Μήπως ἀκούω τὸν πρωϊνὸ τὸν κτύπο ἀπ’ τὰ φτερά τους
ὅταν τὰ διδυμάρικα πουλιὰ ἀποχαιρετᾶνε
τὸν τόπο καὶ τὴ μοῖρά τους καὶ γιὰ τ’ ἀλλοῦ κινᾶνε;
Τάχα ὁ νοῦς κ’ ἡ σκέψη μου στριφογυρνᾶ κοντά τους; Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἐρινύες Τίσις
Οἱ ἀτελέσφοροι «ἀγῶνες» τῶν ἐκπαιδευτικῶν εἶναι πάντα εἰς βάρος τῆς μαθήσεως.
ΟΙ «ΑΓΩΝΕΣ» ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ποὺ ἅπτονται τῶν ἐπαγγελματικῶν τους δικαιωμάτων καὶ διεκδικήσεων παραδρομίζουν, πολὺ συχνά, σ’ ἄγονες ἀτραποὺς καὶ σπαταλιοῦνται σὲ πράγματα ποὺ δὲν ἀποδίδουνε. Καὶ τοῦτο γιατὶ πάντοτε οἱ «ἀγῶνες» αὐτοὶ καθοδηγοῦνται εἴτε ἀπ’ τὸν «συνδικαλισμό» εἴτε ἀπ’ τὴν «πολιτική» μ’ ἀποτέλεσμα νὰ πολιτικοποιοῦνται ἢ νὰ διοχετεύονται σὲ κομματικὰ κανάλια. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς οἱ «ἀγῶνες» αὐτοὶ καταπνίγονται στὸ τέλος κι ἔτσι δὲν ὁδηγοῦν σὲ οὐσιαστικὲς βελτιώσεις τῶν διαφόρων ἐπαγγελματικῶν ὁμάδων καὶ σὲ κρίσιμες κατακτήσεις.
Πάρτε γιὰ παράδειγμα τὴν εὐγενῆ τάξη τῶν «δασκάλων» ὅλων τῶν βαθμίδων. Τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια ἔχουν γίνει δεκάδες ἀπεργιακὲς κινητοποιήσεις καὶ συλλαλητήρια, ὅλα κατευθυνόμενα ἀπὸ συνδικαλιστικὰ ὄργανα, μὲ αἴτημα κυρίως τὸ μισθολογικό. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν σχεδὸν μηδαμινὸ γιατὶ κι οἱ «μισθοί» τῶν δασκάλων παραμένουν μισθοὶ πεῖνας κι οἱ «δάσκαλοι» συνεχίζουν νάναι ἀπαξιωμένοι ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις. Συνέχεια
Στείλετε στὸν διάβολο ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐπίδοξους «σωτῆρες»!
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΑΙ καὶ νὰ διαιωνίζῃ τὴν παρουσία του πρέπει νὰ πείθῃ τὸν κόσμο ὅτι δουλεύει γι’ αὐτόν. Ἔτσι, ἀνὰ τακτὰ διαστήματα γεννάει αὐτόκλητους «σωτῆρες». Ἡ ἀνάγκη αὐτὴ εἶναι τόσο μεγαλύτερη καὶ τόσο συχνώτερη, ὅσο πιὸ γρήγορα κι εὔκολα ἀντιλαμβάνεται ὁ κόσμος ὅτι ὁ κάθε καινούργιος «μεσσίας» εἶναι ἴδιος κι ἀπαράλλαχτος μὲ τὸν προηγούμενο καταργηθέντα. Συνέχεια
Ὁ δημιουργὸός, ποὺ ἔχει κάποιο βάρος ὡς ὕπαρξις, δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ «βραβεῖα»…
Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ βραβείων ἀποτελοῦσε πάντα μιὰ ἐμμονὴ τῶν Ἑλλήνων «συγγραφέων». Χαραχτηριστικὸ παράδειγμα αὐτὸ τοῦ Ἄγγελου Σικελιανοῦ καὶ τοῦ Νίκου Καζαντζάκη ποὺ επανειλλημένως ἐπιδιώξαν μιὰ ὑποψηφιότητα γιὰ τὸ βραβεῖο Nobel χωρὶς ὅμως ποτὲ αὐτὴ νὰ ὑποβληθῇ ἀπὸ τὶς τότε ἑλληνικὲς κυβερνήσεις. Συνέχεια
Στὸν νεογέννητο Κωνσταντῖνο
Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο πρώτη φορὰ δοσμένο
– πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε –
τῆς καθαρῆς ἀγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω
τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε. Συνέχεια
Μὲ τὸν ὀχετὸ καὶ τὴν Τρούμπα ποὺ εἴμαστε τώρα, ἐλπίδα δὲν βλέπω!
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ κάποια «χουνιά» καὶ «ντουντοῦκες» νὰ ζητοῦν διεξαγωγὴ ἐκλογῶν καὶ φαίνεται ὅτι κάποια στιγμὴ θὰ καλέσουν οἱ «καμπάνες» τοὺς δούλους ν’ ἀναδείξουν καὶ νὰ προσκυνήσουν γιὰ πολλοστὴ φορὰ τοὺς ὑποτιθέμενους κυβερνῆτες μας.
Σ’ αὐτὲς τὶς κρίσιμες κι ἀποφασιστικές, γιὰ τὸ μέλλον τῆς χώρας, στιγμὲς ὁ ὄχλος θὰ σκεφτῇ μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο ποὺ σκεφτόταν τὰ τελευταῖα 100 καὶ χρόνια. Δηλαδή: 1) Δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύσις γιὰ τὴν ἐπίλυσι τῶν προβλημάτων μας παρὰ μόνο ἡ διενέργεια ἐκλογῶν κι ἡ συνεπακόλουθος ἄσκησις τοῦ ἐκλογικοῦ δικαιώματος καὶ 2) Ἀφοῦ οἱ τωρινοὶ «ἄρχοντες» μᾶς ψήνουν τὸ ψάρι στὰ χείλια κι ἔχουν καταντήσει τὸν τόπο ἕνα ἀρτζιμπουρτζαριό, θὰ ψηφίσουμε ὁποιονδήποτε ἄλλον, φθάνει νὰ ξεκουμπισθοῦν οἱ σημερινοί. Συνέχεια