Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο πρώτη φορὰ δοσμένο
– πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε –
τῆς καθαρῆς ἀγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω
τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε.
Καὶ τώρα στὴν ἀνάσα σου ἡ ἀκοὴ στυλώνει
καὶ νοιώθω πὼς δὲν εἶν’ μακρυὰ ἡ θεία ἐκείνη ὥρα
ποὺ ἡ μεστωμένη νειότη σου τὰ στήθη θὰ σηκώνῃ
πρὸς τὴ βοή, τὴν ἀστραπὴ καὶ τὴν κακιὰ τὴν μπόρα!
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Ποιήματα 1999-2013», Ἐκδόσεις «Τὰ Ἑλληνικά μου»
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.