε, στὸ παρελθόν, λόγῳ χρεῶν (ἢ καὶ «χρεῶν») ἀφανισμὸ λαῶν ἢ καὶ χωρῶν. Ἀντιθέτως μάλιστα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: στρατὸς τοκογλύφων
Θά τολμήσουμε νά μή …φταῖν πάντα οἱ ἄλλοι;
Τὴν ὥρα ποὺ ἡ χώρα διαλύεται καὶ τὰ πάντα καταῤῥέουν, τὸ μόνον πού, καθημερινῶς, ἀκοῦμε εἶναι γιὰ τὸ τί εἶπε ὁ Ἄλφα ἢ ὁ Βῆτα παπάτζας ἢ γιὰ τὸ τί δὲν ἔκανε ἡ τάδε καὶ ἡ δείνα ὑπηρεσία. Σὲ ἔναν τόπο ποὺ μάθαμε ὅλοι μας νὰ μὴ κυττᾶμε τὴν καμπούρα μας καὶ νὰ κυττᾶμε μόνον τὶς καμποῦρες τῶν ἄλλων, κάτι τέτοιο εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον νὰ μᾶς συμβαίνῃ, μόνον πού, τώρα πιά, ἐδῶ ποὺ ἔχουμε φθάση, καταντήσαμε πιὸ γελοῖοι κι ἀπὸ τὰ …χάχανα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν (μαζύ μας) τὰ …λάχανα, ἐφ’ ὅσον ὅταν οἱ ἄλλοι φταῖν, ἐμεῖς παραμένουμε παρατηρητές τους, δίχως νὰ καταπιανόμεθα μὲ τὸ πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τοὺς κάθε λογῆς «ἄλλους». «Νὰ τὴν βγάλουμε καὶ σήμερα»… Αὐτὸ εἶναι τὸ σύνθημα…
…καὶ ἂς πᾷν ὅλα στὸν ἀγύριστο… 
Πρωτοκαθεδρία στήν ῥωσσική ἐκκλησία;
Τὸ παρακάτω κείμενον ἐξεκίνησε νὰ γράφεται στὶς 29 Μαΐου 2016 καὶ ἦταν ἕτοιμον πρὸς δημοσιέυσιν στὶς 3 Ἰουνίου 2016, μὲ πάρα πολλὰ στοιχεία, ποὺ θὰ ἀνεδείκνυαν, μέσῳ πολλῶν ἐρευνῶν τῆς σελίδος μας – κι ὄχι μόνον, μὲ ὅλα τὰ γνωστὰ (ἐπισήμως πάντα) παρασκήνια, πὼς κάτι σημαντικὸ ἔτρεξε στὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἐν τούτοις, γιὰ λόγους τῆς τότε ἐπικαιρότητος, ἔμεινε στὰ πρόχειρα τῆς σελίδος.
Σήμερα σᾶς τὸ παρουσιάζω, ὄχι τόσο γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὰ ὅσα τότε γεγονότα πρό- λείαιναν τὰ σημερινά, ὅσο διότι πιστεύω πὼς ἀκόμη δὲν ἔχουμε δῆ κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχουν συμφωνηθῆ (καὶ) στὸ Ὅρος ἐκείνην τὴν περίοδο.
Ποιές ἦσαν αὐτές οἱ συμφωνίες;
Λίγη προσεκτικὴ παρατήρησις θὰ μᾶς τὶς ἀναδείξῃ.
Γιὰ τὴν ὥρα σᾶς ἀφήνω μὲ τὶς τότε σκέψεις καὶ σημειώσεις. Συνέχεια
Ἡ ἀριστερὰ (τέως ΠΑΣΟΚ) στὴν ἐξουσία. Ἡ φαντασία στὰ τάρταρα.
Ὁ τίτλος σχόλιο τοῦ διαδικτυακοῦ φίλου «Ἕνα»…
Τὸ εἴδαμε λοιπὸν κι αὐτό.
Ὁ …πολὺς Σταμάτης Κραουνάκης, ποὺ (ἐμμέσως, γιατί ἔτσι τοῦ εἶπε φίλος του) δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ἑλληνικὴ ταὐτότητα τῶν Μακεδόνων, εἰσῆλθε στὴν βο(υ)λή, ὡς ἀκροατὴς φαντάζομαι, πρὸ κειμένου νὰ ἐνημερωθῇ γιὰ τὶς ἐξελίξεις περὶ τοῦ ἐλέγχου τοῦ χρέους.
Καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, μὲ μίαν πρώτη ματιά, πὼς ἔπραξε ἀρίστως.
Ἀλλά εἶναι ἔτσι;
Προσωπικῶς ΔΕΝ παρακολουθῶ τὶς ἐκπομπές του στὸ ῥαδιόφωνο. Οὔτε τὶς δημόσιες τοποθετήσεις του. Μοῦ εἶναι παντελῶς ἀδιάφορες…
Τὸν ἄκουσα ὅμως πρὸ μηνῶν νὰ ἀρνεῖται τὴν ἑλληνικὴ ταὐτότητα μίας μεγάλης μερίδος Ἑλλήνων, ἀρνούμενος, οὐσιαστικῶς τὴν Ἑλληνικότητα τῆς γλώσσης τους. Συνέχεια
Δὲν γίνεται νὰ διδάξουμε ἐὰν δὲν διδαχθοῦμε…
Πῶς μποροῦμε νά διδάξουμε κάτι ἐάν πρωτίστως δέν ἔχουμε σέ αὐτό μαθητεύση ἀφοσιωμένοι;
Πῶς μποροῦμε νά μεταδώσουμε μίαν πληροφορία ἐάν δέν τήν κατέχουμε;
Πῶς μποροῦμε τελικῶς νά ζητήσουμε ἀπό ἄλλους νά μᾶς ἀκούσουν ἐάν δέν ἔχουμε μάθη νά ἀκοῦμε; Συνέχεια
Βιβλιοσχολιάζοντας τὸ «Μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα»
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις διότι πρόκειται γιὰ αὐστηρῶς προσωπικὲς ἀπόψεις. Παρακαλῶνται λοιπὸν πολὺ οἱ διάφοροι ΚΛΙΚοσυλλέκτες νὰ μείνουν μακρυά!!!
(Ξέρουν αὐτοί…!!!)
Τὸ 2013, ἕνα μικρὸ θὰ ἔλεγα βιβλιαράκι, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Πελασγὸς» τοῦ Γιάννη Γιαννάκενα, εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Συγγραφεὺς ὁ ἱστορικός μας Δημήτριος Μιχαλόπουλος.
Τὸ ἐν λόγῳ ἔργο ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ …2017 καὶ μία πρώτη, πολὺ γενική, παρουσίασίς του ἔγινε ἐδῶ: