«Το χρέος της χώρας είναι μεγάλο. Η εμπιστοσύνη των δανειστών έχει κλονιστεί»… μ’ αυτά τα λόγια δεν περιγράφεται η σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδος, αλλά η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας, το… 1953!Εξήντα χρόνια πριν από σήμερα υπεγράφη στο Λονδίνο η συμφωνία για την διαγραφή του γερμανικού χρέους. Τέτοιες ημέρες (27 Φεβρουαρίου 1953) η Ελλάς (και άλλα 69 κράτη) «ξελάσπωναν» την Γερμανία, παρ’ όλα τα δεινά που είχε προκαλέσει η χώρα αυτή στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Επειδή υπεγράφη αυτή η συμφωνία – για την διαγραφή του γερμανικού χρέους – η μεταπολεμική οικονομία της ηττημένης χώρας έθεσε τα θεμέλια του μετέπειτα καλουμένου «οικονομικού θαύματος». Διαβάστε τι γράφει η Γερμανίδα ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι, του Πανεπιστημίου της Στουτγκάρδης: «Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς την διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα». Και τονίζει ότι «δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με την σημερινή Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειαζόταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάς ανήκε στους νικητές και δανειστές και απεδέχθη και εκείνη την διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας»…
Για χρόνια οι Γερμανοί απέκρυπταν συστηματικά την αλήθεια, παραπληροφορούσαν σκόπιμα τους Γερμανούς (πολίτες και μαθητές), αφού δεν έλεγαν κουβέντα για το ιστορικό γεγονός ότι η χώρα τους – μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – εκτός από ταπεινωμένη και κατάπτυστη ήταν και υπερχρεωμένη. Και δεν είναι μόνο αυτή η αλήθεια που απέκρυψαν οι γερμανικές κυβερνήσεις από τους πολίτες και τους μαθητάς της χώρας τους.
Διαβάστε τι είπε ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους, Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de (για την μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών), στην Deutsche Welle: «Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και γι’ αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για την περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς».
Περίπου 70 χώρες είχαν τότε απαιτήσεις έναντι της προπολεμικής και μεταπολεμικής Γερμανίας. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν τότε γύρω στα 30 δισεκ. μάρκα – δηλ. μόλις στο 23% του ΑΕΠ. (Ακόμη και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι ευρίσκονται σε κίνδυνο, μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ). Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν «φρέσκο» χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής της αναπτύξεως. Έγιναν σκληρές διαπραγματεύσεις. Και οι νικητές-πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στην διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν την μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του – μη ρωτάτε «γιατί», είναι μια μακριά ιστορία, επίσης καλά κρυμμένη, που τώρα σιγά-σιγά αρχίζει να ξετυλίγεται…
Τότε και η Ελλάς συμφώνησε στην διαγραφή του γερμανικού χρέους!
Αυτή η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνον εάν εκέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. «Οι δανειστές της είχαν, λοιπόν, συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα», λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ. Γιατί κανείς δανειστής δεν εύχεται να πεθάνει αυτός που του έχει δανείσει και του πίνει το αίμα σαν βαμπίρ, σαν «νόμιμος τοκογλύφος». Το αντίθετο μάλιστα.
Και συνεχίζει ο Γ. Κάιζερ: «Μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσεως δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά άρματα μάχης. (…) Εάν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους, μόνον εάν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες έως ότου να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα».(πηγή)
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Δὲν ἔχουν ἀκριβῶς ἔτσι τὰ πράγματα Μινώταυρε. Οὐδὲν χρέος διέγραψεν ἡ Ἑλλὰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ κατοχικὸν δάνειον, αἱ δὲ ἀποζημιώσεις ἐκ τῶν καταστροφῶν τρέχουν καὶ διαρκῶς αὐξάνονται. Ἡ πραγματικότης εἶναι μία. Ὅτι οὐδέποτε ἡ Ἑλλὰς τὰ ἐζήτησε. Ὅσα χρόνια καὶ ἄν παρέλθουν καὶ ὅσον ὁ κόσμος αὐτὸς ὑπάρχει, τὸ χρέος τῆς Γερμανίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα τὸ ὁποῖον εἶναι ἀπαράγραφον διαρκῶς θὰ διογκοῦται. Ὅσο τὸ ταχύτερον πληρώσῃ ἡ Γερμανία τόσον τὸ καλλίτερον δι’ αὐτήν.