Ἡ Καρδία ἦταν ἡ μεγαλύτερη πόλη τῆς Θρακικῆς Χερσονήσου (σήμερα χερσόνησος τῆς Καλλιπόλεως), ἀποικία τῶν Μιλησίων καὶ Κλαζομενίων στὸν Μέλανα κόλπο, στὸν σημερινὸ κόλπο τῆς Σάρου. Τὸν 6ον αἰώνα κυριεύτηκε ἀπὸ τὸν Μιλτιάδη καὶ τότε κτίστηκε τὸ ἐγκάρσιο τεῖχος ἀπὸ τὴν Καρδία ἔως τὴν Πακτύη, κατὰ πλάτος τῆς Θρακικής Χερσονήσου. Στὴν Καρδία προσορμίστηκε ὁ στόλος τῶν Ἀθηναίων μετὰ τὴν νίκη του στὴν Ἄβυδο τὸ 411 π.Χ.

     «Καρδία, πόλις μετὰ λιμένος, εἰς τὰ ΒΔ τῆς Θρακικῆς χερσονήσου, ὑπὸ τῶν Μιλησίων συνοικισθεῖσα, εἶτα ὑπὸ τοῦ Μιλτιάδου νέους ἀποίκους λαβοῦσα, καταστραφεῖσα δ’ ὑπὸ Λυσιμάχου, καὶ εἶτα πάλιν ἀνοικοδομηθεῖσα. Πατρὶς τοῦ βασιλέως Εὐμένους καὶ τοῦ ἱστοριογράφου Ἱερωνύμου» (Ἡρδ. Ζ, 68. – Στρβ. Ζ, 331) «Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας», Ραγκαβῆ. Συνέχεια →