Στα 479 π.Χ. έγινε στις Πλαταιές η μεγάλη, ένδοξη για τους Έλληνες μάχη, που στάθηκε η τελευταία των μηδικών πολέμων στην αρχαία Ελλάδα..
Μετά απ’ την ατυχία του στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Ξέρξης, αφήνοντας το Μαρδόνιο στη Θεσσαλία, έφυγε για την Περσία. Ο Μαρδόνιος προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους ΑΘηναίους, προτείνοντάς τους να συμμαχήσουν μαζί του με διάφορα ανταλλάγματα. Οι Αθηναίοι όμως αρνήθηκαν περήφανα κι έτσι ο Μαρδόνιος με τους 300.000 στρατιώτες του στρατοπέδεψε στην κοιλάδα του Ασωπού, κοντά στις Πλαταιές.
Με αρχηγό το Σπαρτιάτη Παυσανία, οι ελληνικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στην Ελευσίνα (110.000 Έλληνες ή, σύμφωνα μ’ άλλους ιστορικούς, μόνο 37.000).
Στην κρισιμότερη στιγμή της μάχης σκοτώθηκε ο Μαρδόνιος και οι Έλληνες, με ορμή, μπήκαν στο στρατόπεδο των Περσών και τους κατέσφαξαν. Απ’ τη στρατιά του Μαρδονίου μόνο λίγες χιλιάδες πολεμιστών σώθηκαν.
Κοσμοϊστορική ήταν η σημασία της μάχης των Πλαταιών, γιατί η Ελλάδα ελευθερώθηκε για πάντα απ’ την ξένη εισβολή. Από τότε η πόλη των Πλαταιών κηρύχθηκε ιερή και απαραβίαστη και, αφού ξανακτίσθηκε με τη βοήθεια των Αθηναίων, έζησε μέχρι τα χρόνια του πελοποννησιακού πολέμου ειρηνικά και ήσυχα. Οι Πλαταιείς, για την ανδρεία που έδειξαν, τιμήθηκαν με βραβείο ανδρείας και πήραν και χρηματική αμοιβή 80 τάλαντα.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Πρέπει νὰ σημειωθῇ ἐδῶ ὅτι κύριος συντελεστὴς τῆς μεγαλειώδους καὶ ἀποφασιστικῆς αὐτῆς νίκης τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν βαρβάρων ἦτο καὶ ἡ συμβολὴ τοῦ Μακεδόνος βασιλέως Ἀλεξάνδρου Α΄. ὅστις ὑποτελὴς ὤν τὼν Περσῶν ἠκολούθη ἄκων αὐτοὺς μὴ παραλείπων ὅμως εὐκαιρίας δοθείσης νὰ πληροφορῆ τοὺς ὁμοεθνεῖς του Ἕλληνας τὰ πολεμικά σχέδιά των. Ἐν προκειμένω, τὴν παραμονὴν τῆς μάχης μετεῖχε εἰς τὸ πολεμικὸν συμβούλιον τοῦ Μαρδονίου καὶ μόλις ἐνύκτωσε ἔσπευσε διαφεύγων τὴν προσοχὴν τῶν περσικῶν φρουρῶν πρὸ τὸ Ἑλληνικὸν στρατόπεδον διὰ νὰ πληροφορήση τοὺς Ἕλληνας τὸ τελικὸν σχέδιον μάχης τοῦ ἐχθροῦ. Ἐκεῖ ἐζήτησε ἀπὸ τοὺς σκοποὺς νὰ τὸν παρουσιάσουν εἰς τὸν Παυσανίαν διότι εἶχε συγκλονιστικὰ πράγματα νὰ εἴπῃ. Ἡ μαρτυρία τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ΕΛΛΗΝΟΣ ὅστις διεκινδύνευε ὄχι μόνον τὴν ζωήν του ἀλλὰ καὶ τὴν τύχην τοῦ βασιλείου του εἶναι συγκλονιστική ἅμα καὶ συγκινητική. Ἕλλην εἶμαι καὶ ἐγὼ, τοὺς εἶπεν, ἀπὸ τὸ γένος τὸ ἀρχαῖον καὶ λέγω αὐτὰ διότι δὲν θέλω νὰ ἰδῶ τὴν ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΔΟΥΛΩΜΕΝΗΝ.
«Οὐ γὰρ ἄν ἔλεγον, εἰ μὴ μεγάλως ἐκηδόμην συναπάσης τῆς Ἑλλάδος• αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον, καὶ ἀντ’ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἄν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» (Ἡροδότου ‘Ἱστορίαι’, 9,45,7).
Αἱ πληροφορίαι τοῦ Ἀλεξάνδρου ὑπῆρξαν βεβαίως πολιτιμώτατοι καὶ συνετέλεσαν τὰ μέγιστα εἰς τὴν νίκην.
ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΕΠ’ ΑΥΤΟΥ;
Δὲν ἦταν ἐκεῖ. Ἔφτιαχναν τὸν Ἀλέξανδρο τότε!!!
Ετσι πρεπει να ειμαστε και σημερα,ενωμενοι,για την μεγαλη μαχη που πλησιαζει