Ἐλπὶς Καλογεροπούλου, ἡ Speranza Calo τῶν Παρισίων…

Ἡ Ἐλπὶς Καλογεροπούλου γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, στὶς 17 Μαΐου 1885 ὅπου καὶ πέρασε τὴν παιδική της ἡλικία. Ὡς κόρη ζωγράφου, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε στὶς προσωπογραφίες καὶ στὶς ἁγιογραφίες, ἡ Ἐλπὶς εἶχε μεγάλη καλλιτεχνικὴ εὐαισθησία ποὺ τὴν ἄφησε νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ τὴν ὑπέροχη φωνή της ποὺ ἐκτεινόταν μεταξὺ κοντράλτο καὶ ὑψιφώνου (μεσόφωνος ἢ mezzo-soprano). Ὑπῆρξε μαθήτρια καθηγητῶν τῆς Μεγάλης Σχολῆς τοῦ Γένους καὶ ἡ φωνή της τράβηξε τὴν προσοχὴ τοῦ μουσικοδιδασκάλου Παχτίκου. Συνέχεια

Τὸ Βυζαντινὸ κάστρο Ἐμπύθιον στὸν Ἔβρο…

     Τὸ κάστρο τοῦ Πυθίου ἢ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς «Ἐμπύθιον», εἶναι κτισμένο στὴν ἀπόληξη τῆς ὀροσειρᾶς τῆς ἀνατολικῆς Ροδόπης, πρὸς τὴν παραποτάμια πεδιάδα τοῦ Ἔβρου ποταμοῦ. Βρίσκεται στὸν σύγχρονο οἰκισμὸ τοῦ Πυθίου, σὲ ἀπόσταση 15 χλμ. βόρεια ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο.  Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό καὶ ἀποτέλεσε τὸ προσωπικό του ἀπόρθητο καταφύγιο στὶς ἐμφύλιες διαμάχες τῆς αὐτοκρατορίας. «Ἦν γάρ κρατερώτατον τὸ φρούριον ἐκ τῶν τοιχῶν τῆς κατασκευῆς» ἀνέφερε χαρακτηριστικά. Συνέχεια

Περὶ βρυκολάκων στὴν Ἑλλάδα…

Τίποτε δὲν ἔδωσε ποτὲ τόση χαρὰ καὶ ἀνακούφιση στοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ ὅσο τὸ πρῶτο φῶς τοῦ πρωινοῦ, ἐκείνη τὴν ἡμέρα τοῦ 1768. Ὅλοι ἦταν στὸ πόδι, κανένας ὅμως δὲν βγῆκε ἔξω μέχρι νὰ φανῆ ἡ πρώτη ἀχτίδα τοῦ ἡλίου. Περίπου τὴν ἴδια στιγμὴ ἀκούστηκε ἡ καμπάνα τῆς ἐκκλησίας ποὺ καλοῦσε τοὺς ἀνθρώπους ἔξω γιὰ νὰ μετρήσουν τὶς καταστροφὲς καὶ τὶς ἀπώλειες τῆς νύχτας. Ὁ καθένας ποὺ ἐρχόταν ἔλεγε τὴν δική του ἱστορία γιὰ τὰ χθεσινοβραδινά. Τελικὰ κάποια ζῶα βρέθηκαν μὲ ἀνοιγμένες τὶς κοιλιές, καταστροφὲς ἔγιναν στὰ σπίτια, στὰ παράθυρα καὶ στὶς στέγες, ἀλλὰ τίποτε ἄλλο συνταρακτικό, τουλάχιστον μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ νέα ἦρθαν ἀπὸ τὸ ἂλλο χωριό!
Ἐκεῖ δυστυχῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς καταστροφὲς στὰ σπίτια καὶ τὶς ἀπώλειες ὁρισμένων ζώων, ὑπῆρχε ἀνθρώπινο θῦμα. Ὁ ἄτυχος νεκρὸς ἦταν ὁ ἴδιος ὁ παπάς! Ποιός ξέρει πῶς κατόρθωσε νὰ μπῇ μέσα στὸ σπιτάκι του ὁ βρυκόλακας. Συνέχεια

Οἱ νόμοι τῶν «Κλεφτῶν»

Καί ἐφ`ὃσον κρατεῖ ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἡ ἀδικία, οὐδέποτε θά ἐκλιπῶσι καί οἱ λῃσταί τῶν ὀρέων….

 

Οἱ νόμοι τῶν «Κλεφτῶν»

-Πᾶς προδότης οἱασδήποτε φυλῆς, γλώσσης καί θρησκείας, ὁ προδίδων οἱονδήποτε κλέφτην ἢ τό λημέρι ἢ τούς τροφοδότας τῶν κλεφτών, θανατοῦται ὑπό τῶν παθόντων ἢ ὑπό παντός ἂλλου κλέφτου.

-Τό ὂνομα τοῦ προδότου, γνωστόν γίνεται πᾶσαις ταῖς συμμορίαις, ὃπως ἐκδικηθῶσι τούς προδοθέντας ἀδελφούς.

-Ὁ φίλος τυχόν γενόμενος προδότου κλέφτης, ἀποκυρύσσεται ὑφ`ὃλων τῶν κλεφτῶν ὡς προδότης, ὃστις δέν φονεύεται μέν, ἀλλά περιφρονεῖται καί ἀποδιώκεται πάσης συμμορίας ἒως ἂν φονεύσῃ προδότην. Συνέχεια

Τὸ περιβόητο «ΣΗΜΑ KISSINGER» γιὰ τὴν Κύπρο.

Τὸ περιβόητο «σῆμα Kissigner» πρὸς τὸ κλιμάκιο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ποὺ ἀναφέρει τὴν ἀπόφαση γιὰ «ἀνατροπὴ τοῦ Μακαρίου».
Λέει ἐπὶ λέξει: Συνέχεια

Κατὰ τῶν νέων παγανιστῶν. Ἰούλιος Ἔβολα.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Grundrisse» (1942), τοῦ Ἰουλίου Ἔβολα

Οἱ παρεξηγήσεις τοῦ Νέου «Παγανισμοῦ»

Εἶναι ἴσως καιρὸς νὰ ἐπισημάνω τὶς παρεξηγήσεις ποὺ κυκλοφοροῦν αὐτὸ τὸ διάστημα σὲ ὁρισμένους ῥιζοσπαστικοὺς κύκλους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι ἡ λύση εὑρίσκεται πρὸς τὴν κατεύθυνη ἑνὸς νέου παγανισμοῦ. Ἤδη ἡ παρεξήγηση εἶναι φανερὴ στὴν χρήση ὅρων ὅπως «παγανισμός» καὶ «παγανοσύνη» (pagandom). Ἐγὼ ὁ ἴδιος, ἔχοντας χρησιμοποιήσει αὐτὲς τὶς φράσεις ὡς συνθήματα σὲ ἕνα βιβλίο ποὺ ἐξεδόθη στὴν Ἰταλία τὸ 1928 καὶ στὴν Γερμανία τὸ 1934, πλέον λυποῦμαι εἰλικρινά. Συνέχεια