Ὁ διεθνισμὸς εἶναι ἡ ἐπιβεβλημένη «ἀνάγκη» τῆς ἐποχῆς γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ κάποιος δίχως προβλήματα.
Ὁ πατριωτισμὸς ὅμως εἶναι ἐνόχλησις. Κι ὅταν λέμε πατριωτισμός, ἐννοοῦμε μόνον τὸν ἄδολο πατριωτισμό, κι ὄχι τὸν ὑποκινούμενον ἀπὸ μικρὰ ἤ μεγάλα συμφέροντα.
Δυστυχῶς ὅμως  στὴν χώρα μας, καθὼς φυσικὰ καὶ σὲ ὅλες τὶς χῶρες σταδιακῶς, ἡ ἔννοια τοῦ πατριωτισμοῦ εἶναι «ἀνάγκη» νὰ διωχθῇ, διότι διαχωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τοὺς συνειδητοποιημένους πολῖτες. Βλέπετε, τὸ νὰ γνωρίζῃ κάποιος τὶς ῥίζες του, καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὸν προορισμό του, εἶναι κάτι ποὺ δυσκολεύει τὴν ἐπιβολὴ τῆς γενικῆς καὶ καθολικῆς …ἀνοίας!!!
Ἡ ἄννοια, ἡ καθολικὴ ἄνοια, εἶναι «ἀνάγκη» νὰ ἐπιβληθῇ σὲ κάθε ἀνθρώπινον ὄν τοῦ πλανήτου, διότι μόνον ἔτσι δὲν θὰ ὑπάρχουν μνῆμες καὶ κατ’ ἐπέκτασιν συνδετικοὶ κρίκοι μὲ τὴν ἄλλην πραγματικότητα, τὴν Ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου.

Ἄρα εἶναι σαφῶς  σκόπιμος καὶ στοχευμένη ἡ  ἰδεολογικὴ σύγχυσις ποὺ πασχίζουν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν.
Τὸ παρήγορον φυσικά, ἐὰν μποροῦμε νὰ τὸ δοῦμε κι ἔτσι, εἶναι πὼς δὲν τὸ ἐφαρμόζουν μόνον σὲ ἐμᾶς.
Τὸ ἄσχημο εἶναι πὼς ναί, ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ τὸ ἔχουν πάθῃ ἤδη.

Φιλονόη

Στα σεμινάρια Πολιτικών Επιστημών σε πανεπιστήμια του πολιτισμένου κόσμου καταδικάζονται όλων των τύπων τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Και όμως στην Ελλάδα φαίνεται ότι ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά. Πέραν της σοβιετικής νοοτροπίας πολλών ιθυνόντων σε θέματα οικονομίας, ακούσαμε σε «σοβαρή» εκπομπή στη τηλεόραση, από πολιτικό μάλιστα μετριοπαθούς (υποτίθεται) παράταξης, ότι για να παταχθεί ο ναζισμός -που εννοείται δεν έχει καμία θέση ανάμεσα στους Έλληνες- «ο σοβιετικός στρατιώτης είχε καρφώσει την κόκκινη σημαία στο Reichstag (Γερμανική Βουλή)»!

Κανείς από τους «σπουδαγμένους» καλεσμένους όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων της συγκεκριμένης εκπομπής δεν έφερε αντίρρηση στο λεχθέν του βουλευτή. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει ότι τόσο ο Κομμουνισμός όσο και οι Φασισμός και Εθνικοσοσιαλισμός συνιστούν, βάσει ιστορικής εμπειρίας και θεωρητικού υπόβαθρου, ολοκληρωτικά καθεστώτα, εγκαθιδρύουν δικτατορίες, συγκεντρώνουν τα πάντα στο κράτος, υπήρξαν καθεστώτα άθεα, άφησαν πίσω εκατομμύρια θυμάτων και διατηρούσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι οι μεν χωρίζουν τους ανθρώπους σε έθνη-κράτη, οι δε σε τάξεις.

Γιατί όμως επιμένουν κάποιοι στην ιδεολογική καταδίκη της μίας μόνο πλευράς; Μα, γιατί ο πατριωτικός λόγος πρέπει να φιμωθεί, ταυτιζόμενος με την ακραία σοβινιστική ιδεολογία του Ναζισμού και να λάμψει ο διεθνισμός της απέναντι πλευράς, ώστε όλοι να οδηγηθούμε στην γκρι κοινωνία δούλων και να λογιζόμαστε μόνο σαν «πολίτες του κόσμου», μιας και έθνη πλέον δεν υπάρχουν, όπως είχε δηλώσει ο Ομπάμα στο Βερολίνο.

Εμείς όμως απευθυνόμαστε σε όλους εσάς τους ελεύθερους Έλληνες, οι οποίοι δεν καταλαβαίνετε από παγίδες και διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Εσείς που βάζετε πίστη και πατρίδα πάνω απ όλα, χωρίς να μισείτε τον διπλανό σας. Εσείς που είστε έτοιμοι να βοηθήσετε τον οποιοδήποτε μη Έλληνα με βάση το φιλότιμο, αρκεί να μην έρθει στον χώρο σας με επιθετικές διαθέσεις. Εσείς που γνωρίζετε ότι η ελληνική ιστορική μνήμη δεν είναι κάτι το οπισθοδρομικό αλλά δείχνει τον δρόμο της προόδου, της ευημερίας και της ελευθερίας.

Όλοι εσείς ακούστε τα απλά λόγια του αείμνηστου Θύμιου Καρακατσάνη σε μία από τις συνεντεύξεις του:

«Δεν ντρέπομαι να δηλώσω φιλόπατρης, ενώ συνήθως όποιος δηλώνει φιλοπατρία, «είναι» γραφικός, λαϊκίζων και φασίστας, γιατί στην Ελλάδα μπερδεύουμε το πρόσωπο με τον π….

(…)

Θεωρούμε τον σοβινιστή ίδιο με τον φιλόπατρη. Είναι δύο διαφορετικές έννοιες: Ο ένας αγαπάει την πατρίδα του, ο άλλος θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της πατρίδας του σε παγκόσμιο επίπεδο (σ.σ. όπως συνεχίζουν να πράττουν δήθεν δημοκρατικές χώρες της Δύσης) και θεωρεί ότι όποιος άλλος λαός υπάρχει πρέπει να καταστραφεί.»

Άραγε πόσοι από τους «σοβαρούς» πολιτικούς δεν προσπαθούν με αυταρχικό τρόπο να επιβάλλουν τις απόψεις της παγκοσμιοποίησης στους Έλληνες; Αυτούς γιατί δεν τους κατηγορεί κανείς; Είναι ηλίου φαεινότερον ότι στην χώρα μας επιχειρείται να ενταθεί η ιδεολογική σύγχυση στους πολίτες, ώστε να μπαίνουν όρια στον λόγο και κανείς να μην γνωρίζει πως πρέπει να εκφραστεί για μην χαρακτηριστεί.

Η «λύση» που πλασάρεται στο «πρόβλημα» του σοβινισμού είναι ο παγκοσμιοποιητικός διεθνισμός, ο οποίος έχει τις ιδεολογικές ρίζες του στον Μαρξισμό, και όχι η επί ίσοις όροις αντιπαράθεση που θα αναδείκνυε το δια πυρός και σιδήρου διαχρονικό, ελεύθερο και οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού απέναντι στα διάφορα θεωρήματα της εποχής.

πυγμή