…νὰ βρῶ τὰ σκαλοπάτια ποὺ πᾶν στὴν Λευτεριά…
Οἱ στίχοι τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδου, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλην φορὰ ἐπίκαιροι, ἠχοῦν διαρκῶς στὰ αὐτιά μου, ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν ὑπενθύμισίν τους ἀπὸ τὸν φίλο Δημήτρη.
Μὰ λὲς καὶ ἡ θυσία εἶναι στὸ γονίδιό μας… Λὲς καὶ αὐτὰ τὰ λόγια γράφονται μὲ τὸ αἷμα μας… Συνέχεια