Γιατί οἱ χῶρες ἔχουν χρέη;

Στὸ πατρικό μου μάθαμε τὸ ἐξῆς: «ΔΕΝ ἁπλώνουμε τὸ χέρι μας μακρύτερα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ φθάνει».
Αὐτό, σὲ ἁπλᾶ ἑλληνικά, σημαίνει πὼς ΔΕΝ διαβιοῦμε μὲ πλαστὸ χρῆμα. Δῆλα δὴ μὲ δανεικά.
Ἔχουμε νά φᾶμε; Τρῶμε. Δὲν ἔχουμε, δὲν τρῶμε…
Αὐτὸ ὅμως συνέβη (καὶ συμβαίνει) στὸ πατρικό μου… Κι ἐδῶ συζητᾶμε γιὰ μίαν χώρα ὁλόκληρη, σὰν τὴν δική μας, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλην χώρα στὸν πλανήτη.
Γιατί λοιπόν οἱ χῶρες ΔΕΝ εἶναι ἐλευθέρες;

Διότι, κατὰ βάσιν ΔΕΝ εἶναι αὐτόνομες. Διότι ΔΕΝ ἔχουν αὐτάρκεια. Ἤ διότι ἔχουν …«πεισθεῖ» πὼς δὲν εἶναι αὐτάρκεις!!!
Διότι ἁπλώνουν τὸ ξερό τους μακρύτερα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ φθάνει…

Ἤ, διότι, ἀκόμη χειρότερα, τὶς ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ νὰ ἁπλώνουν τὸ ξέρο τους μακρύτερα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ φθάνουν.Γιατί οἱ χῶρες ἔχουν χρέη;2

Μία χώρα, σὲ ἁπλᾶ ἑλληνικά, πρέπει νὰ διοικεῖται ὅπως ἀκριβῶς διοικεῖται μία οἰκία. Πόσα ἔχουμε; Τόσα… Ἄρα τόσα θὰ ξοδέψουμε…
Δὲν ἔχουμε, ΔΕΝ ξοδεύουμε…
Μὰ αὐτὰ εἶναι …ἰδεατὰ γιὰ τὶς δημοκρατίες τοῦ κόσμου μας σήμερα…
Σπουδαία τὰ καλὰ τῆς δημοκρατίας ἄλλως τέ…
Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν μᾶς ἀρέσῃ, ἤ ὄχι, ἔχουμε μίαν συνυπευθυνότητα ὅλοι μας, ἐφ΄ ὅσον ψηφίζουμε…!!!
Συνεπῶς καὶ τὰ ὅποια χρέη εἶναι …«ΝΟΜΙΜΑ», ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι προϊὸν …ἐξαπατήσεως.
Ἄρα, ἄν καὶ τὰ ὑπογράφουν …«ἐκπρόσωποί» μας, ΟΛΟΙ μας, λόγῳ …συνυπευθυνότητος, θὰ τὰ πληρώσουμε. (Γιὰ αὐτοὺς ΔΕΝ εἶμαι καὶ πολὺ σίγουρη…!!!)

Ἄς πᾶμε ὅμως στὴν οὐσία τοῦ θέματος.
Γιατί οἱ χῶρες ἔχουν χρέη;
Γιατί, θὰ μοῦ ἀπαντήσετε, δὲν ἔχουν ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς πρῶτες ὕλες, δὲν ἔχουν ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς βιομηχανίες καὶ δὲν ἔχουν ὅλων τῶν εἰδῶν τὴν πρωτογενὴ παραγωγή. Ὡραῖα… Συμφωνοῦμε.
Καί τί ἐμποδίζει τίς χῶρες νά λειτουργήσουν σέ βάσεις ἀνταλλακτικότητος μέ τίς ἄλλες χῶρες, ὅταν κι ἐφ΄ὅσον ἀδυνατοῦν νά παράξῃ κάποιο προϊόν;
Γιατί μία χώρα πού παράγει πορτοκάλια δέν μπορεῖ νά τά ἀνταλλάσσῃ μέ κάποιαν πού παράγει πετρέλαιο; Ἤ μέ κάποιαν ἄλλην πού παράγει λιγνίτη; Ἤ τέλος πάντων γιατί μία χώρα δέν μεριμνᾶ γιά τήν αὐτάρκειά της, πρό κειμένου νά μπορῇ νά συναλλάσσεται μέ ἄλλες χῶρες, ἀλλά πάντα καί σέ κάθε περίπτωσιν, πρωτίστως νά διαθέτῃ τούς βασικούς πυλῶνες τῆς ἀνεξαρτησίας της;

Διότι ἁπλούστατα ἐδῶ κάπου ἔρχονται οἱ …«περιούσιοι» τραπεζῖτες καὶ προτείνουν νὰ …διευκολύνουν τὴν κατάστασιν. Θὰ διαθέσουν αὐτοὶ τὰ ἀναγκαῖα ποσά, γιὰ ἀγορές, (ὄχι πλέον γιὰ ἀνταλλαγές), πρὸ κειμένου, ὡς ἐνδιάμεσοι, νὰ κερδίσουν τὸ κάτι τίς τους καὶ φυσικὰ νὰ μποροῦν νὰ ἐλέγχουν τὴν ἀξία τοῦ χρυσοῦ*.
Κι ἔτσι ἡ μία χώρα, πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλην, σύρονται σὲ δανεισμούς, ἀνοήτους τελικῶς, ἐφ΄ ὅσον τοὺς ὅρους τοῦ δανεισμοῦ ΔΕΝ τοὺς ὁρίζουν οἱ χῶρες ἀλλὰ οἱ τράπεζες. Καὶ καταλήγουν, κατὰ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα ΟΛΟΙ μας πλέον, στὸ νὰ δουλοποιοῦνται ταχύτατα ὅλοι οἱ λαοὶ τοῦ πλανήτου… Μὰ ΟΛΟΙ!!!
Ὡραῖο τὸ κόλπο… Καὶ παλαιό…
Διότι τελικῶς χάσαμε τὶς πραγματικὲς ἀξίες γιὰ νὰ τρέχουμε ὅλοι μας πίσω ἀπὸ τὸ χρυσάφι.

Καί τί προτείνω; Πῶς ἀλλάζουν αὐτά τά δεδομένα, τόσων καί τόσων αἰώνων; Πῶς μποροῦμε νά πείσουμε τήν ἀνθρωπότητα νά ἀπαλλαγῇ ἀπό αὐτήν τήν πληγή;  Πῶς θά μπορέσουμε νά ἀνατρέψουμε αὐτές τίς ἄθλιες συνθῆκες, καί νά τίς ἀντικαταστήσουμε μέ ἄλλες, πιό φυσικές, λογικές καί ἀνθρώπινες;

Νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ πρῶτον καὶ τὸ βασικότερον.
Μία χώρα, σὲ ὁποιαδήποτε πλευρὰ τοῦ πλανήτου, ὀφείλει πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα νὰ παραμένῃ αὐτάρκης. Νὰ μπορῇ νὰ τραφῇ, νὰ ἐνδυθῇ, νὰ ὑποδυθῇ, νὰ στεγασθῇ, νὰ ζεσταθῇ, νὰ ἀμυνθῇ… Νὰ προστατευθῇ ἀπὸ κάθε ἐχθρό. Δῆλα δὴ πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ τὴν γεωργία της καὶ τὴν κτηνοτροφία της καὶ τὴν ἁλιεία της καὶ τὴν βιοτεχνία της καὶ τὴν βιομηχανία της καὶ τὶς πρῶτες ὕλες της. Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, μία χώρα «πορδή», ὅπως εἶναι ἡ Ἰαπωνία, ἐμπρὸς στὴν Κίνα, νὰ μπορῇ νὰ παραμένῃ αὐτάρκης στὰ πάντα, καὶ νὰ …ἀδιαφορῇ γιὰ τὸ μεγαθήριον Κίνα, κι ἐμεῖς, ποὺ ἔχουμε τὰ πάντα, νὰ ἐξαρτώμεθα ἀπὸ τὴν …Κίνα καὶ νὰ γλείφουμε τοὺς Τούρκους γιὰ νὰ μὴν μᾶς …στραβοκυττάξουν!!!
Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα καὶ μόνον ἀκυρώνονται ΟΛΟΙ οἱ πολιτικοὶ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, διότι ἀν τὶ νὰ φροντίσουν γιὰ τὸ νοικοκύρεμα τῶν δημοσίων οἰκονομικῶν, γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους, μᾶς ἔσυραν στὴν ἀπομάκρυνσιν ἀπὸ τὶς πηγὲς τῆς ἐπιβιώσεώς μας καὶ τῆς αὐταρκεία μας. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ μόνον εἶναι ΟΛΟΙ τους προδότες. Κι αὐτοὶ ποὺ ἦλθαν, ἀλλὰ κι αὐτοὶ ποὺ ἔρχονται ἤ ποὺ θὰ ἔλθουν.
ΟΛΟΙ τους, μὰ ΟΛΟΙ τους, ἀδιαφόρησαν, ἀδιαφοροῦν καὶ θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ἀδιαφοροῦν, γιὰ τὴν αὐτοδυναμία τῆς χώρας. Τοὺς ἐνδιέφερε καὶ τοὺς ἐνδιαφέρει ΜΟΝΟΝ ἡ δική τους, προσωπικὴ ἀποκατάστασις… Μὲ ὅλα τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα τῆς διαφθορᾶς, τοῦ «χρέους» καὶ τῆς χρεωκοπίας.

Συνεπῶς;
Τί πρέπει νά κυττάξῃ κάποιος πολιτικός, πού ἀγαπᾶ τόν τόπο καί θέλει εἰλικρινῶς τήν ἀνεξαρτησία του;
Εἴπαμε… Αὐτάρκεια!! Αὐτοδυναμία!!! Ἱκανότης ἐπιβιώσεως μὲ δικά μας μέσα καὶ ὄχι μὲ εἰσαγωγές.
Δῆλα δή, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ὅλο αὐτὸ τὸ οἰκοδόμημα, ποὺ μᾶς παρουσιάζουν ὡς κάτι ποὺ πρέπει νὰ προστατεύσουμε, διότι ἐξυπηρετεῖ ΑΥΤΟΥΣ, εἶναι ὁ ὑπ΄ ἀριθμὸν «Ἕνας»  στόχος μας…. 

Κατ’ ἐπέκτασιν, καὶ παραμένοντας στὸ θέμα μας, ἄς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ  μοντέλο διακυβερνήσεως καὶ διαβιώσεως, ποὺ βασίζεται στὴν συναλλαγὴ μὲ βάσιν τὸν δανεισμό, εἶναι ἀπὸ τὴν ἀρχή του λάθος καὶ τὸ σημαντικότερον μέσον γιὰ νὰ καθιστᾶ τοὺς λαοὺς ὑποτελεῖς. Ἄρα κανονικά, ἐὰν θέλουμε νὰ συζητήσουμε γιὰ ἀνεξαρτησία, πρῶτα πρέπει νὰ συζητήσουμε γιὰ τὸ μοντέλο διακυβερνήσεώς μας.
Διότι ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινοῦν κι ἐκεῖ καταλήγουν ὅλα. Τὸ χρῆμα εἶναι τὸ μέσον κι ὄχι ὁ αὐτοσκοπός.
Ἡ Πόλις, τὸ Πολίτευμα καὶ οἱ Πολῖτες εἶναι αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ κι ὄχι τὸ ἐὰν θὰ μᾶς δανείσῃ, ἤ ὄχι, ἡ ΕΚΤ καὶ τὸ ΔΝΤ, πρὸ κειμένου νὰ παχαίνουν οἱ μπένυδες καὶ νὰ θησαυρίζουν τὰ GAPατα.

Ἕνα ἄλλο σημεῖον ποὺ διαπιστώνουμε καθημερινῶς εἶναι ἡ ἀπουσία εὐθύνης.
ΔΕΝ ἔχει εὐθύνη τὸ ἀντωνάκιον, τὸ GAPατον, ὁ παπαδήμιος, τὸ μπένυ, τὸ φῶτι καὶ μία στρατιὰ ἀκόμη κουδουνισμένων.
Ὅμως… Ἐμεῖς τοὺς ἐκλέξαμε… Στὴν δημοκρατία ΟΛΟΙ εἴμαστε συνένοχοι, ἐφ΄ ὅσον ψηφίζουμε... Ἄρα ἡ εὐθύνη εἶναι κοινή. Κι αὐτὸ τὸ παγκαλικό: «μαζὺ τὰ φάγαμε», ἔχει λογική. Ὄχι λογικὴ πραγματική, ἀλλὰ πολιτειακή. Διότι ἐμεῖς ἐκλέξαμε τὸν κάθε πάγκαλο ποὺ διόριζε καὶ μασουλοῦσε, κατὰ τὸ δοκοῦν. Συνεπῶς ἔχουμε συνευθύνη… (Ναί, μόνος του ἔτρωγε… Ἐμεῖς τοῦ δίδαμε τὴν ἄδεια νὰ τρώγῃ ὅμως!)
Κατ’ ἐπέκτασιν λοιπόν, ΟΛΕΣ οἱ συγκυβερνήσεις (τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ΟΛΕΣ οἱ δημοκρατίες γενικότερα) ἐμφανίζονται καὶ λειτουργοῦν γιὰ νὰ ἀπομειώσουν τὴν συνυπευθυνότητα. ΔΕΝ θὰ φταίη τὸ ἀλεξέι… οὔτε τὸ καμμένο… γιὰ τὰ ὅποια λάθη συμβοῦν…
Θὰ φταίη ὁ κακός μας ὁ καιρός, ἀλλὰ ΟΥΔΕΠΟΤΕ αὐτοί
. Ὅπως τελικῶς ΔΕΝ ἔφταιγαν (θὰ τὸ ζήσουμε κι αὐτό!) τὰ προαναφερόμενα κουδουνισμένα. Δὲν ἔφταιγαν ὅταν συνυπέγραφαν τὴν δουλοποίησίν μας, διότι ἦταν συλλογικὴ πράξις. Ὄχι ἀτομική…

Δὲν ἔφταιγαν ὅταν ΔΕΝ διάβαζαν μνημόνια, διότι ἦταν ἐπίσης συλλογικὴ ἀπόφασις. Ὄχι ἀτομική τους…
Δὲν θὰ φταῖν αὔριο, ποὺ θὰ ξαναϋπογράψουν μνημόνια, διότι θὰ εἶναι ἐπίσης συλλογικὴ πράξις. Ὄχι τοῦ ἀλεξέι ἤ τοῦ καμμένου!
Μὲ αὐτὴν τὴν λογική, κι ἐφ΄ ὅσον ἐμεῖς τοὺς ἐπιλέξαμε, ἔχουν ἤδη ἀθωωθεῖ, πρὶν ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἔγκλημά τους, διότι ΕΜΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΥ, τοὺς δόσαμε τὸ δικαίωμα τῆς διακυβερνήσεως.

Ἐπὶ τέλους ὅμως… Ἄς ξεκινήσουμε ἐμεῖς ἀπὸ τὴν ἀναγνώρισιν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῶν εὐθυνῶν μας, πρὸ κειμένου νὰ ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΜΕ μὲ τὶς πράξεις μας καὶ τὰ κουδουνισμένα νὰ πράξουν ἀναλόγως…
Ἄς ὑποχρεωθοῦμε ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες συνθῆκες, νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀναλαμβάνουμε εὐθῦνες. Διότι ΔΕΝ ἔχω εὐθύνη μόνον γιὰ τὴν δουλειὰ ποὺ μοῦ ἀνέθεσαν ἤ γιὰ τὸ ἐὰν θὰ μεγαλώση τὸ παιδί μου ἀσφαλῶς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ σύνολον τῆς κοινωνίας μας, καὶ γιὰ τὴν ἄμυνα τῆς χώρας, καὶ γιὰ τὴν κοινωνικὴ συνοχή, καὶ γιὰ τὴν προάσπισιν τῶν συνόρων καὶ γιὰ τὴν προάσπισιν τῶν θεσμῶν, τῆς παιδείας, τῆς ἠθικῆς, τῆς γλώσσης ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ὁρίων γενικότερα…!!!
Κι ἕναν σωρὸ ἄλλα ἀκόμη, ποὺ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ὀφείλει, ἐπὶ τέλους, νὰ ἀρχίσῃ νὰ ἀναγνωρίζῃ, νὰ συνειδητοποιῇ καὶ νὰ ἀντιλαμβάνεται!
Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ βάσις. Ἐὰν ἡ βάσις ΔΕΝ εἶναι ὑγιής, γιατί νά εἶναι ἡ κορυφή της;

Καὶ φθάνουμε στὸ τελευταῖο, στὸ «διὰ ταὔτα».
Εἶναι σαφῶς πιὸ εὔκολο νὰ σπεύσουμε στὰ συσσίτια, νὰ αἰτηθοῦμε τὰ κοινωνικὰ τιμολόγια τῆς ΔΕΗ, νὰ ζητήσουμε καὶ λίγο πετρέλαιο ἀπὸ τὴν πολιτεία… νά… νά… νά…
Μὰ εἶναι πολὺ δύσκολο, ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ καὶ τελικῶς ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ τὸ νὰ ἀναζητήσουμε δρόμους τέτοιους, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν, ἀρχικῶς ὡς ἄτομα, μὰ στὴν συνέχεια ὡς κοινωνίες, στὴν αὐτάρκεια. Ναί, στὸ χωράφι… Ναί, στὰ πρόβατα… Ναί, στὸ καΐκι… Ναί, στὸ κυνῆγι… Ναί, στὸ ῥάψιμο… Ναί, στὸ ὑποδηματοποιεῖον… Ναὶ ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ θὰ μπορέσουμε νὰ ἀνακτήσουμε, τμῆμα, ἤ καὶ τὸ ΟΛΟΝ, τῆς χαμένης μας ἀξιοπρεπείας. Καὶ μποροῦμε. Διαθέτουμε καὶ τὴν εὐφυΐα καὶ τὴν ἀντοχὴ καὶ τὴν θέλησιν γιὰ νὰ τὰ καταφέρουμε.
Ἐν τάξει… Περάσαμε καὶ περνᾶμε, ἀκόμη, μέσα ἀπὸ μίαν λεηλασία ἄνευ προηγουμένου….
Μά…
Μὰ δὲν μᾶς φοβᾶμαι. Ἔχουμε περάσει ἀμέτρητες φορὲς ἀπὸ δύσκολα καὶ ἐπιβιώσαμε.
Γιατί νά μήν τά καταφέρουμε τώρα; Μπορῶ νὰ ἰσχυριστῷ μάλιστα πὼς εἴμαστε πλησιέστερα ἀπὸ ἄλλες φορές, τοῦ παρελθόντος, στὸ σημεῖον ἐκεῖνον ποὺ λέγεται πάτος. (Ὄχι, ἀκόμη ΔΕΝ φθάσαμε…!!!) Μὰ πᾶτος σημαίνει πάτημα… καὶ κατ’ ἐπέκτασιν σημεῖον στηρίξεως γιὰ τὴν ἄνοδον.
Ἄρα καὶ σημεῖον καμπῆς… Ἀναστροφῆς τῶν δεδομένων…
Κι ἐπεὶ δὴ τὰ κουδουνισμένα εἶναι παντελῶς ἀνίκανα γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἀναστροφή, ἀπὸ τὴν …κορυφή, ὅπου στέκονται, ἄς τὴν ξεκινήσουμε ἐμεῖς, ἀπὸ τὴν βάσιν. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀποδείξουμε πὼς δικαιούμεθα καὶ μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὰ δεδομένα.
Ἀπὸ αὐτοὺς ΔΕΝ περιμένουμε κάτι πλέον…

Κι ἐπεὶ δὴ κάποιοι θὰ ἀναρωτηθοῦν γιὰ τὸ πῶς θὰ συμβοῦν ὅλα τὰ παραπάνω, σὲ νέες βάσεις καὶ μὲ ἕνα κράτος τρομοκράτη ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας, ποὺ ἀξιώνει νὰ τοῦ προσφέρουμε …«ἐθελοντικῶς» ἀκόμη καὶ τὸ …αἷμα μας, προτείνω, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, τὴν ΑΡΝΗΣΙΝ πληρωμῶν. Γενικῶς, εἰδικῶς, καθολικῶς…
Ἔως νὰ ὁλοκληρώσουν τὶς παλαβωμάρες τους θὰ ἔχουμε ἀλλάξει ἐμεῖς, τόσο, ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ τοὺς στείλουμε, μαζὺ μὲ τὶς συμβάσεις τους, τὰ μνημόνιά τους καὶ τὶς «γέφυρές» τους, ἀλλὰ καὶ ὅλην τὴν ἀνηθικότητά τους, τὴν βρωμιά τους καὶ τὰ ἀφεντικά τους στὸν ἀγύριστο!!! (Ἴσως καὶ λίγο παρὰ πέρα…!!!)

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Ζητῶ συγγνώμη ἀπὸ τοὺς οἰκονομολόγους τῆς «παρέας» μας, ἀλλὰ ἁπλοϊκὰ σκέπτομαι, ἁπλοϊκὰ γράφω…!!!

Υ.Γ.2. ΔΕΝ ὑπάρχει πραγματικὸ χρέος. Γιὰ ὅποιο «χρέος» συζητᾶμε, εἶναι πάντα μὲ εἰσαγωγικὰ καὶ ΠΛΑΣΤΟ!!! Δὲν ἔχει κάποιο νόημα νὰ τὸ ἀναλύσουμε σήμερα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ διαπιστώσετε, διαβᾶστε τὶς συμβάσεις ἀπὸ τὰ δάνεια τοῦ Ὁρλάνδου, ποὺ …οὐδέποτε παραλάβαμε, ἀλλὰ ποὺ πληρώναμε ἔως προσφάτως!!!

Υ.Γ.3. Τὰ «χρέη» ὅπως τὰ ὁρίζουν οἱ τραπεζῖτες, ἀπὸ τὸ 1974 καὶ μετά… Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πλιατσικολόγημα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, προσέξτε καὶ τοὺς δεῖκτες ἀνόδου τους… Ἐκεῖ εἶναι τὸ «ζουμί»!!!

Γιατί οἱ χῶρες ἔχουν χρέη;1

*Διότι ὁ χρυσός, ἀνεξαρτήτως τοῦ τὶ συμβαίνει μὲ τὰ νομίσματα σήμερα, ἐξακολουθεῖ νὰ παραμένῃ ἡ μοναδικὴ ἀνταλλακτικὴ ἀξία τῆς πρωτογενοῦς παραγωγῆς. Ὄχι διότι ὁ χρυσὸς τρώγεται, ἀλλὰ διότι ὅλα τὰ πρωτογενῆ προϊόντα ἔχουν τὴν ὅποια ἀξία τους σὲ χρυσό, ὅπως ἄλλως τὲ καὶ ἡ ἀνθρώπινη ἐργασία… Ἴσως καὶ ἡ ἴδια ἡ …ζωή!

φωτογραφία
καὶ ἀπεικόνισις.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Γιατί οἱ χῶρες ἔχουν χρέη;

Leave a Reply