Ἄφεριμ…ἀφέντη μ’… 
Ὑποψήφιος εὐρωβουλευτὴς τῆς Ν.Δ. Δημήτρης Καιρίδης «Ὅπως εἶναι οἱ Ἕλληνες τεχνητὸ ἔθνος ἔτσι εἶναι καὶ οἱ Μακεντόνσκι, λίγο πιὸ ἄγαρμπα διότι ἐμεῖς εἴχαμε καλὰ ὑλικὰ νὰ φτιάξουμε τὸ ἀφήγημα».
Μπορεῖ νὰ ἔγινε γνωστὸς τὰ τελευταία 24ωρα μὲ τὸ «Ῥεπούμπλικα Μακεντόνια ἀμετάφραστο», ὡστόσο αὐτὸ ἦταν μόνο τὸ κερασάκι στὴν τούρτα τῆς ἀπόψεώς του γιὰ τὸ «Μακεδονικό’».
Ἔχει πῆ κι ἄλλα …«ὄμορφα» ὁ ἐκλεκτός του Κούλη. Στὰ ἴχνη τῆς Ῥεπούση καὶ τοῦ Φίλη «Μύθος ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ὑπάρξη θύματα ἐθνοκαθάρσεων, γενοκτονιῶν», «Στὰ τέλη τοῦ ’80, ἡ βουλὴ ἀναγάγει τὰ δραματικὰ γεγονότα τῶν Ποντίων σὲ γενοκτονία γιὰ πολὺ συγκεκριμένους λόγους».
Ἐξηφάνισε δὲ ἀπὸ τὸ βιογραφικό του (γιὰ νὰ μὴν ἔλθῃ σὲ δύσκολη θέση ἡ Ν.Δ ) ὅτι ὑπῆρξε:
- Ἐπιστηµονικὸς Διευθυντής, Ἴδρυµα Κόκκαλη (2000-2007).
Ἐπιβλέπων ἐρευνητικῶν προγραµµάτων, ἐκδόσεων καὶ διοργανώσεως ἐκπαιδευτικῶν συναντήσεων, ὑπεύθυνος στρατηγικῆς ἀναπτύξεως καὶ διεθνῶν συνεργασιῶν. - Πρόεδρος τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Προγράμματος Κόκκαλη γιὰ τὴν Νοτιοανατολικὴ καὶ Κέντρο-Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, Σχολὴ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν John F. Kennedy, Πανεπιστήμιο Harvard (2000-2007).
- Διευθυντὴς Προγράμματος Κόκκαλη γιὰ τὴ Νοτιοανατολικὴ καὶ Κέντρο-Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, Σχολὴ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν John F. Kennedy, Πανεπιστήμιο Harvard (1997-2001).
Ὁ κύριος αὐτός, διδάσκει στὸ Παντεῖο Πανεπιστήμιο…
Οἱ ἐθνοκτόνοι ἔχουν τὰ ἴδια ἀφεντικά. Ἀπὸ τὴν Σκύλλα (ἀριστερὰ τῶν Μερκελιστῶν) ἔως τὴν Χάρυβδη (δεξιὰ τῶν Μερκελιστῶν).
Ἡ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ καὶ ἡ ἱστορία ἑνὸς τόπου, ἀποτελεῖ ἀνεκτίμητη ἀξία ποὺ πρέπει νὰ διαφυλάσσεται, νὰ ἐμπλουτίζεται, νὰ ἐπεκτείνεται, καὶ νὰ μεταλαμπαδεύεται ἄφθαρτη στὶς νεώτερες γενεές.
Οὐδὲ μία νομιμοποιήσις στὸ βρώμικο σύστημα, ποὺ χρόνια ῥημάζει τὴν χώρα καὶ τὸν λαό της.
Οὐδὲ μία ψῆφο, σὲ ὁποιονδήποτε χαμηλόβαθμο ὑπάλληλο τῶν τραπεζιτῶν.
Δὲν μᾶς ἐκφράζουν οἱ «ὑποψήφιοι»! Δὲν ἀκολουθοῦμε.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Παιδιά, οἵα ἡ μορφὴ τοιάδε ἡ ψυχή! Κυττάξτε, τὸ ζήτημα μὲ αὐτὸ τὸ ἄτομο εἶναι πολὺ βαθύτερο. Ξεπήδησε ἀπὸ τὸ πουθενὰ “ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς στὸ πανεπιστήμιο Μακεδονίας”, στὴ Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ ἔκανε δήλωση ποὺ ξεπερνᾶ “καὶ τὴν πλέον καλπάζουσαν φαντασίαν”. Εἶπε – κατὰ λέξη: “Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔχει λιγότερη σημασία ἀπὸ τὸν σάκκο μὲ τὰ σκουπίδια ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τῆς πολυκατοικίας μας”. Ὁπότε, τὸ “ἐπιστημονικὸ” (λέμε τώρα…) κατεστημένο τῆς χώρας μας ἀποφάσισε νὰ τὸν τιμωρήση παραδειγματικῶς: Τὸν ἔκανε δηλαδὴ ἀπὸ ἀναπληρωτὴ καθηγητὴ πανεπιστημίου στὴ Θεσσαλονίκη πρωτοβάθμιο καθηγητὴ στὸ Πάντειο πανεπιστήμιο, στὴν Ἀθήνα!
Καὶ πάλι… τὸ ζήτημα δὲν εἶναι αὐτό. Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι ὑπάρχουνε ἀκόμη καὶ τώρα ἄνθρωποι πού, ὅταν τοὺς λὲς τί τὸ ἄτομο αὐτὸ δήλωσε γιὰ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, ἀπαντοῦν: “Ναί, ἀλλὰ τιμωρήθηκε ὅπως τοῦ ἄξιζε”. Μὲ ἄλλα λόγια, κατὰ τὴν ἄποψή μου τοὐλάχιστον, τὸ ζήτημα ἔγκειται στὸ τί μυαλὰ κουβαλᾶνε οἱ “σανοφάγοι” ποὺ πιστεύουνε πὼς ὁ Καιρίδης τιμωρήθηκε, ἐπειδὴ ἀπὸ δευτεροβάθμιος καθηγητὴς ἐπαρχιακοῦ πανεπιστήμιου ἔγινε πρωτοβάθμιος καθηγητὴς ἀθηναϊκοῦ πανεπιστήμιου!
Καὶ κάτι ἀκόμη σπουδαιότερο: Ποῦ ἐγεννήθη καὶ ποῦ κατοικεῖ; ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ παλιοὶ ἀστυνομικοί. Κυκλοφορεῖ ἡ “εἴδηση” πὼς κατάγεται ἀπὸ τὴν Καβάλλα. Ἐντάξει…νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἀλλά, βρὲ παιδιά, ἀπὸ ποῦ καὶ ὡς ποῦ “Καιρίδης”; “Καιρίδης” σημαίνει κατὰ λέξη “γυιὸς τοῦ Καιροῦ”, δηλαδὴ “παιδὶ τοῦ Χρόνου”. Κάτι ἀνάλογο δηλαδὴ μὲ τὸ “Χατζησαλάτας”, “Κιτρομηλίδης” (=γυιὸς τοῦ κίτρου καὶ τοῦ μήλου), “Τρίχας”, “Λίγδας”, “Κῦρος Κύρου” (= χριστὸς γυιὸς χριστοῦ) κ.ο.κ. Νομίζω ὅτι τὸ πιάσατε τὸ ὑπονοούμενο. (Ἐὰν τώρα κάποιοι δὲν τὸ πιάσανε, ἐγὼ ἀδυνατῶ νὰ κάνω περαιτέρω ἐξηγήσεις. Νὰ τοὺς τὰ διευκρινίση ἡ Φιλονόη μας.)
And last but not least: Σύμφωνα μὲ ὅ,τι ἐγὼ εἶμαι σὲ θέση νὰ γνωρίζει, τὸ ἐν λόγῳ ἄτομον, ὁ “γυιὸς τοῦ Καιροῦ”, ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι καὶ διευθυντὴς τοῦ Ἱδρύματος “Κωνσταντῖνος Γ. Καραμανλῆς”.
Καὶ θὰ κλείσω μὲ μιὰ προσωπική μου ἀνάμνηση. Τὸ 1997 (ἐὰν θυμᾶμαι καλά), ἤμουνα καθηγητὴς Ἱστορίας στὴ Ναυτικὴ Σχολὴ Πολέμου. Ἐκεῖ, ξαφνικά, πετάγεται ἕνας Ἕλληνας ἀξιωματικὸς καὶ μοῦ λέει: “Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἦταν ὁ σφαγέας τῶν λαῶν”. “Ποῦ τὸ διαβάσατε αὐτό;” ρωτάω ἐγώ. Καὶ ὁ ἐν λόγῳ ἀξιωματικὸς – θρασύτατα: “Στὸ περιοδικὸ τῆς ΟΝΝΕΔ (= Νεολαίας τῆς “Νέας Δημοκρατίας”) ποὺ ἐκδίδεται ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τῆς κας. Ντόρας Μπακογιάννη”. Δεδομένου ὅτι κατὰ τὴ συγκεκριμένη διδακτικὴ ὥρα μιλοῦσα γιὰ τὰ Ἐθνικὰ Θέματα, μετὰ τὸ τέλος τοῦ μαθήματος πάω στὸν Διοικητὴ τῆς Σχολῆς καὶ τοῦ λέω: “Ἐφόσον κυκλοφοροῦν δημοσίως τέτοιες ἀπόψεις γιὰ τὸν Μέγα Άλέξανδρο, ἐγὼ παραιτοῦμαι, προσωρινῶς ἔστω, ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων. Θὰ τὴν ξαναρχίσω, μόνο ἐφ΄ὅσον διαταχθῆ ΕΔΕ (= ἔνορκη διοικητικὴ ἐξέταση) γιὰ ὅσα εἶπε ὁ ἐν λόγῳ ἀξιωματικός”. Ὁ Διοικητὴς μοῦ ἀπάντησε μονολεκτικῶς: “Ἐντάξει” – καὶ ἐγὼ ἔμεινα μὲ τὴν ἐντύπωση πὼς ἡ πραγματοποίηση τοῦ αἰτήματός μου γιὰ ΕΔΕ εἶχε δρομολογηθῆ.
Μετὰ ἀπὸ δυὸ μέρες ξαναπάω στὴ Ναυτικὴ Σχολὴ Πολέμου γιὰ νὰ κάνω τὸ μάθημά μου. Μὲ τὸ ποὺ πλησιάζω τὴν αἴθουσα διδασκαλίας, πετάγεται ἕνας ὑπαξιωματικὸς καὶ μοῦ λέει: “Κύριε Μιχαλόπουλε, φύγετε ἀμέσως, γιατὶ μέσα οἱ ἀξιωματικοὶ θὰ σᾶς ξυλοφορτώσουνε καὶ ὁ Διοικητὴς θὰ κάνη τὰ κλειστὰ μάτια”. (Κατὰ κανόνα, οἱ ὑπαξιωματικοὶ ἔχουνε σὲ μεγαλύτερο βαθμὸ τὴν αἴσθηση τῆς τιμῆς καὶ τῆς εὐθύνης ἀπὸ τοὺς ἀξιωματικούς. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ διαπίστωση διαχρονικὴ καὶ παγκόσμια.)Ἔφυγα ἐγώ… ὅπως ἔφυγα… καὶ δὲν ξαναγύρισα ποτὲ πιά. Ποτέ μου πιὰ δὲν ἔκανα μάθημα σὲ στρατιωτικὴ σχολή. (Κάπως ἔτσι ξωπετάχτηκα, τὴν ἴδια ἐποχή, καὶ ἀπὸ τὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων.)
Τὸ θέμα εἶναι καθοριστικῆς σημασίας, ὁπότε -ἐπιτρεπούσης τῆς Φιλονόης μας- συνεχίζω.
Ὅσο παράδοξο καὶ ἄν αὐτὸ ἀκούγεται, ὁ πυρήνας τοῦ προβλήματος δὲν εἶναι τὸ τριώνυμο: Λιάκος-Ρεπούση-Καιρίδης ποὺ δρᾶ, ὅπως ἐγὼ τοὐλάχιστον πιστεύω, ὑπὸ τὴν ἔμμεση, λανθάνουσα καθοδήγηση τοῦ Βερέμη. Τὸ πρόβλημα κατὰ βάση ἔγκειται σὲ αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀνέχθηκαν καὶ τοὺς ἄφησαν/βοήθησαν νὰ ἀναρριχηθοῦν. Δὲν θὰ μιλήσω γιὰ τὸν Μπαμπινιώτη, διότι -καὶ πάλι κατὰ τὴν ἄποψή μου, βέβαια- εἶναι ἰουδαῖος προσήλυτος, ὁπότε συμπεριφέρεται ἀναλόγως. Θὰ μιλήσω γιὰ τὸν Κωστῆ Σβολόπουλο, ὁμότιμο καθηγητὴ τοῦ πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ -ἐξυπακούεται- ἀκαδημαϊκό. Ὁ πατέρας τοῦ Σβολόπουλου ὑπῆρξε φερέφωνο τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ καὶ μετά, κατὰ τὶς ἀρχικὲς φάσεις τῆς μεταπολεμικῆς περιόδου, ἀπὸ τοὺς βασικοὺς κομμουνιστοφάγους. Ὁ γυιός του, Κωστῆς Σβολόπουλος, ἐνεφορεῖτο, ὅπως λέγανε καὶ παλιά), ἀπὸ τὶς ἴδιες πολιτικὲς ἀπόψεις… καὶ βάλε. Κομμουνιστοφάγος καὶ ἀργότερα πασοκοφάγος ἐμμανής. Καὶ ὅμως… αὐτὸ τὸ ἄτομο, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Εὐάγγελο Κωφό, ξεκάθαρα ἄνθρωπο τῶν Η.Π.Α. στὸ -ἑλληνικὸ- ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, ἔφερε τὸν Θεόδωρο Κουλουμπῆ, ἄνθρωπο τοῦ State Department καὶ -κατὰ τὴν ἄποψή μου- προσωπικῶς τοῦ Κίσσιγκερ, στὴν Ἑλλάδα, προκειμένου νὰ καταστρέψη τὸ παραδοσιακὸ σύστημα τῶν ἑλληνικῶν πανεπιστήμιων. Στὴ συνέχεια, αὐτός, ὁ Κωστῆς Σβολόπουλος, κάλυψε τὸν Λιάκο καὶ τοὺς ὁμοϊδεάτες τοῦ Λιάκου, ὄχι ἄμεσα ἀλλὰ ἔμμεσα – καὶ πολὺ ἀποτελεσματικά: Δὲν συνέπραττε, δηλαδή, φανερὰ μὲ δαύτους, μὰ ἁπλῶς δὲν ἀντιδροῦσε.Ὁπότε λέγανε οἱ ἄλλοι (ὁ “χυλὸς” δηλαδὴ κατὰ πῶς λέει ἡ Φιλονόη μας): “Ἀφοῦ δὲν μιλάει αὐτός, ὁ ἀπὸ κούνια δεξιός, ἐμεῖς θὰ βγάλουμε τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα;” Καὶ ἔτσι ἀνέβηκαν οἱ Λιάκοι, Ρεπούσηδες, Καιρίδηδες κ.ἄ. Ἐπιπλέον, ὁ ἐν λόγῳ Σβολόπουλος, μὲ προσωπική του παρέμβαση, τοποθέτησε στὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων ὡς καθηγητὴ Ναυτικῆς Ἱστορίας κάποιον Ἰωάννη Λουκᾶ, ὁ ὁποῖος -καὶ πάλι ὅπως ἐγὼ γνωρίζω- εἶχε παντρευτῆ ἰουδαία μὲ συνέπεια νὰ περιβάλλεται τὴ λυσσώδη ὑποστήριξη τῆς Ντόρας Μπακογιάννη…
Μὲ λίγα λόγια: Τὸ πρόβλημα εἶναι οἱ κάθε λογῆς Σβολόπουλοι. Στὴν Ἑλλάδα γενικῶς νομίζεται πὼς ἡ ἀνοχὴ ἐπιφέρει ἀθώωση. Αὐτὸ εἶναι λάθος: Κατὰ κανόνα, ἡ ἀνοχὴ εἶναι πολὺ χειρότερη ἀπὸ τὴν ἐνοχή. Παρὰ τὰ ὅσα λέει ἐν προκειμένῳ ἡ Φιλονόη μας, ἐγὼ φρονῶ ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ κύριο μειονέκτημα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Νὰ πηγαίνη πάντοτε μὲ τὸ δοβλέτι, νὰ τὰ ἔχη καλὰ μὲ ὁποιονδήποτε βρίσκεται στὴν ἐξουσία. Αὐτὸ ἄλλωστε τὸ ἔχω νοιώσει “στὸ πετσί μου” καὶ πιστεύω ὅτι ποτέ μου δὲν θὰ μπορέσω νὰ τὸ ξεχάσω.