ἔρευνα Τὸ Χρήσιμον

Η Zakharova είπε για τα λόγια του Πολωνού Υπουργού αμύνης για την «σφαγή Volyn»

Η επίσημος εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσσικής Ομοσπονδίας Μαρία Zakharova, φωτογραφικό αρχείο

————————

ΜΟΣΧΑ, 13 Ιουλίου – RIA Novosti. Η Επίσημη  αντιπρόσωπος του ρωσσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα είπε για  τα λόγια του υπουργού αμύνης της Πολωνίας, Anthony Macierewicz για τη ‘σφαγή Volyn».

Νωρίτερα, ο Macierewicz, γνωστός για τις αντι-ρωσσικές δηλώσεις του, είπε ότι η Ρωσσία «προκάλεσε» την γενοκτονία των Πολωνών, «χρησιμοποιώντας» Ουκρανούς Εθνικιστές.
Στην σελίδα της στο Facebook η Zakharova ζητά από την Βαρσοβία να διευκρινίσει, αυτά που  «ανακοίνωσε ο υπουργός αν είναι η επίσημη θέση της Πολωνίας ή  προσωπικές του απόψεις, και κατά πόσον αν υπάρχουν  ιστορικά γεγονότα ή φυσικά φαινόμενα, στα  οποία η Ρωσσία δεν είναι ένοχη;»

«Υπάρχουν φόβοι ότι, η σιωπηρή ενθάρρυνση τέτοιων σοβινιστικών δηλώσεων, μήπως η Πολωνική  ηγεσία  την  εσωτερική  Russophobia θέλει να  την γλυστρήσει  αθόρυβα στην υποκίνηση Εθνικού  μίσους;» – Λέει η επίσημος εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Ρωσσίας.

Νωρίτερα, ο πρόεδρος της Επιτροπής του Συμβουλίου Ομοσπονδίας Konstantin Kosachev σχετικά με την διεθνή Υπόθεση  κατηγόρησε τον  Makarevich στην «προδοσία της μνήμης των προγόνων τους» [1]. Σύμφωνα με τον γερουσιαστή, τα λόγια του Πολωνού Υπουργού έγιναν  χάρη της πολιτικής σκοπιμότητας.

«Σφαγή Volyn» – η μαζική δολοφονία των Πολωνών  από τα μέλη του ουκρανικού επαναστατικού στρατού (UPA απαγορεύεται στην Ρωσσία) κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα θύματα αυτών των γεγονότων ήταν τουλάχιστον εκατό χιλιάδες άτομα.

Η πολωνική Γερουσία στο ψήφισμά της χαρακτήρισε  την  «σφαγή Volyn»  γενοκτονία.

τὸ κουτσαβάκι

ria.ru

Polish Sejm approved decree on Volyn massacre in first readingPolish parliament approved the first reading of the resolution on recognition of the Volyn massacre events, the mass killings of Poles by Ukrainian nationalists in 1943-45, as the genocide. It is reported by the “Polish Radio”.

The first reading of the document was approved by two commissions of the Sejm, of the liaison with Poles abroad and of the culture and means of communication.

‘The first reading of the resolution adopted by the commissions states that in July 1943, the wave of crimes committed by the OUN, UPA and the SS Galicia came to the culmination. As a result of the genocide in 1943-45, there were killed more than a hundred thousand citizens of the Rzeczpospolita,’ says the statement.

However, the authors decided to “sweeten” the decree and added a line of solidarity with Ukraine which is now ‘fighting against an external aggressor’.

DONi News Agency

Οι έχθρες των λαών

Η Ιστορία λοιπόν λέει, ότι οι δύο χώρες δοκιμάζονταν από τριβές και αντιπαλότητες ήδη από τον 18ο αιώνα, ενώ στις αρχές του 20ού ξέσπασε ένας μακρύς πόλεμος. Ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «Economist», το οποίο αναφέρεται στην τελική πράξη του δράματος, περιγράφει με ακρίβεια τα γεγονότα. «Από τον Φεβρουάριο του ΄43 ως τον Φεβρουάριο του ΄44, ένοπλοι Ουκρανοί αντάρτες σκότωσαν κάπου 100.000 Πολωνούς που κατοικούσαν στο Βολίν, μια επαρχία που ανήκε παλαιότερα στην Πολωνία και μετέπειτα πέρασε στην ουκρανική κυριαρχία. Οι σφαγές έφθασαν στο απόγειό τους τον Ιούλιο του ΄43, όταν 20.000 Πολωνοί (γυναίκες, γέροι και παιδιά) βασανίστηκαν κι εκτελέστηκαν και κάπου 20.000 Ουκρανοί επίσης σκοτώθηκαν από Πολωνούς ή Ουκρανούς, που τους θεώρησαν συνεργάτες των κατακτητών».

Η μαύρη σελίδα αυτής της οδυνηρής αιματοχυσίας φορτώθηκε με μνήμες, θρύλους και παρεξηγήσεις, σημειώνεται στο δημοσίευμα. Για τους Πολωνούς, η περιοχή ήταν «ειδυλλιακή» και στα γραφικά χωριά της ζούσαν αρμονικά Πολωνοί, Ουκρανοί κι Εβραίοι, ως την ημέρα που οι Ουκρανοί εθνικιστές αιματοκύλισαν τον πληθυσμό. Η πραγματικότητα, σημειώνεται, ήταν πιο σύνθετη, καθώς η σφαγή του Βολίν ήταν η ουκρανική αντίδραση σε μια σκληρή πολιτική αφομοιώσεως των μειονοτήτων της Λευκορωσσίας και της Ουκρανίας που είχε εφαρμόσει η Πολωνία. Ένα πρόγραμμα διαμορφώσεως μιας «Πολωνικής Ουκρανίας» είχε τότε υλοποιηθεί με σκληρό τρόπο. Οι ορθόδοξες εκκλησίες καταστράφηκαν, οι Ουκρανοί αναγκάστηκαν να ασπαστούν τον Καθολικισμό, απολύθηκαν από τις δημόσιες υπηρεσίες, τα κοινωνικά δικαιώματα καταπατήθηκαν και δημιουργήθηκε (σε αντίδραση) ένα υπόγειο κίνημα που διεκδικούσε να φύγουν οι Πολωνοί από το Βολίν, φουντώνοντας ένα κλίμα που, τελικά, οδήγησε στα βάρβαρα επεισόδια.

Αν όμως οι Ουκρανοί ήθελαν να φύγουν οι Πολωνοί απ΄ το Βολίν, τελικά συνέβη το αντίστροφο λίγο αργότερα όταν, το ΄47, σε μια τεράστια επιχείρηση εθνικής καθάρσεως, η πολωνική κυβέρνηση μετεγκατέστησε κάπου 140.000 Ουκρανούς από τα χωριά τους στην νοτιο-ανατολική Πολωνία στα νέα εδάφη που προσάρτησε η χώρα, στο βορειοδυτικό άκρο της Πολωνίας.

ΠΗΓΗ
Volyn Oblast
Volyn was once part of Kievan Rus’ before becoming an independent local principality and an integral part of the Halych-Volynia, one of Kievan Rus’ successor states. In the 15th century, the area came under the control of neighbouring Grand Duchy of Lithuania, in 1569 passing over to Poland and then in 1795, until World War I, to the Russian Empire where it was a part of the Volynskaya Guberniya. In the interwar period most of the territory, organized as Wołyń Voivodeship was under Polish control.

In 1939 when following the Molotov-Ribbentrop pact Poland was invaded and divided by Nazi Germany and the Soviet Union, Volyn joined the Soviet Ukraine, and on December 4, 1939 the oblast was organized.

Many Ukrainians rejoiced at the “reunification”, but the Polish minority suffered a cruel fate. Thousands of Poles, especially retired Polish officers and intelligentsia were deported to Siberia and other areas in the depths of the Soviet Union. A high proportion of these deportees died in the extreme conditions of Soviet labour camps and most were never able to return to Volyn again.

In 1941 Volyn along with the Soviet Union was invaded by the Nazi Germany’s Barbarossa Offensive. Nazis alongside Ukrainian collaborators completed their holocaust of the Jews of Volhynia in late 1942.

Partisan activity started in Volyn in 1941, soon after German occupation. Partisans were involved in the Rail War campaign against German supply lines and were known for their efficiency in gathering intelligence and for sabotage. The region formed the basis of several networks and many members of the local population served with the partisans. The Poles in the area became part of the Polish Home Army, which often undertook operations with the partisan movement.

UPA initially supported Nazi Germany which had in turn supported them with financing and weaponry before the start of World War two. Many served in the various RONA and SS units. Once they became disillusioned with the Nazi program, they independently began to target all non Ukrainians (Poles, Jews, Russians, among others) for liquidation. Some 30,000 to 60,000 Poles, Czechs, remaining Jews, and Ukrainians who tried to help others escape (Polish sources gave even higher figures) and later, around 2,000 or more Ukrainians were killed in retaliation (see Massacres of Poles in Volhynia).

In January 1944 the Red Army recaptured the territory from the Nazis.

In the immediate aftermath of World War II the Polish-Soviet border was redrawn based on the Curzon line. Volyn, along with the neighbouring provinces became an integral part of the Ukrainian SSR. Most Poles who remained in the eastern region were forced to leave to the Recovered Territories of western Poland (the former easternmost provinces of Germany) whose German population had been expelled. Some of the Ukrainians on the western side, notably around the city of Kholm (Chełm in Polish), were also forcibly relocated to Ukraine.

Volyn Oblast

Historiography of the Volyn tragedy
 

Massacres of Poles in Volhynia and Eastern Galicia
 

Το αληθινό ιστορικό πρόσωπο των Ουκρανών νεοναζί