Οἱ νόμοι τῶν «Κλεφτῶν»

-Πᾶς προδότης οἱασδήποτε φυλῆς, γλώσσης καί θρησκείας, ὁ προδίδων οἱονδήποτε κλέφτην ἢ τό λημέρι ἢ τούς τροφοδότας τῶν κλεφτών, θανατοῦται ὑπό τῶν παθόντων ἢ ὑπό παντός ἂλλου κλέφτου.

-Τό ὂνομα τοῦ προδότου, γνωστόν γίνεται πᾶσαις ταῖς συμμορίαις, ὃπως ἐκδικηθῶσι τούς προδοθέντας ἀδελφούς.

-Ὁ φίλος τυχόν γενόμενος προδότου κλέφτης, ἀποκυρύσσεται ὑφ`ὃλων τῶν κλεφτῶν ὡς προδότης, ὃστις δέν φονεύεται μέν, ἀλλά περιφρονεῖται καί ἀποδιώκεται πάσης συμμορίας ἒως ἂν φονεύσῃ προδότην.

-Ὁ προδούς κλέφτην κλέφτης, κατακρεουργεῖται κοπτόμενος εἰς τεμάχια, ἐνώπιον συμπάντων τῶν συμμοριτῶν, παρόντος καί εἰσηγουμένου ὡς εἰσαγγελέως αὐτού τοῦ ἀρχιληστοῦ, τό δέ πτῶμα αὐτοῦ ῥίπτεται ἂταφον βορά τῶν πτηνῶν καί ἀγρίων θηρίων. Ὡταύτως θανατοῦται καί ὁ φονεύς συμμορίτου.

-Ὁ δέ φονεύς τοῦ ἀρχηγοῦ μετά διαπόμπευσιν, ὑποχρεοῦται νά διέλθῃ διά μέσου τῶν εἰς δύο στίχους παραταγμένων συμμοριτῶν, δι`ὧν διά μαχαιρῶν (γιαταγανίωνν) κατακόπτεται (πετσοκόβεται) ὑπό τάς ἀράς αὐτῶν.

-Οὐδείς γίνεται δεκτός ἒν τινι συμμορίᾳ ἐάν μή διέπραξε φόνον ἢ τουλάχιστον ἐάν μἠ ἐξετέλεσε μεγάλην ποινικήν πράξιν. Ὁ δέ μή ἐκτελέσας τοιαύτην πράξιν μένει πάντοτε ὑπό ἐπιτήρησιν καί ὑπό δοκιμασίαν, ἒως οὗ κακουργήσῃ παρόντων συμμοριτῶν άξιόπιστων.

-Ὁ μολύνας γυναῖκα ὓπανδρον χριστιανήν, ἀποβάλλεται ἀμελετητί ἐκ τῆς συμμορίας καί ἀποκηρύσσεται ὡς ἂτιμος, ὁ δέ Τούρκισσαν μισεῖται ὡς μαγαρισμένος, ὁ δέ φθείρας παρθένον αἰχμαλώτιδα αὐτῶν Χριστιανήν, φονεύεται.

-Ὁ μέν κτίζων ἐκκλησίαν κλέφτης, τιμᾶται ἰδιαζόντως καί γίνεται διαιτητής προκειμένου ἢ περί ἐριζόντων συμμοριτῶν ἢ περί σπουδαιοτάτων ὑποθέσεων.

-Ὁ δέ συλῶν ἐκκλησίαν ὑποχρεοῦται ἲνα ἀπόδοσιν διπλασίων τῶν συληθέντων καί συγχρόνως εἰς ἀγγαρείας βαρυτάτας καί ἐπικινδύνους καί εἰς θρησκευτικάς ὑποχρεώσεις καί ἐξομολόγησιν παρά τινι πνευματικῷ καί εἰς ἐλεημοσύνας. Ὁ δέ ἀποκρύψας ἱερόν τι κημείλιον ἐκ τῶν πωληθέντων, θεωρεῖται ἀφωρισμένος καί φευκτός.

-Ὁ αἰχμάλωτον Τοῦρκον ἀπολύσας κλέφτης, ἐάν μέν ἑκουσίως, φονεύεται, ἐάν δ`ἀκουσίως, ἀποβάλλεται τῆς συμμορίας.

-Χριστιανόν δ`αἰχμάλωτον, ἐάν μέν ἀκουσίως, ὑποβάλλεται εἰς πειθαρχικάς ποινάς, ἐάν δέ ἑκουσίως, ὑποβιβάζεται εἰς τήν εὐτελή θέσιν τῶν ἀσήμων δοκίμων, ἢτοι εἰς τό ὑδροφορεῖν (σκουπλατζής), παρασκευάζειν τάς ἐκ κλάδων στιβάδας ὡς στρωμνάς (γιατάκια) πρός κατάκλισιν τῶν συμμοριτῶν, εἰς τό ἰινοχοεῖν (κερνᾶν) καί ὑδροχοεῖν καί ἐν γένει εἰς τό τελεῖν ἒργα ὑπηρέτου, ὃπερ δεινότατον τοῖς λησταῖς ὡς ἐξευτελιστικώτατον.

-Κλέφτης διαταχθεῖς ὑπό τοῦ ἀρχηγοῦ νά ἐκτελέσῃ φόνον, ἐάν μή δειχθῇ ἐπιτήδειος πρός τοῦτο, ὑποβιβάζεται μετά χλεύης εἰς τήν θέσιν τοῦ ἀσέμνου δοκίμου. Ἐάν δέ παρακούσῃ ἐκ φόβου ἢ ἐξ ἀνεπιτηδειότητας ἢ ἐκ συμπαθείας, ἀποβάλλεται τῆς συμμορίας ἀφοπλισθεῖς πρότερον. Ἐάν δὲ ἑκ συμφέροντος, τιμωρεῖται ἀναλόγως καί τίθεται ἒπειτα ὑπό ἒλεγχον, ἓως οὗ φανῇ εὐπειθής ἐν φόνῳ ἂλλου ἢ ἐν ἂλλῃ μεγάλῃ ἀξιοποίνῳ πράξει». Τούτων οὓτως ἐχόντων, ἐν τοῖς κόλποις τῶν πολυπληθῶν ληστρικῶν συμμοριῶν τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος πλεῖστοι ὃσοι ὑπῆρξαν ἂνδρες χρηστοί, οἳτινες οὐχί οἰκεία βουλήσει, ἀλλ> ἀκουσίως ἐγένετο λῃσταί.
Πολλοί δήμαρχοι, ἀστυνόμοι, χωροφύλακες σκαιοί και βίαιοι, ἂδικοι καί αἰσχροί καί ἐν γένει λειτουργοί παράνομοι δημόσιοι, μάλιστα δέ δικαστικαί ἀπόφάσεις ἀδικώταται, ἠνάγκασαν ἀνθρώπους, ἀπροστατεύτους ἐν τῇ πολιτικῇ διαφθορᾷ, μή ἀπολαύοντας τῶν εὐεργετημάτων τῶν μή ἐφαρμοζομένων τοῖς πάσιν ἀδεκάστως νόμων τῆς πολιτείας, νά καταφεύγωσιν ὑπό τήν προστασίαν τῶν ἀγράφων νόμων τῶν ὁρέων, τῶν μέχρι κεραίας ἐφαρμοζομένων τοῖς πάσιν ἀδιακρίτως.

Ἐντεῦθεν δέ οἱ ἐκ χρηστῶς γεννηθέντες καί χρηστῶς ζῶντες ὑπό αἰσχρῶν καί παρανόμων σκληρά παθόντες ἐν τῇ παρανόμῳ πολιτείᾳ χρηστοί ἂνθρωποι, ἐξ ἀνάγκης λῃσταί γενόμενοι, ἀπέθανον οἰκτρόν θάνατον φονευθέντες ἢ ἐπί τοῦ ἰκριώματος ὡς θηριώδη τέκνα τῶν ὀρέων, καρατομηθέντες ὑπό τάς ἀράς τῶν αὐτούς ἀδικησάντων παρανόμων κατοίκων τῶν πόλεων.
Καί οὓτω συμβαίνει τό παράδοξον ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῶν ἐθνῶν, ὁ μέν πρῶτος ἀδικήσας ἀπολαύει τῆς προστασίας τῶν νόμων ἐν τῇ πολιτείᾳ καί τιμώμενος ἐξακολουθεῖ ἀδικῶν, ὁ δέ ἀδικηθείς καρατομεῖται!

Τίς δέ ἐνθυμεῖται τόν ἐπιτηδειότατον Λύγκον, τόν ἀτρόμητον Κακαράπην (Μπελούλιαν), τόν στρατηγικότατον Νταβέλην, ὧν ἐπάρατος ἡ μνήμη καί μάλιστα τοῦ τελευταίου παραμένει ἀνά πᾶσαν τήν Ἑλλάδα καί ἐκτός αὐτῆς καί μάλιστα ἐν Γαλλία; Καί ὃμως ἑάν μάθῃ τις τά αἲτια, ὧν ἓνεκα ἐγένοντο οἱ ἂνθρωποι οὗτοι λησταί, θά οἰκτείρῃ τήν ἑλληνικήν διοίκησιν καί δικαιοσύνην. Αὐτός ἐγώ ἐγνώρισα παῖς ὧν τόν μεγαλοκέφαλον τόν ἐκ ποιμενικῆς οἰκογενείας τοῦ ἐπί τοῦ μουσολήπτου Ἐλικῶνος χωρίου Κυριακίου καταγόμενον, τόν ξανθόν μακροπώγωνα, τόν ἡράκλειον ρώμην ἒχοντα, τόν τρομερώτατον λήσταρχον Μπελούλιαν.
Ἐπίσης ἐγνώρισα τόν λεπτοφυᾶ, τόν ὡραιοτάτης παρθένου πρόσωπον ἒχοντα, τόν εὐστροφώτατον, ὠκυποδέστατον, στρατηγικώτατον Χρῆστον Νταβέλην ὡς ποιμένα ἐν τῷ χωρίω Στειρίω τοῦ Ἐλικῶνος ἐξ Ἀρβανιτοβλάχων ἒλκοντα τό γένος, τόν καί παρ`αὐτάς τάς Ἀθήνας ληστείας καί φόνους διαπράξαντα καί γαλλικόν στρατόν τῆς κατοχῆς ἐνταῦθα καταισχύναντα.

Οὐδαμῶς ἀρνεῖται τις ὃτι μεταξύ τῶν κακομοίρων τούτων ἀνθρώπων τῶν ὁρέων ὑπῆρξαν καί τέρατα, ὃπως καί ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἀλλὡσαύτως οὐδεὶς δύναται νἀρνηθῇ ὃτι οἱ πλεῖστοι αὐτῶν ἀδίκως ἀπώλοντο<span style="color:#ff0000;">. <b>Καί ἐφὃσον κρατεῖ ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἡ ἀδικία, οὐδέποτε θά ἐκλιπῶσι καί οἱ λῃσταί τῶν ὀρέων….

Ἐν Καλλιθέᾳ Ἀθηνῶν
Γ. Π. Κρέμος

Ἡμερολόγιον Σκόκου (1896)

Χλόη
ἀνιχνευτὲς