Μὲ ἀφορμὴ τὴν σημερινὴ «Παγκόσμια Ἡμέρα Ποιήσεως»….
Ἂν ἀκούγαμε τοὺς ποιητές μας, θὰ ἤμασταν άραγε σήμερα ὡς χώρα σέ καλλίτερο δρόμο;
Ἂς δοῦμε, λοιπόν, τὶ μᾶς ἔλεγε ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης ἀπὸ τὸ 1980, σὲ συνέντευξή του στὴν ΕΡΤ γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Εὐρώπη:
Τοῦ ποιητοῦ ἐκείνου, ποὺ θὰ ξανὰ ἔφτιαχνες τὴν Ἑλλάδα, μὲ ἕνα ἀμπέλι, μίαν ἐλιὰ κι ἕνα καράβι…!!! Συνέχεια
Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.
Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες: Συνέχεια
Τὸ θέατρο εἶναι μιὰ ἔπαλξις ἐλευθερίας
«Εἶναι πάρα πολὺ δύσκολο μιὰ κοινωνία νὰ δημιουργήσῃ μίαν Ἀντιγόνη – νὰ φτιάξῃ μίαν Ἀντιγόνη.
Πρέπει νὰ θέλῃ, μιὰ κοινωνία νὰ ἔχῃ θέατρο.
Πρέπει νὰ πηγαίνῃ, βρέχει – χιονίζει, στὸ Ἐθνικὸ Θέατρο. Συνέχεια
Τό ἔχω ξαναπεῖ καί ξαναγράψει καί ἀπό τοῦτο ἐδῶ τό «βῆμα», πολλές φορές. Ὅποια «πέτρα» νά σηκώσῃς, ὅσο, ὅπου κι ἄν ψάξῃς, μένεις ἔκθαμβος ἀπό τό μεγαλεῖο καί τήν γνῶσι τοῦ γίγαντα Ἑλληνισμοῦ.
Εἰδικότερα, σήμερα, θά ἀναφερθῶ στόν Ἱπποκράτη (460 – 377 π.χ.). Τόν δέκατο ὄγδοο ἀπόγονο τοῦ θεοποιημένου Ἀσκληπιοῦ.
Ὅσο θά ὑπάρχῃ ἡ ἀνθρωπότης, δέν θά πάψῃ ποτέ νά μνημονεύῃ τό ὄνομα τοῦ τρισολβίου αὐτοῦ ἀνθρώπου, διότι εἶχε σπλάχνα συμπόνοιας καί τό ἀπέδειξε, μέ τό νά γίνῃ ὁ πατέρας τῆς ἰαματικῆς ἐρεύνης πού σήμερα ὀνομάζουμε ἰατρική!
Αὐτός λοιπόν, ὁ ἐντελῶς κανονικός ἄνθρωπος, μεταξύ πολλῶν ἄλλων ἰαματικῶν δώρων πού ἔκανε στήν ἀνθρωπότητα Συνέχεια
Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε ποτέ διότι ζούμε την εποχή των μαχών. Των προσωπικών μαχών. Η απότομη αλλαγή της ζωής μας και των συνήθειών μας μάς έκανε καταρχάς να ψάχνουμε να βρούμε τον φταίχτη. Τον βρήκαμε στα πρόσωπα των πολιτικών καρικατούρων που αιώνες κυβερνούσαν ζωές σαν τις δικές μας. Οργιστήκαμε μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να τους κόψουμε τα λαρύγγια και να κρεμάσουμε τα κουφάρια τους ανάποδα στην πλατεία Συντάγματος. Συνέχεια 
Χάνει ἕνα διαμάντι τήν ἀξία του ἐάν κυλισθῇ στίς λάσπες ἤ στά σκατά;
Χάνει κάποιος ἄνθρωπος τήν ἀξία του ἐάν κυλισθῇ μέσα στά χειρότερα ἀποῤῥίματα;
Ποιά εἶναι ἡ πραγματική ἀξία ὅμως τοῦ ἀνθρώπου;
Αὐτό πού βλέπουν οἱ ἄλλοι, ἤ αὐτό πού πράγματι εἶναι;
Καί πῶς μποροῦμε νά τό ἀντιληφθοῦμε αὐτό; Συνέχεια
