Ιατρικοί οργανισμοί φαρμάκων ή παραρτήματα φαρμακοβιομηχανιών;

ΙΑΤΡΟ-ΦΑΡΜΑΚΟ-ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ

«Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας»

Αντώνης Καρακούσης, «Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας» (Το Βήμα, 03/05/2009)
Αντώνης Καρακούσης, «Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες» (Το Βήμα, 25/04/2009)

Το ατέλειωτο πάρτι που πραγματοποιήθηκε στην Υγεία τα προηγούμενα χρόνια και μέρος του οποίου αποκαλύπτεται σήμερα με την υπόθεση Novartis, είχε περιγραφεί αναλυτικά από «Το Βήμα», ήδη από το μακρινό 2009. Συγκεκριμένα,

• Στις 3 Μαΐου 2009 σε άρθρο του Αντώνη Καρακούση με τίτλο «Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας» περιγραφόταν πώς το δομημένο παραοικονομικό σύστημα ιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών κλόνισε συθέμελα τα ασφαλιστικά Ταμεία με κατασπατάληση πόρων με αντάλλαγμα ταξίδια, δώρα και ποσοστά για φάρμακα και ιατρικά υλικά.

Σύμφωνα με το άρθρο που επικαλείται επίσημα στοιχεία, οι δαπάνες Υγείας το 2004 προσέγγιζαν το ποσό των 16,4 δις ευρώ. Το 2007 είχαν εκτοξευθεί σε 22,6 δις ευρώ, χωρίς όμως να υπάρχει βεβαιότητα για την ακρίβεια των αριθμών.

Σύμφωνα με την τότε έκθεση του ΟΟΣΑ οι δαπάνες Υγείας, βάσει των στοιχείων του 2005, έφθαναν το 10,1% του ΑΕΠ και ήταν υπερδιπλάσιες των δαπανών της Εθνικής Αμύνης.

• Στις 25 Απριλίου 2009, σε άρθρο του Αντώνη Καρακούση, με τίτλο «Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες», «Το Βήμα» είχε φέρει στην δημοσιότητα στιγμιότυπο από διαδρόμους πανεπιστημιακής κλινικής σχετικό με τις σχέσεις ιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών.

1. Το ατέλειωτο πάρτι της Υγείας

Ακριβά φάρμακα, περιττές εξετάσεις

Το μυστικό της συνεχώς διευρυνόμενης σχέσεως μεταξύ ιατρών, φαρμακευτικών εταιρειών και προμηθευτών ευρίσκεται στην λεγομένη κατευθυνομένη συνταγογράφηση με σκοπό την προώθηση και κατανάλωση πανάκριβων φαρμάκων και κρίσιμων ιατρικών υλικών. Τεράστιες ποσότητες ακριβών και δυνητικά επικίνδυνων φαρμάκων συνταγογραφούνται αφειδώς, ασθενείς οδηγούνται μαζικά σε περιττές εξετάσεις και σε επιβαρυντικές χειρουργικές επεμβάσεις, με μόνο σκοπό την αύξηση της καταναλώσεως υλικών της σύγχρονης ιατρικής βιομηχανίας. 

Η «φάμπρικα» είναι παλαιά. Κυριαρχούσε από χρόνια στην ζώνη του ΙΚΑ και σε εκείνη των Κέντρων Υγείας της υπαίθρου. Τα τελευταία χρόνια έγινε καθεστώς στις μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες, όπου χρησιμοποιούνται πανάκριβα φάρμακα και ακόμη ακριβότερα ιατρικά υλικά. Η υπερανάπτυξη και η διάχυσή της στηρίζεται στο καθεστώς προμηθειών και ιδιαιτέρως στην δυνατότητα που προσφέρει η νομοθεσία στο ιατρικό προσωπικό να αντιμετωπίζει το κάθε υλικό και το κάθε φάρμακο ως μοναδικό.

Η αρχή έγινε με τα ορθοπεδικά υλικά, που χρησιμοποιούνται στις αρθροπλαστικές επεμβάσεις, στις αλλαγές γονάτων, ισχίων και κεφαλών που δένουν τα οστά των ποδιών με εκείνα της λεκάνης. Υπό το βάρος πιέσεων των ιατρών, με την επίκληση του επείγοντος και της ιδιαιτερότητας συγκεκριμένων γναθοχειρουργικών και ορθοπαιδικών ιατρικών πράξεων, ο νομοθέτης εδέχθη το 2001 ότι «για πρόσθετα ιατρικά υλικά, μη συγκρίσιμα μεταξύ τους, τα νοσοκομεία δύνανται να τα προμηθεύονται χωρίς διαγωνισμό». Σχεδόν αυτομάτως ακολούθησε η έκδοση εγκυκλίου που περιελάμβανε μακρύ κατάλογο ορθοπεδικών υλικών, τα οποία μπορούσαν να παραγγέλλουν απευθείας οι γιατροί χωρίς διαγωνισμό.

Συνταγογράφηση κατά το δοκούν

Όπως λέγεται χαρακτηριστικά από προμηθευτές και επιχειρηματίες του χώρου της Υγείας, κάθε βίδα τριών χιλιοστών που χρησιμοποιείται σε ορθοπεδικές επεμβάσεις αντιμετωπίσθηκε ως μοναδική και ξεχωριστή για κάθε ασθενή και η προμήθειά της ανατέθηκε στον θεράποντα χειρουργό. Για πολλούς, εκείνος ο πρώτος κατάλογος μοναδικών υλικών αποτέλεσε την Κερκόπορτα. Έκτοτε, και ειδικά μετά το 2004, στα χρόνια της Νέο-Δημοκρατικής διακυβερνήσεως, ο κατάλογος των «μοναδικών» υλικών διευρύνθηκε και αντιμετωπίσθηκαν με τον ίδιον τρόπο συγκεκριμένα καρδιολογικά υλικά (όπως βηματοδότες, στεντ και άλλα), τα υλικά αιμοδιαλύσεως, τα φίλτρα αιμοκαθάρσεως, τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, τα εξειδικευμένα αντιβιοτικά τρίτης γενεάς και πλήθος άλλων. Για όλα αυτά πλέον οι ιατροί έχουν την διακριτική ευχέρεια να συνταγογραφούν φάρμακα κατά το δοκούν και να παραγγέλλουν υλικά της αρεσκείας τους ή καλύτερα ανάλογα με τις αντιπαροχές των φαρμακευτικών εταιρειών και των προμηθευτών. 

Τα ποσοστά που λαμβάνουν οι ιατροί έναντι των παραγγελιών φαρμάκων και υλικών ποικίλλουν κατά περίπτωση. Για τα φάρμακα εισπράττουν κοντά στο 15% της αξίας τους και για τα υλικά ως και 25%. 

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια οι χειρουργοί ορθοπεικοί ιατροί αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ως άλλοι εθνικοί ευεργέτες. Δεν παίρνουν χρήματα από τους ασθενείς για τις επεμβάσεις ή καλύτερα δεν χρειάζεται να πάρουν. Από μία αθροπλαστική επέμβαση γονάτου που κοστίζει στο ασφαλιστικό ταμείο κοντά στις 10.000 ευρώ, έχουν εξασφαλισμένα μόνο από τους προμηθευτές υλικών κοντά στα 2.000 με 3.000 ευρώ.

Περισσότερες ευκαιρίες έχουν οι καρδιοχειρουργοί. Από την τοποθέτηση ενός ισχυρού βηματοδότη που στην ελληνική αγορά κοστίζει σχεδόν 30.000 ευρώ λαμβάνουν από την προμηθεύτρια εταιρεία το 25%, περίπου 6.000-7.000 ευρώ. Γι΄ αυτό παρατηρείται το φαινόμενο να τοποθετούνται βηματοδότες σωρηδόν, ακόμη και σε ασθενείς που ευρίσκονται μιαν ώρα πριν από το τέλος. «Οι ασθενείς πεθαίνουν και οι βηματοδότες δουλεύουν στα νεκροταφεία», λένε με διάθεση μαύρου χιούμορ οι νεώτεροι ιατροί.

Μικρές εταιρείες με μεγάλα τιμολόγια

Φάρμακα και συνταγή στα χέρια φαρμακοποιού. Η φαρμακευτική δαπάνη σχεδόν διπλασιάσθηκε σε 5 χρόνια και τετραπλασιάσθηκε  στην δεκαετία.

Η οικοδόμηση του ιατρικού παραοικονομικού συστήματος δεν μπορούσε να γίνει απ’ ευθείας με τους φαρμακευτικούς πολυεθνικούς κολοσσούς. Οι περισσότερες από τις μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες υπόκεινται σε αυστηρούς λογιστικούς κανόνες, ελέγχονται από ειδικούς οργανισμούς, υποβάλλονται σε ειδικά καθεστώτα ελέγχου, είναι υποχρεωμένες να εξηγούν παράνομες δαπάνες, δεν έχουν δηλαδή την ευελιξία να κινηθούν ελεύθερα στο ιδιότυπο ελληνικό περιβάλλον. Όποιες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες επρχείρησαν ευθεία εμπλοκή στις προμήθειες των εγχωρίων νοσοκομείων δυσκολεύθηκαν, οι θυγατρικές τους κλονίσθηκαν και οι ίδιες αντιμετώπισαν ποινές για παροχές παράνομες, ανεξήγητες και ξένες προς τα περισσότερα ιατρικά συστήματα του συγχρόνου κόσμου.

Η λύση δόθηκε με το κτίσιμο μικρών εταιρειών αντιπροσώπων, οι οποίες δεν αγοράζουν φάρμακα και υλικά απ’ ευθείας από τις πολυεθνικές. Συνήθως χρησιμοποιούνται ενδιάμεσες εταιρείες στην Κύπρο. Τα φάρμακα και τα υλικά αγοράζονται στην Μεγαλόνησο από διαμεσολαβούσες εταιρείες και μεταπωλούνται υπερτιμολογημένες στις εγκατεστημένες στην Ελλάδα εταιρείες των ιατρικών αντιπροσώπων. Η υπερτιμολόγηση εξασφαλίζει και τα διαμοιραζόμενα πολλά έσοδα στο πλήθος των εμπλεκομένων ιατρών.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα κρίσιμα φάρμακα και υλικά, που αποτελούν και το αντικείμενο της συναλλαγής, φθάνουν στη χώρα μας σε τιμές πολλαπλάσιες. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι φθηνοί βηματοδότες κοστίζουν 2.000 ευρώ στην Κύπρο και τα ασφαλιστικά ταμεία στη χώρα μας τους πληρώνουν 10.000-12.000 ευρώ. Οι ισχυροί και ακριβοί βηματοδότες στην Κύπρο κοστίζουν περίπου 10.000 ευρώ και στην Ελλάδα κοστολογούνται 30.000 ευρώ.

Κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναλυτικοί κατάλογοι των υπερτιμολογημένων φαρμάκων και υλικών, αλλά ουδέποτε κατέστη δυνατός ο έλεγχός τους. 

Τα προηγούμενα χρόνια ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας και νυν γενικός διευθυντής του ΣΔΟΕ κ. Πασχάλης Μπουχώρης επεχείρησε να προσεγγίσει τον κύκλο της υπερτιμολογήσεως. Η προσπάθειά του προσέκρουσε στον ευρύτατο κύκλο των διασυνδεδεμένων συμφερόντων, τον έφερε σε σύγκρουση με τον τότε υπουργό Υγείας κ. Νικήτα Κακλαμάνη και τελικώς σε παραίτηση όταν ανέλαβε ο κ. Δ. Αβραμόπουλος. 

Οι γνωρίζοντες λένε ότι είχε ενημερώσει νωρίς τους υπευθύνους και ακόμη πως σχετικά σημειώματα είχαν φθάσει και στο πρωθυπουργικό γραφείο, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Οι τελευταίες ενέργειες του κ. Αβραμόπουλου για την ομαδοποίηση των προμηθειών έχουν κενά και επιπλέον δεν αντιμετωπίζουν το ειδικό καθεστώς που δίδει στους γιατρούς το προνόμιο της κατευθυνομένης συνταγογραγήσεως.

Σπατάλες και υπόγειες συναλλαγές

Στην παρούσα συγκυρία της οικονομικής κρίσεως και της δημοσιονομικής καχεξίας το πρωτοφανές και διασυνδεδεμένο ιατρικό- φαρμακευτικό παραοικονομικό κύκλωμα λαμβάνει κολοσσιαία οικονομική διάσταση. Επεκτεινόμενο μάλιστα στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, όπου καταφεύγουν πολλοί ασφαλισμένοι, το κόστος γίνεται απροσμέτρητο και άμεσα καταβλητέο.

Οι υπερδαπάνες της υγείας και το υφιστάμενο καθεστώς υπερχρηματοδοτήσεως δεν έχουν θέση στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, καθώς εξελίσσονται σε ένα από τα σοβαρότερα και πιο επείγοντα προβλήματα της χώρας. Η υπόγεια και επαίσχυντη συναλλαγή των επαγγελματιών της υγείας με τις φαρμακευτικές εταιρείες, «τα δομημένα της υγείας» όπως τα λένε οι έχοντες εμπειρίες από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, είναι μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής καταρρεύσεως των ασφαλιστικών ταμείων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Η ορθολογική διάθεση των πολυτίμων πόρων, που κατασπαταλώνται κάθε χρόνο προς χάριν των πολυεθνικών εταιρειών, των εδώ αντιπροσώπων και των εξαχρειωμένων ιατρών, θα μπορούσε σε λίγα χρόνια όχι μόνο να αναμορφώσει τις σημερινές άθλιες υπηρεσίες δημόσιας υγείας, αλλά και να αποτελέσει σημαντικό συντελεστή για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος της κοινωνικής ασφαλίσεως. Μόνο που στην παρούσα κατάσταση η επικράτηση του ορθολογισμού απαιτεί επαναστατικές πράξεις και συγκρούσεις με τις πολλές, κρυφές και φανερές εκφράσεις του πρώτου σε μέγεθος και σημασία παραοικονομικού συστήματος της ελληνικής οικονομίας.

Λας Βέγκας, Κλιματιστικά, Laptop και… Τάφοι (!)

ΤΗΝ ΩΡΑ που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μερικές εκατοντάδες Έλληνες ιατροί, φαρμακοποιοί, ακόμη και νοσηλευτές που κατέχουν θέσεις-κλειδιά σε μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, ταξιδεύουν οικογενειακώς προς τα νησιά Τόγκο ή το Λας Βέγκας, απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε πολυτελείς ορεινούς ξενώνες της Γερμανίας και της Αυστρίας, καταλύουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία της Νοτιοανατολικής Ασίας και άλλοι ανανεώνουν δωρεάν την επίπλωση των γραφείων τους ή παραλαμβάνουν νέα σύγχρονα και αθόρυβα κλιματιστικά, ολοκαίνουργα laptop και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.

Ας είναι καλά οι «γενναιόδωρες» φαρμακευτικές εταιρείες και οι ακόμη πιο «γενναιόδωροι» ιατρικοί αντιπρόσωποί τους, οι οποίοι ημέρα μεσημέρι, φόρα παρτίδα που λέει ο λαός, εισβάλλουν στην κυριολεξία στις πανεπιστημιακές κλινικές των νοσοκομείων και διαπραγματεύονται την πραμάτειά τους με τους διευθυντές και τους ιατρούς έναντι πλήθους χορηγιών και παροχών σε χρήμα και είδος, που ξεπερνά κάθε φαντασία. Είναι κοινό μυστικό πια στα νοσοκομεία.

Οποίος ιατρός θέλει να ταξιδέψει στο εξωτερικό ή να εξασφαλίσει μια θέση σε ένα διεθνές συνέδριο δεν έχει παρά να απευθυνθεί σε έναν από τους πολλούς αντιπροσώπους φαρμακευτικών εταιρειών. Και αυτές είναι ίσως οι αθωότερες των συναλλαγών. Υπάρχουν πιο σύνθετες, που οδηγούν σε απευθείας καταβολές σημαντικών ποσών και ακριβών δώρων. Είναι τέτοια η εξαχρείωση που ορισμένοι ιατροί ζητούν τα απίθανα. Λέγεται (όχι με την μορφή ανεκδότου) ότι ιατρός πανεπιστημιακής κλινικής, από εκείνους που μπορούν να εντάξουν νέα φάρμακα στο σύστημα υγείας, απαίτησε από ιατρικό αντιπρόσωπο οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.(!!!)

Πόλεμος για ένα σκεύασμα

Εκεί που φαίνεται ότι γίνεται πανικός κατευθυνόμενης συνταγογραφήσεως είναι στις ογκολογικές κλινικές και στις αιματολογικές που αντιμετωπίζουν ασθενείς με λευχαιμία. 

Οι συγκρούσεις στην Αιματολογική Κλινική του Λαϊκού Νοσοκομείου έχουν γίνει δημόσιο θέαμα και προκάλεσαν την επέμβαση των επιθεωρητών Υγείας, χωρίς όμως ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Μόλις τις προηγούμενες ημέρες ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των ιατρών για την συνταγογράφηση φαρμάκου μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Όπως προκύπτει από επίσημα δημόσια έγγραφα του νοσοκομείου:

Στις 7 Απριλίου 2009, εκδόθηκε οδηγία που όριζε ότι το συγκεκριμένο φάρμακο επιτρέπεται να συνταγογραφείται μόνο για ρευματοειδείς αρθρίτιδες και για οζώδη λεμφώματα σταδίου 3 και 4, επειδή είναι πανάκριβο (κοστίζουν 1.377,66 ευρώ τα 500 mg) και υπήρξε διαμαρτυρία για υπερσυνταγογράφηση από τους ελεγκτές των ασφαλιστικών ταμείων.

Στις 13 Απριλίου 2009, εκδόθηκε νέα διαταγή της διευθύνσεως του νοσοκομείου που ανέστειλε την ισχύ της προηγουμένης, επειδή «υπήρξαν ενστάσεις από ιατρούς του νοσοκομείου». 

Το θέμα εκκρεμεί, αλλά η σύγκρουση σοβεί και η όλη υπόθεση ανατέθηκε προς εξέταση στον διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας και στο Επιστημονικό Συμβούλιο του νοσοκομείου. 

Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι στις ογκολογικές κλινικές προσφέρονται αφειδώς πανάκριβα χημειοθεραπευτικά σχήματα ακόμη και σε ασθενείς που εμφανώς δεν αντέχουν, ούτε έχουν κάποιαν τύχη, μόνο και μόνο επειδή τα κέρδη για τις φαρμακευτικές εταιρείες είναι μεγάλα και οι παροχές προς τους ιατρούς και τις πανεπιστημιακές κλινικές σημαντικές, πέρα από κάθε πρόβλεψη και εκτίμηση.

Αριστερά, η οδηγία του Λαϊκού Νοσοκομείου για την περιορισμένη συνταγογράφηση φαρμάκου και, δεξιά, η απόφαση που την αναστέλλει σε διάστημα ολίγων ημερών. 

2. Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες

Αντώνης Καρακούσης,
Το Βήμα, 25/04/2009

Oμάδα ιατρών και νοσηλευτών, κοντά στα 10 άτομα, συνομιλούσε προ ημερών περί ανέμων και υδάτων στον διάδρομο πανεπιστημιακής κλινικής μεγάλου νοσοκομείου των Αθηνών.

Την ευδιάθετη παρέα διέκοψε ο ήχος ενός κινητού. Ο ιατρός είδε τον αριθμό, απήντησε και άρχισε να συνομιλεί χωρίς να απομακρυνθεί από την παρέα. Σχεδόν αυτόματα μάλιστα ύψωσε τον τόνο της φωνής του και άρχισε να «λούζει» τον συνομιλητή του με διάφορα κοσμητικά. Απορημένοι οι περισσότεροι έστρεψαν θέλοντας και μη την προσοχή τους στον οργισμένο ιατρό.

«Εμείς τηρήσαμε στο ακέραιο όσα συμφωνήσαμε, αλλά εσείς παραβιάσατε την συμφωνία, κόψατε τα εισιτήρια της όπερας, δεν προβλέψατε δείπνο στο Αμστερνταμ και η ημερήσια αποζημίωση ήταν λειψή», φώναζε απτόητος εκείνος, επιμένοντας σε υψηλούς τόνους «να μην ξανασυμβεί αυτό». 

Ουδείς εξεπλάγη από την ομήγυρη και όλοι κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο. Ο γιατρός έλυνε τις διαφορές του με κάποιο αντιπρόσωπο φαρμακευτικής εταιρείας. Και αντικείμενο της διαφοράς ήταν οι παροχές σε είδος έναντι της κατευθυνομένης συνταγογραφήσεως, στην οποία συμμετέχουν ανερυθρίαστα οι περισσότεροι ιατροί μας. 

Το πρόβλημα είναι παλαιό και αρχικώς καταγραφόταν ως πρόβλημα των ιατρών του ΙΚΑ. Με τα χρόνια επεκτάθηκε και τώρα δείχνει να έχει λάβει χαρακτηριστικά οργανωμένης παρεμβάσεως σε ολόκληρο το σύστημα Υγείας. Η δομή του είναι πυραμοειδής. Ξεκινά από τις πανεπιστημιακές κλινικές, οι οποίες δίνουν την γραμμή για τα νέα και ακριβά φάρμακα, και επεκτείνεται στις κατώτερες βαθμίδες, κατατρώγοντας ως άλλη ενδημική νόσος τα σωθικά του παραπαίοντος Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Οι δημόσιες δαπάνες Υγείας, με την ευθύνη και των ιατρών, εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια με τρελλούς ρυθμούς, μοναδικούς στον κόσμο. Έχουν πλέον ξεπεράσει εκείνες της εθνικής αμύνης και αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πηγές τροφοδοτήσεως των ελλειμμάτων και του δημοσιου χρέους. Ενδεδυμένη μάλιστα τον κοινωνικό μανδύα, η διαχείριση του τομέα της Υγείας έχει γίνει ασύδοτη και είναι απολύτως εξηρτημένη από πλήθος συμφερόντων, εγχωρίων και πολυεθνικών. Μόλις εχθές η κυβέρνηση, έναντι της υποτιθεμένης μεταβολής του καθεστώτος των προμηθειών, έσπευσε να νομιμοποιήσει αμφισβητούμενες προμήθειες και να αποδεχθεί νέα χρέη αγνώστου ύψους. Ειδικά στις παρούσες συνθήκες δημοσιονομικής καχεξίας η αφαίμαξη των πόρων της Υγείας συνιστά απαράδεκτη κατάσταση.

Αγγίζει τα όρια του οργανωμένου εγκλήματος και επί της ουσίας η συνδυασμένη δράση δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνη των κοινών ληστών. Με την διαφορά ότι στην προκειμένη περίπτωση, οι ληστές φορούν κοστούμια και αθώες άσπρες μπλούζες. 

Κλεάνθης Γρίβας: ΜΕ ΠΟΣΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΥΠΟΥ NOVARTIS ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; (2018-02-21)

Οι ληστές με τις άσπρες μπλούζες

Το πρόβλημα είναι διαχρονικό

Στατίνες διά πάσαν νόσον καί πάσαν ἡλικίαν;

Στατίνες Vioxx καὶ… πολιτεία

Φύτρο