Ψυχομένα παιδιά!!!

Τo 17χρονο κορίτσι τῆς ΕΟΚΑ μὲ τὴν ψυχὴ λιονταριού!

Ἡ Ἀγγλικὴ κατοχὴ τῆς Κύπρου εἶναι ἔνα ἄγνωστο κεφάλαιο τῆς ἱστορίας. Λίγοι Ἑλλαδίτες γνωρίζουν ὅτι τὴν περίοδο αὐτὴ «ἡ διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας σχεδὸν καταργήθηκε. Εἰς τὸ Κυβερνητικὸν κολλέγιον ἡ εὐνουχισμένη Ἑλληνικὴ Ἱστορία ἐδιδάσκετο ἀπὸ Τοῦρκον διδάσκαλον ! Ἀπηγορεύθη ἡ ἐκμάθησις τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας στὰ σχολεῖα καὶ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς Σημαίας. Ἀπηγορεύθη ἡ ἀνάκρουσις τοῦ ἐθνικοῦ Ὕμνου τῆς Ἑλλάδος. Ἀπὸ τὰ σχολεῖα κατεβάσθησαν τὰ πορτραίτα τῶν λαϊκῶν ἡρώων.» Συνέχεια

Θὰ πάρω μιὰν Ἀνηφοριά…

…νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴν Λευτεριά…

Οἱ στίχοι τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδου, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰ ἐπίκαιροι, ἠχοῦν διαρκῶς στὰ αὐτιά μου, ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν ὑπενθύμισίν τους ἀπὸ τὸν φίλο Δημήτρη.
Μὰ λὲς καὶ ἡ θυσία εἶναι στὸ γονίδιό μας… Λὲς καὶ αὐτὰ τὰ λόγια γράφονται μὲ τὸ αἷμα μας…
Συνέχεια

Κύπρος, 1η Ἀπριλίου 1955.

Κύπρος, 1η Ἀπριλίου 1955.του Κωνσταντίνου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος

Εκείνος ο Απρίλης του 1955 ήταν διαφορετικός από τους άλλους για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Μετά από αιώνες δουλείας σε Φραγκογάλλους, Βενετούς, Τούρκους και Άγγλους τα νιάτα της Κύπρου πήραν στα χέρια τους την τύχη του νησιού. Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, η ΕΟΚΑ όπως έγινε γνωστή, άρχισε την ένοπλη δράση της την 1η Απριλίου 1955. Με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄ και στρατιωτικό ηγέτη τον Κύπριο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, λίγοι αλλά αποφασισμένοι νέοι αποφάσισαν να αρχίσουν τον αγώνα με κάθε μέσο για την εκδίωξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Η πρώτη προκήρυξη τα έλεγε όλα μέσα σε λίγες λέξεις:

Συνέχεια

1η Ἀπριλίου 1955. Κύπρος, ἡ ἀπαρχὴ μίας ἐποποιΐας.

1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955-Κύπρος: Η απαρχή μιας Εποποιϊας

Παναγιώτη Χαρατζόπουλου
Φυσικού Msc
Προέδρου Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς

Καθόλου δέν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο αυτό το οποίο συνέβη στην Κύπρο, την 1η Απριλίου 1955. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955. Εκκωφαντικές εκρήξεις απο τη μιά άκρη του νησιού ως την άλλη, δόνησαν την ατμόσφαιρα κάνοντας τον κόσμο εκείνη την όμορφη, γαλήνια ανοιξιάτικη νύχτα να πεταχτεί στις βεράντες και τα μπαλκόνια προκειμένου να δει τι συμβαίνει. Ηταν το εντυπωσιακό αιφνιδιαστικό ξεκίνημα του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του Κυπριακού Λαού, του Ελληνικού Επους της Κύπρου, του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59, για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ενωση με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ο τετραετής αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 όμως δεν ήλθε απο τη μια στιγμή στην άλλη. Ηταν αποτέλεσμα μιας πολυετούς προετοιμασίας αλλά και καρπός του διαχρονικού πόθου και των πολυετών προσπαθειών των Ελλήνων της Κύπρου και των θυσιών τους για την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την Ενωση με την Μητέρα Ελλάδα. Συνέχεια

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγῶνας τῆς ΕΟΚΑ, 1955-1959

Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας, Αντιστράτηγος ε.α.

*Από τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Γρίβας με Κυπρίους μαχητές

Την 4η Ιουνίου 1878 υπογράφτηκε, μεταξύ Βρετανίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη μυστική συνθήκη για την Κύπρο, η οποία προνοούσε Βρετανική βοήθεια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εάν η Ρωσία, μετά τον Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1877, διατηρούσε τα κεκτημένα του πολέμου ή προχωρούσε σε κατάληψη και άλλων εδαφών της.

Σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών αυτών παρεχωρείτο η Κύπρος στην Βρετανία και στις 22 Ιουλίου ολοκληρωνόταν η κατάληψή της με την άφιξη του πρώτου Αρμοστή, του υποστρατήγου Garnet Wolseley. Με την Συνθήκη της Λωζάννης [1923] η Τουρκία ανεγνώρισε την προσάρτηση της Κύπρου στην Βρετανία και το 1925 η Κύπρος ανακηρύχθηκε αποικία του Αγγλικού στέμματος.

Συνέχεια

Εὐτυχῶς… Ἐσεῖς «φύγατε» νωρίς…

Αὐτὴν τὴν φορά ποὺ ἐπισκέφθηκα τὴν Κύπρο… ἀπογοητεύτηκα ἄκομα περισσότερο…
Ἀπογοητεύτηκα γιατὶ ἡ ἐπίισκεψίς μου συνέπεσε μὲ τὴν δήλωση τοῦ Ἀνά(ν)στασιάδη περὶ «κοψίματος τοῦ ὀμφαλίου λώρου μὲ τις Μητέρες Πατρίδες», κάτι ποὺ ὅταν τὸ εἶχε πεῖ ὁ Χριστόφκιας, οἱ Ἀναστασιαδικοὶ εἴχαν ἀνεβεῖ στὰ κεραμύδια καὶ τὸν ἔκραζαν…

Καὶ καλὰ ὁ Χριστόφκιας ἤταν Διεθνιστής, ΒΛΑΞ χωρὶς περικεφαλαία καὶ θὰ μποροῦσε νὰ δικαιολογηθῇ…
Ὁ Νίκαρος ;;;;;
Τὸ ἀπογοητευτικὸ εἶναι ὅτι ΟΥΔΕΙΣ στὴν Κύπρο ἔδωσε τὴν σημασία που ἔπρεπε σὲ μιὰ τέτοια δήλωση…
Οὐδεὶς μὲ τὴν ἐξαίρεση κάποιων ὁλίγων ἀκεραίων Δημοσιογράφων, ποὺ ἔχω ἀναφερθεῖ στὸ προσωπό τους κατὰ καιρούς, δεν διεμαρτυρήθη… ἤτοι δὲν κουνιέται φύλλο….
Συνέχεια